Ok dus vorige week een topic geopend over de zenuwen die ik heb omdat ik weer aan het werk moet (burn-out/ overspannen vanaf sept. 2014) Afgelopen vrijdag moest ik dus voor het eerst weer voor de klas. In eerste instantie voelde ik me prima en is de ochtend goed verlopen. Echter thuis ben ik gaan nadenken/malen en kon ik er niet mee stoppen. Heb 's middags een boek gepakt om mijn gedachten van school te blokkeren. 's Avonds flink gehuild en zaterdag na het sporten op weg naar huis de radio in de auto klei hard aan gezet om de gedachten te blokkeren. In de loop van de middag is het gelukkig opgehouden . Maar morgen is het weer vrijdag en ik kan je vertellen dat ik weer kriebels heb Dus wat te doen .. Zijn dit kriebels omdat het gezonde spanning is, moet ik nog een paar keer proberen voordat ik het aankaart? Tot hoelang kan ik zo doorgaan? En wat daarna?
Vreselijk dat je je zo voelt. Ik ken je eerdere topic(s) niet dus weet niet wat er aan de hand is en hoe lang je uit het werkveld bent geweest, maar mijn eerste ingeving is om het wel even de tijd te geven allemaal en rustig te worden. Laat die gevoelens er maar even zijn en eigenlijk moet je ze niet blokken maar ermee om leren gaan om ze zo van je af te laten glijden. Je bent nu te gefocust op wat je voelt en waarschijnlijk wil je het liefst weer stoppen omdat je vooral bang bent. Maar probeer het even aan te kijken en denk ook aan alle leuke dingen die je na het werk weer voor je hebt! Sterkte!
Mijn ervaring is dat je best achteraf moe mag zijn en een beetje balen maar zo'n heftige reactie zegt mij dat je over je grens gaat. Je moet zelf uiteindelijk de beslissing maken maar ik zou het nu te vroeg vinden.
Kun je niet een paar losse lessen draaien? Of groepjes leerlingen apart begeleiden? Spanning is gezond, dat het in het begin zo gaat lijkt mij normaal. Er is heel wat gebeurd. Maar jij bent er volgens mij nog niet aan toe een dag of dagdeel te draaien. Ik zou liever een paar lessen draaien die je even goed kunt voorbereiden om positieve ervaringen op te doen. En van daaruit langzaam opbouwen
Dat je nerveus bent is normaal, maar wat ik allemaal lees vind ik dat je er nog niet overheen bent. Misschien thuis alvast 'oefenen' voor je eigen kinderen? Alles voorbereiden of samen met de kinderen van de klas bespreken wat er precies met jou is waardoor ze begrip voor je zullen tonen? Sterkte.
Ik moet maandag weer beginnen met werken. Weet sinds okt dat ik een burn out heb. Sinds ik weet dat ik weer moet beginnen met werken slaap ik slecht en verschrikkelijke hoofdpijn. Niet om mn werk of collegas. Maar hoe moet ik het gaan doen??? Terwijl ik begin met 2 dgn van 3 uur. heb t idee dat ik er ook nog niet aan toe ben. Maar ja... bedrijfsarts he Het moet dus
Het lijkt me normaal om vantevoren gespannen te zijn, en er de eerste keren wat "last" van te hebben (moe bijv.) Maar dit klinkt wel als iets te veel last. Zie je verder iemand die je hierbij begeleidt (psycholoog?)? Was piekeren een paar maanden geleden ook je voornaamste klacht? Heb je er vorige week vrijdag ook iets positiefs uit gehaald? Succes morgen en ik ben benieuwd hoe het dan is gegaan! Probeer je er nu niet al te druk over te maken, het zal sowieso even een drempel zijn voordat het echt beter gaat.
Zit je ook sinds oktober thuis? Waar zie je vooral tegenop? Heb je ergens ook af en toe een beetje zin om weer iets te doen? Het is heel normaal om er vlak van tevoren tegenop te zien, daar moet je echt doorheen. En je moet ook niet te veel verwachtingen hebben van 2x3 uur. Je moet er heen gaan, en je moet weer naar huis gaan, en wat daar tussenin gebeurt doet er niet zo veel toe. Heel veel succes maandag!
Hoi! Nou het ging weer goed. Vanmorgen veel last van spanning gehad, tijdens het opmaken gehuild en mijn man gebeld voor advies. Maar blijkbaar moesten de emoties er even uit want daarna voelde ik me goed. Op school voelde ik me goed en heb ook een paar momenten bewust mezelf afgevraagd waar ik zo bang voor ben....... Gelukkig veel begrip van mijn collega's. We zullen zien hoe ik me vanmiddag en morgen voel.
En ben je er achter waar je bang voor bent? Of wat de oorzaken zijn van je burnout? Klinkt in ieder geval OK voor vandaag, nu niet bang gaan zitten zijn of je je straks weer slecht voelt, maar jezelf een dikke schouderklop geven en iets leuks gaan doen! Goed gedaan!
Dank je Brendat. Ik wil op dit moment HELEMAAL niet nadenken over waarom ik bang ben/ burn out had Ik weet het zelf ook niet en zoals ik al zei, ik kan echt uren zo niet dagen malen/ nadenken.
te snel begonnen. Uit je vorige topic blijkt dat je maar 3 weken hebt thuis gezeten, toch? Eind september thuis komen te zitten en half oktober weer begonnen, na de herfstvakantie. Dat is echt veel te snel....zeker voor iemand met een burn-out.
Niets moet. Jij bent de enige die weet hoe je je voelt, klaar. Als je je niet goed genoeg voelt , ga je weer naar de bedrijfsarts. Je moet goed op jezelf letten!
Inderdaad, heb je hulp hierbij? Van een psycholoog of zo? Als je helemaal geen idee hebt van de onderliggende oorzaken is de kans natuurlijk groot dat je weer tegen dezelfde dingen aan gaat lopen. Hoe ging het een paar weken geleden, was het piekeren e.d. eerst echt afgenomen? Het klinkt me zo niet alsof je er op dit moment aan toe bent, en met gewoon doorgaan wordt je er alleen maar slechter op. Heel veel succes!
Vanmorgen heb ik me afgemeld. Ik kon het werkelijk niet opbrengen om te werken ..Eerst de teamleider van de desbetreffende school gebeld, toen mijn eigen teamleider. Zo juist op gesprek geweest bij mijn teamleider. Veel gehuild, veel gespeculeerd en gezegd dat het om MIJ gaat en niet om de SCHOOL! Meer voor mezelf opgekomen en de teamleider gaf zelf aan weinig tot geen rekening te hebben gehouden met mijn gevoelens. He he .dat lucht op:x We gaan volgende week een plan van aanpak opstellen waarbij mijn wensen voorop staan .Ik ben benieuwd
Goed dat je nu zelf de grens hebt gesteld. Heb je voor jezelf nu wel duidelijk wat jouw wensen zijn? En hoe is je relatie met de arbo arts? Krijg je daar wel steun? Heb je ook zelf hulp van een pyscholoog of zo? Je komt er wel hoor!
Waarom geen hulp verder? Ik vind het niet bepaald handig om dit zelf op te willen lossen. Je lost namelijk niets op als je op dezelfde manier doorgaat. Ik heb vanaf november beginnende paniekaanvallen gehad en praat nu af en toe nog met iemand. Terwijl het eigenlijk wel heel goed gaat. Even vinger aan de pols houden. Ik ben trouwens maar 1 dag ziek thuis geweest en dus ook niet bij de bedrijfsarts geweest. Wat zegt hij ervan dan, vindt hij niet dat je hulp moet zoeken?
Zou je daar dan niet toch naar op zoek gaan? Als ondersteuning voor jou, en om je te helpen uit te vinden waar dit door veroorzaakt is en hoe je hier uit komt? Ben je al eens bij de huisarts geweest?