ik droomde een paar jaar terug dat mijn zus dood was. Ik mocht haar paarse dr. martens hebben terwijl ik ze in het zwart veel leuker vond. Zo stom. Verder paniek- en wanhoopgevoelens. In die droom dus. Drie dagen later kreeg ze een hartstilstand. Tot 3x toe. Gelukkig heeft ze dit wel overleefd. Door die droom voelde het niet onverwacht ofzo, op een rare manier was ik erop voorbereid. Heel bizar vond ik het.
Hier mijn ervaringen: - Toen ik 10 was, stikte ik in een snoepje. Ik zag mijn leven voorbij flitsen, schoot uiteindelijk door een fel verlichte tunnel en kwam uit bij mijn opa. Die zei dat ik goed voor mijn oma moest zorgen. Vervolgens kwam ik weer bij (ik lag stiekem te snoepen in bed, dus was alleen). Mijn oma takelde af (ouderdom) en ik heb haar dagelijks opgezocht. Dat was immers mijn taak (had ook niet anders gewild!) - Over bovengenoemde oma: ik had een sterke band met haar. Op het moment dat ze overleed (ik lag thuis te slapen) schrok ik wakker. Ik keek op mijn wekker: 8.46 uur. Ik wist: oma gaat nu dood. Vervolgens sliep ik nog even verder. Even later ging de telefoon. Precies om 8.46 was ze overleden. - Mijn oma heeft me regelmatig opgezocht. Dan zat ze naast mijn bed, naar me te kijken. - Tijdens de eerste maanden van de zwangerschap van mijn zoon kreeg ik een bloeding. De huisarts zei dat ik waarschijnlijk een miskraam had en dat de zwangerschap dus over zou zijn. Echter was ik nog steeds zwanger. Een jaar nadat mijn zoon is geboren, zat er 's avonds een schim op mijn nachtkastje. Een zacht meisjes stemmetje zei: 'mama... mamaaa.... ik ben er nog!' Ik dacht dat ik het me verbeelde, maar de avonden erna gebeurde het steeds weer. Toen besloot ik het aan mijn man en familie te vertellen. En toen was het over. Ik denk dat die bloeding tijdens mijn zwangerschap inderdaad een 'vruchtje' is geweest en dat het dus een tweeling was geweest. Mijn idee is dat ze erkent wilde worden en doordat ik het met anderen heb gedeeld het goed was. En mijn zoon heeft ook wel eens van die uitspraken... Zo riep hij me een keer 's nachts toen hij een jaar of 3 was. 'Mama, die meneer moet weg' Welke meneer? 'Die daar in de hoek staat!'. Ik zag niks, maar heb tegen mijn zoon gezegd dat hij dan gewoon kan zeggen 'wil je weg gaan?'. Dat deed mijn zoon toen en toen was het goed. Toen mijn moeder naar mijn zieke oom ging (mijn zoon wist niet dat hij ziek was), zei mijn zoontje: 'Ik denk dat B. naar zijn mama gaat' (die dus overleden was). Een paar weken later, op de dag dat mijn oom overleed, zei mijn zoon uit het niets: 'Oh mama... B. is bij zijn mama hoor!' (terwijl mijn zoon niet wist dat hij op dat moment inderdaad overleden was). Zo bijzonder!
Mijn zoontje was net een paar dagen oud toen een vriendin van mijn schoonouders overleed. Da avond voor haar begrafenis gingen we naar de condoleance. Daar kwamen we vrienden van ons tegen. De eerste week hadden we net pas achter de rug dus de meeste moesten allemaal nog op visite komen. De man van dit paar die therapeut was had mij telkens goed geholpen met kwaaltjes. En we spraken af dat ze na de begrafenis de andere dag op visite zouden komen. Die middag zijn ze nooit komen op dagen, de man is s ochtends zijn rondje gaan lopen en is dood neergevallen. Buiten het verdriet was ik ergens ook boos dat hij nu niet op visite had kunnen komen. Ze hadden zo meegeleefd. Dit sprak ik ook uit op de dag van de begrafenis toen ik op de kamer zat van mijn zoontje. Bij terugkomst ging ik naar de slaapkamer van zoon en alle deuren en lade stonden wagenwijd open. Nu gingen de lades al met moeite open dus dat was heel bijzonder, en meteen wist ik je bent op kraamvisite geweest. Een jaar later overleed de broer van mijn schoonmoeder, een dag voor het geplande opa en oma weekend. Omdat de vriendin van mijn schoonmoeder ook een slecht gezondheid had is ze toch met mijn zoon er naar toe gegaan, ondanks haar verdriet. De eerste ochtend werden we gebeld, zoonlief was ziek geworden of we hem konden halen. Kind was volledig in paniek. zodra we van het park afreden (oma bleef nog wel ) zag je hem ontspannen en opknappen. Ik heb het gevoel dat hij ziek werd van het verdriet van oma.
Ik heb een keer gehad dat de radio ineens aan ging terwijl hij helemaal uitstond en de afstandbediening ernaast lag. Kan ik ook bij de club. Ik vind het wel leuk om af en toe mee te lezen.