Dit!! Mijn ouders maakten een rondreis in het buitenland tijdens mijn bevalling. Ze wisten van te voren dat ik ingeleid (ik was ook ziek) zou worden. (Ze vonden dat ik meer voor mijn zussen moest doen). Op dag 10 kwamen ze onaangekondigd aanzetten. Daarna hebben ze ook nog allerlei verwijten gemaakt. Nu ben ik klaar met ze. ik begrijp hoe je je voelt en het is gewoon K^. Tijd heelt wel alle wonden. Je mag me altijd pb'en als je dat wilt.
Ten eerste vind ik je volledig in je recht staan. Ik heb nog wel een tip, maar dat komt meer omdat ik ook in dezelfde situatie heb gezeten. Voor je ouders blijft het altijd hun zoon, maar als jij een grens wilt trekken (en dat mag) dan moet je ook tijdens gesprekken aangeven dat je niets over hem wilt horen. Zo hou je afstand. Wees hier enorm duidelijk in. Wil je de deur weer voor hem op een kier zetten dan gebeurd die wanneer JIJ eraan toe bent en op jouw voorwaarden. Alles waarbij jij over je grens heengaat is niet goed. Echt enorm, enorm lastig en zo verdrietig
Wat ontzettend kwetsend maar goed, ze hebben gekozen voor hun zoon dat is wel duidelijk. Jammer dat het over jullie rug en de rug van jullie dochtertje moet maar denk dat je eens helemaal nergens op moet reageren tenzij ze hun excuses gaan maken. Je nu gewoon richten op de verjaardag van jullie dochtertje en de bevalling, persoonlijk zou ik ze dus ook niet op de hoogte stellen als jullie kleintje is geboren tenzij ze hun excuses gemaakt hebben natuurlijk. Ik hoop dat je schoonouders eventueel op jullie dochtertje kunnen passen of een goede vriendin? Ik wens jullie veel succes en het is echt een rot situatie
Mooi verwoord, helemaal mee eens. Ts hou vol. Je stelt terecht je grenzen, je ouders gedragen zich belachelijk. Ik hoop dat je een alternatief hebt voor de oppas bij de bevalling. Veel sterkte voor nu!
De meiden boven mij hebben alles wel verwoord wat ik in gedachten had na het lezen van je openingspost. Meid, wat zit jij in klote situatie wat totaal niet jou schuld is! Blijf je grenzen aangeven. Jouw ouders hebben duidelijk voor hun zoon gekozen. Ik wil je wel een hele fijne verjaardag van je dochtertje wensen, al zou het wel lastig zijn in jouw situatie. Ook alvast succes met je bevalling!
hoi hoi hier helaas ook zo'n broer... Dus ik kan me volledig indenken Hoe je je nu voelt. ik ben niet zwanger en heb geen last van me hormonen maar jeetje ik ben ook zo ontzettend boos ... Hoe kunnen je ouders jou zoveel verdriet doen... en hoe kunnen je ouders nou niet komen op de verjaardag van hun kleindochter... het klinkt heel naar misschien maar je moet nu leren jij je man en je kinderen zijn het aller belangrijkste alles erom heen is bijzaak. ik weet niet waar je woont maar als je bij me in de buurt woon la mag je je dochter best komen brengen die zal zich vast vermaken met mijn dochter hopelijk komt het snel in je hoofd tot rust want stress kun je nu echt niet gebruiken ... je zou van deze tijd moeten genieten
Herkenbaar, dat van het kiezen voor het andere kind. Ik zou ze direct gelijk uit mijn leven schrappen. Daar ben ik naarmate de tijd is verstreken erg hard in geworden. Wanneer ze bij hem alles met de mantel bedekken en er voor jou andere regels gelden, zou je al je vraagtekens moeten zetten. Ze hebben hun keuze gemaakt en hun bedje gespreid, dan mogen ze erin gaan liggen ook. "ERUIT", zou ik keihard roepen. Wegwezen. Blokkeren op de Whatsapp en ze zijn pas weer van harte welkom wanneer ze hun gezond verstand gaan gebruiken en zich als voorbeeldouders gaan gedragen.
helemaal mee eens!! Mocht je in Brabant wonen en geen oppas hebben breng maar! (Ben wel geen gastouder maar wel n mama )
Haha dit verwoordde precies mijn gedachten. (Ik woon ook in Brabant) Veel succes met de bevalling en hopelijk lukt het om te genieten van de verjaardag van je dochter
Op de reactie van je ouders ga ik even niet reageren ik denk dat het al duidelijk is dat het niet aan je hormonen ligt! Ik wil je ondanks alles een fijne verjaardag wensen, probeer te genieten, mocht je oppas nodig hebben je mag me altijd PB'en. Woon in noord Brabant!
Jeetje wat een situatie en wat een timing, echt heel naar voor je! Mijn mening: Je hebt heel goed gehandeld. Blijf je grenzen aan geven en vetrouw je gevoel. Nog gefeliciteerd met je dochter. Mocht je ongeveer in het midden van het land wonen en oppas willen voor je dochter, dan mag je pben. Hier ook geen gastouder, maar wel een mama.
Ik sluit me volledig bij aan bij wat Fruitmoes zegt. Ik vind veel opmerkingen veel te ver gaan. Ja, je ouders doen heel raar. En maken volgens mij een fout door het zo hoog op te laten lopen. Maar, het is wel hun zoon, en dat moet je niet vergeten. Probeer je in hen te verplaatsen. Stel je voor dat het leven van een van jouw kinderen niet zo lekker loopt, en dat je je best probeert te doen hem te helpen. Dan hoop je dat de hele familie achter hem staat, maar zijn zus doet dat niet (even hun perspectief he). Die heeft niet alleen kritiek op hem, maar ook op jou, als ouder. Dat is niet leuk voor hen, want in plaats van dat jullie een positieve band hebben, zet jij hen op hun nummer. En het is ook niet leuk als je merkt dat jij als ouder de enige bent die in je kind gelooft, en dat zelfs zijn zus dat niet doet. Even advocaat van de duivel spelend, dus he? Ik moet hierbij denken aan mijn oudste. Die kan best wel moeilijk zijn. Heel druk en best vervelend. Echt dat je als ouder denkt: 'gedraag je eens normaal'. Dat is niet leuk in gezelschap. Maar ik zal hem uiteraard altijd blijven verdedigen. Gelukkig merk ik dat mijn naaste familie dat ook altijd zal doen, waarbij anderen nog wel eens hun wenkbrauwen fronsen. Maar ik kan me levendig voorstellen dat het mij enorm pijn zou doen als zij (1) niet achter mijn kind zouden staan en hem een probleemgeval zouden noemen, en (2) kritiek zouden hebben op hoe wij dat aanpakken. En die boodschap jarenlang herhalen. Ik zou daar heel verdrietig van worden en dan wellicht heel defensief worden, wat niet goed uit zou pakken. Nu is mijn zoontje vooral jong en onbesuisd, en is er met hem in essentie niets aan de hand. Maar jouw broertje heeft gedragsstoornissen. Daar kan hij niets aan doen, en je ouders ook niet. Hij kan en moet alleen leren daarmee om te gaan en daarvoor moet hij denk ik het vertrouwen hebben van de mensen om wie hij geeft. Maar goed, dit is allemaal psychologie van de koude grond. Ik was er niet bij, en zoals gezegd vind ik dat je ouders veel te ver gaan. Ik snap dat ze gepikeerd zijn, maar je laat niet de verjaardag van je kleindochter schieten en je dochter hoogzwanger in de stress zitten. Dat gaat veel te ver. Sterkte
Alles is wel gezegd wat verschrikkelijk meis. Van harte gefeliciteerd met je dochter en ik hoop dat je een oppas kan vinden voor haar als je bevallen moet ook voor dan succes en geniet meis hoe lastig het nu ook is maar je gezin staat op nummer 1. Dikke knuffel
Wat een onrecht zeg En dat terwijl je hoog zwanger bent! Je ouders zouden zich moeten schamen! Vind daar je goed gehandeld hebt. Sterkte en fijne verjaardag van je dochter
Hoi hoi, ik snap dat je ouders heel graag willen dat alles weer goed en koek en ei is.....maar dit is echt wel heel erg! Dat je je hoogzwangere dochter en je kleindochter zomaar laat zitten, is in mijn ogen echt een vorm van chantage. Waarschijnlijk bedoelen ze het helemaal niet zo, want ik snap de onmacht die ze hebben richting hun zoon, waar het maar niet goed meer lijkt te komen. Maar jee, wat zou ik boos zijn zeg! Zeker over de verjaardag van dochter!! Dit kun je toch niet uitleggen aan een kind!
Je hebt natuurlijk het recht om de nieuwe vriendin van je broer niet uit te nodigen, al vind ik dat wel heel kinderachtig. Maar dat je ouders op deze manier partij kiezen en jou zo laten zitten vind ik absurd! Het is iets tussen jou en je volwassen broer en daar hebben ze zich niet op deze manier mee te bemoeien door zo'n statement te maken. Sterkte.