Ja dat is ook fout van mij. Maar ik vind het toch respect loos op de een of andere manier. Ik heb er buikpijn van. Want hij wist ze ook steeds.
Voor jou is het heel vervelend, maar jullie zijn wel uit elkaar. In zijn telefoon kijken moet je echt niet meer doen! Het is heel rot en pijnlijk, en de scheiding is niet officieel rond, maar dit moet je laten gaan.... Als hij het "in your face' gaat doen, dan zou ik met hem praten over het feit dat het je zeer doet....met de vraag of hij het zo veel mogelijk prive zou willen houden en vooral niet in jullie huis. Hij kan rekening met je houden, maar meer kun je niet van hem vragen (helaas). Knuffel....
Ik weet niet hoe ik me moet gedragen nu. Ik vind het heel moeilijk. Heb echt buikpijn ervan. Moet ik nu ook mijn eigen gang gaan? Wel overleggen? Verder niets meer delen behalve de kinderen dan uiteraard. We zijn 15 jaar samen. Ik weet niet hoe ik het nietsdoen.
Ik snap dat het pijnlijk is maar je kunt hier niks mee, jullie zijn uit elkaar en hij is daarin al veel verder dan jij. Ik zou echt niet meer in zijn tel. kijken, daar doe je jezelf alleen maar pijn mee. Sterkte
Dat weet ik ook, maar ik weet gewoon niet wat ik moet, hoe ik moet doen. Hij neemt zijn telefoon overal mee naar toe, alles zo stiekem nu. Het doet nu echt zo veel pijn. We delen alles, al 15 jaar en nu opeens is alles weg? En dan met de ex van mijn neef zo appen? En hij appt met meer, in elk geval via fb Messenger ook. Ik ben bezig om mijn leven op de rit te krijgen, ik was, strijk, poets en kook zijn eten. Ik zoek een baan, huis en zorg voor de kinderen. Maar hoe moet ik mijn leven nu in gaan delen? Het is 1 chaos in mijn hoofd, het doet zo veel pijn.
Het heeft tijd nodig, en ja het doet heel veel pijn. Ik heb zelf nog een aantal maanden samengewoond met m'n ex toen hij al een nieuwe relatie had, ik ben nog niet vergeten hoe kut ik me toen voelde... het is gewoon echt een rotsituatie! Denk dat je pas echt verder kunt als je je eigen plekje hebt...
Begin met dingen van hem los te laten...tuurlijk kun je zijn vuile was net zo goed in de trommel erbij doen, maar overhemden strijken mag hij zelf doen. Hij laat jou los, maak jezelf dan ook wat losser van hem. Er zijn kleine stapjes voor nodig...alle begin is moeilijk. Het is een proces waar je doorheen moet. baby steps... misschien een lijstje maken voor jezelf? Zodat je wat overzicht terugkrijgt?
Wat ik ook niet snap. De ex van mijn neef weet hoe moeilijk een scheiding is. Waarom dan woorden als lekker ding smsen naar mijn man? Dit doet pijn. Moet ik dit nu zeggen tegen hem? Hij merkt wel dat er iets is. Ik ben er echte misselijk en verdrietig van.
ik zie het zo: jullie zijn uit elkaar, zij hoeft daar dan geen rekening mee te houden, tenzij jullie vriendinnen zijn ofzo. Ja een scheiding is pijnlijk, maar het is niet haar probleem. Heel hard gezegd, maar zo zie ik het. Hoe pijnlijk voor jou ook, hij gaat door met zijn leven. Je kunt het zeggen tegen hem maar wat schiet je er mee op? Als het jou misschien helpt om het kwijt te zijn kun je het zeggen.
Jeetje wat een moeilijke situatie... Ten eerste, je bent niet een mislukkeling, als ik me in jouw situatie verplaats snap ik best dat het zo voelt, maar jij hebt de afgelopen jaren juist heel hard gevochten en bent zo goed als genezen, dat is heel erg knap! En jouw man heeft jou laten vallen, je belooft elkaar trouw in voor en tegenspoed, maar waarschijnlijk zijn jullie door jouw ziekte en therapie uit elkaar gegroeid, maar dan nog vind ik dat hij er alles aan had moeten doen om het huwelijk te laten slagen. Hij is in de tijd dat jij in de ellende zat alweer verder gaan kijken en ik snap dus heel goed dat je boos op hem bent, hij had dit anders aan moeten pakken vind ik, je mag niet zo snel opgeven na zoveel jaren en kinderen. Je zegt dat je zelf alles voor elkaar wil hebben, ook financieel, dat snap ik, maar pak nu eerst even alles aan wat je kan, dus ook de alimentatie. Daar heb je gewoon recht op en het kan je zo'n goede start geven! Kan je met het totaal aan geld wat je dan ontvangt een huisje huren? Want daar zou ik eerst mee beginnen, zodat je los kan komen van hem, want ook al zal de boosheid nog wel blijven, met hem samenwonen vreet volgens mij aan je. In de tussentijd op zoek naar een baan, ik snap dat je snel een baan wil hebben, maar geef het de tijd. Het is niet zo makkelijk in deze tijd, dus het kan even duren. Maar zodra je een plekje voor jezelf en de kinderen hebt, kan je hopelijk een beetje tot rust komen en er voor je kinderen zijn. En dan weer gaan werken. Ik hoop voor je dat je familie en vrienden in de buurt hebt waar je je ei bij kwijt kan. Of bij andere alleenstaande moeders van school? Misschien kunnen ze je een hart onder de riem steken. Schrijf het in ieder geval hier lekker van je af! Wil je heel veel sterkte wensen, lijkt me zo moeilijk, maar je komt er wel! Ik snap trouwens best dat je zijn telefoon wil controleren, maar wat anderen al schreven, je schiet er niets mee op. Hij is al veel verder dan jij hierin, voor hem is het al helemaal klaar, voor jou niet. Praat je hierover wel met hem? Hoe moeilijk je het ermee hebt? Of wil hij niet praten? Want ook al zijn jullie uit elkaar, hij blijft de vader van jullie kinderen en het is zijn besluit uiteindelijk, ik vind dat hij je best ook hierin mag helpen.
Ik zou niet specifiek aangeven dat appen met die ex van je neef. Denk dat dat niets oplevert behalve boosheid dat je in zijn telefoon hebt gekeken (of weet hij dat al)? Maar zou wel aangeven dat je er echt mee zit dat hij al zoveel verder is. Ik denk dat hij jou het afgelopen jaar al los is gaan laten. Ik zou aangeven dat dat jij heel erg steekt. Eerlijk gezegd ben ik gewoon plaatsvervangend heel boos
Ik zou voor jou en de kids zorgen, niet zijn overhemden meer strijken. Heb je al zicht op een eigen huis of baan?
Dit dus.. ik zou zijn kleren wel meenemen voor de was, maar strijken zou ik ook niet meer doen. Zo te horen heeft hij jou (ts) al losgelaten, misschien is het tijd voor jou om dat ook te gaan doen. En ik denk dat het heel verstandig is om zo snel mogelijk uit deze situatie te komen, dus niet meer samen onder 1 dak wonen. Jullie kunnen nu nog, zoals ik het lees, redelijk samen door 1 deur namelijk..
Maatschappelijk werk kan jou heel goed helpen met opnieuw opstarten. Zoeken voor een woning of evt urgentie Kijken waar je recht op heb als alleenstaande moeder Ga naar advocaat voor alimentatie, regelingen enz. Je komt er veel sterker uit! Kies voor jezelf en voor je kids, je ex zal nog wel eens achter zijn oren krabbelen als hij ziet hoe goed je het voor elkaar heb zonder hem Succes, en blijf positief Dat helpt je xxx
Pfff het is hier echt even ontploft. Mijn man bleef maar vragen wat er is, waarom ik verdrietig keek.....Ik heb hem gevraagd of hij appte met andere en dat het mij niet uitmaakte maar dat ik niet tegen zo'n stiekem iets kan. Ik vroeg of hij het me eerlijk wou vertellen. Hij zei toen dat er niets was en hij niet appte met andere. Ik heb hem serieus 20 x gevraagd.....ik heb zelfs gezegd dat ik via via heb gehoord dat hij contact heeft met iemand en dat ik het niet erg vind, maar dat ik echt niet tegen liegen kan. Hij ontkende glashard, in mijn gezicht, hij loog gewoon. En daar kan ik niet tegen, mijn maag kroop ineen. Pas toen ik zei wat er letterlijk geappt was gaf hij het toe, hij was bang dat ik boos zou worden. Ik ben echt zo verdrietig. Ik weet niet wat ik moet. Ik kan hier echt niet mee omgaan.
Ok even een positief bericht komt er tussendoor..... Ik mag vrijdag op sollicitatiegesprek aaahhh. Ik wil hier echt graag werken. Ik ben eigenlijk secretaresse, maar ik heb gesolliciteerd als verkoopster in een Lief Lifestyle winkel en ik mag op gesprek! Ik heb alleen geen ervaring. Iemand toevallig wel? Met het op gesprek gaan in een winkel en hoe en wat? Wat moet ik aan? Hoe moet ik doen? Gewoon mezelf zijn natuurlijk, maar verder? Ik vind het spannend, want ik wil dit echt heel erg graag!!
Kijk dat is een goed bericht. Probeer ontspannen maar zeker over te komen. Lees je een beetje in het bedrijf en probeer wat zinnige vragen te stellen. You go girl!!!