Goed van je..! Ja da is nog heel moeilijk. Je zult echt met je zelf aan het werk moeten om niet weer steeds over je grenzen te gaan. Of dat nou op werk of prive gebied is. Je hebt het lange tijd gedaan zoals je deed, da verander je niet zomaar. Maar dit is zeker een hele goede eerste stap! Sterkte!
Ik ben altijd een fervent lezer geweest, nu bij vlagen nog wel. Tijdens mij burn-out kon ik net genoeg aandacht opbrengen voor de korte ingezonden briefjes (lees 3-4 regeltjes) in bijv. de Libelle of Margriet. Een "stuk" van een hele pagina was al teveel. Fijn dat je morgen terecht kunt!
Stom.. Net even gekeken op mijn mail.. Moet ik nou wel antwoorden of niet? Lijk zo ondertussen of ik een soort van vraagbaak ben geworden.
Nou, heel simpel: NEE! En om jezelf in het vervolg te beschermen raad ik je aan die mail helemaal niet te checken. Echt even rust nu hoor!
werkmail door laten sturen naar een collega. dat kan ingesteld worden .of laat iemand een auto reply erop zetten, Ik ben niet beschikbaar, uw vragen kunt u stellen aan pietje @....
Niet meer kijken op je mail. Meldingen uitzetten en niet meer inloggen. Bescherm jezelf meid! Zo zet ik nog steeds mijn telefoon wel eens een hele dag op stil, want anders wordt ik gek van de berichtjes. Ook al zijn het er echt niet altijd veel, maar op onhandige momenten dat ding horen en onrustig worden is al te veel.
Stap 1: niet reageren in je eigen tijd. Je eet je eigen energie op, terwijl je eigen tijd precies dient om die batterij weer voller te krijgen. Stap 2: geen mail meer openen van werk in je eigen tijd. Ik neem aan dat je een apart emailadres voor je werk hebt. Mijn ervaring is dat studenten je net zo veel mailen als je zelf toelaat. Ik ben zelf een balans gaan zoeken tussen bereikbaarheid/benaderbaarheid. Dat hoeft niet te betekenen dat ze niet terecht kunnen met hun vragen. Ik weet niet of het toe te passen is in jouw onderwijsvorm/niveau, maar ik heb veel aan het kanaliseren van vragen. Dus ipv dat studenten met allerlei wissewasjes bij mij komen als eerste post, zet ik in een de e-omgeving (bij ons Blackboard/Nestor) een forum op waarop alle studenten met elkaar kunnen uitwisselen over dingen waar ze tegenaan lopen in de stof. Ik hou het in de gaten zodat het inhoudelijk niet de verkeerde kant opgaat, en moedig goede studenten aan om bij te dragen. Ik noem bij aanvang van de cursus dat ze in eerste instantie daar vragen moeten stellen en mee moeten denken met anderen, of medestudenten moeten benaderen (opdrachten samen maken), en dan evt bij mij kunnen komen voor of na college of op spreekuur (ik heb dus ook een spreekuur). Dit heeft mij een behoorlijke berg mail gescheeld het afgelopen jaar. Daarnaast heb ik mezelf aangeleerd om op mijn thuisdag (1 dag pw) geen mail te lezen.
OK.. Zo huisarts en heb arbeidscoach gevonden die zich vooral op het onderwijs richt.. Kijken hoe alles loopt vandaag..
Nou.. Huisarts gaf me een compliment over het feit dat ik geprobeerd had om meer uren in de week te stoppen dan mogelijk was Ik vertelde over het werk, hoeveel ik werkte en wat ik allemaal deed.. Toen werd hij stil en zei "maar je hebt toch ook nog twee kleine kinderen?" Hij verklaarde me totaal voor gek.. Heb geweldige huisarts, heerlijk nuchter en eerlijk. Ik heb iets rustgevends gekregen en moet volgende week terug komen. Heb mijn werk opgebeld, zij willen dat ik contact heb met de arbo. Ik heb aangegeven dat ik graag een gesprek wil, hij wou eerst bij mij thuiskomen, maar wil mijn werk nu even niet thuis hebben. Ik denk dat het juist ook goed is dat collega's mij morgen zien en dat ik gewoon eerlijk ben over waarom ik thuis ben. Ik hoef mij nergens voor te schamen en dan weten ze meteen dat ik de komende tijd even niet bereikbaar ben voor van alles en nog wat. (OK.. Ik doe nu wel heel stoer, maar zie nu al als een berg op tegen morgen). Ik heb lieve collega's, leuke kindertjes.. Ik wil mijn werk graag leuk vinden, maar ik werk gewoon te veel. Zou nu wel uren kunnen slapen.
Fijn dat je een goed gesprek hebt gehad met je HA. Wilde de Arbo-arts bij je thuis komen of je leidinggevende? Dat snapte ik even niet. Dat je werkgever wil dat je contact opneemt met de arbo-arts vind ik wel een heel goede zet hoor. Zij kunnen richting geven aan verschillende zaken en helpen/beoordelen qua re-integratie (op termijn) Laat voorlopig de mails van leerlingen doorsturen aan een collega, zet er evt een automatisch antwoord op dat je ziek bent en voorlopig geen vragen kunt beantwoorden en verwijs mensen naar de collega's. NIET in de verleiding komen om alsnog antwoord te geven aan de persoon die mail stuurt... dan "kom je er nog niet van af" Want... ach ik kan wel een mailtje sturen Moontje beantwoord m toch wel Toch.... ik zou morgen niet zelf naar school gaan... je loopt t risico toch weer meer dingen op je te nemen dan goed voor je is. Daarnaast is het risico groot dat je "knapt"... en nee, je hoeft je nergens voor te schamen, maar dit is ter bescherming van je zelf!
Goed dat je bij de ha geweest bent! Ik zou denk ik ook niet naar je werk gaan om met je leidinggevende te praten. Ik heb toentertijd ook iemand bij ons thuis gehad. Zij kwamen zefs met zn tweeen en omdat ik erg tegengewerkt werd heb ik mijn verbaal sterke schoonzus erbij gevraagd voor ondersteuning. Soms is thuis juist erg fijn, helemaal omdat je op het werk toch snel weer aangesproken wordt voor iets kleins. Daar heb je jezelf nog niet sterk genoeg in gemaakt denk ik. Hoe je het ook doet: sterkte! Ook bij de arbo arts.
Wat goed dat je bij de huisarts bent geweest! Ik heb hetzelfde mee gemaakt, en ben 2.5 maand thuis geweest, dat heeft echt goed gedaan Heel veel sterkte de komende tijd!
Fijn dat je gesprek bij de huisarts zo positief was. En eigenlijk is het ook wel een compliment waard dat je dat allemaal gedaan en geprobeerd hebt. En dat je zover bent gekomen. Alleen een beetje jammer dat het je zelf de kop kost zullen we maar zeggen Ik ben 4,5 maand thuis geweest en nu sinds 2 maanden weer aan het opbouwen, zit op 12 uur in de week nu. Heb dus vooral niet de illusie dat je over een week weer wat gaat doen. Hoe sneller je je daar bij neer legt hoe sneller je ook kunt herstellen. Ik ben benieuwd wat de ARBO arts te vertellen heeft. Is dat gesprek morgen met je leidinggevende? Kun je niet op neutraal terrein afspreken? Ik vond het altijd ontzettend veel energie kosten om collega's te zien en het verhaal te "moeten" doen. Nu nog trouwens Zeg niet teveel toe aan je leidinggevende. Jullie hebben waarschijnlijk allebei geen idee wat het beste is nu. Wacht eerst het gesprek met de ARBO arts af en eventueel die arbeidscoach waar je het over had. Laat hen je adviseren over de weg vooruit. Succes!
Ik heb niet alles gelezen maar dit zijn natuurlijke (bewezen) middelen de echt kunnen helpen, niet zozeer voorkomen, maar wel het herstel bevordern: 1 ding tegelijk doen Genoeg rusten Mediteren Magnesium visolie vaste dagstructuur, eten slapen etc. Niet haasten. Leven in het nu (bewust zijn van het nu, niet constant denken aan wat je nog moet doen, ook wel mindfulness genoemd). Hardlopen/wandelen de natuur in leuke dingen doen die ontspannend werken. stressbronnen vermijden veel praten Een heel goed boek is 'uw brein als medicijn'. Ik heb zelf 2x een heftige burnout gehad (2x 10 maanden). Mocht je meer willen weten, mag je me ook pb-en. Sterkte!
Hoi allemaal, Na weer een nacht wakker te hebben gelegen heb ik vanmorgen mijn baas opgebeld en aangegeven eerst een gesprek te willen hebben met de arbeidsarts voordat ik überhaupt langs kom om te bespreken wanneer ik weer ga werken. Ik had met mijn huisarts afgesproken om niet naar mijn werk te gaan deze week en vervolgens ben ik direct weer over die grens heengegaan.. Jeetje.. Ben voor mezelf opgekomen..