Ik schrijf al een hele tijd mee in een heel fijn topic. Nu open ik er eentje om ervaringen uit te wisselen over hoe je je voelt nu je zwanger bent na ivf/icsi. In ieder geval na een lange tijd in de mmm. En ook om van alles te schrijven over je zwangerschap, waar je mee bezig bent, de spulletjes die je koopt etc.
Ik voel me vooral ontzettend dankbaar! Ik had vorig jaar om deze tijd niet durven denken dat ik nu bijna een baby in mijn armen zou houden... Tegelijkertijd ben ik als de dood dat er toch -last minute- nog iets misgaat. En ik voel me geen 'normale' zwangere... Ik ben echt niet vergeten hoe de MMM voelde en de 4 (v)mk's die ik heb moeten doorstaan.
Goede morgen dames en gefelicteerd met jullie zwangerschap. Even mijn verhaal vertellen. Na 2mk en 6 IUI zijn we begonnen met IVF / ICSI bij de eerste had ik 33 eicellen bij de punctie en heb ik geen terugplaatsing gehad dit ivm felle overstimulatie we hebben dus eerst onze 8 embryo's moeten laten invriezen. ik heb vrijwel snel na PU mijn menstruatie gekregen en mochten ook meteen terug starten. Ik heb dus 1 cryo blastocyst teruggeplaatst en tot grote vreugde ben ik zwanger na 3,5 jaar. Maar op 12/1 kreeg ik een bloeding en ben toen s ' avonds naar spoed gegaan. Daar heb ik een bloedafname en echo gehad. Mijn bloed was goed gestegen en op de echo was alleen de vruchtzak te zien en een relatief grote bloedklonter en heeft de gyn mij meteen 4 weken thuis gezet.toen hebben ze tegen ons gezegd dat we er rekening mee moesten houden dat het mis kan gaan. Toen op 15/1 moest ik weer op controle gaan en toen was er een vruchtzak, dooierzak en vruchtje te zien en mijn bloedwaarden waren weer gestegen.en op 22/1 moest ik weer op controle en toen hebben we een mooi kloppend hartje gezien en gehoord. Nu op 29/1 moet ik weer op controle gaan. Ik ben vandaag 7w1d. Ik ben heel dankbaar dat we eindelijk zwanger zijn
Wij zijn overgelukkig dat we na onze 1e icsi het geluk hadden direct zwanger te zijn. We hadden het nooit gedacht. Nooit gedacht nu al bijna halverwege te zijn. In het begin heel angstig geweest, omdat ik moest blijven werken (werk in het ziekenhuis) en was erg bang daar iets op te lopen. Uiteindelijk kunnen blijven werken tot gisteren (17w). Nu thuis door bekkeninstabiliteit. Ons traject in de mmm: 8x ovulatieinductie, 5x iui en 1x icsi. Het negatieve gevoel heeft nu plaats gemaakt voor eerder positief gevoel. Maar hoe dan ook, eenmaal je in dit traject hebt gezeten vergeet je het niet, en weet je hoe dankbaar je moet zijn om het geluk te hebben een kindje in je armen te mogen sluiten. Er zijn er uiteindelijk nog steeds die dat geluk niet hebben. Net daarom durf ik dus ook haast niet klagen over de 'zwangerschapskwalen'. Er zijn er namelijk veel die dit graag zouden willen, en eigenlijk had ik dat in de mmm ook, liever kwalen door een baby, dan kwalen door de medicatie.
Ik voel me onwerkelijk! Ook nog steeds na 12 weken. Vorig jaar om deze tijd wisten we überhaupt nog niet of er ooit een kindje van ons tweeën zou kunnen komen, puur om het feit dat er nog nooit zaad bij m'n vriend was gevonden. We waren dan ook eigenlijk totaal in shock toen we eind november een positieve test in handen hadden! Het heeft ook wel even geduurd voordat dat nieuws gedaald was. Verder heb ik ook ergens het gevoel alsof er ergens een addertje onder het gras moet zitten; na al die narigheid kan het toch eigenlijk niet in 1x goed gaan...?? Ik denk ook dat je voor je gevoel nooit een normale zwangere bent. Oh, en klagen, dat doe ik gewoon hoor! Ik heb dan wel heel lang gewacht op een zwangerschap maar dat wil niet zeggen dat ik minder 'recht' heb op klagen
Gefeliciteerd allemaal! Wat fijn dat jullie ook een kindje mogen verwachten Wij hadden na vijf jaar (7x IUI en 2x ICSI) de eerste positieve test en daar is ons zoontje uit geboren. Ik heb de hele zwangerschap vooral het gevoel van ongeloof gehad. Ik kon, en kan, nog steeds niet geloven dat het echt is.
Wij zijn na ICSI 2 zwanger geraakt, maar zaten al bijna een jaar bij de fertiliteit, veel onderzoeken dan tese bij ventje en zo voort... Voor mij is het nog steeds super onwerkelijk, een jaar geleden zaten we nog in de wanhoop, zouden we wel samen een kindje kunnen krijgen? Mijn vriend wou geen donor, en dat was de voorkeur van de fertiliteitsarts... Toen de terugplaatsing van dit embryo gebeurde kregen we te horen dat er geen embryo kon ingevrozen worden, ook al het zaad was op van de tese, het moest gewoon lukken of we konden opnieuw beginnen! Zo onwerkelijk dat het echt gebeurd is... Nog steeds heb ik schrik dat het mis kan gaan, na alle miserie kan het toch niet van de 1e x zonder miskraam of problemen zwanger zijn? Zo gemakkelijk 2icsi en hoppa... Ik ben nog geen enkele kinderwinkel binnen geweest, begin nu over namen te denken... En te beseffen dat we misschien wel eens moeten gaan shoppen... Denk dat het nog wel even zal duren voor we onze 1e aankoop doen.... Koosatillaluna: heb ik ook, heb het heel moeilijk met zeggen ik ben zwanger... zo raar, of als ze mij feliciteren....
ooohhh zo herkenbaar dames!!! En gefeliciteerd! hier pcos en slecht zaad. Qua behandelingen heb ik eigenlijk niks te klagen. Dat besef ik mij al te goed! Het is meer dat m'n emmer al vol zat van dingen van vroeger en door de mmm was hij bijna omgekiept. Eerst diagnose pcos. Daarna zaad icsi kwaliteit. Wat een klap was dat. Mannetje aan vitamines en geen alcohol meer en we mochten iui proberen. Hier ook hele ernstige naaldenangst.. Dat speelde ook wel mee. Toen de rollercoast om een ei te laten groeien. Clomid.. Werkt niet. Provere voor menstruatie. Verhogen bla bla. Toen kerststop. Na veel verpilde tijd gonal injecties. Naar psych om van angst af te komen. Eindelijk een ei! Zwanger! Maar werd mk. De 4e iui is geslaagd. Een ronde waarin ik totaal geen vertrouwd had. Maar 1 miezerig ei. Daarvoor 3 maar niet zwanger. Ik wilde menopur in de hoop dat bms meer dan 4mm werd. Niet dus. Gelukkig mocht ik utro ondanks er geen protocol voor was. En toen dat tweede streepje... Ben daar heel lang onderste boven van geweest. Ik geloofde het niet en kon niet echt blij zijn. elke keer dacht ik eerst zien dan geloven. Tot de perfecte 20 wkn echo. Gewoon helemaal in orde! Sindsdien durf ik pas erover te dromen en te genieten. Echt zonde want die 20 weken genieten heb ik eigenlijk weggegooid. ook heel dankbaar. Durf niet goed te klagen. Vind sowieso niet dat ik mag klagen. Ik mag zwanger zijn! ik voelde ook niet echt aansluiting in normale uitgerekend topics. Tussen in de poep en scheet zwangere.. De mmm heeft mij zo veranderd! Ik ben nu zoveel dankbaarder. Heel maf maar tegelijk heel normaal voor als je mmm geschiedenis hebt.
Zie handtekening... Nu zwanger van kindje 2 en 3 maar het voelt zo onwerkelijk en ben zo vreselijk angstig om de kindjes kwijt te raken. Ik loop daar nu ook voor bij medisch maatschappelijk werk. Het voelt soms zo zonde dat ik nu niet optimaal kan genieten en hoofdzakelijk ook vooral nu heel erg bang ben. Als ik dan kijk naar een goede vriendin van mij die elke 6 weken ff het hartje gaat luisteren bij een verloskundige en verder gewoon vertrouwen in de afloop van haar zwangerschap heeft kan ik soms wel heel erg jaloers zijn op dat onbevangene.
Gefeliciteerd allemaal! Bij mij is het vnl zoals ik al eerder las, dat ik geen aansluiting vindt bij andere zwangerentopics. Ik wil graag gaan genieten, ben wel gespannen voor de combinatietest en straks de 20 weken echo.
Het gaat ontzettend goed ! het is een echte kletsmajoor praat echt de oren van je kop af hihi. En die glimlach van oor tot oor is ook zo mooi ♡ Word nu zo een lekkere stevige knuffel! hoef niet zoveel meer zijn hoofdje te ondersteunen en als ik hem op pak houd hij mij nu ook een beetje vast zo lief je hart smelt er van hihi Hoe voel je je?
Wat heerlijk doom! Geniet maar fijn. Ik voel me eigenlijk goed, moe en beetje misselijk, maar oké. Ik vind het vervelend dat ik me zorgen blijf maken of het goed is met t kindje. Maar ja, hoe kom ik daar af? Misschien als de combinatietest goed is? En mss wel als ik me over een paar weekjes wat minder moe voel 😉
Proficiat allemaal die zwanger zijn na zo'n lang en moeizaam traject!!! Het is jullie allemaal van harte gegund en ik hoop dat jullie allemaal gezonde kindjes krijgen
Hier ook eindelijk zwanger na 2,5 jaar, 6 iui's en 2 icsi's. Het voelt inderdaad onwerkelijk maar ik voel me zo onwijs gelukkig. Iedere keer als ik mezelf even 'knijp' dat ik echt zwanger ben staan de tranen in mijn ogen. Ik vind het zo bijzonder dat er nu een kleintje van ons flink aan het groeien is. Ik verder een heel goed gevoel bij deze zwangerschap en eigenlijk weinig zorgen gelukkig. Hebben jullie ook dat al het gedoe, verdriet, stress etc. het allemaal zo onwijs waard zijn geweest nu je echt zwanger bent?
Of je kunt genieten na de combi-test hangt af van hoeveel zekerheid je nodig hebt? Wij konden dat wel. Mooie uitslagen voor de combi-test en ook geen enkele aanleiding voor welke onzekerheid dan ook obv de echo's. Natuurlijk realiseer ik me dat er altijd een % blijft van ongelukken die kunnen gebeuren, maar dat is nooit uit te bannen... Het echt Grote Genieten begon voor mij toen ik de klein begon te voelen... Dát vind ik echt magisch Helaas heb ik er vanwege een voorliggende placenta wel extra lang (24w) op moeten wachten...
Ik vind het nog steeds onwerkelijk. Ben ook steeds bang dat er wat mis gaat, want waarom zou het nu wel goed gaan... Aan de andere kant durf ik dat niet te denken, omdat ik bang ben dat ik het dan over ons afroep of zo. Volgende week de 20 weken echo. Als die goed is, hoop ik me echt op de zwangerschap te kunnen focussen en te genieten. Nu lijkt het soms net een droom.