Hallo allemaal! Ik las laatst op een ander forum dat dieren een bepaalde "neus" zouden hebben voor zwangere vrouwen. De hond of kat zou voor de dame in kwestie zelf wist dat ze zwanger was niet meer van haar weg te slaan zijn of heel erg waaks worden. Toen ik dat las, pieste ik bijna in mijn broek van het lachen. Ik geloofde het eigenlijk niet zo. Later las ik er veel en veel meer over en blijkt het dus echt heel vaak voor te komen. Nu ben ik minder sceptisch en ik zit er zelfs over na te denken om eens een bezoekje te brengen aan een buuf met een hond. mijn nod is nl. 1 januari. Of werkt het alleen bij de eigen bazinnetjes? Nu bedenk ik mij ineens dat er in mijn cultuur (Surinaamse) ook een boel "vreemde" kenmerken zijn. En of ik ze nu geloof of niet, ze lijken altijd te kloppen. Zo heeft mijn oma bij iedere zwangerschap in de familie (en dat zijn er nogal wat geweest) last van een steenpuist. 10 jaar geleden belde mijn oma mij op met de vraag of ik wist wie er zwanger was in de familie. Ik wist toen zelf nog niet eens dat ik zwanger was en zei dus nee. Een week later belde ik haar met het fantastische nieuws. Mijn zus bleek overigens ook zwanger en onze kinderen schelen 3 weken. Mijn oma en ik hebben mijn hele zwangerschap trouwens iets "speciaals" gehad, want bijna alle kwaaltjes die ik had, had zij ook. Mijn oma had toen een prima gezondheid maar was net als ik vreeeeeeeeeeeeeeeselijk moe en kon een gat in de dag slapen. Dit ging gelijk op met mijn vermoeidheid. Ook werd ze vreselijk misselijk en heeft ze zelfs een aantal keer overgegeven op dagen dat ik dat ook had. En zo "deelden" we nog een aantal kwaaltjes. Heel vreemd allemaal. We maakten er toen altijd grapjes over en zeiden dat ze mij "hielp" dragen. Ik ben benieuwd of er meer dames zijn die dit soort "vreemde" culturele symptomen (her)kennen. groetjes...
mijn moeder wist altijd wel vordat wij vertelde dat we zwanger waren bij Daan en bij me broertje. Me moeder zei van de week van nou meis als je nu toch eens zwanger bent beval je in augustus pff. Of toen ik zwanger was van Daan zei mij moeder van nou je bent toh aan de pil het zal me niet verbazen dat je zwanger bent hihi 2 weken later een test en ja hoor zwanger. Me schoonzusje was zwanger 16 jaar zei me moeder ze weten het nog niet maar je schoonzusje is zwanger je zal het vandaag of morgen horen denk ik hihi. En bij me 2e neefje ook zei me moeder voor de grap gefeliciteerd je bent zwanger ze wisten niet waar ze moesten kijken want ze wilde het proberen 12 weken stil te houden.
Een goede kennis van mij kan ook zien of iemand zwanger is of niet. Toen ik zes, zeven weken was (en zelf wel iets vermoedde maar nog geen test had gedaan) had zij al tegen haar man verteld dat ze vermoedde dat ik in verwachting zou zijn. Maar ze had erbij gezegd: dat kan vast niet, want ze heeft al twee grote zoons, dus ik zeg maar niks. Toen ze vier weken later hoorde dat het tóch zo was, wist ze dus dat ze het goed gezien had.
whuahahaha.. Wat leuk om dit te lezen zeg! VAN HARTE GEFELICITEERD met je zwangerschap! Geniet er van
hoi hoi ik herken je verhaal heel erg mijn man is surinaams en dus delen we natuurlijk heel veel cultuur samen zo wisten mijn schoonzusjes al voorddat ik het wist dat we vorige keren een meisje kregen dus nu belde ik mijn schoonzus op om te vragen en toen zei je jij krijgt een jongen en me zus ook die bleek inderdaad ook zwanger te zijn en volgens de echo's kloppen de uitslagen mijn honden voelen inderdaad aan dat ik zwanger ben zo zijn ze veel beschermender en rustiger naar me toe normaal springen ze me omver maar nu dus niet of het ook werkt bij andere honden weet ik eerlijk gezegd niet maar even een vraagje als je wilt weten of je zwanger bent bel je toch gewoon oma even op en vraag je of ze toevallig last heeft van een steenpuist wie weet groetjes nathalie
Hoi mamaatjevan4, Allereerst proficiat! Wat leuk dat jullie nu een jongen krijgen zeg! Ik heb er ook over nagedacht om mijn oma te bellen, maar dan zou ze lucht krijgen van iets wat ik nog heel even voor haar wil "bewaren". Ze weet nog niet dat ik bezig ben. (ben ook pas sinds deze maand bezig) Maar vanmorgen belde mijn oma me wel en stelde mij een vraag die ik erg vreemd vond. De vraag zelf is verder niet zo belangrijk, maar ik dacht onmiddellijk terug aan 10 jaar geleden. Maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat ik er wat meer achter zoek omdat ik het gewoon erg graag wil. hihi
Hoi wat leuk dat je nog een nakomertje krijgt. GEFELICITEERD! Hoe bevalt je zwangerschap nu? Is het anders? Echt leuk voor je en grappig dat ook jij ervaring hebt met "vreemde" symptomen.
Ja, ontzetend leuk zelfs! We hebben er zo ongeveer twintig jaar op gewacht dus soms kan ik het nog niet geloven! Maar goed, het gaat echt heel goed. En eigenlijk voel ik me helemaal niets anders dan toen (hoewel ik toen 19 en 21 was) en nu 43. En inmiddels heb ik diabetes, maar ook daarvan heb ik gelukkig niks geen last, hoewel ik nu wel tijdelijk moet spuiten met insuline, maar eerlijk gezegd heeft dat niks te betekenen en ik kan de suiker heel goed onder controle houden. Dus eigenlijk gaat het boven verwachting! Tja, toen die dame in kwestie me vertelde dat ze het al wel 'gezien' had, zei ik tegen haar: goh, had het maar gezegd, dan had ik dezelfde dag nog een test gekocht en had ik het zeker geweten! Nu heb ik pas met tien weken getest omdat ik dacht dat het wel weer loos alarm zou blijken te zijn. Tja, na 20 jaar wachten geloof je zoiets toch niet meer?
Fantastisch! Ik ben erg blij voor jullie. En wat naar dat jullie er zo lang op hebben moeten wachten. maar dat is nu allemaal voorbij.
Ik had het met een klant op mijn werk dat vrouwtje is vaste klant, zeg ze ineens , uhm ..ben jij zwanger ik zo oh nee niet dat ik weet! ik wist het ook nog niet zat een week voor mijn nod! echt heel apart als iemand dat tegen je zegt en het blijkt zo te zijn!
Bij mij vroeg ook een vriend het to the point. Naat ben je zwanger? Ik had net die morgen een test gedaan en was zo nog zo super gelukkig dat deze positief was, dat ik een smile van oor tot oor kreeg. Helaas heb ik het toen dus al verraden, en kon ik het niet geheim houden zoals gepland. Mijn honden zijn inderdaad een heel stuk aanhankelijker geworden. Heel apart is dat.
Ik merk het ook aan de 2 poezen, die zijn aanhankelijker en voorzichtiger, zullen dus niet over mijn buik heenlopen en zo, ook niet toen die nog plat was. De kater springt er gerust bovenop, de lomperd. Wel lachen, dat steenpuistverhaal hahahaha. Mijn tante ziet het aan de ogen, als iemand zwanger is, dat is niet te verbergen voor haar. Ik hoor ook vaak verhalen over verstandelijk gehandicapten, dat die dat ook aanvoelen en je dat zo ineens kunnen zeggen.
Zo ben ik er bij Daan achter gekomen dat ik zwanger was dat een bewoner zei fleur ben je zwanger haha ik wist het zelf toen niet heb daarna wel snel een test gedaan
Leuk om te lezen. Ik heb het zelf wel eens gehad bij een collega van mijn vriend. Ik zag haar lopen bij de supermarkt en ik zei ineens tegen mijn vriend is ze zwanger? Nee niet dat hij wist. Een paar weken later vertelde ze het op het werk... Bij sommige mensen kan je het voelen ofzo. Of ze stralen op een of andere manier. Door de hormonen kan het gezicht wat verzachten of gelijk voller worden heel vreemd. Maar niet dat ik dat verder vaak heb gehad. Bij mij deden mijn katten ook wel erg vreemd, maar ik merkte het niet echt aan ze. Pas toen ik het zelf wist maar dan ga je er ook op letten. En de kater is hier ook een lomperd die zet soms gewoon nog even af in mijn buik als hij van schoot gaat. Maar verder komen ze allebei wel bij me liggen en de kater geeft echt kopjes tegen mijn buik. In het begin moest hij niks van me weten, en hij zat ineens veel vaker bij mijn vriend. Nu lijken ze er wel meer aan gewend. De baby trapt ook gewoon als ie op schoot ligt en dat vind hij niet erg.
Mijn vriendin woonde in een oud huis met van die stijle rot trappen, en ze liet haar oma het huis zien, toen haar oma de trap af liep zei ze "je moet wat doen aan deze trap voordat de tweeling er is" mijn vriendin moest lachen en dacht waar heeft zij het over... maar later was ze wel zwanger en idd van een tweeling 2 jongens... Ik vond het zo appart toen ze mij dit verhaal vertelde, maar het is ook een erg mooi verhaal en een leuke herinnering aan je oma