Mijn dochter heeft het al een tijdje. De eerste keer schrok ik me rot, net of ze bezeten was. Ik herkende haar bijna niet, geen contact te krijgen en zo wild. Later las ik op internet dat nachtangst iets anders is als nachtmerrie... En dat oppakken juist averechts werkt. Inmiddels herkennen we het dus wel, al blijft het niet leuk. Waar ze het eerst heel af en toe eens had, heeft ze het de laatste dagen een paar keer per nacht. Niet leuk, met een baby die ook nog wel eens 2 keer per nacht komt, breekt het op. Wie heeft ervaring met nachtangst en wat is er eventueel aan te doen? Het is niet op vaste tijden, dus net van te voren wakker maken heeft geen zin. Ik kan niets bedenken waardoor het nu erger is... Ze is wel erg verkouden maar kan me niet voorstellen dat dat het erger maakt? Ik hoor graag ervaringen van andere moeders. Of is het iets waar ze gewoon overheen moeten groeien?
Ja mijn zoontje heeft het met tijden, soms elke nacht, soms een maand niet. Ik heb helaas geen oplossing, ik zorg dat hij veilig is en blijf hem rustig toe spreken. Zo gauw hij iets rustiger wordt probeer ik hem ook aan te raken maar ik forceer niks. Meestal valt hij meteen weer rustig in slaap, heel eng allemaal. Ik merk wel dat het erger wordt als hij een drukke of vervelende dag heeft gehad, maar soms is het ook uit het niets.
Precies dit; mijn zoontje heeft er ook last van. De ene keer elke dag van de week en dan weer weken niet. Ook geen vaste tijden hier dus wakker maken heeft dan idd geen zin.. Ik heb begrepen dat ze er vanzelf overheen groeien maar leuk is anders.
Oudste heeft het vaak gehad, nu al weer een paar maanden geleden. Volgens mij heeft het iets te maken met de rijping van de hersenen (meen ik mij te herinneren ergens te hebben gelezen). Wij schrokken de eerste keren ook heel erg. Ze kon soms op handen en knieen door haar kamertje kruipen, helemaal in paniek en af en toe ook gillen dat ze pijn had. Er was geen doorkomen aan! Toen wij ons realiseerden dat ze dit in haar slaap deed en het erger werd als we haar wilden oppakken, zijn we rustig bij haar blijven zitten om te voorkomen dat ze zichzelf pijn deed. Als ze dan wat rustiger werd, zeiden we zachtjes tegen haar dat ze best weer in haar bedje kon gaan liggen en gaan slapen. En dat deed ze dan meestal wel. De volgende dag wist ze er niets meer van.... Gelukkig. Tja...het hoort er allemaal bij, maar zo sneu
Onze zoon had daar al heel jong last van. Wij legden hem in het voedingkussen (in een U-vorm gelegd) zodat hij zichzelf niet kon bezeren. En dan is het een kwestie van uitzitten, hoe erg dat je hart ook breekt. Zoon is nu bijna 5 en heeft al zeker een half jaar tot een jaar geen nachtangst meer gehad. Dus het overheen groeien klopt mijn inziens wel.
Hier hebben de meiden er ook last van gehad. Slaan,schoppen en gillen. Ik ging er dan bij zitten en zingen. Dan werden ze wel rustig. En als ze dan rustig waren, even mee naar beneden nemen om te resetten, zoals wij het noemde. Je zag ze dan wakker worden en dan gingen ze weer naar bed. Ze lagen meestal binnen 10 minuten er weer in. Maar even eruit en uit hun kamertje, werkte vaak wel goed.
Mijn dochter heeft er ook al meerdere keren last van gehad. Een enge gewaarwording en inderdaad uitzitten. De ene keer ging het sneller dan de andere keer. Gelukkig is het nu al weer een tijdje geleden (en hopelijk blijft het nu ook weg).
Weet je zeker dat het nu telkens nachtangst is? Je schrijft namelijk dat ze het de laatste nachten een paar keer heeft. Je schrijft ook dat ze vverkouden is. Ik denk dan ook aan een oorontsteking wat bij een verkoudheid vaak kan voorkomen. Ook dan slapen ze onrustig en worden ze gillend wakker. Zou voor je eigen nachtrust toch ook een oorontsteking uitsluiten. Pas dan weet je ook zeker dat het die nachtangst weer is wat zich vaker manifesteert. Als het een oorontsteking is, is het ws met antibioticum opgelost en slaapt iedereen weer lekker!
Ik twijfel bij ons ook tussen nachtangst of oorpijn. De symptomen lijken op nachtangst: zweten, snel ademhalen, ogen open maar toch niet wakker, jammeren, woelen, roepen/onverstaanbaar praten en de volgende dag weet hij nergens van. Maar hij is momenteel flink verkouden, heeft net krentenbaard gehad en trekt 's nachts ook vaak aan z'n oor. Ook overdag klaagt hij over 'niet lekker zijn'. Ik kijk dit weekend nog even aan en anders volgende week naar de huisarts.
Thijs heeft er juist last van als hij verkouden is. Ik geef hem nu xylomethazoline neusspray als hij verkouden is voor het slapengaan. Dit helpt redelijk omdat hij dan gewoon kan blijven ademen. Hier werkt het het beste om hem in zijn eigen bed te knuffelen. Hij zakt dan vanzelf weer terug in een gewone slaap. Mijn man heeft het overigens ook. Ddt is soms best eng omdat hij erg sterk is en op zo'n moment echt niet aanspreekbaar is. Ik zoek dan echt een soort van dekking en blijf maar herhalen dat er geen slangen/vuur/inbrekers o.i.d zijn en dat hij gewoon slaapt. Hij heeft me wel eens een bloedneus geslagen, vandaar dat ik nu dekking zoek.