Ik vind baby's niet leuk. Vanaf ongeveer 9 maanden vind ik kinderen leuk. Maar daar kan je niet van bevallen, je krijgt een nieuw kindje. Ik kijk dus op tegen de eerste maanden, waarin mijn kindje nog niets/winig kan.
Ik vond het vooral heel naar dat niemand vooraf eerlijk was over hoe zwaar de eerste tijd is (kan zijn). Ik vond de eerste weken echt een opgave en heb echt wel een aantal keer huilend mijn man staan opwachten 's middags om hem onze zoon in zijn armen te duwen, zodat ik even niet meer hoefde. En het ergste daaraan (want voor die gevoelens heb ik me nooit geschaamd) was dat iedereen tegen wie ik dit zei, mijn moeder, een nicht, een tante, buren, vriendinnen, etc, stuk voor stuk herkenden ze het!! En NIEMAND had er vooraf iets over gezegd! Sterker nog, mijn moeder verontschuldigde zich zelfs nog dat ze die gevoelens 28 jaar eerder ook bij mij had gehad...?! Bizar. De 'roze-wolk' -kraamtijd is echt de grootste leugen van het moederschap, als je het mij vraagt...
Wow wat herkenbaar allemaal!!! Van mij mogen baby's ook geboren worden zodra ze wat meer kunnen. Ben geen babymoeder en wat hierboven geschreven staat herken ik hélemaal! Iedereen doet alsof het allemaal leuk is maar ondertussen is de eerste 3 maanden gewoon overleven met de slapeloze nachten ect. Ja, tenzij je een baby hebt die alleen huilt als die honger heeft en meteen doorslaapt... Inderdaad niemand die dat van te voren heeft gezegd. (Niet duidelijk iniedergeval) je hoort alleen dat je leven veranderd enzo.. Er zullen ook nooit mensen eerlijk toegeven dat ze misschien nog niet toe waren aan het ouderschap of dit verkeerd hadden ingeschat. Want jou kind is de aller liefste leukste Wat denken jullie: zouden ouders het zelf zien als hun kind niet de mooiste is? (Niet dat uiterlijk belangrijk is maar toch) maar je hoort altijd dat ouders hun kind sowieso knap vinden. Ik geloof er niks van! Je gaat het alleen niet toegeven natuurlijk..
Ik denk daar ook weleens over na ja! Ik denk dat je als ouders zijnde het echt wel ziet als je kind grote flaporen of heeft of scheel kijkt ( niet dat dat gelijk lelijk maakt hoor ) Maar ik denk wel dat de meeste ouders alang blij zijn met een gezond kind vooral als je complicaties had tijdens de zwangerschap en/of een of meerdere miskramen. Over taboes gesproken heb deze een keer voorbij zien komen en daar ben ik het TOTAAL mee eens! Ineens moet je namelijk als vrouw zijnde het maar oke vinden dat je kilos aankomt ook als je oplet met eten. Dat je striae krijgt waar je nooit meer vanaf komt en je lichaam dus nooit meer hetzelfde zal zijn. Ik heb echt van niemand hiervoor begrip gekregen ofzo krijg alleen maar te horen: ach je krijgt er wat moois voor terug of ach die kilos zijn er dadelijk zo af! (Ja en de striae??) Mijn vriendinnen hebben ook allemaal geen kinderen dus kunnen me natuurlijk ook moeilijk begrijpen maar goed. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik het soms vreselijk irritant om constant in de spotlights te staan. Overal waar ik kom hebben mensen vragen over de zwangerschap en over mij en de baby. Ik weet niet hoevaak ik al hetzelfde verhaal heb verteld! Soms zou ik die buik wel even thuis willen laten en gewoon ergens heen gaan en dan kletsen over andere dingen dan zwanger zijn en bevallen! Ik kan zo nog wel even doorgaan maar dat doe ik maar niet☺
Heeeeerlijk wat herkenbaar!! Ik vind zwanger zijn niet leuk!! Helemaal niet. Mn lichaam doet totaal niet wat ik wil. Heb HG en daardoor al 2 keer ziekenhuisopname wegens uitdroging. Ook het "moeten" genieten ervaar ik als een druk. Want ik geniet heus soms wel maar 75% van de tijd niet. Ik vind het afzien!
Ik ben moeilijk zwanger geraakt en onze baby is heel heel gewenst. Maar leuk vind ik zwanger zijn niet. Roze wolk is er nog steeds niet (zal dus ook wel niet meer komen) en ben blij als het voorbij is. Hier kan ik bijna niet voor uit komen, want "het is geweldig om zwanger te zijn".
Oh en idd ik vind zwanger zijn ook maar niks. Alles wordt steeds meer onwerkbaar. En mensen maar roepen wat word je mooi rond heerlijk hè. Ja hoor neem je het even over? En er openlijk voor uitkomen dat dit je laatste is omdat zwanger zijn niet je hobby is
Ze zeggen dat als je je baby op je buik krijgt, meteen na de geboorte, dat je gelijk verliefd bent. Nouuuu ook niet altijd zo. Dat gevoel Had ik niet bij de 1 ste. Dat moest eerst wel even groeien die liefde. In de 1ste week Had ik zelfs zoiets van, als iemand nu komt om haar op te halen vind ik dat prima. Wat heb ik mij geschaamd voor dit gevoel. Dacht toen dat t niet normaal was om geen band met je baby te voelen.
Allemaal herkenbaar! Ook een taboe (in mijn omgeving) een vijfde kindje krijgen. Want je hebt immers alle smaken al en dat in deze crisis. Precies de reden dat ik deze zwangerschap geheim wil houden en niet wil delen. En ook ik zie als een berg tegen de zwangerschap op.
Ahhhh mensen wat fijn om te lezen dat er nog meer vrouwen zijn die zwanger zijn niks vinden!! Ik vind het vreselijk... Voel me niet mezelf, voel me beroerd en t duurt me allemaal veel te lang en ik steeds maar denken dat ik de enige was! TO bedankt voor dit topic... Voel me meteen een stuk minder schuldig haha! Heb m'n man laatst ook gezegd dat dit mooi de laatste keer is... Had drie kinderen misschien wel leuk gevonden maar nog een keer zwanger zijn.... Ik bedank ervoor!!
Over dat alle ouders hun kind het mooiste vinden: ik denk dat ze dat niet echt vinden maar dat ze er zoveel van houden dat het alles goed maakt. Mijn tante zei na de geboorte van haar dochter tegen mijn moeder dat ze maar niet moest gaan kijken want ze was zo lelijk. 😳 Is helemaal goed gekomen want mijn nicht is nu echt een vrouw waar mannen hun hoofd nog eens voor omdraaien. Verder moet mijn zus nu toegeven dat haar (inmiddels beeldschone) kleuter echt niet zo'n knappe baby was. Dat had ze toen echt niet in de gaten, puur uit moederliefde.
Goh, taboes... Dat je na de bevalling nog weken vloeit, misschien heel naïf maar dat wist ik echt niet. En niemand die dat ooit vertelt heeft. Totaal geen behoefte aan kraamzorg. Ik had al maar 3 uur en vaak mocht ze van mij alsnog eerder weg. Voelde me lekkerder als ik gewoon mijn eigen 'ding' kon doen. Zwanger zijn is ook niet mijn hobby. Ik vind het wel mooi en vind het ook bijzonder om nog een keer mee te maken. Maar ik vind het toch ook fijn als ik weer eens lekker een wijntje kam drinken of dat broodje rosbief/filet american te eten. Nog een paar weken en dan heb ik mijn prinsesje in mijn armen. Oh en pijnbestrijding inderdaad... Bij mijn vorige bevalling tijdens de bevalling ruggenprik gekregen. Helaas werkte die maar aan 1 kant dus had alsnog veel pijn. Deze keer wil ik van tevoren een ruggenprik en hoop ik dat het deze keer wel zal werken. Mijn vorige bevalling vond ik heel heftig en heb toch een beetje trauma van, ben ook best bang als ik eraan denk dat ik over 20 weken weer moet.
Weet niet of het als taboe wordt gezien, maar het feit waar ik bij blijf (en dat doe ik al sinds ik een buikje had/heb) dat ik "vele vrouwen" hoor zeggen of schrijven dat ze hun buik zo missen als het kind er eenmaal is. Dat gevoel heb ik tot zover nog niet gehad, en denk (zeg nooit nooit, ik weet het) dat dat de laatste 10 weken ook niet gaat veranderen. Zal de buik missen in de zin dat hij na de bevalling plotseling weg is (en misschien bedoelen de dames in kwestie dit ook wel), maar zal de buik niet missen. Sterker nog, dan kan ik weer bukken, mijn veters strikken, alles weer gewoon eten, fietsen zonder dat het onprettig voelt, etc...
Ja, ik wilde ook zeggen; je moet je kind altijd maar knap en schattig vinden, en de babietjes van andere ook. Ik vond mijn baby lelijk! Ze zag er uit als een oud, iel mannetje... Nu 2 maanden later heeft ze een typische bolle baby kop en is -echt waar- een leuk meisje om naar te kijken! Verder vond ik zwanger zijn heel erg onpraktisch; ik paste mijn kleding niet meer; kon niet meer hurken; mijn schoenen niet meer aantrekken; niet lang staan/lang lopen; etc etc
Ik heb van week 8 ofzo tot week 17 zooo veel scheten gelaten. En toen ik er eenmaal tegen anderen over begon bleek dat het veel vaker voorkomt. Alle andere gênante lichamelijke ongemakken.. Heb er zelf gelukkig geen last van gehad maar obstipatie, aambeien.. En die stolsels die je verliest na de bevalling?!! Wtf dat wist ik écht niet Ik heb m'n vriendinnen ook regelmatig een foto gestuurd van de stand van zaken met m'n buik na de bevalling. Stiekem wil iedereen weten hoe dat gaat maar je kan er nergens wat over vinden. Ohja dat de kraamhulp je temperatuur opneemt de eerste dagen.. Gelukkig deed onze tweede kraamhulp dat niet want ik vond het maar niets.
dat ouders hun eigen kind altijd mooi vinden is niet waar ! toen ons 2de zoontje geboren was was het eerste wat ik vroeg komt dat nog goed met zijn neus hij had een vrij groot neusje en een beetje op staan als een varkentje ik vond het echt lelijk ben daar altijd eerlijk en open in geweest. hij is nu 4 en gelukkig is het helemaal goed gekomen en krijgen we geregeld complimenten wat een knap kereltje het is om te zien ! idd het taboe wat betreft voorkeur en fles voeding dat heb ik sowieso al nooit begrepen in mijn directe omgeving word dat eigenlijk helemaal niet als taboe gezien verder herken in me niet overal in zwanger zijn vind ik meestal heerlijk en de baby en kraam tijd ook maar dat is ook persoonlijk.
Pfff wat een opluchting dat er meer dames zijn die zwanger zijn niets vinden en ook het geschop van de baby niet prettig. Een taboe waar ik tegen aanloop: ik vind m'n verlof maar niets. Thuis zitten.... Niets voor mij. In ieder geval tot de baby er is zou ik graag nog wat werkfn
Je bedoelt rectaal? Dat gaat hier dus niet gebeuren, of ik moet er zo beroerd bij liggen dat ik niet kan protesteren. Wij hebben een goede oorthermometer en daar doen ze het maar mee en anders niet. Ik weet dat rectaal nauwkeuriger is maar ik wil het echt niet!