Begin vorig jaar heeft mijn ex relatie verbroken na bij a 15 jaar, hij wou achteraf toch geen kinderen, via een gezamelijke vriendin 6 weken later mijn huidige vriend ontmoet, woonde toen nog in het huis van mijn ex en mij samen, deze in juli te hebben verlaten en bij mijn ouders gaan wonen, was hard op zoek naer eigen woonruimte, kreeg toen te horen dat mijn contract niet verlengd zou worden, dus kans op eigen woning werd stuk kleiner. Toen maar besloten om bij mijn hudige vriend te gaan wonen, dit was november vorig jaar. Moet wel zeggen heb ivm leeftijd wel te kennen gegeven snel kinderen te willen, ben namelijk bijna 35 hij 32. Eind december gestopt met de pil en meteen zwanger. Als alles goed blijft gaan is er een kans dat ik hem een leuk verjaardagskado ga geven, ben vlak voor zijn verjaardag uitgerekend
Ik was 26 en mijn man 31. Op de eerste date vroeg ik hem of hij kinderen wilde. Voor mij een mega belangrijk punt. Wilde namelijk niet een relatie beginnen met iemand die dat überhaupt niet wilde, los van of hij ze met mij zou willen natuurlijk . Dat wilde hij gelukkig wel, in de toekomst natuurlijk hahah! na 1,5 jaar zijn we gaan samenwonen en op de dag dat we vier jaar samen waren vroeg hij mij ten huwelijk. Het jaar daarop zijn we getrouwd. Vrij snel na ons huwelijk, oktober 2012, waren we in verwachting van ons eerste kindje. Helaas eindigde dit in een miskraam. Maart 2013 waren we weer zwanger en in november 2013 is onze geweldige dochter geboren. Aangezien wij niet super jong meer zijn, ik 33 en ml 38, wilde we niet al te veel leeftijdsverschil tussen de twee, mocht het allemaal natuurlijk weer gaan lukken . Maar ook deze keer waren we gezegend met een snelle zwangerschap en ben ik nu al weer 23 weken en waren we gister 7,5 jaar samen . Hebben een nieuwbouw huis gekocht en zitten dus in de bloei van ons leven. Weet niet wat je ermee zou willen. Iedereen is anders en ik zou zeggen, doe wat goed voelt, dat is het aller belangrijkst .
Ik ben 26, mijn vriend is 17 jaar ouder, 43 dus... we leerden elkaar kennen en na een goede maand waren we al officieel samen, het klikte gewoon! Nu zijn we iets langer dan 2 jaar samen. Op 6 maanden ben ik al bij hem ingetrokken. Na 1 jaar samen zijn heb ik mijn kinderwens geuit, hij was er niet meteen happig op. Hij voelde zich te oud om aan kindjes te beginnen, hij had ook schrik dat we er te weinig tijd en geld voor zouden hebben. Anderzijds heb ik ook wat gezondheidsproblemen waar hij zich zorgen over maakte, hij had schrik dat we het niet aankunnen met ons getwee. Enerzijds kon ik dat allemaal begrijpen, mijn vriend is bijna zijn hele leven alleen geweest, voor mij heeft hij nog 1 relatie gehad...hij heeft dus nooit naar iemand moeten omkijken. Na veel praten onderling en met vrienden van zijn leeftijd met kindjes is hij zich gaan openstellen. Afgelopen zomer hebben we de knoop doorgehakt, we gingen ervoor. Sinds januari zijn we echt bezig en hij ziet het volledig zitten Ik denk dat hij vooral een beetje schrik had voor het onbekende, schrik om verantwoordelijkheid op te nemen en zijn leven in het teken van een kleintje te stellen... maar zover zijn we nu toch
We waren 20 en 21 toen we wat kregen. Zijn na 1,5 jaar gaan samenwonen (op 30 m2!) Toen we 6,5 jaar bij elkaar waren begonnen met poging tot zwanger worden. Ikzelf was hier al jaren eerder klaar voor, maar heb gewacht tot vl dat ook was. Nu 8 jaar samen en een prachtige dochter rijker.
18 en 21 werden we verliefd. 6 maanden later gingen we samenwonen in mijn huur-appartement. 4 jaar later kochten we onze eerste woning. 7 jaar later kwam onze dochter. 9 jaar later trouwde we. 10 jaar later komt onze tweede. Had het niet anders gewild. Voelde precies goed zo. We waren nog erg jong en wild toen we verliefd werden. Het huis kopen heeft ons destijds wel veranderd en wat "serieuzer" gemaakt.