Ik had eerder een topic dat mijn moeder de Ziekte van Pick heeft, althans vermoedelijk. Het balletje is dankzij mij gaan rollen. Inmiddels onderzoek gehad. Ze heeft 9 van de 10 symptomen. De enige symptoom die ze mist is dat haar stemming zou moeten kelderen. Nu is mijn moeder al 30 jaar depressief en heeft zware medicijnen om de stemming te stabiliseren. Wat redelijk lukt. Zou ze die medicijnen niet nemen dan zou haar stemming inderdaad kelderen. = 10 van de 10 symptomen. Omdat ze 1 symptoom mist heeft de psycholoog gezegt: u heeft het niet. Ik heb de ha van mijn moeder gebeld en het voorgelegd. Nu zegt hij dat een psycholoog geen diagnose mag stellen, alleen een psychiater mag dat. De psycholoog van mijn moeder is een oude man die echt nodig met pensioen moet. Hij vergeet van alles ( ) en stuurt nooit enig verslag door naar de huisarts van mijn moeder. Zolang er geen verslag is van de psycholoog kan de huisarts niets beginnen. Ik mag ook geen gegevens opvragen bij de psycholoog zegt de huisarts. Iets met strenge wetten ed. Ben nu bij mijn moeder. Ik hoor haar neuriën, smakken en stampen. Alles volgens de vaste structuur. 13.30 koffie ook al is er niemand. 17.00 eten ook al is het eten niet gaar. Ik herken ALLES van de ziekte en ik sta met de rug tegen de muur. Ik word er moedeloos van Iemand ervaring? Iemand misschien tips?
Wat ontzettend vervelend allemaal zeg. Het zal al erg genoeg zijn als ze het heeft. Als een psychiater die diagnose zou moeten stellen dan kunnen jullie gewoon een verwijzing vragen aan de huisarts. Daar is volgens mij verder niets anders voor nodig. Mbt het opvragen van gegevens. Dat je huisarts zegt dat dat niet mag dat is niet correct. Gegevens mag je altijd opvragen, inzien. Heeft jouw moeder jou gemachtigd of neemt ze verder haar eigen besluiten nog? Als jij niet gemachtigd bent dan kan je moeder dat gewoon opvragen en anders kan een gemachtigd persoon dat aanvragen als je dat kan aantonen. Erg vreemd dat de huisarts zich zo passief opstelt hierin.
Een klinisch psycholoog mag wel degelijk diagnosticeren, weet niet hoe accuraat de kennis van jouw ha is. Daarnaast kan 9 Vd 10 punten te weinig zijn als de DSM voorschrijft dat dat tiende punt per se aanwezig moet zijn en dat door medicatie niet zichtbaar is. Je kunt denk ik enkel bij een andere psych een second opinion aanvragen, mits je moeder dat wil.
Ik ben zelf geen psycholoog maar wel geschoold in die richting, ik denk dat je heel erg uit moet kijken met eigen diagnoses. Bijna met pensioen of niet de man heeft er heel lang voor gestudeerd. Als je geen goed gevoel bij deze persoon hebt zou ik via de huisarts kijken of je moeder bij een ander terecht kan.
Mijn ouders zijn nog samen, ze neemt haar eigen beslissingen. Misschien moet ik het maar een beetje loslaten..... mijn ouders willen geen second opinion.
Heel veel sterkte in ieder geval. Op het moment dat je ouders het hier bij willen laten dan kan je als kind helaas niet erg veel meer.
Ik werk zelf in gezondheidszorg. Ik weet het gewoon, dit is het! ik wil het graag weten zodat ze wellicht juiste hulp krijgt. Nu heeft ze alleen anti depressiva. Joepie.... Mijn vriendinnen van school vonden mijn moeder altijd raar en vreemd. Ze doet weinig aan hygiëne en kleding. Ik wist niet beter. Achteraf gaat het balletje rollen en een hoop bellen rinkelen. Ik wil graag dat de psycholoog het verslag doorstuurt naar de arts. De psycholoog heeft wel gezegd dat hij nog met mij in gesprek wil, hij vraagt zich af hoe ik aan de "diagnose" ben gekomen. Maar vrees dat hij ook dit verslag gewoon NIET doorstuurt. Net zoals alle andere medicijngegevens, wijzigingen, verslagen, evaluaties.....
Ik zou dan toch nogmaals duidelijk tegen de psycholoog zeggen dat hij het verslag door moet sturen. Dat is gewoon zijn plicht en dat hoort hij te doen. Net zoals je moeder het recht heeft om het verslag in te zien (en wellicht jij ook maar dat weet ik niet zeker?) Ik zou in gesprek met deze man gaan
Ik heb hem gemaild dat ik denk dat mijn moeder toch wel de ziekte heeft. Ook duidelijk uitgelegd dat ik hem respecteer in zijn vak. De secretaresse zegt dat ik niet eens mag bellen zonder toestemming van mijn moeder. Dat is de psychiatrie....
Ik zou het loslaten. Je moeder wil het niet, je vader wil het niet. De ziekte van Pick kan niet behandeld worden dus er wordt ook geen kwaad mee gedaan. Toen mijn oma Alzheimer kreeg wou ze het ook niet weten. Ontkennen is een recht dat iedereen heeft. Dus laat het los. Laat de psycholoog en HA met rust. En respecteer de autonomie en keuzes van je ouders.
In dat geval kun je verder niks ondernemen. Als je moeder het niet wil (en je vader verder ook niet) dan zul je je daarbij neer moeten leggen. Gewoon hun keuze hierin respecteren.
Ze is al 30 jaar depressief schrijf je.. Zoek je geen diagnose vanwege misschien jarenlange slechte ervaringen met je moeder en op het die manier een plaatsje te kunnen geven of goed te kunnen praten? Geen verwijt hoor, maar herkenbaar. Maar los daarvan: het loslaten is het enige dat je kunt doen.