Met name de wat vroegere 2D echofoto's vind ik niet altijd fijn om te zien, al die botten die je er doorheen ziet en soms zijn de kindjes ook een beetje alienachtig. Brrr... Ik wil niemand beledigen hoor(altijd fijn als alles goed is met een echo)het is mij soms een beetje te plastisch en ik hou er al helemaal niet van als mensen ongevraagd met echofoto's aankomen via app of ze gewoon onder je neus duwen...maar ja er wordt verwacht dat je dan superenthousiast reageert natuurlijk. Doe mij dan maar 3D.
Dit is inderdaad ook een erg vervelende! Wij willen ook niet meer kinderen en dat is een keuze voor ons (gelukkig), maar als je soms hoort wat mensen daarover zeggen...! 1 kind is geen kind, is dat niet zielig, of (de ergste) wat nou als hem wat overkomt? Vreselijk!!! Mensen bemoeien zich echt overal mee... Nu heb ik redelijk lak aan wat anderen vinden, maar vooral dat 'wat als er iets met hem gebeurt' kwam best hard aan. Dat zeg je toch niet?!
Taboe hier.het niet 'mogen´ klagen. Ja ik kan bijna niet naar de wc,ik heb aambeien,zere borsten,en moet er elke nacht steeds uit om te plassen Tja je wou toch zelf een baby.. Pff zo vermoeiend. Nu zwanger van de eerste maar heb nu zoiets van 1 keer en nooit weer. Tuurlijk hebben we hier voor gekozen,maar betekend dat dan dat ik alleen mag praten over de leuke dingen??? Ik krijg gelukkig veel steun van mijn man en moeder.maar voor de buite.wereld voelt het alsof ik maar de gelukkige zwangere moet spelen
Hier kan ik mij wel in vinden. Ik had dus wel alle "perfecte zwanger zijn" gevoelens. Ik vond alles heerlijk en vond het bijna jammer dat ik ging bevallen. (tuurlijk ook heel blij om eindelijk onze zoon te zien) maar als ik aan mensen vertel dat ik niet heb liggen huilen toen hij eruit kwam maar dat ik de eerste paar minuten alleen maar dacht "wat sta ik in de BRAND daar beneden AUW!" dan kijken ze me raar aan. Want tsja, als je je kindje eenmaal ziet dan vergeet je opslag dat je miem in de fik staat en beurs voelt.
Ik vind echofoto's van anderen ook totaal niet interessant. Ze zien er allemaal hetzelfde uit. Van jezelf is wel anders want dat is jouw kind maar zelfs bij onze eigen 7,3 echo had ik weinig gevoel bij de foto's. Was uiteraard superblij dat het hartje klopte maar verder zag je gewoon een witte vlek. Bij de latere echo's werd het leuker. Ik vind het ook altijd superirritant als mensen ongevraagd hun echofoto's onder je neus duwen, vooral de vroege (witte vlek, wauw!) of ze op Facebook gooien. Dat heb ik nooit gedaan. Ik liet ze alleen zien als mensen erom vroegen. Dan weet je ook vrij zeker dat het enthousiasme echt is. Ik laat het nooit merken dat het me niet boeit want zij zijn hartstikke trots en ik ben wel altijd oprecht blij voor ieders zwangerschap.
Ik ben het niet echt eens met de stelling over keizersnedes. Zelf ben ik wel gewoon vaginaal bevallen, heb een hele zware (en vooral lange) arbeid gehad maar een keizersnede lijkt me zoveel pijnlijker en erger. Bij een vaginale bevalling zijn de weeën pijnlijk, de baby die eruit komt nog pijnlijker, en als je dan nog geknipt bent is het een weekje erna ook niet super fijn... maar in principe is het voorbij als je baby er is. Bij een keizersnede heb je echt een operatie achter de rug en moet je langer revalideren, ik zou nooit of te nimmer zelf een keizersnede kiezen. Geef me dan maar een goede pijnlijke vaginale bevalling. Een keizersnede lijkt me hel...
Er schiet me weer wat te binnen.... Zeggen dat je aan een eventueel 2e kindje niet eerder wil denken voor de 2e verjaardag van je kind dat je nu hebt. Want dan hebben ze niks aan elkaar en kunnen ze niet leuk spelen.... alsof de oudste direct zandkasteeltjes kan bouwen met de baby Dat je helemaal niet gelukkig werd van borstvoeding geven en dat je stijf stond van de hormonen. Dat je 3 maanden na de bevalling ook nog last kan hebben van kraamtranen. En dat die kraamtranen flinke huilbuien kunnen zijn. Dat je na 3 maanden nog niet helemaal gewend bent aan je nieuwe leven. Dat je als de dood bent dat je nu per ongeluk weer zwanger raakt omdat je een nieuwe baby voorlopig echt niet ziet zitten. Lees ook wat over je kind 'dumpen'. 5 dagen opvang vind ik ook wat veel maar dat is ieder voor zich. Sommigen kunnen niet anders. Denk niet dat die kinderen per se slechter af zijn ofzo. Wat ik wél erg vind zijn de ouders die hun kind dus letterlijk altijd wegbrengen. Laatst hoorde ik van de buurvrouw dat haar schoonzus vroeg of ze een week op haar kinderen wilde passen zodat zij en haar man op vakantie konden. En dat die kinderen ook in het weekend weg gebracht worden zodat de ouders hun eigen gang kunnen gaan. Kies dan niet voor kinderen denk ik dan....
Inderdaad! Heb ik ook nooit gedaan en het is dat ik bij de vk op de weegschaal moet staan anders had ik het nog niet geweten! Vind aankomen in de zwangerschap verschrikkelijk maar ik weet dat dit niet mijn eigenlijke verhoudingen zijn! Wij hebben thuis ook geen weegschaal en normaliter ben ik blij met m'n lichaam en zo niet dan let ik een tijdje op mijn eten
Mee eens! Ik krijg morgen een geplande ks van ons eerste kindje en ik vind dit heel erg jammer. Ze ligt in stuit, versies zijn mislukt en ze ligt met haar voeten naar beneden dus ze beginnen niet aan een stuitbevalling. En grote kans dat dit ons enige kindje blijft (wat ook weer een bewuste keuze is) Nou zeggen mensen in de omgeving: oh dan ben je er lekker makkelijk vanaf! Buiten het feit dat het quats is om te zeggen dat een ks makkelijk is wil ik juist erg graag een natuurlijke bevalling meemaken! En ik weet eigenlijk wel zeker dat de meerderheid van de ks en spoedks er ook zo over denken. (Even de uitzonderingen wat betreft helse bevallingen en gevaar voor kind en moeder daargelaten)
Gesteld dat een vaginale bevalling vlekkeloos verloopt wel ja. Ik was zelf inwendig volledig doorgescheurd. Een vaginale burst noemde de gyn het of nog leuker: ergste scheur die hij in jaren had gezien. Dus mijn hele vagina lag in flarden van een. Wat gezien het gevoelige weefsel dus ook echt helse pijnen gaf. Ik heb 2 weken overdosis aan pijnmedicatie moeten nemen om te kunnen functioneren. Dus nu bij de 2de zwangerschap wil iedereen wel vermijden dat me dit nog eens overkomt en hoewel ik zelf toch liefst van al een gewone vaginale bevalling wil proberen heb ik de indruk dat men mij toch een ks aanraad omdat dit minder pijnlijk zou zijn in mijn geval in vergelijking met de vorige bevalling. Maar dit is natuurlijk een uitzondering en ik begrijp zeker dat een ks niet iets is om er makkelijker van af te zijn of wat dan ook maar stellen dat het eenmaal de baby er uit is klaar is (zie vetgedrukte) vind ik wel niet helemaal juist. Dat vond ik net het meest onbesproken onderwerp van allemaal: dat het nog zolang pijn kon doen had niemand me op voorhand ooit gezegd. En een vriendin van mij had na een week net dezelfde vraag aan mij: duurt het nog lang eer ik gewoon ga kunnen zitten zonder pijn? Dus dat herstel na de bevalling (zij het nu vaginaal of ks) dat vond ik echt niet te onderschatten.
Ik had nooit verwacht dat ik de eerste 2,3 dagen één zielig hoopje zou zijn. Doodmoe, niet fatsoenlijk kunnen nadenken; een wrak. Ook nog ontzettend onzeker, de eerste nachten. Als ik er nu aan terug denk, voel ik me nog een loser.. Mijn moeder zegt dat ze dat de eerste dagen ook had, dat iedereen dat heeft, kraamtranen etc. Maar waarom hoor ik er dan niemand over?!?!
Informeren naar je rechten bij je werkgever mbt rusttijden etc Zelfs hier krijg je daar soms reacties op van ja je hoeft niet overal gebruik van te maken..
Lizanne ik heb hetzelfde gehad, alles was kapot vanbinnen. Heb 7 weken niet kunnen zitten zonder pijn en pcm en codeine. Naar de wc gaan was een hel, zelfs met vezelzakjes voor je darmen. Brrr en toch zegt de gyn dat ik gewoon kan bevallen, omdat alles littekenweefsel is geworden en dat rekt mee. Kijk er niet echt naar uit, dat kan ik je wel vertellen.
Wij gaan de groei-echo afwachten en als het weer een P90 baby is denk ik dat ze me een ks gaan aanraden maar als dat niet zo is en ze verwachten dat ik gewoon kan bevallen en het niet nog eens zoveel beschadigd wordt vanbinnen wil ik er wel voor gaan al hoop ik heeeeeeel hard dat het geen 2de keer gebeurt! Kijk er dus ook helemaal niet naar uit! Veel succes alvast en ik duim dat het deze keer voor ons beiden beter meevalt Heb je trouwens nu nog af en toe last?
Gaat goed hoor miss C. Z'n groeiachterstand heeft hij volledig ingehaald <3 Lief dat je het vraagt! Hoe gaat het met jouw meisje? Zie dat je ook HELLP had..
Dat bedoelen ze ook niet . Ze bedoelen dat het leeftijdsverschil later te groot is en dat ze dan minder aan elkaar hebben. Als ze 3 en 6 zijn bijvoorbeeld . Maar goed, dat ligt ook aan de karakters van je kindjes of het klikt of niet. En sowieso heb je het niet voor het zeggen, het moet ook maar lukken. Hier gelukkig geen dingen meegemaakt die ik van tevoren niet wist. Die stolsels waren wel heel groot inderdaad en kraamtranen zijn echt heel raar, je kan er gewoon niets aan doen. Verder overal van genoten en goede (vaginale) bevallingen en herstel gehad. Lisa was wel een huilbaby en heeft een half jaar een sonde gehad. Maar goed, al hoop je dat natuurlijk niet, ik wist wel dat het kon gebeuren zeg maar.
Betreft het taboe om voor 1 kind te kiezen: ik oordeel er zelf niet over (ben er nog niet over uit), maar ik vind het wel een lastige situatie... Mijn broer en vriendin hebben 1 zoon en als het aan mijn broer ligt blijft het daar ook bij, zodat hij zijn zoon alle aandacht kan geven (zijn zijn woorden, mening van de moeder ken ik in dit geval niet). Mijn moeder is altijd enigst kind geweest en heeft dit altijd als heel erg jammer ervaren. Zeker nu haar beide ouders er al een hele tijd niet meer zijn; ze kan het niet met broers of zussen delen of erover praten wat hun gedachtes en gevoelens zijn. Dus... tja...
Er is eigenlijk niks over gezegd, bij mij kwam het vooral door verkeerde ligging van dochter tijdens bevalling. Ik heb idd nig steeds last, ben van de zomer bij de bekkenbodemfysio geweest maar de klachtern blijven terugkomen, jij?