Ik heb het even op een laag pitje gezet, ja. Maar ik heb toch nergens gezegd dat ik geen interesse in ze toon? Ik vind het moeilijk als ik een appje van ze krijg ja, maar heb ik ergens gezegd dat ik niet terug app? Of dat ik nooit uit mezelf vraag hoe het gaat ondanks dat ik het moeilijk vind? Inmiddels heb ik 1 van de 2 gesproken en m'n verhaal gedaan. Gehuild, gepraat en ze begreep me volkomen. Vind het totaal niet egoïstisch. Ze zei zelfs dat ze precies hetzelfde zou hebben als het andersom was geweest. Vond het enorm fijn dat ik hiermee kwam. De andere vriendin is momenteel op vakantie en daar heb ik voor volgende week mee afgesproken. In ieder geval, voor de meiden die wél een berichtje hebben geplaatst waar ik ook wat mee kan, advies hebben gegeven; thanks!
Heb beide situaties meegemaakt. Was tegelijk zwanger in mei vorig jaar met een vriendin van mij, bij ons ging het mis (MA) en bij haar ging het wel goed. Zij huilde met mij mee en ik lachte met haar mee om de mooie momenten. Een andere vriendin bleek, net als ons, bezig te zijn voor een kindje. Voor haar de derde, haar tweede is bij de geboorte overleden. Toen ik haar vertelde dat ik opnieuw in verwachting was (en dat alles nu wel goed ging) was dat voor haar heel erg moeilijk. En dat snap ik helemaal. Alleen mis ik het wel dat ik van haar niet zo heel veel hoor omdat ze dat moeilijk vind
Lijkt me erg moeilijk idd. Ik denk dat openheid en het bespreekbaar maken het belangrijkste is. Dan kunnen zij er ook rekening mee houden dat het voor jou erg moeilijk is. Ik vind t trouwens raar dat er hier mensen zeggen dat je het kennelijk anders moet aanvoelen als het je 2e kindje of 3e kindje is. Er veranderd dan toch niets aan de wens. De wens is een kindje (erbij) en dan is het gewoon onwijs *** als het niet lukt en het bij vriendinnen om je heen wel lukt. Toen ruim 4 jaar geleden mijn beste vriendin mij vertelde dat ze zwanger was, was ik ten eerste heel erg blij voor haar, maar ik was ook jaloers. Dat heb ik eerlijk verteld en de lucht was meteen geklaard. Ook gezegd toen dat ik alles over de zwangerschap wilde weten. En dat ik het wel zou aangeven als het mij te veel werd. Nu kunnen we het éindelijk omdraaien en vertel ik haar alles over mijn zwangerschap.
Hoi TS, Ik vind juist dat jouw dankbaarheid voor je 2 kindjes eraf spat. Je wilt zelfs een derde kindje. Dat doe je niet omdat je de eerste twee niet leuk vind toch? Jammer dat je zo in de verdediging wordt gedrukt. Ik snap je wens en je verlangen volkomen. Ik verlang nu al bij iedere dikke buik die ik zie naar de volgende keer. Precies zoals iemand hier zei: Je weet wat het is. Ik dacht ook altijd: als ik in ieder geval 1 kind krijg. Maar ik weet nu al dat de wens voor een tweede minstens even groot is. En voor een derde zal dat ook wel zo zijn. Ik hoop dat je snel zwanger mag zijn en ik ben blij dat het gesprek met je vriendin goed verlopen is. Ik geniet op het moment ook mee met een vriendin en ga straks op haar kindje passen. (En ondertussen wacht ik ongeduldig af tot mijn man er ook weer klaar voor is )
Ik kan het heel goed begrijpen dat je even slikt in deze situatie. Uiteraard gun je jouw vriendin het beste, maar vanbinnen knaagt het wel dat het bij jou (nog) niet lukt. Ik kan sinds mijn zwangerschapswens nog met moeite naar programma's over zwangerschap en bevallingen kijken (terwijl ik vroeger niets liever deed), moest nu mijn vriendin of zus zwanger raken voor mij. Ik zou die persoon steunen door dik en dun, maar ik zou het ook lastig hebben. Is volkomen normaal lijkt mij. Ik hoop dat je vlug zwanger mag zijn!
Super lief van je. Van dit soort berichtjes word ik heel blij! Hoop voor jou ook dat je man er snel weer klaar voor is. Hihi!