HR heeft me vandaag opgebeld, echt heel fijn gesprek gehad. Heb maandag afspraak bij onze bedrijfsarts.. Spannend..
Hoi allemaal.. Vandaag naar de bedrijfsarts, lig er nu al wakker van. Eerst wilde ik het liefste zo snel mogelijk aan het werk. Niet voor mezelf, maar zodat ik verder geen problemen zou opleveren. Nu ben ik bang dat hij straks zegt "stel je niet aan, ga morgen maar weer aan het werk". En van dat idee wordt ik gewoon panisch. Het lukt me amper om naar de winkel te gaan. In de paar dagen dat ik thuis zit merk ik pas hoe moet ik echt ben.. Om 14:00 moet ik pas..
Succes vandaag! Ik denk dat je je gevoel precies moet uitleggen zoals je hierboven beschrijft, dat vind ik heel duidelijk!
Vooral niet inhouden bij de arbo, zeggen hoe het is, elke fatsoenlijke arbo arts neemt je dan serieus! En natuurlijk heel veel succes!
Heel herkenbaar. En je hebt kans dat het eerst alleen nog maar erger wordt. Geef dat wat je hierboven schrijft ook aan aan de ARBO. Zorg dat je het niet bagatelliseert. Geen enkele arbo arts die verstand van zaken heeft stuurt je morgen weer naar je werk. Of volgende week. Of deze maand nog. Waarschijnlijk geeft hij je eerst ruimte en tijd om bij te komen en op zoek te gaan naar ondersteuning. Wie weet heeft hij ook wel goede adressen voor je. Had je al contact opgenomen met die arbeidscoach die je had gezien? Heel veel succes vanmiddag!
Succes vandaag! Het feit dat je al panisch raakt bij de gedachten dat hij/zij gaat zeggen dat jij je niet moet aanstellen en morgen weer aan de slag moet, zegt echt heel veel. Daar ben je nog lang niet aan toe. Als een winkel al teveel is.. Eerlijk en duidelijk zijn. Ze zijn er , in mijn ogen, voor jou. Alleen, het blijft lastig om het gevoel te hebben dat je je moet verantwoorden. Maar jij hebt hier ook niet om gevraagd! Misschien een tip, voor je het gesprek in gaat, even heel diep in en uit ademen. tegen jezelf zeggen dat je het kan en tijdens het gesprek beide voeten op de grond. Succes, het komt goed!
Ben vanmorgen bij arbeidscoach geweest, ik heb alle kenmerken van een burn-out. Ze heeft mij ook geadviseerd om alles open op de tafel te gooien vanmiddag bij de bedrijfsarts. Vooral dat schuldgevoel is iets voor mij om aan te pakken. Zij zegt ook dat ik zo niet naar het werk kan, mijn lichaam staat strak van de spanning. Nog twee uurtjes, ik laat het hier wel weten..
Ik had het geluk een ontzettend fijne bedrijfsarts te hebben, ik heb dus inderdaad al een burn-out. Hij heeft me er echt van overtuigd dat dit geen teken van zwakheid is, maar dat er grenzen zijn aan hoeveel en hoe hard ik kan werken en dat ik al ver over die grenzen heen ben. Ik mag nu 4 weken niets met mijn werk doen, geen mail, er niet naar toe, niets... Dan mag ik proberen 2x in de week 2 uur lichte taken te doen.. En dan moet ik terugkomen om te kijken wat we verder gaan doen. Maar ik moest er rekening mee houden dat ik dit schooljaar niet echt meer aan lesgeven moest denken... Misschien 1 a 2 klassen. Ik heb echt even dit moeten verwerken, heb buiten in mijn auto een poosje gejankt, ben naar huis gereden en heb daar verder gejankt.. Nu gaat het wel, ben alleen dood en dood moe.
Wat fijn dat je een goede arbo arts hebt getroffen. En prettig dat hij je iig 4 weken rust heeft gegeven. Hoe het na die 4 weken gaat lopen moet je je nu zo min mogelijk druk maken. Heb je al een nieuwe afspraak met die arbeidscoach staan? Hoe gaat het nu verder met je? Kun je wat extra slaap pakken overdag?
Wat vervelend voor je. Ik heb dit precies zo meegemaakt. Ik werd toen der tijd 3 maanden afgeschreven....wat een rust even zeg. Ruim anderhalf jaar op mijn tenen gelopen en veel te veel uren gedraaid zelfs in het weekend....die anderhalf jaar heb ik rust (kunnen) nemen, afscheid genomen van de branche waar ik in zat. Ik weet hoe vermoeiend het hele proces is. Alle gesprekken, gevoelens en gedachten die je niet wilt hebben. Misschien een gevoel van falen en dat je je werkgever te kort doet. Gaan ze me nu steeds bellen?? Maar je moet het gewoon uit zakelijk oogpunt zien. Je doet het ook niet express. Helaas dacht mijn werkgever van wel maar goed Je moet echt de tijd nemen om goed bij te komen. De schuldgevoelens, hoe kan dit nou etc etc...heel moeilijk allemaal om zo maar uit te schakelen maar het is hoe het is en vaak is het ook een keerpunt in je leven. Denk er aan, je krijgt maar een lijf en daar moet je het mee doen. Alle stress en spanning is echt niet goed. Denk dus aan jezelf nu. Eerst rust nemen, veel huilen, de natuur in....naar het strand..maar vooral veel slapen. De batterij is echt leeg en die laad dan maar weer langzaam op. Ik werd toen al moe van een yoga klasje...maar ik was er wel even uit dan. Veel sterkte de komende tijd. Het komt echt goed uiteindelijk en als het beter gaat...ga dan goed na hoe het gekomen is. Hoe is je leven ingericht en wat wil je nu eigenlijk precies qua werk.
Heel veel sterkte, vooral proberen los te laten en echt rust te vinden, door te ontspannen, veel te slapen, te praten, wat voor jou ook maar werkt, alleen is dat makkelijker gezegd dan gedaan. Na drie jaar worstelen weet ik echt dat dat in zo'n situatie als deze het enige is dat helpt!
Goed om te horen dat de arbo-arts je die rust geeft. Probeer die rust dan ook echt te pakken en ga niet piekeren (makkelijk gezegd natuurlijk) over hoe het dan over vier weken moet... leef nu gewoon even bij de dag! Verder idd veel buiten zijn, frisse lucht pakken en veel slapen.