Ik herken het wel, typisch Nederlands. Het zit er bij mij ook erg ingebakken. Laatst zei een vriendin nog over mijn zoontje: "Wat is hij slim! Knap hè?". Dan zeg ik gewoon: "Hij heeft gewoon mazzel met 'goede' genen, dat is niet echt zijn verdienste." Het zit er bij mij zo ingebakken, dat ik zo'n compliment niet eens in ontvangst kan nemen. Terwijl ik dus wel heel trots ben, maar naar de buitenwereld zou ik dat niet snel zeggen, nee. Wel tegen hem, gelukkig. Ik herken wel wat Mime28 zegt, want ik vind het dus ook moeilijk om iets te zeggen over wat ik zelf doe, in de angst op te scheppen. Ik bagatelliseer snel wat ik doe, terwijl anderen wel uitgebreid over hun werk vertellen. Dat staat toch tussen mij en anderen in.
Tja, ik vind best dat je trots mag zijn op je kind. Ik heb jaren lopen modderen met mijn oudste zoon door zijn autisme en me soms ook wel llichtelijk geschaamd voor zijn gedrag, ook al kon hij dat niet helpen. Nu het goed gaat met hem en hij opgedroogd is tot een leuke sociale jong volwassene (hij is 18) ben ik supertrots op hem. En met recht, vind ik!! dus ja, soms zeg ik dat ook tegen anderen (zoals de schoenmaker die pasgeleden vroeg hoe het met hem was ) maar het meeste tegen hemzelf natuurlijk. Hij, wij en jullie mogen trots zijn op zichzelf en onze kinderen.
Ik snap je wel ts. Mijn dochter schijnt ook slim te zijn. Ik heb genoeg reacties gehad toen ze al jong op haar peutergroep begon. 20 maand, ipv 2,5 jaar. Net of ik er wat aan kon doen dat zij daar beter op haar plek was. Ik zeg ook niks meer, mensen merken het vanzelf wel. Als je trots bent, ben je een opschepper. Ze denken en ze oordelen maar.
Maar dat IS ook bijzonder en een geweldige prestatie van zowel je zoon als jijzelf dus dat vind ik persoonlijk dan weer iets anders als 'gewoon wat slimmer zijn' en een goed rapport hebben'. Ik ben óók trots op mijn kinderen hoor begrijp mij niet verkeerd, maar ten eerste ga ik dat niet op FB e.d. plaatsen en ten tweede ben ik heel nuchter en wat kritischer als het gaat om iets wat geen verdienste is. Mooi kind, slim kind....heel fijn. Lief kind, dapper kind....trots!
Ik denk dat het vooral met context te maken heeft. Je hebt bijvoorbeeld hier ook mensen op het forum zitten die bijna in elke post moeten vertellen dat hun kind: - boven gemiddeld slim is - hoog begaafd is - zij zelf hoog begaafd zijn - hoog opgeleid zijn - hyper sensitief zijn etc etc etc. Dan wordt het wel vervelend en opschepperig. Maar als je gewoon trots bent op je kinderen omdat ze het zo goed doen op school....dat kan je toch wel gewoon delen! Dat hoort toch ook als ouder zijnde, trots op je kroost zijn? Ik denk dat vervelende reacties ook vaak gewoon jaloezie is. Maar aan de andere kant, trots zijn op je kind en dat willen delen, dat zou gewoon moeten kunnen! Maar ik zou wat terughoudender zijn met het benoemen van alle scores. Ik ben zo ontzettend trots op onze middelste dochter! Zij heeft een hele slechte start gemaakt op de psz, is daar echt beschadigd geraakt mbt vertrouwen in vreemde mensen. Na intensieve begeleiding gaat ze nu lachend naar de psz en naar dansles! Daar ben ik dan super trots op! Ook worden de periodes dat ze stottert minder en minder en dat zeg ik haar ook, maar ook naar mijn omgeving toe laat ik zien hoe trots ik ben. Ook over onze oudste.....dat ze zo haar best doet en dat ze in zo'n korte tijd heeft leren schrijven en lezen. Ze zijn hartstikke gemiddeld....gelukkig, maar daarom ben ik wel trots
Ja, oke, dat klopt wel. Maar ik vind dat je altijd trots op je kind mag zijn. Ik roep het ook heus niet van de daken, maar ik krijg bijv vaak te horen dat met name mijn dochter een heel knap meisje is. Dat is ze ook echt (lijkt op mama ) maar is natuurlijk geen verdienste. Toch vind ik dat wel leuk om te horen. Maar ik heb geen FB, dus kan het er niet op zetten hahaha en nee, ik heb het ook niet echt over met een ander. Mijn kinderen zijn op hun manier allemaal speciaal en bijzonder.
Tuurlijk is dat leuk om te horen en als het goed is iedereen trots op zijn of haar kinderen (ik heb toevallig ook de leukste van de hele wereld) Maar ik ben trots op m'n kind om wie hij of zij is, niet op het 'hogere iq' of het 'mooie gezichtje'. Dat is allemaal maar gegeven, of juist niet. Wat ze ermee doen, dat telt voor mij.
Precies mamavanjuul. En ik lees hier ook op het forum de meest overdreven dingen. Je zou haast denken dat het percentage hoogbegaafde kinderen, uitblinkers en kinderen die x jaar voorlopen wel extreem hoog moet zijn ondertussen. Iedere ouder is trots op z'n kind, of het nou 20 vrienden en A en B scoort of dat het een einzelganger is en vrij gemiddeld scoort.
Precies, dat vind ik dus ook. Mijn oudste heeft weinig meegekregen van moeder natuur qua verstandelijke vermogens. Hij heeft er altijd kei, en keihard voor moeten werken om te zijn waar hij nu is, dat is heel veel meer waard in mijjn ogen.
Maar waarom moet dit er bij gehaald worden als het alleen gaat om openlijk trots op je kinderen mogen zijn. Sommige mensen zien gewoon het verschil gewoon niet tussen opscheppen en iets vertellen wat heel positief is. Nu is het vaak zo dat die moeder van de einzelganger wel trots over haar kind mag praten, maar die moeder van dat andere kind vooral niet te veel moet zeggen.
Als ik het goed begrijp dan is je 'probleem' dat je niet tegen anderen vertelt hoe goed je kinderen het doen omdat je bang bent voor wat anderen dan van je vinden? Ik doe dat eigenlijk ook nooit. Zomaar vertellen over hoe goed of slecht mijn kinderen het doen. Ja, tegen de oma's, die willen dat graag en vaak horen Tegen anderen alleen als het ter sprake komt. Dan kan je toch gewoon zeggen hoe het is, niks mis mee lijkt me. Dat gedoe op Facebook enzo, daar snap ik sowieso al niks van. Wat al eerder werd gezegd, de nadruk leggen op dingen die geen verdienste zijn.. dat is niet zo boeiend in mijn ogen.
Dit dus. Geweldige kinderen hebben en iq staat voor mij compleet los van elkaar. Mijn kinderen zijn geweldig door wie zij zijn (hun karakter) en niet door hoe slim zij wel of niet zijn.
Eerlijk? Het zou mij echt niet boeien hoe hoog de kinderen van een ander scoren. Vind ik geen belangrijke informatie. Ik heb een dochter met zeer ernstige dyslexie. Tja taalkundig een drama, daartegenover een dochter die kwa taal in het hoogste van het hoogste zit. Maakt mij niet uit, ze zijn zoals ze zijn... hoge score lage score... mijn even best
Persoonlijk vind ik Facebook niks en al helemaal niet iets om berichten over je kinderen op te schrijven. Verder vind ik dat je zeker trots mag zijn als je kinderen het goed doen. Nu is dat 'goed doen' bij mij een ruim begrip. Van een goede grap tot lief zijn voor zijn broertje ... en natuurlijk ook voor zijn best doen. Ik hoop dat ik straks niet te veel aandacht zal hebben voor goede cijfers/scores, maar vooral voor inzet en doorzetten.
Zo heb ik het ook altijd gedaan. En cito scores op internet plaatsen, of hele rapporten. Dat heb ik nog nooit gedaan. Heb alleen het defitieve schooladvies erop gezet, niet als foto, maar zo van 'schooladvies binnen, M gaat VWO doen! #trots'. Maar daar was ik gewoon super trots op omdat hij daar hard voor gewerkt heeft. Twee jaar geleden, met alle gedoe toen, scoorde hij nog vmbo kader en vertelde zijn vorige juf mij dat mavo volgens haar niet haalbaar was. Maar ik merk nu onderhand aan mezelf dat als vrienden en kenissen ernaar vragen, ik snel zeg, ja het gaat goed hoor. En daar dan bij laat.
Ik vind het zelf ook heel moeilijk. Heb een tweeling. Nr 1 is heel goed op school, die zit nu in groep 2 maar draait twee dagen per week mee met groep 3/4. Ze kan al rekenen, schrijven, klokkijken en lezen. Ze gaat volgend jaar wel gewoon naar groep 3 maar ze gaan kijken of ze volgend jaar 1 of 2 klassen kan overslaan omdat de stof uit die klas gewoon op is, ze kent alles al en verveelt zich nu ook in groep 3 al op die twee dagdelen. (Ter vergelijking, ze is heel klein, maatje 98 en 99 cm lang. Dus een machtig mooi gezicht hoe zij in haar eentje tussen al die grote kindjes zit ) Nr 2 is gewoon een perfect groep 2 kind, het ene snapt ze wel, bij het andere heeft ze echt nog hulp nodig. Heeft maar één echt vriendje waar haar zus omringd door vrijwel alle kindjes uit groep 1/2 en 3/4 is. Als ik wil vertellen dat ik trots ben op bijv dat dochter 1 groep 3/4 heeft voorgelezen uit dolfje weerwolfje krijg ik heel vaak de reactie of ik dan niet trots op nr 2 ben, ja natuurlijk wel!!! Even trots! Maar blijkbaar wordt alles door sommigen als opscheppen gezien, terwijl ik absoluut niet zo wil overkomen. Dus dan houd ik mn mond maar.
Mwah.....ik denk dat vooral de nuance ligt in "zeggen dat je heel trots bent op je kind omdat juf dat gister heeft gezegd" of in elk gesprek, elke post aanhalen dat "je kind hoogbegaafd/hooggevoelig"(etc, etc) is.