Onze dochter van 5, praat op school niet veel tegen de juf of meester ook niet als de juf of meester iets aan haar vraagt, zegt ze bijna niks. Dit geldt ook voor in de kring. Tegen de kindjes praat ze dan weer wel. En is ze ook assertief. Wel hangt ze heel erg aan een vriendinnetje (andersom ook zelfde karakter😉 Ze is altijd al verlegen geweest, maar ontdooit na een poosje altijd wel. Maar goed het begint bij de leerkracht nu ook wel een beetje zorgen te baren. We hebben nu afgesproken dat ik elke dag briefjes meegeef, met de dingen die we gedaan hebben, zodat ze dochter kunnen uitlokken tot praten. Zijn er meer mama's met verlegen kindjes? Hoe gaan jullie hiermee om? Ik herken het ook wel van mezelf, ik was vroeger ook zo verlegen, en het is mij ook goed gekomen! Maar ik wil haar wel graag helpen, want ik wil wel dat ze zichzelf kan uiten op school. Volgens mij heeft ze er zelf nu nog geen last van op school, en gaat met veel plezier naar school. Maar ze gaat hier wel last van krijgen in hogere klassen natuurlijk. Hopelijk hebben jullie tips voor mij! Ik wil haar graag helpen!
Ja hier ook een zeer verlegen meisje Praat ook bijna niet terug naar de meester ( hij vindt het erg vervelend...dat snap ik ook wel maar ja...) Ze is nu bijna 8 en tot nu toe lukt het nog niet om echt helemaal uit haar schulp te kruipen. Bij vriendinnen en familie is ze wel gewoon haarzelf en is het een pittig, vrolijke en humoristisch kind. Ze heeft dus bij haar eigen leeftijdsgenoten geen last alleen bij volwassenen. Ook heeft ze er zelf geen last van ( de meester wel) Ik wil eind dit jaar naar een kindercoach met haar. Ik wil het nog heel even afwachten. Zelf ben ik trouwens het tegenovergestelde van haar. Ik was juist haantje de voorste in de klas met alles en iedereen praten. Dus ik kan me ook niet echt inleven in wat ze precies moet voelen. Mijn schoonmoeder was ook altijd erg verlegen dus ik denk dat ze het van die kant heeft
Haha dat is echt letterlijk hetzelfde! Vind het lastig omdat ze er zelf geen last van heeft, moet ik daarom dan maar zo laten of toch wat mee doen, voor zo ver dat mogelijk is natuurlijk! We kijken het voorlopig nog maar ff aan.
Ik herken het als juf wel. Zolang het kind wel met andere kinderen goed praat en dus niet ongelukkig is maakte ik mij er niet zo druk om. Tot nu toe is het elke keer goed gekomen. Als een kind daarnaast ook geen vriendjes heeft en ongelukkig toont maakte ik mij wel zorgen.
Onze dochter heeft het ook. Ik probeer haar zelf dingen tegen de juf te laten zeggen (als ze iets van thuis heeft meegenomen ofzo). Het gaat wel beter dan een paar jaar geleden. En ze heeft het alleen bij juffen/meesters (school, zwemles, kdv, bso). Verder praat ze tegen iedereen, vreemden en bekenden.
Als ze er zelf geen last van heeft, zou ik er zeker geen punt van maken. Prima als ze het op haar eigen manier mag doen, toch? Veel hooggevoelige kinderen worden ook als heel verlegen gezien, heb je hier wel eens van gehoord? Misschien interessant om eens over te lezen!