tja, waar zal ik eens beginnen. mijn (ex) man en ik zijn nu ongeveer een half jaar uit elkaar. het was mijn beslissing en ik heb er absoluut geen spijt van. hij heeft me jaren geestelijk mishandeld. dit heeft uiteraard zijn sporen nagelaten. -ik heb geen werk, want hij kon niet voor de kinderen zorgen en volgens hem verdiende ik te weinig, dus nu zit ik in de bijstand. ik heb (nog) geen sollicitatieplicht gezien mijn omstandigheden. ik heb hiervoor uitstel gekregen tot ik alles weer een beetje op de rit heb. -ik heb geen vrienden meer. hij heeft ze in de loop van de jaren allemaal weggejaagd. -mijn hobby was mijn paard, maar omdat ik nu in de bijstand zit en omdat ik daar straks toch een dag extra in de week voor moet gaan werken heb ik die verkocht. -mijn moeder is bijna 15 jaar geleden overleden en mijn vader zie ikniet meer. nu loop ik er dus tegenaan dat ik ECHT alleen ben. vandaag waren de kinderen bij mijn ex en heb ik dus helemaal niks meer om handen. ik heb gewandeld met de hond, boodschappen gedaan, tv gekeken en van ellende de kamer van mijn dochter geschilderd. doordat ik (nog) niet werk en mijn paard niet meer heb, zie of spreek ik soms dagen niemand ik begin nu pas te beseffen dat ik echt niemand meer heb. eerst haalde ik nog sociale contacten uit mijn paard (op stal), uit mijn werk en ging met hem mee naar zijn vrienden. herkent iemand zich hierin? en wie kan me helpen? wie weet raad? alvast bedankt voor het lezen
Wat vreselijk verdrietig dat je je zo alleen voelt. Is het misschien een optie om ergens naar een manege te gaan en daar als vrijwilliger iets te doen of een verzorgpaardje te zoeken? Zo kom je misschien weer onder de mensen en is het ook goed om even lekker er tussen uit te zijn. Of een hobbyclub? Is er verder nog iets wat je heel leuk vind om te doen? Zo heb je ook hele groepen die een keer in de week afspreken om samen te gaan hardlopen/fietsen, zoiets staat soms ook op de site van de buurt waar je woont. Merk zelf dat het ook erg moeilijk is, zeker omdat veel dingen geld kosten.
Heftig meid. Hier gelukkig wel nog mijn ouders en contact. Maar dit is ook anders geweest door exman en idd vrienden weggejaagd. Qua sociale contacten snap ik het wel. Als je in de buurt woonde konden we samen eens afspreken haha maar ik ben het heeeeeeeeeele zuiden iig.
Heb helaas niet echt tips, zit zelf ook behoorlijk geïsoleerd op het moment - ik heb op internet etc gezocht, heb nu een groepje gevonden dat 1x in de week een paar uurtjes samen komt (met kindjes). Kost wel 5 per keer (bijdrage voor huur van de zaal) dus ik kan het me niet echt veroorloven elke week te gaan maar het is wel iets waar ik als het ware naar uit kan kijken. Ver gezocht misschien.. ik weet niet hoe oud je kindjes zijn - moeten ze nog geregeld op controle bij het CB? Als dat zo is zou de verpleegkundige je misschien kunnen "koppelen" aan iemand die ook weinig sociale contacten heeft zodat jullie samen eens kunnen afspreken? Ik weet van een vage kennis dat zij op die manier in contact is gekomen met een mevrouw uit de buurt waar ze nu leuk contact mee heeft.
Wat een heftige situatie! Spreek je echt helemaal niet meer van je vrienden? Misschien kun je kijken of je toch weer contact met hun kunt krijgen? Of met een of een paar. Misschien als je uitlegt hoe het zit en dat je nu niet meer bij je ex bent komt het weer goed?
vrijwilliger op een manege is wel een leuk idee.. misschien een oproepje doen hier op zp? zijn misschien nog meer meiden in de buurt die vriendinnen missen?
Hoi hoi sorry van mijn late reactie. niet echt netjes maar heb nogal veel aan mijn hoofd. de situatie is nog niet verandert en eerlijk gezegt durf ik ook niet echt stappen te ondernemen. oude vrienden opzoeken durf ik niet zo goed. 1x in de week ergens gaan paardrijden kan ik eigenlijk niet betalen en ik ben ook afhankelijk van of mijn ex de kinderen komt halen. (Hij komt de afspraken niet altijd na) Ik kom overigens uit brabant. bedankt voor de reacties
Ten eerste vind ik het onwijs vervelend voor je dat je je zo voelt, je geïsoleerd en alleen voelen is echt heel erg zwaar en gun je niemand. Is het een idee om een minder dure hobby te gaan zoeken dan paardrijden? Ik snap dat je het liefst lekker op een paard springt, maar als dat financieel niet gaat lukken, houdt dat verhaal natuurlijk op. Wat je nog zou kunnen doen is eens in de buurt rondkijken of je evt. bij iemand af en toe zou mogen rijden (desnoods tegen een hele kleine vergoeding) een soort van verzorgpaard idee. Misschien kun je eens een oproepje plaatsen op Bokt.nl? Daar zitten veel leuke vrouwen, ook in jouw buurt, die vast wel iets voor je kunnen betekenen. Mocht dit niet lukken, kun je je misschien inschrijven bij een andere sport/hobby? Op die manier leer je weer andere mensen kennen en evt. ontwikkelen er nieuwe vriendschappen. Of misschien zitten er hier op zwangerschapspagina wel leuke vrouwen die in de buurt wonen waar je eens mee kunt afspreken. Of misschien kun je leuk vrijwilligerswerk zoeken? Ook al is het maar een paar middagen in de week, bijvoorbeeld op een kinderboerderij (evt. met paardjes) of bij een dierenasiel, ik noem maar wat. Kan natuurlijk ook een hele andere richting zijn, maar ik noem nu dieren aangezien ik denk dat je dit wel leuk vind. En contact op nemen met oude vrienden hoeft niet eng te zijn, een berichtje via bijv. Facebook is zo gestuurd. Gewoon een kort berichtje met dat je ze tegen kwam en benieuwd bent hoe het met ze gaat. Zij hebben misschien ook wel gehoord dat het tussen jou en je ex over is, en willen het misschien wel een nieuwe kans geven. Nogmaals heel rot dat je je zo voelt en ik hoop dat je je snel wat beter gaat voelen. Probeer wel zelf initiatief te nemen om nieuwe contacten te leggen, ik snap dat het moeilijk is om je zo kwetsbaar op te stellen, maar misschien hou je er wel hele leuke contacten aan over. (Denk aan op het schoolplein met andere moeders kletsen, na het spelen van de kinderen nog even blijven plakken, ga zo maar door!)