Ik ben soms jaloers op moeders die een fijne kraamtijd hebben gehad, Wij zaten op dag 12 al in het ziekenhuis. Ik had graag ook lekker kunnen tuttelen thuis en kraamvisite ontvangen. Het gaat nu super goed maar we moeten elke maand weer naar de kinderarts voor controles en bloed prikken. Geen kraamtijd gehad en met 12 dagen na een spoedkeizersnee al ziekenhuis in en uit met ons kindje Hij is nu in orde maar altijd controles. Niemand is zo leuk als hij , de liefste bijna dreumes van 1 jaar
Heeeeeeeeeeeeel herkenbaar!!! Je bent niet de enige! Dat woord genieten kon ik ook niet meer horen na een paar weken. Hier geen gedoe met zwangerschap gehad, maar dat het mijn hobby is...nee! En de bevalling.... Ik wil wel graag een broertje of zusje voor onze dochter, maar ben er nog niet aan toe, we zijn het 1e jaar voorbij, maar vind het nog wel pittig hoor. Het word wel steeds makkelijk als ze zelf kunnen staan/lopen, beetje duidelijk kunnen maken wat ze willen(en vooral niet!), alles mogen eten/drinken, minder lang slapen. Je krijgt steeds wat mee vrijheid, maar handenbindertjes blijven ze wel een tijdje. Ik wil dus wel een 2e, om alles nog 1x mee te maken en voor de toekomst van onze dochter, maar daarna is het echt sloes! Daarna laat ik me "helpen".
Heb 1 ding geleerd vd BV; NOOIT WEER! Heb het 3 maanden gedaan, verschrikkelijk. Toen ik alles begon af te kolven en het in de fles deed, werd mijn dochter ook steeds blijer. Huilde minder. Heerlijk! Toen kon ik pas echt gaan genieten, had zelf minder stress. Na 3 maand liep de BV af en wat was ik blij toen ik kunstmelk ging geven. Ik vind BV helemaal niks, volgende keer begin ik er niet eens aan. Het zorgt bij mij en de baby alleen maar voor onrust.
Hier ook veel gekrijs de 1e 3 maanden. Toen ik stopte met BV en alles ging afkolven en via de fles gaf, kwam er wat meer rust, ze kreeg voldoende voeding én ook minder krampjes. Ik heb die 1e maanden denk ik net zoveel gejankt als mijn dochter, en dan die mensen om je heen die alsmaar zeggen dat je moet genieten:x. Volgende keer hoop ik dat alles anders verloopt. Maarja, het was ook allemaal nieuw, dan komt er ook zoveel op je af. Bij een 2e kindje weet je al ongeveer wat je te wachten staat.
Goed zo! Ik ga tegen beter weten in (ging ook periodes wel goed hoor mijn verhaal leest wel erg negatief hahah) weer bv geven . Maar we zullen zien, Ga er weer open in en zie wel. Het is beide goed. Kinderen worden op beide manieren groot. Alleen we zijn altijd zo hard voor ons zelf en mensen kunnen zo belachelijk oordelen. Iedereen heeft het er maar over bv is het beste. Terwijl er echt maar heel weinig kinderen zijn die het een half jaar krijgen. En al die andere kinderen zijn ook blij en gelukkig en groeien goed. Maar bv blijft het beste... tja... gelukkig hebben we hier een keuze. En ik snap die jaloezie echt niet. Het is niet gelukt. Nee.. en velen met jou. Je faalt niet je doet je best!
Ja bv blijft het beste, en ja je faalt niet als het niet lukt of als je niet wilt. We doen allen ons best en maken keuzes omdat dat op dat moment het beste lijkt. Maar we kunnen ook niet ontkennen dat bv gewoon beter is omdat je antistoffen ed mee geeft die niet in kv zit. En het jammere is dat de begeleiding het vaak laat stranden. In het begin goede begeleiding maakt de kans van slagen veel groter. Dus ik hoop dat het je dit keer wel gegunt is en het soepeler verloopt en je er een fijne ervaring aan over houd! En dat als het niet lukt je geen gevoel van falen hebt, want dat is het niet waard.
Deze fout heb ik gemaakt. Ook hier een tempramentvolle mannetje van nu 2,5. Niks ging volgens het boekje en heb geen fijne herinneringen aan de kraamtijd of babytijd helaas. Toen werd ik zwanger van de tweede, dit was dacht ik mijn kans om het over te doen en te genieten van alles. Helaas het tegendeel bleek waar te zijn. Wist niet dat het erger kon zijn als bij de eerste. Had zoveel hoop en mooie dromen en verwachtingen van de babytijd. En hoeveel ervaring ik ook had van de eerste, het mocht niet baten bij de tweede. 1 ding heb ik geleerd. Mocht er een derde komen dan ga ik niet weer hopen op de mooie babytijd waar ik andere moeders van zie genieten. En ja ook ik ben vaak "jaloers" jaloers op babys die normaal slapen en in slaap vallen, babys die voldoende eten en groeien, babys die tevreden zijn en lachen, babys die niet elke week 3 afspraken hebben bij artsen/therapeuten, babys die niet de hele dag ontroostbaar huilen, babys die je niet constant hoeft te dragen... En zo kan ik doorgaan..
Op kindjes die wel van knuffelen houden hahaha. Hier knuffelt hij max 10 seconde 😂. Of hij moet heeeeel moe zijn dan stort hij naar 2minuten bij mij in. (Ik weet dat ik hem dan op bed moet leggen maar stiekem geniet ik van dat kroelmomentje dus laat ik heb 10min bij me liggen🙈. )
Jaloers niet echt, ook had ik graag mijn zwangerschap, bevalling en kraamtijd (ziekenhuis gelegen dus) willen ruilen. Ik vind het soms niet eerlijk dat sommige moeders niet ten volste willen genieten van hun kind (mijn zus heeft kinderen om haar man te pleasen bijvoorbeeld, ze heeft er daarom ook bewust voor gekozen om de kostwinner te blijven in het gezin en komt er ook duidelijk voor uit dat zonder kinderen ook goed was geweest, ze heeft letterlijk gezegd: het is jammer dat mannen geen kinderen kunnen krijgen, want dan was het een stuk makkelijker hah). Ik moet zo hard vechten om te kunnen genieten van mijn dochter. Maar dan ben ik gewoon blij dat dit mijn leven is en ik die kans wel pak (zou dan echt niet willen ruilen met mijn zus!)
Daar ben ik ook weleens bang voor, dat het nog erger word dan met de 1e. Gelukkig had mijn dochter wel snel een ritme van slapen en eten(en nu nog!). Daar mogen we absoluut niet over klagen, maar dat temprament, en het snelle huilen toendertijd. dat breekt je op gegeven moment op. Ondanks dat ik haar nu goed ken, moet ik nog heel erg opletten dat ze op tijd haar eten en slaap krijgt, anders veranderd ze in een jengelend monstertje Qua karakter lijkt ze erg op mij, vaak lastig, want dat botst, maar ook handig, ik weet precies waar ik wel en niet mee aan moet komen bij haar Als ik het even niet meer zag/zie zitten bedacht ik me altijd: het is een fase. En idd, die fases gingen allemaal weer een keer voorbij.