Hallo allemaal, onze grote vent is alweer bijna 10 maanden! (het gaat zo hard). Het is echt een onwijs vrolijk mannetje en gaat nu met sprongen vooruit. Het enige wat nog steeds slecht gaat is het slapen. Hij is vanaf de geboorte al een slechte slaper, kan niet zelf in slaap komen en heeft tot een maand of 6 ook ingebakerd geslapen, inmiddels slaapt hij lekker in een slaapzak en gaat dat gelukkig goed. Echter overdag moet ik altijd bij hem blijven tot hij slaapt, zo niet dan gaat hij lopen klooien en op zijn buik draaien, of hij krijst alles aan elkaar. (soms ben ik hier een uur zoet mee) 's avonds gaat het gelukkig wel goed, meestal kan ik hem dan zo weg leggen, even bij hem blijven en dan ga ik naar beneden. Hij slaapt ook wel goed 's nachts alleen hij wordt altijd wel een paar keer wakker, dan moet ik er uit om hem zijn speentje te geven en dan slaapt hij weer verder, hij heeft het speentje echt nodig om weer in slaap te komen dus afwennen heeft in dit stadium nog geen zin ben ik bang. Nu heb ik zo het gevoel dat ik de enige ben.. van iedereen om me heen krijg ik het gevoel dat het aan mij ligt en dat ik hem maar gewoon moet laten huilen.. Ik hoor graag of er nog meer dames zijn die dit herkennen en misschien tips voor me hebben.. sorry voor het lange verhaal!!
1 ding: je bent NOOIT de enige. En diegene die dat beweerd, liegt! Tja altijd lastig zo'n spenenkwestie. Mijn dochter vroeg er ook meerdere malen om 's nachts. En ineens van de een op de andere nacht vroeg ze niet meer om haar speen, ze was toen 5 mnd. Mijn zoon is nu 4 mnd en ook voor hem ga ik er enkele keren uit 'snachts. Stiekum hoop ik er op dat hij daar met 5 mnd ook mee stopt.... Zal vast een teleurstelling worden...
Mijn oudste heeft dit ook heel lang gehad (jongste nu ook al trouwens!). Volgens mij is dit juist een veel voorkomend probleem. Echter zo vanaf rond ongeveer 10 mnd ging de oudste zelf lukken om de speen weer terug te doen. Wij legden altijd gewoon vier of vijf spenen in haar bedje, zodat er altijd wel eentje binnen handbereik lag . Dan nog moesten wij er soms uit om haar te helpen, maar vaak lukte het haar zelf ook wel. Wij zijn pas toen ze twee we gestopt met de nachtspeen (overdag al bij een jaar) en dat ging toen super makkelijk. Gewoon uitleggen dat ze nu een grote meid was en dat spenen voor babys zijn en samen alle speentjes weggedaan. Maar met tien maanden werkt zoiets nog niet natuurlijk... Anyway, je bent zeker niet de enige en het fijne aan die speentjes is dat je kindje niet zal duim of vinger zuigen en je er makkelijk mee kunt stoppen- ze zijn dus echt zo slecht nog niet! Onze tandarts adviseerde zelfs om niet oor de twee jaar te stoppen, omdat ze dan vaak alsnog beginnen met duimzuigen en dat lastiger af te leren is.
Hier ook zo hoor! Hebben nu een spuugdoekje door t ringetje gedaan in de hoop dat ze door gaat krijgen hem zelf weer in te doen. Maar lukt nog niet. Nu ze tandjes krijgt is het slapen helemaal drama, bijna elk uur snachts moet ik er wel uit pff haha. Volhouden en hopen dat hij snel t speentje zelf gaat pakken. Laten huilen helpt hier bij ons overigens niet...
Herkenbaar.. zelfs nu na een jaar moeten we er soms uit om de speen er weer in te doen. Je bent zeker niet de enige!!
Nee hoor, je bent zeker niet de enige. Hier gaan we er ook wel een paar keer per nacht uit voor de speen. Soms gaat het een nacht goed, maar meestal is het wel raak. Dochter is nu 5,5 maand.
Hier ook gehad hoor, oplossing hier was een knuffel waar de speen aan kon Kan ze hem zelf terugvinden, en zo niet ook voor jezelf een stuk makkelijker, niet hele bedje door zoeken en speen valt niet uit bed. Wij hebben deze, de witte, van Lodger (inmiddels 2 omdat het dochters favoriete knuffel is ):
Ik maak de speen met een spenenkoord vast aan zijn slaapzak. Even paar nachten oefenen en uiteindelijk wist hij het! Heerlijk...
Hier ook hoor volgens mij heeft bijna iedereen dat 'probleem' ik vind het geen probleem. Volgens mij hoort het bij het hebben van een baby. Waarom blijf je bij hem om te voorkomen dat hij op z'n buik draait?
Hier heb ik ook met 10 maanden een spenenkoord aan de slaapzak gedaan. Daar voor sliep hij nooit door en moest ik eruit voor z'n speen. Hij heeft 2 nachten liggen huilen even en vond toen z'n speen uiteindelijk, en daarna hoefde ik er nagenoeg nooit meer uit, ieder geval niet voor z'n speen. Dus zoiets is het proberen waard
Wij hebben ook een periode gehad dat we bij zoon 'moesten' blijven zitten tot hij sliep. Meerdere periodes trouwens. Dan werd het weer wat minder dan weer wat meer. Wij zijn op een gegeven moment wel wat gaan afbouwen. Wel naast het bed zitten, maar niet meer aanraken. Nog wel in de kamer, maar iets verder weg. We probeerden dam steeds een volgende stap te zetten als hij al bijna sliep. Dus eerst: hand tegen zijn wangetje tot hij sliep. Toen hand tegen zijn wang, maar loslaten vlak voor hij sliep. Dan naast hem zitten tot hij sliep, zonder aan te raken. Vervolgens naast hem zitten, maar als hij bijna sliep een stukje verder weg gaan. En zo steeds een beetje verder. En soms was het een beetje 'twee stappen vooruit, één stapje terug." Of we konden hem een paar weken makkelijk op bed leggen en dan ineens weer een tijdje niet. Toen onze zoon 10 maanden was, dacht ik wel eens "Ik zou wel van die speen af willen, maar ik zie het nog niet gebeuren." Rond 12,5 maand is hij twee weken zonder speen in slaap gevallen. Maar 's nachts vroeg hij er nog wel om. Toen hij 13 maanden oud was, hadden wij vakantie en dat leek ons een mooi moment in dan maar helemaal met de speen te stoppen. Uiteraard wilde zoon vanaf twee avonden voor het begin van de vakantie ineens weer een speen, haha. Toch hebben we doorgezet en geen speen meer gegeven. Dat waren een paar lastigen avonden en nachten. Maar na 1,5 week afzien waren we er doorheen. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat we er nooit meer uit hoeven 's nachts. Maar niet meer elke nacht en zeker niet meerdere keren. (Afgezien van ziekte of tandjes ofzo natuurlijk.) Of je iets mee wilt / kunt, weet ik niet. Maar zo hebben wij het aangepakt. Absoluut wel herkenning dus. En daarnaast wel de mogelijkheid dat het best snel anders kan worden.