Wanneer een tweede en waarom wel/niet..

Toen ze een jaar werd. Daarvoor begon het al te kriebelen.
Ik vond het best pittig want ze schelen net geen 2 jaar (door vroeggeboorte anders precies 2 jaar).
Maar ze wordt nu alweer 2 en ze gaat praten en wordt steeds leuker!
Het baby zijn vind ik zelf het zwaarste.
Maar nu die 2 dametjes samen zo heerlijk ze zijn gek op elkaar en hopelijk blijft dat zo.
Ik zie ze van de zomer al lekker samen in de tuin spelen en op vakantie zullen ze dit jaar echt wat aan elkaar hebben.
De reden voor een 2e is het gevoel dat we er twee wilden en toch ook zodat ze samen zijn.

 

Hoi! ik kon dit topic wel geschreven hebben
Ook ik riep altijd; een 2e? over een jaar of 3! Nou echt niet, ik ben onlangs ook gestopt met de pil, was er zo zat van! Redenen die jij opgeeft gelden ook voor mij. Ik vind het wel doodeng(net als bij de 1e), maar als ik zie dat ik de 1e 1,5 jaar van onze zeer tempramentvolle dochter al hebben "overleefd" lukt een 2e ook wel(hopen alleen dat die iets rustiger is).

Veel scucces!

 

Wegens leeftijd en lichamelijke redenen wisten we dat het, als het ons überhaupt gegund zou worden, bij één kind zou blijven....hoop dat jullie een tweede gegund wordt.

 

Eerst lang getwijfeld of we uberhaupt een kindje wilden. En opeens wisten we: ja! Een kindje is reuze welkom! Gelukkig werd die wens snel vervuld.

Toen lang getwijfeld over een tweede kindje. Met de eerste liep het allemaal zo lekker en we twijfelden of we dat weer helemaal overhoop wilden gooien. En toch ging het kriebelen en ook deze wens werd vervuld.

En nu, met twee heerlijke jongens, is ons gezin af! Het is veel drukker met twee kinderen, maar ook heel gezellig. Als ik naar mijn 3 mannen kijk, voelt het echt als mijn gezin.

Hopelijk wordt jullie wens ook snel vervuld!

 

Als het aan mij had gelegen was ik direct voor een tweede gegaan. Ondanks alles..

Het werd bijna 10 jaar later.

Ben eerlijk gezegd blij dat dochter volgende week 5 word. Het hele kleine is er wat van af ze word steeds zelfstandiger meer mijn handen vrij.

als je het doet en het lukt geef ik je idd gelijk binnen een paar jaar uit de kleine kinderen ik moest toen 10 jaar later opnieuw beginnen en pfff. Als je dan al een groot kind hebt ben je echt terug bij af.

Verstandig dus dat je er op tijd aan wil beginnen. Op een gegeven moment wil je gewoon uit de kleine kinderen zijn ik wel in elk geval.

Nu kan het bijna niet meer tuurlijk kan het met 40+ maar nee mij niet meer gezien. In juli 41, te oud in mijn eigen ogen.

 

Ik vind het ook wel een interessante vraag eigenlijk! we zouden kijken als ze 1 was. moet toegeven dat ik een zwangerschap nu nog niet zie zitten hoor haha

 

Jou verhaal kan ook echt helemaal op mij slaan. Riep ook van niet eerder dan dat hij 4 is maar bij mij kriebelt het nu wel heel erg.

Alleen bij mijn partner nog niet zo, ik zou het liefst als mijn zoontje twee is stoppen met de pil. Dus ik kan heel goed begrijpen hoe je je voelt.

 

Hier begon het al vrij snel weer te kriebelen. Vl en ik hebben ook altijd 2 kindjes snel op elkaar gewild. Ik ben gestopt met de pil toen dl 9mnd was. Ik was zwanger toen ze net 1 was. Ze schelen dus 1 jaar en 9 maanden nu. Het begin was best pittig. Maar evengoed vind ik het heel leuk. Ik hoop dat ze over een half jaar leuk samen kunnen spelen.

 

Hier begon het juist pas na 4 jaar te kriebelen ik ben een paar maanden geleden met de pil gestopt, en testte op mijn dochters verjaardag positief. Vrij snel dus, wat ik niet had verwacht gezien we bijna 1,5 jaar hebben moeten wachten op mijn vorige zwangerschap.

Geen idee waarom nu pas btw, ik heb lang gedacht om het "maar" bij 1 te houden. Misschien het vooruitzicht dat ze naar school ging en ook steeds zelfstandiger wordt dat het daarom begon te kriebelen. De wens was er in ieder geval ineens weer

 

Soms denk ik ja! Soms denk ik nee!
Voor nu vind ik het gewoon nog heel gezellig met z'n drietjes. Dl is nu 14 maanden. Moet eerlijk bekennen dat ik vooral erg bang ben voor nog een bevalling, dat houdt me meer tegen denk ik.

 

om medische redenen blijft het bij dochterlief.... en daarbij is ze zeer pittig, dus dan zou het pas gaan kriebelen als ze getemd is haha

 

Hier begonnen we 10 maanden na de geboorte van de eerste weer met proberen. Na 4 maanden was ik zwanger.
Nu zijn we midden oktober weer gaan proberen voor de derde. Ze is nu anderhalf, ik hoop weer niet zoveel leeftijdsverschil te hebben tussen hen. Maar goed, dat plan je helaas niet..

 

Mijn man wilt heel graag en ik twijfel nog, hij wilt er niet te veel achter elkaar maar aan de andere kant is onze dochter best pittig en heb ik een (voor mijn doen) behoorlijk pittige zwangerschap gehad (pre eclampsie) ook is het financieel wel lastig nu (ben werkzoekend)

Dus wij zitten momenteel heel erg in twijfel van gaan we er wel voor of niet.

 

Hahahaha, ik zou dit bijna zelf geschreven kunnen hebben!! Ik roep ook nu nog 'een tweede, jaaaa heel erg graag, maar wel als de oudste een jaar of 4 is', maar ik begin er nu al op terug te komen, hihihi.

Toch nog maar héél even wachten.

Liefs,

 

Ik roep nu steeds, ik wil wachten totdat ze uit haar ledikantje is gegroeid! Niet om het ledikantje maar vind die leeftijd om precies dezelfde redenen die jij zegt wel mooi om aan een tweede te beginnen. Maar zoals ik jullie reacties lees dachten jullie dat eerst ook hihi, dus ben benieuwd.

Nu op dit moment moet ik er nog niet aan denken om heel die babytijd weer over te doen, ik vroeg en vraag altijd veel van mezelf als moeder en had na 1 jaar pas het gevoel dat ik weer mezelf was en aan mezelf ''mocht'' denken. Dus hier wachten we nog even!

 

Dit kon mijn verhaal zijn, behalve de pittige zwangerschap.

 

Wij vinden eentje genoeg, hartstikke leuk zo.

 

Een tweede Jazeker! Langzaam! Begint het weer te kriebelen. Maar als ik dan bedenk hoe jong ze dan nog is wacht ik liever nog even. Wij hebben liever dat ze wat ouder is als nummer2 geboren wordt. Tussen 2-2,5 mooie tijd.

 

Ik stel mezelf ook deze vragen! Wij hebben er iets meer dan een jaar overgedaan om zwanger te worden tijdens onze eerste ronde ICSI. De gyneacoloog had gezegd dat de meeste koppels zoals wij die nog een tweede willen, gewoon geen pil meer opstarten en kijken zoals het komt. Maar we hebben een pittige start gehad en ik heb het heel moeilijk gehad met onzekerheid over mijn nieuwe rol als mama. Een paar dagen terug waren we bij de HA en die had alle verslagen van de KA en ziekenhuis gelezen van de afgelopen maanden en zei ook: jullie hebben vast zwarte sneeuw gezien?
Dat was voor mij een opluchting, dat ze zei dat we zeker niet de gemakkelijkste baby hebben gekregen en dat ik zeker mijzelf de schuld niet hoef te geven. Nu na zeven maanden, begin ik me zekerder van mijn stuk te voelen en denk ik ook aan een tweede. Maar mijn omgeving raadt het af, omdat ze denken dat ik nog niet sterk genoeg in mijn schoenen sta.

Ergens wil ik snel een tweede om deze periode nog een keer over te doen, maar zonder de zorgen en dat het allemaal makkelijker zal gaan. Ik zou niks aan mijn dochter willen veranderen, ze is zo heerlijk lief, vrolijk en vinnig. Maar ik vrees soms wel hoe ik een tweede erbij zou kunnen combineren. Plus de onwetendheid hoe lang het zou duren. Als het op natuurlijke wijze niet lukt, hebben we nog altijd 9 embryo's in de vriezer... Ons meisje geniet zo van contact met andere kindjes, ze moet gewoon een broertje of zusje krijgen!