Ik ben toch wel benieuwd hoe dat bij jullie gaat. Ik heb twee kinderen, een meisje van 7 jaar en een jongen van 5 jaar. Mijn zoontje is best druk en wild en van het vechten. Ze kunnen samen heel leuk spelen, spelletjes doen maar ook flink ruziën en ik weet dat dit normaal is. Maar ik merk dat ik er echt minder goed tegen kan. De dag begint vaak al met ruzie, dat ze tegen elkaar schreeuwen, huilen, mijn dochter begint meteen met "nou W....." en dan schreeuwen. Ik krijg er onderhand buikpijn van. Mijn dagen bestaan uit zeggen: niet doen, hou op, geen ruzie, schiet op, doe normaal, stop daarmee. Ik heb op dit moment ook geen werk, ben hard op zoek. Maar ik word er echt gek van, is dit nu normaal begin ik me vaker af te vragen, gaat het overal zo? :x
Hier is momenteel ook een strijdfase aan de gang, veel competitie onderling. Mijn kinderen zijn 5,5 en het competitieve en je plek opeisen in de groep hoort wel bij deze leeftijd. Wat ik in huis niet toesta is: vechten, pesten, schreeuwen tegen elkaar. Ze mogen van mij hun ruzies best verbaal uitvechten, maar we zijn niet doof, dus wordt er niet geschreeuwd. Hier helpt het om heel duidelijk te zijn en om aan te geven wat we wel verwachten, ipv wat we niet willen. Bij slaan of pesten is het enkeltje gang, zonder pardon.
Ik durf te stellen... Dat je dankzij het niet werken ook minder geduld ermee hebt Normaal als je werkt ben je even geen mama, geen politieagent en je praat nog eens over wat anders dan kindreren en de laatste aanbieding. Hier ook even geen werk en merk dat dat niet altijd mijn geduld ten goede komt En omdat je altijd thuis bent.. Zie je ook nog eens alles.... (en niet even die break als je op je werk zit waar je weer hele andere vaardigheden nodig hebt)
Oooh ja, hou op schei uit!! Mijn jongens zijn 5 en 7 en ook de hele dag door...de jongste begint en het eindigd dat de oudste er genoeg van heeft en hem een klap geeft of op de grond gooit!!! En dan de jongste huilen..'M. Doet dit, M. Doet dat'........gek wordt je ervan, maar het mooiste is dat als ik er niet bij ben ze de grootste vriendjes zijn...kortom gewoon aandacht willen!! Ook kan ik er slechter tegen als ik moe ben... komt wel goed, ik had vroeger ook altijd ruzie met mn broertje en nu nooit meer!!!!
Dank jullie wel!!! Het is ook omdat ik geen werk heb, continue zit ik thuis, word er echt gek van! En het erge is.....als ze in bed liggen voel ik me zo schuldig dat ik weer boos gedaan heb.....pffff moeder zijn is echt zo lastig. Zelfs als ik op de wc zit komen ze me achterna, vanmiddag was het helemaal belachelijk voor woorden....ik ging ff naar het toilet, opeens staan er twee schreeuwende kinderen voor mijn neus en 1 kwispelende hond....aaahhh toen kon ik wel ff schreeuwen.
Ja ik geloof wel dat dat er mee te maken heeft. Ik vind het altijd knap als er moeders (en vaders) zijn die een engelengeduld hebben. Als je dag in, dag uit, 24/7 voor de kinderen erbij en ze zeuren en zeuren op een dag, dan nog 's avonds rustig blijven? Ik kan dat niet, ik word soms gillend gek. Als je werkt en afleiding hebt en in een andere omgeving bent, andere praat hebt.....kun je meer hebben. (dat heb ik tenminste). Maar misschien ben ik niet zo'n geduldige moeder .
Het aandacht vragen door ruzie had ik vroeger met mijn broer tot kunst verheven. Net zo lang doorgaan totdat mijn moeder zich er toch druk om ging maken, zij in de stress en wij speelden alweer... Als er geen gevaar, geweld ofzo, dreigt hier, tussen mijn ( stief) kinderen en ze hebben ruzie, gaan ze samen weg en het samen oplossen. Ze mogen pas terug komen met een oplossing waar ze het beiden mee eens zijn. Als ze er niet uit kunnen komen, beiden op de eigen kamer, ga maar eens 5 of 10 minuten over eeen oplossing nadenken en er dan samen uitkomen. Ik weet te goed hoe ik het vroeger deed en dat uiteindelijk vooral mijn moeder er last van had. ( gerechtigheid dat ik het nu ook meemaak, ben ik bang )
Ik word gewoon zelf gek van het geruzie en de strijd continue. Ik heb het idee dat ik nooit meer een gezellig moment heb met de kinderen. Altijd vragen; mag ik dit en mag ik dat. Ik merk aan mezelf dat ik alleen maar boos kan doen en niet meer kan lachen. Dus het is wel iets erger dan alleen frustratie. Ik wil gewoon werk vinden en daar ben ik hard mee bezig. Maar ik wil gewoon ook weer wat leuks in mijn dag. Pffff ff klagen weer
Heel herkenbaar, hier ook 2 van 5 en 7 die elkaar constant in de haren vliegen en dan de jongste nog die alles wil hebben wat de andere 2 ook hebben. Ik ben soms ook gewoon blij dat ik aan het werk ben en even geen gezeur aan mijn kop heb.
Heel herkenbaar bloem ook jouw gevoel. Ik had het ook heel erg dat gevoel cobstant tussen ruziende zeurende kinderen te zitten en niks anders.meer. Gek werd ik er van en ze kunnen hier echt echt vechten door elkaare slaan en stompen. Vind dst vreselijk en pik dst echt niet en dan roepen naar ze waar ze mee bezig zijn pffff Oh en hier ook vaak als ik op de wc zit dat ze dan komen zeuren en alle drie tegelijk !!! Ja dan word ik boos hoor