Hoi, Ik moet even mijn verhaal kwijt, vind het zo zielig voor ons kleintje Zondagmiddag ontdekte ik, tijdens het verschonen, een bult in de lies bij ons meisje van net 3 weken oud. Gisteren meteen de HA gebeld, ik herkende dit namelijk van onze oudste dochter en wist meteen dat het een liesbreuk was. De HA constateerde idd een liesbreuk die hij niet terug kon duwen, dus een doorverwijzing naar de SEH. Eerst nog oppas geregeld en vervoer, toen op naar de SEH. Na wat onderzoeken daar kwam de chirurg kijken en zei hij dat ze geopereerd moest worden. Ik dacht dat we direct door moesten naar het Sophia in Rotterdam maar de arts kon de liesbreuk terugduwen (gelukkig). Dit deed haar heel veel pijn maar erna was ze meteen rustiger. Komende week mogen we naar Rotterdam, en dan kijken wanneer ze geopereerd wordt. Ik vind het zo erg, ze is nog zo jong! Ik vond onze oudste al jong voor een operatie (toen 4 maanden) maar dit had ik niet aan zien komen Als ik nu terug kijk op de afgelopen weken voel ik me wel schuldig, had ik het niet eerder op kunnen/moeten merken? Ze spuugt al sinds de geboorte, drinken gaat ook niet echt vanzelf en huilen deed ze na de eerste dag ook vrij regelmatig. Daarnaast kon/kan ze ook moeilijk slapen door het spugen (en de pijn van de liesbreuk). Achteraf zijn er zoveel signalen, maar ik heb (tot zondag) nooit een bult zien zitten.. Denk ik. Ik probeer me vast te houden aan de ervaring met de oudste, toen zij geopereerd was kregen we een heel ander kind terug. Beter slapen, goed (en meer) drinken, vrolijker en actiever. Maar ik vind het toch ook heel eng, zo klein, zo jong. Pff, zal blij zijn als het achter de rug is! Ik weet ook dat het een routineoperatie is maar je kind onder het mes, dat is niet niks! Ik heb verder geen vraag maar wilde het even kwijt!
Och wat sneu zeg! Hopelijk krijg je inderdaad zo'n opgeknapt kleintje terug wat dat betreft is het fijn dat ze zo snel word geholpen, is ze het snelst van de pijn af. Maar ik snap je gevoel! Tis echt sneu voor zo'n kleintje. Sterkte ermee!
Sterkte. Hopelijk helpen ze haar snel en is ze snel opgeknapt ook al is het een simpele ingreep het blijft toch je kind en het blijft niet leuk. En je niet schuldig voelen.. We zijn geen dokters. En die dingen zie je niet altijd direct. moet maar toevallig zijn dat je het herkent en ontdekt en dat heb je in wezen gedaan en gelijk gehandeld dus niet je rot voelen. Je bent moeder geen ( arts)