Hoi, Het zal vast een leeftijdsding zijn maar o, mijn dochter van 32 maanden kan zo heerlijk alles vertragen! Kleren aandoen mag ik absoluut niet bij helpen met als gevolg dat ze 3 kwartier later nog geen sok aan heeft. Goed, dan grijp ik in en kleed haar aan met als gevolg een enorme driftbui! Aankleden is echt een strijd geworden, zo ook jas aandoen en over alles 3 keer zo traag doen. Grappen maken, afleiden werkt niet. Negeren ook niet, dan doet ze gewoon niets. Boos worden is een sfeerverpester... Maar anders komen we nooit weg. Herkenbaar?
Ja. Herkenbaar. Hier die ellenlange fase net bijna achter de rug. Alles zelf willen doen, dus ook uitkleden en aankleden. Hele drama's gehad waarbij we soms met het handen in het haar zaten. Ook omdat we naar ons werk moesten. Uiteindelijk bood zijn favoriete knuffel uitkomst. Beer mocht en mag hem namelijk wel altijd helpen bij het aankleden en uitkleden. Nu krijgen we juist het tijdrekken bij het naar bed gaan.
Hier noem ik de oudste trage truus...zegt dat genoeg? Ik probeer haar (maar goed ze is 6) wel te leren dat je soms moet opschieten.
oooh zo herkenbaar hier een dochter van dezelfde leeftijd (33 maanden) en ze doet gewoon enorm tegendraads: s morgens geen kleren aan willen, s avonds geen kleren uit willen... En ze wil zelf beslissen wat ze eet, wanneer ze eet, ... En als het niet naar haar zin is: wenen, slaan, proberen bijten, ... Deze week hebben we afgesproken dat als ze flink luistert ze per dag een sticker mag plakken op haar week-kalender en we dan op het einde van de week een verrassing hebben voor haar als ze elke dag flink heeft meegewerkt. Vanmorgen ging het dan voorlopig al wat vlotter maar ja ik ga ook niet elke week een kadootje/verrassing kunnen geven dus hopelijk vindt ze het zelf na een tijdje ook leuker om te luisteren ipv tegen te werken...
Misschien helpt het om 2 keuzes te geven? Hier werkte dat vaak nogal goed. Kost ook wat tijd, maar uiteindelijk gaat het plezieriger. Bijv met die sokken: Wil je de rode of blauwe sokken aan? Allebei voorhouden en dan kiest zij er eentje. Bij ons trokken ze die dan ook meestal gelijk aan. Onze jongste begint er nu ook al mee en daar werkt het ook bij. Hij wil bijv. per se zelf in zijn autostoeltje klimmen. Dat duurt natuurlijk wel even, maar uiteindelijk zit hij er sneller in wanneer ik hem het laat doen, dan wanneer ik hem erin probeer te proppen tegen zijn zin. Met jas aantrekken ook. Ik hou hem expres ondersteboven voor hem en dan moet hij lachen en laat daarna die domme mama zien hoe het wel moet. Moet er wel bij zeggen dat ik er zelf niet altijd zo makkelijk in ben hoor. Als ik haast heb, heb ik helemaal geen zin in al die toestanden, maar uiteindelijk werkt het toch het snelst én met de minste frustratie door het min of meer op zijn manier te doen.
Herkenbaar...! Hier doe ik het zo dat ik aankondig dat er iets leuks gaat gebeuren. Ook al is het niets bijzonders, ik zorg dat het leuk klinkt voor haar. Dus bijvoorbeeld wanneer ze haar trui niet wil aantrekken (bijna dagelijks) dan leg ik uit dat het heeeeel koud is en ze de trui aan moet omdat ze een grote meid is. En omdat we daarna lekker naar buiten kunnen gaan, lekker naar omaaaa. Of naar de speeltuuuiiin. Dat soort dingen. Dan denkt ze vaak aan datgene dat we gaan doen en is ze weer bereid om mee te werken. Kan me voorstellen dat dat niet bij ieder kindje helpt, maar bij mijn dochter werkt het als een malle.
Bedankt voor de reacties! tuc, ik denk dat mijn dochter ook een trage truus wordt ze doet het namelijk op school ook. Dan hebben alle kindjes hun jas al aan en staat zij nog te dromen. De juf benoemde het ook tijdens het 10minutengesprek van laatst, dat ze zich onmogelijk laat opjagen. Aan de ene kant echt geen slechte eigenschap, ze is waarschijnlijk niet zo gevoelig voor stress. BeHappy, het vertragen bij bedtijd heeft ze een periode gedaan, nu valt dat eigenlijk alles mee. Ook omdat ze naar bed gaan leuk vindt, ik lees dan voor, ze mag nog even op schoot zitten voor ze in bed gaat, etc. Lizanne84, herkenbaar! De driftbuien zijn hier ook heviger aan het worden. Een beloningspapier heb ik nog niet aan gedacht, ik weet niet of ze dat al begrijpt. Ik zie dat mijn dochter 1 dag jonger is dan de jouwe Luppy,keuzes geven werkt niet in dit geval, helaas. Bij andere dingen wel, maar aankleden wil ze gewoon niet. Dan geef ik haar twee opties en smijt ze ze alletwee door de kamer. Melrose, het zo benoemen werkt ook wel inderdaad. We hadden een heel gevecht altijd met maillot aandoen, toen heb ik eens heel overdreven gezegd: ooh kijk eens, sokken met steeeerrren! En toen wilde ze ze wel aan. Jammer genoeg vraagt ze elke ochtend om 'sokken met stejje', ook als ze net in de was zitten
Ik herken het ook. Nog een trucje dat hier werkte was "wedstrijdje doen". Jij jezelf aankleden (of de baby) tegelijkertijd met haar, en dan doen wie het eerste klaar is. En dan natuurlijk een (niet materiele) beloning voor de winnaar Niet voor dagelijks gebruik, want dan werkt het niet meer, maar voor de we-moeten-NU-weg-anders-missen-we-de-bus gevalletjes
Ja mijn oudste....nu weer even niet maar heeft een hele fase gehad dat ze zichzelf perse willen aankleden. Prima. Dan had ik ondertussen de jongste verschoond, aangekleed en haar haren gedaan, en dan had de oudste alleen nog maar haar hemd en onderbroek aan....ARGH! Ik ga niet in discussie, zeg wel dat ze moet opschieten en ga maar gewoon alvast verder met ontbijt maken, spullen klaarleggen etc. Scheelt dat ze wel al wat ouder is, zichzelf goed kan aankleden en ook wel begrijpt dat we soms moeten opschieten om op tijd te komen.
Erg herkenbaar, haha! Het meest van de tijd doe ik er mijn voordeel mee en laat ik haar sloom haar gangetje gaan onder het mom van bezigheidstherapie . Wedstrijdje doen we ook vaak. Ze trapt er gelukkig bijna elke keer in! Wanneer we echter écht haast hebben, dan doe ik het gewoon, punt uit. Dan wordt ze maar even boos. Volgens mij moet je ook uitkijken dat je niet te vaak een "conflict" vermijd, omdat de sfeer anders wordt verpest, want dan leert je peuter precies hoe ze haar zinnetje krijgt. Ze moet ook leren dat dingen niet altijd op haar manier gaan. C'est la vie. Dat slome is volgens mij echt een leeftijdsding hoor. Peuters zijn gewoon zo bizar snel afgeleid. Zo laat ik mn dochter zich vaak niet meer aan en uit kleden voor de spiegel, want uiteindelijk is ze dan alleen maar met haar spiegelbeeld bezig. Het begint met even snel kijken en haar haartjes anders doen en het eindigt met een complete dansvoorstelling met één been in en één been buiten een broek en een paar sokken in haar handen.
Wat hier ook wel goed helpt is simpele vragen stellen; Kan jij je eigen sokken wel al aandoen eigenlijk? Ben jij al zo groot dat je dat zelf kan? Of (zoals in how to talk to kids staat) vanuit de objecten gaan praten, vindt ze ook hilarisch en dan zijn ze zo aan; Heeeej ik ben n sokkk, Heej er is nog eentje van mij, maar waar horen wij nou eigenlijk? Nou ik weet t niet, ik ook niet en jij, en jij, en jij s. Weet jij misschien war wij horen? Op je oren? En dan t liefste met een gek stemmetje
Hahaa ja, we doen dit ook regelmatig. Maar als het al laat is doordeweeks, ik goed mijn best heb gedaan en ze NOG niet is aangekleed, verlies ik weleens mijn geduld. Meer in de zin van: en nu kleed ik je aan. Dan is het gillen, krijsen, schoppen, tegenwerken, maar ik ga er niet op in en kleed haar gewoon aan. Maar leuk is anders, uiteraard.
Ook wel lastig is dat ze nog totaal geen besef heeft van 'te laat', 'school begint' of 'we gaan nu boodschappen doen en dat weet je al 10 minuten'.
Ik herken je verhaal gedeeltelijk wel. Ons zoontje vertraagd niet echt met alles maar hij wil wel echt alles zelf doen en daardoor "verliezen" we soms veel tijd. Ik moet hem ook altijd erg voorbereiden op wat er gaat komen (zoals als we bij vrienden zijn en we willen naar huis) 15 minuten voordat we ergens moeten gaan of als we iets moeten doen begin ik met zeggen dat we dat over 15 minuten moeten. Dan na 5 minuten zeg ik nog 10 minuten en zo na weer 5 minuten doen we het de laatste keer. Dan gaat hij prima mee en trekt zelf zijn jas aan of wat dan ook. Doe we die voorbereiding niet dan moeten we tijdens een enorme driftbui die jas aan doen of aankleden (bijv na zwemmen) en kan het wel even duren voordat hij gekalmeerd is. Ons zoontje kan zich helemaal zelf aan en uitkleden alleen al omdat hij dat altijd perse zelf wil doen. Soms pakken we hem bij kop en kont zoals jij hierboven schrijft en dan doen wij het maar dan is het ook met een heleboel gekrijs en geschreeuw. Maar ja soms is het niet anders en hebben we de tijd even niet.
Is het een optie om je kind desnoods te zeggen "binnen 5 minuten zijn we weg, dan ga je maar mee in je pyjama als je dan nog niet aangekleed bent"? (Uiteraard nadat ze al tijd genoeg heeft gehad om zich aan te kleden.) En het dan ook effectief doen waarbij je uiteraard de kleding wel meeneemt naar school. Bij veel kinderen gaat het na 1 of 2 keer de volgende keren toch echt wel sneller 's ochtends. Of een keukenwekker zetten en dat ook duidelijk melden? Is ze niet aangekleed op 't moment dat die afgaat, dan begin jij te helpen. Het is voor een stuk overigens niet leeftijdsgebonden, hoor ... Ik hoorde mijn collega vorige week klagen ... over de traagheid en het niet voortdoen 's ochtends van haar dochter van 8 . En die is toch echt wel oud genoeg om haar eigen kleding aan te doen (maar is aldoor aan 't dromen of met andere zaken bezig).
Mijn dochter is ook gefixeerd op zelf aankleden. We oefenen het zo vaak dat ze het nu met 2 jaar en 10 maanden al heel goed en redelijk snel kan. Ik leg alles klaar op de bank met de goede kant voor. Lekker in het weekend wedstrijdjes houden en veel oefenen wanneer je de tijd hebt.
Dit wou ik ook nog voorstellen. Dat werkt hier ook wel goed. Wie gaat er het eerst zijnsokken aanhebben: mama of j. ?
Heel herkenbaar, alleen onze dochter is 22 maanden. Ze wil ook alles ZELLUF doen en ja dat kost tijd. (Gelukkig) ben ik bij huis en heb ik dus vaak wel de tijd voor haar maar als we weg moeten dan zijn we vaak te laat. Daardoor mist ze helaas ook vaak het dreumesuurtje.