Mijn dochter van 2,5 jaar kan echt geen moment alleen spelen. Hoe krijg ik haar aan het spelen? En waarmee?
Misschien met een kookwekker, bv eerst 5 minuten, dan 10 etc. En met iets dat ze leuk vindt, bv iets nieuws of iets maken met klei, tekenen etc.
Wanneer mijn dochter zelf speelt, is dat veel met poppen en allerlei accessoires zoals flesjes, luiers, wagen, bedje etc. Daar is ze heel lang zoet mee. Ze doet de pop ook vaak in bad. Ook kleien kan ze zelf wel 20 min, soms andere knutseldingen maar daar heeft ze meer hulp bij nodig. Verder rommelen in de speelkeuken en klimmen op de bank, hut bouwen etc. Ik zou wel gaan investeren in het zelf spelen, steeds een korte tijd zodat ze oefent. Verveling is ook goed voor kinderen, dat moet je gewoon laten gebeuren. Geef aan dat je even 5 min niet maar haar bezig bent en laat het dan gaan.
Hier duurde dat ook behoorlijk lang ... bij 3 jaar was dat 5 minuten te doen. Misschien even helpen opstarten en dan even weg gaan en weer gaan kijken ... zo leert ze dat je wel wil spelen maar dat er ook andere dingen gedaan moeten worden.
Zelfde probleem hier. Met poppen gaat soms, of playmobil en duplo, momenteel mag ik niet klagen want ze is aan het fantaseren dat kabouter plop lui kwebbel en klus op bezoek zijn en daar speelt ze dan schooltje mee en verjaardagsfeestjes maar vaak moeten we dan meegaan in haar fantasie en kan ze zich dus niet alleen bezig houden...
Hier geen poppenmeisje. Ik schrijf wat ze 30+ minuten zelf kan doen (ik moet wel bijzitten kijken of naast niet dat ik iets anders ga doen want dan vind ze wat ik doe toch leuker omdar ze wil doen wat ik doe) maar dus deze kan ik geven en dan kan ik even op bank rusten of op iphone zitten. - kinetic zand, bubber, klei met vormpjes, kralen, mesjes etc - usborn stickersboeken "zoo", princessen. Fiona watt ook - klein poppenbadje met water vullen en elk schleich dier (stuk of 25) wassen eb afdrogen - kralen dievers in bak gooien stuk of 100 en per kleur laten sorteren of in kineticzand mengen en laten met pincetje uithalen - kleuren met potloden/ labirinten doen - boeiend boek laten kijken zelf (hier altijd kijk en zoekboekeb therry laval, anne suess etc goed gaan) - 200 magnetjes in bak en laten dat op muur plakken en terug in bak leggen
Hier eigenlijk nooit echt een probleem geweest. Soms even helpen opstarten met iets, maar onder het mom van 'mama ruimt even dit of dat op, of gaat even schoonmaken' was het dan meestal goed als ik daarna niet meer (de hele tijd) mee speelde en dan vermaakten ze zich prima. Jongste nu ook: duplo, playmobil, poppen, keukentje, puzzels, boekjes, blokken.. Die rommelt heerlijk wat aan.
Hier een meisje van dezelfde leeftijd en het gaat hier in fases goed, en soms ook weer minder. De laatste tijd gaat het minder, na 5 minuten spelen roept ze al weer of moet ik weer iets voor d'r doen/halen/oplossen etc. Ik laat het gewoon gebeuren zeg maar. Eventueel vraag ik wat ze wil doen en of ik iets voor d'r kan pakken. Dan kondig ik aan wat ik ga doen en dat ik weer bij d'r kom als ik klaar ben. Dit gaat eigenlijk best goed. Vandaag was er zo'n moment, mijn jongste besloot een keer langer te slapen dan 45 minuten, dus ik wilde even wat in huis doen. Ik verwees haar naar wat ik ging doen en ik zei haar wat ik verwachtte van haar. Ze riep me 1 keer en ik herhaalde wat ik eerder zei. Ze pakte haar spel op en ik heb rustig de keuken gesopt.
Maar hoe verloopt jullie dag dan op dit moment? En hoe ging dat afgelopen 2,5 jaar? Hebben jullie haar vroeger alleen laten spelen, of altijd vermaakt? Is het een fase, of heeft ze het gewoon nooit geleerd? Een kind van 2,5 heeft best veel speelmogelijkheden om zelf aan de gang te kunnen. Misschien haar speelgoed wat interessanter maken? En haar de kans geven om haar eigen fantasie te ontwikkelen, zonder extern vermaak? Wat ze zelf kan doen: - puzzelen; - stickers plakken, stempelen; - vinger verven; - kleuren; - spelen met blokken [duplo oid]
Ze loopt nu constant achter me aan. Altijd al gedaan. Ik ben zelf niet zo'n actief persoon en zit graag eens op de bank en zeker dan is het enige dat ze wilt bij mij zitten. Ze roept de hele dag 'mama kom mee' maar weet vervolgens niet wat ze wilt. Ze heeft een mooi poppenhuis waar ze een beetje mee speelt maar vraagt bij elke handeling die ze bedenkt aan mij om bevestiging dat dat kan ofzo. Ze heeft (nog?) niet veel fantasie. Van puzzelen wordt ze erg gefrustreerd en liggen de stuk ken zo door heel de kamer. Ze speelt soms even met wat Schleih dieren of met een treintjes of ze speelt met dr poppen maar die moeten dan altijd bij mij op schoot een flesje drinken of ik moet ze aan en uitkleden... Duplo vindt ze niet zo leuk en kleuren of verven wilt ze alleen als ik bij dr aan tafel kom zitten... Ik weet niet goed hoe ik erachter kan komen waar ze graag mee zou spelen...
Herkenbaar... hier vindt ze speelgoed max 5 min leuk. Wel veel fantasie maar ze speelt amper alleen. Ik vind het ook lastig.
Het klinkt alsof ze constant jouw bevestiging nodig heeft, dat kan leiden tot onzekerheid. Gaat ze naar psz? Speelt ze graag samen met andere kinderen? Ik zou proberen om haar te stimuleren om te fantaseren zonder jouw bevestiging, dus deze niet geven als er om vraagt. Er is geen goed of fout in spel. Daarnaast kun je haar op deze leeftijd prima stimuleren om te puzzelen en beginnen met knutselen. Het is heel goed voor haar ontwikkeling en zo is ze zelfstandig bezig. Loop gewoon weg als ze eenmaal bezig is. Maar bovenal zou ik werken aan haar zelfvertrouwen in spel, en wat los laten komen van jou. Voor een peuter is het gezonder om te willen ravotten ipv op de bank willen zitten naast mama.
Hier het probleem dat er nog 1 van 15 maanden bij loopt. Ik kan mijn zoon dus niet zomaar klei, verf, stiften, water enz enz geven want ze wil overal in meedoen en dat gaat natuurlijk helemaal niet goed. Ik moet dus steeds mee doen en opletten dat de kleinste overal vanaf blijft. Maar met auto's spelen kan gelukkig wel alleen daar is ie ook op een gegeven moment klaar mee. Als hij met zijn trein en rails speelt maakt de kleinste altijd alles weer door de war
Ze is inderdaad best onzeker in bepaalde dingen. Ze gaat niet naar de psz wel twee dagen naar het kdv. Dat vindt ze erg leuk. Zou een psz nog wat extras kunnen Bieden wat ze nodig heeft? Ze speelt graag met andere kinderen maar is wel verlegen met de kinderen die ze Kent speelt ze graag. Dan rent of danst ze het liefst samen met dat kindje. Ik probeer wel haar te laten zien hoe ze kan spelen met het poppenhuis. Ik speel dan wat en zeg daarna dat ze nu zelf mag spelen maar dan vond ze het zo leuk wat ik deed dat ze wil dat ik daar mee door ga... Ik vind het wel vervelend als ik haar zou moeten negeren als ze bevestiging vraagt in haar spel. Wat zou ik dan moeten zeggen als ze naar me toe komt en verteld/vraagt dat pop je moet spelen/eten/badderen. Nu zeg ik dan idd 'ja dat is goed hoor, Doe het popje maar lekker in bad'
Jeetje, het lijkt wel of ik dit getypt heb. Gisteren nog gedacht om hier een bericht over te starten op ZP. Mijn zoontje roept ook de hele dag 'Mama, kom mee', 'Mama, ook met de trein spelen'? Als ik m'n kont op de bank deponeer staat hij direct bij me. Heb van alles geprobeerd. Een heel treinspoor door de kamer gebouwd in de hoop dat hij er dan wat langer mee zou spelen. Maar hij heeft echt een korte spanningsboog. Hij is er heel snel weer op uitgekeken. Hij gaat 2 ochtenden naar het KDV. En daar kan hij (NATUURLIJK) heel goed alleen spelen. Ik vind de dagen soms wat lang duren als het zo moet.
Hier is het probleem eigenlijk vooral dat ze steeds meer wil dan ze kan, en dat is al zo sinds ze geboren is. Concreet betekent dat nu dat ze geen interesse heeft voor de puzzels die ze kán, maar dat ze diegene wilt waarbij ik haar nog wat moet helpen. Of dat ze aan het tellen is, en dan vraagt wat het volgende cijfer in de rij is. Een toren bouwt op haar eentje, maar dan nóg hoger wilt dan ze zelf kan. Niet wilt kijken in de boekjes die ze kent, maar in de nieuwe, zodat ze overal kan vragen hoe dat en dat en dat heet... Dus haar op haar eentje laten doen, voelt zo'n beetje als haar afremmen in haar ontwikkeling. En piccolina: zoals jij het beschrijft, dat lukt hier ook wel soms. Maar als ik er naast moet blijven zitten, is het voor mij niet echt 'alleen spelen'. Of ben ik daar mis in?
Mijn jongste kan best goed alleen spelen, soms lang soms wat minder lang. MAAR als ik op de bank zit brengt ze ook alles bij mij hoor! En ze babbelt wat af. Dat lijkt me vrij normaal. Maar hoe is ze als jij gewoon met het huishouden bezig bent? (bijvoorbeeld).
Hier kunnen ze allebei al goed zelf spelen... samen is een ander ding En ik zit nu te bedenken hoe dat komt....; Ik zet ze wel vaak aan het spelen met heel even laten zien of ik noem wat ze kunnen gaan doen. Daarna trek ik me terug (vaak opruimen/ schoonmaken/ koken etc. ) en dan spelen ze lekker verder. Soms laten ze iets zien of moet ik even helpen en soms help ik ook even, maar vaak laat ik het de oudste ook zelf proberen... Of ze moet wachten (en dan zoekt ze iets anders). Ik denk dat het wel goed is om niet altijd " beschikbaar" te zijn, dat helpt denk ik wel. Als de oudste iets gaat doen wat de jongste nog niet mag/kan, dan zet ik haar aan tafel (is soms ook lekker, omdat ze niet altijd fijn samen spelen ).
Zo pak ik het ook aan. Als de oudste thuis is, gaat het meestal vanzelf maar zeker als de jongste alleen is en we hebben de oudste naar school gebracht heeft ze even een momentje van 'geen zin, ik wil tv kijken' etc. Ik ga dan expres even naar de keuken (apart van de woonkamer) of naar boven wat opruimen en zeg dat ze nu 'even' zelf moet gaan spelen want mama gaat opruimen en strakjes gaan we fruit eten. Dat heb ik altijd al zo gedaan en dat gaat eigenlijk altijd goed. Ze kan heel goed zelf spelen, vooral rollenspellen met poppen of beestsjes van de duplo zijn favoriet, maar ook zelf kleuren of een puzzeltje maken komt aan de orde.