Mijn dochter is nu 10 dagen oud. overdag is zij ontzettend rustig doet haar voedingen en verschonen en slaapt veder lekker haar uurtjes door. soms ligt ze bij mij soms in de draagzak en vaak in de kinderwagen. maar savonds laat en snachts komt er een moment dat ze naar haar voedingen niet meer snel in slaap valt. we gaan de checklist af alles heeft ze maar zodra je haar naar een tijdje in bed ligt begint ze weer te huilen. ze heeft wel krampjes maar het vreemde is zodra je haar pakt is ze ook snel weer stil. Ik kan haar niet laten huilen toch? ze gaat dan maar door of het lijkt zo... wat is dit!! en wat moet ik hier mee.. Wij houden haar nu even vast tot ze in diepere slaap valt. maar soms word ze alsnog weer wakker. We hebben haar vanmorgen voor het eerst ingebakerd omdat het miss een gevoel van bescherming geeft en ze haar handjes ook niet zo heen en weer kan malen... wat moet ik doen?? herkend iemand dit?
Oké, dan misschien toch eens inbakeren proberen. Sommige kindjes slapen slecht alleen dus vandaar als ze niet bij jullie sliep dat je dat dan eens kon proberen maar ze is s'nachts al lekker bij jullie.
Hier ook een nachtspookje, mijn zoon is ook tien dagen vandaag. Hij heeft snachts veel last van krampjes en ook de stilte in huis lijkt hem wat onrustig te maken. Ik pak m gewoon bij me dan, liggend op mij heeft hij minder last van zijn krampjes, en hij is 38 weken bij me geweest, ik snap best dat hij niet in een keer voor elk slaapje de overgang kan maken naar zn bedje. Ik zou zeggen, gewoon bij je nemen als dat helpt, daar zal je baby dan wel behoefte aan hebben!
Ahhh frummelke! Ze weet misschien het verschil tussen dag en nacht nog niet eens! Komt vanzelf...lekker inbakeren (doe ik ook) en als ze onrustig is of huilt lekker bij je nemen! Je doet het hartstikke Goed, niet laten huilen!
Misschien heel erg mama honger? Onze zoon heeft dat in het begin ook heel erg gehad, na z'n voeding 's nachts kon hij gewoon niet meer in zijn wiegje slapen. Als ik hem bij me nam, werd ie gelijk rustig en sliep ie wel goed. Minder leuk voor mama, want die slaapt niet helemaal meer lekker, maar wel heel fijn voor je kindje Of je verschoningskussen naast je neerleggen en haar daar op leggen, als je het eng vindt om haar bij jou te laten slapen. Kan je toch je hand naast haar neerleggen, en voelt ze je aanwezigheid. Alleen oppassen dat je niet de deken over haar heen trekt. Ik deed altijd zijn dekentje om het kussen heen, en mijn eigen deken onder mij. En wat al wat gezegd, zo jong hebben ze nog totaal geen dag- en nachtritme, komt echt vanzelf goed!
Misschien heeft je kindje nog gewoon het "buikritme". Overdag werd ze in slaap gewiegd door jouw bewegingen en 's nachts als jij rustte was het play time. Lekker inbakeren of bij je nemen.
Dat is volkomen normaal hoor. Aan de ene kant zit ze nog in het buikritme waarin ze overdag sliep en 's nachts wakker was, en aan de andere kant is er overdag meer commotie waar baby'tjes zich van afsluiten. Ik nam mijn zoontje bij me 's nachts, dan hoorde hij me ademen en mijn hartslag en werd hij rustig. Na een 2tal weken kon hij al beter alleen slapen en gaandeweg maakte hij zijn nachten langer. Na 6 weken had ik het inbakeren ontdekt en dat maakte het alleen maar beter voor hem.
Wat ben ik blij dat ik dit topic tegenkom. Ik heb een dochtertje van een week uit die na de avond en nachtvoeding gewoon niet wil slapen in dr eigen bedje. Ze sliep de eerste dagen bij ons op de kamer maar sinds t weekend in haar eigen bedje. Overdag en na de laatste nachtvoeding (rond 5 uur) slaapt ze heerlijk in dr eigen bedje zonder problemen. Alleen na die 2 voedingen is het een drama. Aangezien mijn man deze week nog werkt neem ik haar beneden op de bank bij me en dan is ze wel stil en slaapt ze als een roosje. Dit is voor mij iets minder zeker omdat ze met een keizersnede gehaald is en ik het wel af en toe merk aan mn wond. Je bent toch meer aan het bewegen en op en neer aan het gaan. Ik ben soms wel bang dat ze hier aan gewend raakt en dat ze straks helemaal niet meer in dr eigen bedje wil slapen. Inbakeren helpt overdag ook bij haar als ze onrustig is maar in de nacht is ze vaak al zo overstuur als ik dr alleen maar neerleg dat het inbakeren niet lukt.. Heel verhaal haha maar pff wat een onzekerheid kun je hebben zeg.
Ja, het blijft moeilijk. Mijn dochter heeft veel op me geslapen in die periode, slaapt nu ook goed in haar eigen wieg. Volgens mijnkomt dat vanzelf wel, nu hebben ze nog zo'n behoefte aan geborgenheid. Je kan proberen af te wisselen met je man , vervelend als hij de volgende dag moet werken, maar wellicht wel fijner als pijn hebt. Een mama zijn is ook een full time baan!
Wat butterfly zegt. Als ze stopt met huilen als je haar lekker knuffelt is het op zich duidelijk waar ze behoefte aan heeft, toch? Een van de basisbehoeften naast melk is directe, voelbare aanwezigheid van de ouder. Mijn kinderen hebben vanaf het begin bij me geslapen, bij de middelste en jongste ben ik daar nog veel makkelijker in geworden, die zijn sowieso echte buikslapers en liggen buik op buik bij mij. Heerlijk In plaats van een wieg naast je bed kan je ook denken aan een bedje aan je bed (een co-sleeper), dan liggen ze nog dichterbij en kan je makkelijker contact maken zonder zelf al te wakker te worden
Heel normaal; jonge babytjes zijn vaak 's nachts wakker en slapen overdag goed, in de buik hetzelfde; overdag werden ze lekker gewiegd terwijl jij rondliep, 's nachts lag jij stil en dan wordt een baby dus actief. Gaat vanzelf over, tot die tijd zelf overdag wat bijslapen zodat je het 's nachts beter vol kan houden!
Met een baby van een week is er echt nog geeeeen sprake van gewenning. Gewoon bij je nemen! Het komt echt goed!
Bedankt voor de reacties! Er wordt inderdaad door iedereen al gezegd dat als je je gevoel volgt het goed zit. En als ik dr dan zo lekker bij me heb en ze ligt heerlijk te slapen weet ik ergens ook wel dat het goed zit hoor en geniet ook echt van die momenten! Belangrijk is wel dat ik overdag mijn rust kan pakken, daar heb ik soms nog wat moeite mee.. Ik had nooit verwacht zo onzeker te worden haha, ik ben altijd vrij makkelijk en nuchter geweest maar sinds die kleine meid er is ben ik echt continue bang iets 'verkeerd' te doen.
Zorg overdag voor voldoende daglicht in huis, ook op de plek waar de baby is. Door daglicht zorg je dat de baby overdag wakkerder en actiever wordt. Neemt het daglicht het af (in avond dus) dan wordt er melatonine aangemaakt waardoor je slaperig wordt. Dat geldt ook voor baby's. Dim 's avonds de lichten en laat bij voorkeur de tv uit. Zorg in de avond vooral voor rust. Niet alleen beter voor de baby, ook voor jezelf. Wat je ook kan proberen is overdag je kind wat vaker en langer bij je te houden. Soms hebben kindjes dan 's nachts wat minder behoefte aan mama omdat ze overdag 'meer mama hebben opgenomen'. Inbakeren kan goed werken als je kindje erg rustig is, die van ons maaide zo met de armpjes dat ze telkens wakker werd van zichzelf. Maar ze moeten er wel even aan wennen.
Oo lekker bij je nemen hoor! Dametje hier heeft 3,5 maand op me geslapen en slaapt nu met 4,5 maand alleen in haar bedje en valt ook nog eens zelf in slaap (afkloppen). Ik had tot 3,5 maand geen hoop dat het ooit nog zou lukken (wallen tot op mijn knieën) maar nu wil ze niet meer op mij in slaap vallen en mis ik het enorm! Dus echt, het is zwaar maar komt allemaal goed en dat denk je er met weemoed aan terug!
Hoe sliep jij zelf dan? Ik ben als de dood dat als ik zo met haar in slaap val ze van me afrolt als ik me onbewust omdraai ofzo..
Rechtop in bed...of ze sliep tussen ons in hoog in bed (tegen bedrand) en wij iets naar beneden...maar dan moest ik wel met mijn neus tegen haar neus liggen, ze sliep ook weleens met manlief op de bank (op een manier waarop ze niet eraf kon rollen of iets (moeilijk uitleggen hier)...nu gaat ze mopperen als ze niet in haar eigen bed ligt...snik!