Dat klopt ook, maar ik schreef hier iets om aan te geven hoe erg mijn kind driftbuien had. Wist ik van te voren ook niet dat daar op gereageerd ging worden. En dan wil ik wel even mijn kant van het verhaal vertellen. Maar goed; on-topic maar weer.
Heb inmiddels een vluchtig gesprek gehad Duidelijk is dat ze haar tweede kind niet goed aankan Eerste is rustig en redelijk makkelijk, tweede is pittig. Heb maar gezegd dat ze best hulp kon vragen desnoods bij cb. Eist niet zo heel goed wat te zeggen. Ik snap het nog steeds niet. Ik wandel met mijn zoon vaak dus misschien als ik haar weer tegenkom nogmaals een gesprek. Heb zelf ook maar 1 kind, geen idee met 2 of dat zwaarder is
Sorry maar de momenten dat mensen wel niet denken dat ik m'n zoontje mishandel . Als hij geen snoepje/speeltje mag in de winkel . En hij ligt op de grond en ik wil hem optillen roept hij neeeee neeeee mama niet doen , aaaaaaauuuwwww aaauwwww mag niet , pijn , help enzo . Kinderen kunnen flink overdrijven en eigenlijk vind ik dat je je er beter niet mee kan bemoeien .
Ik kan me niet voorstellen dat iemand dit dagelijks doet (buiten zetten van je kind), en dan ook nog meerdere minuten... Niet dat ik TS niet geloof maar ik bedoel dat ik dat nooit zou doen. Dan ga je in mijn ogen wel een behoorlijke grens over. Hier ook 3 kinderen, 1 kleuter en 2 peuters, die ook wel eens een driftbui hebben.
Ik heb zelf een pittig dochtertje die ik soms ook even apart zet. Meestal in de gang. Maar buiten?? no way! Waarom buiten? als je ze op die leeftijd even apart zet in de gang bijv. vinden ze dat al erg genoeg. Mijn meisje gilt dan al moord en brand. Ik kan haar dan ook niet langer dan 2/3 minuten laten staan en dan vind ik het al zielig mijn man is dan net iets consequenter dan ik Goed dat je haar even hebt aangesproken. Ik zou zelf niet zo gauw iemand aan durven spreken op hoe die hun kinderen opvoeden/straffen. 10 minuten in de kou staan gaat ze natuurlijk niet dood aan, maar ik snap wel dat je haren er van overeind gaan staan als je een kind zo overstuur hoort huilen 10 minuten lang. Ik zou daar zelf ook een naar gevoel van krijgen...
In mijn omgeving heb ik het ook nooit gezien of gehoord. Gelukkig maar. Vind niet dat dat de juiste aanpak is. Uit laten razen in haar kamer of op in de strafhoek zou ik eerder voor kieze .
Aii ik heb er maar 1 woord voor schandalig! Nee dat gaat mij te ver. Mijn autistische zoon had ook gigantische driftbuien toen hij 1 was maar geen haar aan mijn hoofd dat ik hem buiten zet. Of het nu zomer of winter is. En dan nog wel zonder jas??? Meid ga een gesprek aan met je buurvrouw.
Mijn dochter had echt mega driftbuien. Alleen ging/gaat zij uit zichzelf naar haar kamer. Buiten is gewoon te gek voor woorden!!!
Ik zou me er niet mee bemoeien in de zin van melding maken. Ik zou wel eens bij de buurvrouw op de koffie gaan of uitnodigen en dan voorzichtig het onderwerp laten vallen. Je weet immers nooit wat er werkelijk speelt. Laatst ging ik met mijn dochter frieten halen in de frituur, ze wilde absoluut geen jas aan en ik had geen zin in strijdt. Het vroor hard en ik heb haar zo in de auto gezet. Bij aankomst frituur vond ze het toch wel koud en wilde opeens een jas.... ja had ik niet bij... dan denkt ze de volgende keer na. Ik heb haar een dikke deken omgewikkeld en ben zo met haar naar binnen gegaan. Ik kreeg ook vreemde blikken, ik hoop oprecht dat mensen geen melding hebben gemaakt want ik hou enorm veel van mijn kind, ze is mijn hele leven. Maar soms moeten ze gewoon zelf ontdekken.
Ik haalde dan gewoon het eten weg. Dat is duidelijker voor een kind dan de relatie: eten gooien - naar de gang.
vanaf 1,5 al? Dat vind ik niet normaal, dan begrijpen ze die straf nog helemaal niet, je kan ze in mijn ogen dan beter even in hun bedje of box zetten om uit te razen, en dan voornamelijk voor hun eigen veiligheid. Onze dochter is 1,5 en een echte driftkop, zij mag dan afkoelen in de box of in haar bedje(als ik boven ben met haar)als ze zo'n kwaaie bui heeft. maar no way dat ik haar buiten in de tuin zet. Soms laat ik haar ook maar gewoon kwaad wezen als ze "los" loopt, gewoon even negeren, meestal is het dan zo over. Als ze straks richting de 2 gaat begin ik pas met uitrazen op de gang of ouderwets in de hoek, dan kunnen ze namelijk ook met je communiceren en hun kant van het verhaal uitleggen waarom ze zo boos zijn. Op die manier kun je de straf er op aan passen. Maar goed, zo denk ik er over.
Ik heb dus een soort van gesproken met haar, wat duidelijk is dat ze haar dochter niet aankan. Heb wel gezegd dat als ze het zwaar vindt , dat ze best hulp kan krijgen. Sindsdien niet meer gesproken, ik geloof ook niet dat ze op mij zat te wachten.
Poeh, heftig...arm kindje.. Ik weet hoe zwaar een peuterpuber kan zijn hoor, heb er ook een van 2,5 die echt echt echt alle grenzen opzoekt, alles uittest en probeert....maar doordat hij nog niet alles snapt en begrijpt ook veel woede aanvallen (al mag ik eindelijk na een jaar tobben zeggen dat we sinds een dikke week een ander kind hebben, hij snapt opeens veel meer zodat hij ook uitleg begrijpt)..Heb nog een kleuter en baby ernaast, maar hij is echt slopend hahahaha..mijn lekker manneke.. Maar goed, wil zeggen dat ik begrijp hoe zwaar een peuterpuber is, en de onze begon ook al met anderhalf te puberen. Heb nog nooit een time out gegeven. Ik probeer altijd alles uit te leggen en boze buien laat ik uitrazen. Nee is nee. Dan wordt hij maar even flink boos. Maar zou hem nooit buiten zetten. Als ik dat zou zien gebeuren, en dan al zo jong met 1,5 jaar, dan zou mijn hart echt bloeden. Zeker als ze aangegeven heeft dat ze het zo zwaar vindt zou ik haar gewoon eens opwachten en toevallig ook naar buiten gaan en vragen hoe het nou gaat, je hebt al een aanknopingspunt omdat ze vorige keer zei dat ze haar dochtertje niet aankan. Paar ochtendjes peuters zou moeder misschien al ontlasten zodat ze de peuterpuberteit beter kan handelen? Zou haar ook niet aanvallen, het is al moeilijk genoeg voor een moeder om te beseffen dat het te zwaar is, misschien kan je zeggen 'zwaar he die leeftijd, wat ons hielp was een paar ochtenden of middagen peuters, kunnen ze hun energie goed kwijt, leren ze veel van elkaar en heb je even tijd voor jezelf'. Zou het wel zo gaan brengen want anders blijft dat arme meisje zo buiten staan. Alleen al aan die gedachte raak ik van slag. Zou dat nooit zo doen met mijn kinderne.
Goed dat je zelf met haar in gesprek bent gegaan. Hoe reageerde ze zelf? Ze vertelde dat ze de tweede niet goed aankan? Dat is al heel mooi. Goed dat je hebt gezegd dat ze dan hulp kan vragen. Wat je nog meer kan zeggen is dat je het vervelend voor haar vind dat ze het moeilijk heeft. Dat je haar wilt helpen en niet veroordelen. Dat je echter de sanctie, 10 min. in de kou buiten, erg ver vind gaan. Maar dat je snapt dat ze ten einde raad is. Maar dat er andere oplossingen voor zijn. Zoiets..... Ik zou er zeker af en toe met haar over praten. Het zal haar wellicht opluchten en ook helpen om juist minder snel boos te worden, als iemand weet wat er aan de hand is en haar juist kan steunen. Dat voelt al minder machteloos. En of 1 kind zwaarder is dan 2.... dat zal voor iedereen anders zijn. Ik denk dat dit voor de meesten wel geldt, omdat het gewoon een extra mens erbij is. Dus dubbel om voor te zorgen, op te letten, op te voeden. Dat kost logisch meer tijd en energie. En dan maakt dus ook nog de leeftijd en het karakter veel uit.
Zo herkenbaar. Onz buren deden dat ook vaker met hun dochter en dan gewoon de kou in zonder jas. Ik snap dat niet. Ik zou mijn kind niet in de kou buiten zetten, kan ook anders.ik heb me er nooit mee bemoeid, is niet aan Mij om er iets van te zeggen.
Wat vind je dan wél om iets van te zeggen? Als er dagelijks zo hard tegen de kinderen geschreeuwd wordt, dat je letterlijk kan verstaan wat ze zeggen? Als het kind een uur opgesloten wordt in een kast? Als het kind geslagen wordt? Als het kind nooit (maar dan echt nooit) naar buiten mag? Dit is niet alleen een vraag voor Djamila, maar voor iedereen die zegt ze zich er niet mee bemoeien, dat iedereen op zijn eigen manier opvoedt, dat het hun zaken niet zijn. Wat moet er gebeuren voor je je er wél mee bemoeit? Alleen bij zware fysieke mishandeling of zelfs dan niet?