Beste meiden, Wat zijn jullie sterk!! Super vrouwen!! Iedereen zit er anders in en allemaal dezelfde wens. Ik hoop dat alle kinderwensen dit jaar nog in vervulling gaan. Hoop doet leven!!! Ik geloof dat alles een reden heeft. Als het komt hoop ik met alle gezondheid voor mama en baby. We zitten in ieder geval niet stil. De ervaringen zijn herkenbaar en ik begrijp het zeuren als geen ander. Het is voor velen zeuren maar voor ons een middenweg om ons leegte/pijn te verzachten. Je kan het niet delen met mensen die binnen een maand zwanger worden en er nog bij zeggen had t niet gepland. Begrijp mij niet verkeerd gun het ze van harte maar kom mij niet zeggen weet precies hoe je je voelt. pfff Ik vind jullie allemaal een super voorbeeld en hoop dat jullie geduld snel beloont wordt met een kleine. Als deze ivf/icsi niet lukt in NL ga ik echt niet voor iui. Dan is de beslissing snel gemaakt om terug te gaan naar DD. Ik moest ook lang wachten voor goedkeuring FBTO. Daarna grotendeels terug gekregen. Heb niet 100% dekking kwam ik later achter. Succes meiden en keep ya head up!! lieve groet, Maya
Helaas, ook hier een negatief bericht: geen streep te zien. Hoewel je weet dat de kans dat het lukt klein is houd je je tot het laatste moment aan het sprankje hoop vast... "Wat als?". Het feit dat ik nauwelijks kwaaltjes had stemde mij al niet gerust. Begin vorige week voelde ik een paar dagen een lichte druk op mijn onderbuik, maar dat trok weg. Verder was ik steeds aan het einde van de middag een beetje misselijk, maar dat weet ik aan de utrogestan. Als je menstruatie echter niet komt krijg je iedere dag wel wat meer hoop (en spanning!). Gisteravond had ik opeens wat bruinverlies. Zo begint het iedere maand bij mij. Maar, denk je dan, dat hoor je wel vaker van anderen en dan is het toch goed... Toen het bruin echter wat rood begon te kleuren wist ik eigenlijk al dat het echt klaar was. Het gekke is dat ik normaal heel heftige menstruatiepijnen heb en nu helemaal niet, dus nog steeds hoop. De test bleef vanmorgen echter wit en dan moet je je er gewoon bij neerleggen, hoe heftig dat ook is. Drie ICSI-pogingen: 1 terugplaatsing, niet gelukt! Het is verdrietig!!
Broos, ook voor jou zo'n verdriet... Zoveel moeite en spanning en nog steeds met lege handen. Het is zó niet eerlijk! Knuffel voor jou.
Broos, wat een pijn en verdriet voor jou. Ik heb er geen woorden voor. Het was je zo gegund. Een dikke knuffel van mij en heel veel sterkte om dit verlies te verwerken. Ik denk aan je.
Vraagje, weet iemand wat het wettelijke maximale Nederlandse tarief voor icsi in 2015 is? Wij hebben brief terug van zorgverzekeraar dat het tarief dat ze vergoeden lager is dat het wettelijke maximale Nederlandse tarief. Ben benieuwd wat dat nu is. En hoeveel waren jullie kwijt aan kosten die niet vergoed worden? Hoor het graag, dank je wel!
@Klaasje: ipv. Utrogestan krijg ik op eigen verzoek 3 x 1.500 ie Pregnyl voor ondersteuning van de luteale fase. @Clau1983: ik duim dat deze laatste poging beter zal verlopen dan de andere. Krijg je nog een ander protocol? @Clematis: hoe is het zo gekomen dat je een immunologisch onderzoek krijgt? Ik bedoel, wat is de aanleiding? Ik vraag me namelijk zelf af wat de oorzaak is voor mijn twee (vroege) miskramen. Ik vrees dat het aan de eicelkwaliteit ligt. Maar wie weet is het iets anders, een immunologisch probleem wellicht. Ik weet dat ik daarmee niet aan hoef te komen bij mijn behandelend arts. Die gooit het op pech. En wat rot dat je je ook nog eens lichamelijk zo slecht voelt. Ik herken dat niet echt. Ik heb geen overgangsklachten en ook geen last van de hormonen. Zijn het trouwens wel echt overgangsklachten? Ik heb vorig jaar ook een periode gehad met nachtzweten, hartkloppingen en een soort opvliegers. Maar ik schrijf dat achteraf toe aan stress, emoties en vooral het feit dat ik 3 maanden achter elkaar heb gespoten voor IVF (3 x afgebroken en geen punctie, dus meteen weer door). Zou je dit niet bij je arts, of een gynaecoloog in Nederlands, kunnen aankaarten? Zo jong zou je niet al met overgangsklachten moeten lopen. Er bestaat toch zoiets als hormoonsubstitutie (en dan bedoel ik niet "de pil")? Dat gevoel van dat je bang bent dat mensen je als een zeur zien, begrijp ik wel. Ik zit soms zo diep in een grauw gat van wanhoop en verdriet. Maar ik laat het lang niet altijd en lang niet aan iedereen zien. Ik wil niet door deze kut-MMM ook nog eens in een sociaal isolement komen. Dus ik probleer vrolijk te zijn en doe alsof ik geniet van dingen. En soms geniet ik ook wel echt, hoor. Maar die grauwe wolk van pijn en verdriet hangt eigenlijk dag en nacht boven mijn hoofd. En weet je, mensen begrijpen het ook niet echt. Mijn zwager snapt het enorme verdriet bijvoorbeeld niet en zegt: "maar er is toch niemand dood?!". Heel makkelijk gezegd als je zelf je vrouw in 1 maand zwanger hebt gekregen. @Broos: lieve meid, het spijt me zo voor je. Ik heb het al eens eerder gezegd, maar het is bij jullie allemaal zo snel gegaan! Klap na klap moesten jullie supersnel achter elkaar incasseren en nu dan de genadeklap. Trekken jullie het saampjes wel? Je klinkt heel sterk. Ik wou dat ik wat kon zeggen om het beter te maken maar we weten hier allemaal dat er maar 1 ding is wat de pijn kan wegnemen...
Lieve allemaal, Bedankt voor jullie lieve woorden en medeleven. De afgelopen 10 maanden zijn echt een heftige rollercoaster geweest. We waren natuurlijk na de eerste ICSI in april vorig jaar al 'opgegeven'. Door jullie tips en adviezen zijn we vervolgens naar Gent en Dusseldorf gegaan. Daar zijn we ontzettend blij mee. Een ander protocol, andere medicijnen, een hogere dosering, embryoscoop, een calciumbadje. Het voelt nu echt alsof we er alles aan gedaan hebben om ons liefste wens te laten uitkomen. En we waren dichtbij, zo dichtbij..... Dat het dan toch niet lukt is intens verdrietig. Voor ons, maar ook voor al die lieve mensen om ons heen die zo intens met ons meeleefden en ons het ouderschap zo gunnen. Ik denk met name aan mijn schoonouders die maar 1 kind hebben en nu dus ook geen opa en oma gaan worden. Het doet me zo'n pijn dat ik hen dat niet kan maken. Het doet me pijn dat ik nooit een naam hoef te gaan kiezen voor een kindje. Wat lijkt me dat leuk om te doen! En al die andere dingen die horen bij de verzorging en opvoeding van een kind... Wat zeg ik ONS kind. We zouden zulke goede ouders zijn geweest en het kindje was zo welkom! Helaas, het lijkt voor ons niet weg gelegd. Ik koester het fotootje van 'onze morula' die we kregen bij de terugplaatsing. Bizar eigenlijk om te bedenken dat zo'n klompje cellen had kunnen uitgroeien tot ons kind. De bezegeling van onze liefde... We hebben besloten ons niet te gaan bezighouden met het grote WAAROM? Dat heeft geen zin en daar worden we op de lange termijn niet gelukkig van. Dit afgelopen jaar was heftig, intensief en een aanslag op onze emoties en ons incasseringsvermogen. En toch, naast alle verdriet, heeft het ons ook iets opgeleverd. We hebben geleerd dat we samen alle stormen kunnen doorstaan. We hebben gemerkt hoe ontzettend veel lieve mensen (familie, vrienden en collega's) we om ons heen hebben. We hebben geleerd om intensief te genieten van dingen die WEL goed gaan. Dat we ons bewust moeten zijn van die kleine dingen. Dat die het leven glans geven. We hebben geleerd dat het leven niet maakbaar is (als dat zo zou zijn dan waren wij allang papa en mama geweest!) en dat je op veel dingen geen invloed hebt. Waar je echter wel invloed op hebt is hoe je omgaat met alle tegenslagen die op je weg komen. Laat je het negatieve de overhand nemen in je leven of blijf je je focussen op wat er wel goed gaat? Dat laatste leidt wat ons betreft tot meer levensgeluk. En gelukkig willen we zijn en blijven. Ondanks dit grote verdriet. Hoe onze toekomst er nu uit gaat zien weten we niet. De tijd zal het leren. Dat er altijd momenten van verdriet blijven bestaan door onze onvervulde kinderwens is een feit. Ik vind dat ik het recht heb op mijn tranen. Niet alleen nu, maar ook over tien, twintig, dertig jaar. Ik zal op voorkomende momenten dus altijd mijn tranen laten rollen. Dat ben ik en ik heb gemerkt dat ik me niet groot hoef te houden. Ieder die mij kent weet dat ik mijn toekomst graag anders had gezien. Tegelijkertijd wil ik ook volop blijven genieten van alle bijzondere dingen in het leven. Van uitspraken als van mijn 6-jarige nichtje die gisteren tegen mijn zus zei: "mama, dan moet ik maar bij tante B en oom E gaan wonen. Wij zijn al met drie kinderen en zij hebben geen een!". Het is zo bijzonder om te merken dat zo'n klein meisje ons verdriet zo goed aanvoelt. Ik moet dan huilen en lachen tegelijkertijd. Eerst gaan we komende week maar lekker op wintersport. Heerlijk genieten van het buiten zijn en van elkaar. Even tot rust komen na deze intensieve periode. Daarna gaan we ons beraden op hoe nu verder. Met of zonder kinderen. Lamaris, jij gaf aan dat ik sterk klonk en weet je: ik voel me op dit moment ook sterk! Ondanks het feit dat de tranen over mijn wangen rollen terwijl ik dit typ voel ik heel sterk dat het allemaal goed gaat komen. Ik heb een sterk vertrouwen in onze toekomst samen en dat voelt goed, heel goed. Lieve meiden, ik denk dat ik de komende tijd veel minder hier op ZP te vinden zal zijn. Ik wil jullie bedanken voor het delen van jullie tips, ervaringen en medeleven. Jullie hebben mij dit afgelopen jaar echt geholpen! Ik wens jullie allemaal ontzettend veel kracht en sterkte. Ik hoop zo ontzettend dat jullie trajecten een positieve wending mogen krijgen!. Maar bovenal wens ik jullie de LIEFDE. Daar draait het immers om in dit leven. Houd elkaar vast!
Lieve Broos, je weet me wel te raken... Ik wens je alle goeds toe voor de toekomst inclusief een wonder uit de kosmos. Het is zo ontzettend oneerlijk.
Jeetje Broos, ik ben er helemaal stil van een zit met tranen in mijn ogen bij het lezen van je verhaal. Ik weet voor nu even niet wat ik moet zeggen. Komt tijd komt raad. Ik gun het jullie zo, net zoals alle andere meiden hier. lieve Broos, heel veel sterkte!
Broos heel veel sterkte! Ook ik zit met tranen in m'n ogen je verhaal te lezen. Het is inderdaad zo oneerlijk allemaal. Iedereen die hier meeschrijft is zo klaar voor een kindje en het is zo gewenst en dan lukt het niet terwijl we er echt alles voor doen. Lamaris wat jij schrijft herken ik ook heel goed. Van buiten probeer ik vrolijk te zijn. Maar van binnen zit altijd die pijn. En er is dan misschien niemand dood zoals je zwager zegt. Maar t voelt wel als een soort rouw. En mensen begrijpen het inderdaad niet.. Ik heb al meerdere keren de vraag gekregen of ik niet wil gaan adopteren, maar ze begrijpen blijkbaar niet dat toch echt niet hetzelfde voelt. Ik was zelf vandaag weer in dusseldorf. Dr S was heel duidelijk dat het waarschijnlijk nooit zal gaan lukken om meer dan 2 follikels te laten rijpen. En dat ik er rekening mee moet houden dat het weer niet lukt. En hij begon ook over dat ik misschien moest gaan nadenken over eiceldonatie. Dit was allemaal heel confronterend om te horen, omdat het voelde alsof hij de slagingskansen echt heel klein ziet. Maar wel goed dat hij eerlijk is. Hij zei wel dat als wij het nog aankunnen dat we dan zeker nog een keer moeten proberen, zodat we er echt alles aan gedaan hebben. Dus dit gaan we ook doen. Dit keer krijg ik menopur en Puregon. En ik moet op al op dag 2 beginnen met spuiten. Vandaag ben ik nog even verdrietig.. maar ik wil snel weer de knop omzetten en met goede hoop weer beginnen aan deze poging..
Broos, wat een mooie, wijze woorden. Je woorden ontroeren, raken mij tot in de ziel. Ik wens jullie samen alle goeds toe voor nu en de toekomst. Dat jullie hierin samen je weg gaan vinden. Clau, hoe moeilijk en verdrietig is dat om te horen. Hoe gering de kans ook is, ik hoop dat deze poging je brengt waar je zo naar verlangt. Wanneer ga je beginnen? Veel sterkte en succes! ---------- vanaf maart 2012 stop anticonceptie amh < 0.16, fsh=8 6 mislukte hormoonstimulaties voor iui nov 2014: ivf1 (1 eicel, bevrucht, maar gestopt met delen) maart/april: ivf2 DD
Broos, wat een levenswijsheid... Je naam zegt het al, geluk is broos, het leven is broos. Ik heb een traantje weggepinkt en m'n meisje nog maar weer nog een heel dikke knuffel gegeven. Wat een zegen en ik gun jou en de anderen dit ook zó enorm!! Maar wat als het einde vd weg in zicht lijkt? Het lijkt mij een oneindig diepe put, en jij klinkt zo sterk... Respect. Voor jou, voor iedereen hier op het forum. Ik wens je alle goeds voor de toekomst!
Bedankt Midori. Ik verwacht mijn menstruatie elk moment. Ik denk morgen. Dus dan meteen beginnen. Je vroeg iets over wat de maximale kosten in Nederland zijn. Volgens mij is dat 2000 euro. Ik kreeg dit van mijn zorgverzekering terug. En dan nog de kosten voor de medicijnen. Bij mij werden die helemaal vergoed. Uiteindelijk moest ik nog een paar honderd euro zelf betalen. Kan jij ook al bijna beginnen?
@Clau1983: De Donorei-speech. Dat moet toch wel heftig zijn om aan te horen. Ik begrijp dat het nu heel moeilijk is om positief te blijven. Maar je weet het nooit, het gouden ei kan er de komende poging tussen zitten. Wat hoop ik dat voor je!!! Ik twijfel of we de derde poging (mochten de cryo's niet aanslaan) in Dusseldorf moeten gaan wagen. Hier in NL kweek ik met 225 ie FSH 6-9 eicellen. Je zou denken dat dat er wel meer kunnen worden met 450 ie. Ik vraag me wel af welk protocol er daar wordt gehanteerd. Want bij mij lijkt het alleen te werken als ik vanaf dag 1 een remmer gebruik (Decapeptyl) en vanaf dag 3 begin met stimuleren (Puregon, Fostimon). In Voorburg was het vanaf dag 3 stimuleren met Menopur en dan remmen vanaf dag 8 met Orgalutran. Die pogingen werden allemaal voor de punctie al afgeblazen. Dus dat protocol werkt niet bij mij. DD-dames, kunnen jullie mij meer vertellen? En welk 'merk' remmer + FSH gebruiken jullie daar?
Broos Heel veel sterkte voor jullie beide om dit allemaal een plaats te geven. Geniet van je vakantie en vooral van elkaar. Heel veel liefs en een hele dikke knuffel van kniffel
Lamaris het is inderdaad even moeilijk om postief te denken.. Om antwoord op je vraag te geven: ik moet ook vanaf dag 1 remmen met synarel neusspray en vanaf dag 2 stimuleren met menopur en puregon. Lijkt me ook lastige keus voor je of je nu moet overstappen. Want 6-9 eicellen is best een geode opbrengst. Misschien kan jou voordeel in DD zijn, dat ze daar de bevruchting in de embryoscoop doen.. En ik weet niet meer zo goed of bij jou het probleem ook bij je vriend was? Want bij ons doen ze bijvoorbeeld IMSI om de allerbeste zaadcellen te selecteren.
Heel veel succes met je aankomende poging Clau, ondanks het heftige gesprek. Lamaris, Dr S schrijft alles voor wat er maar is. Iedereen weer anders. Mijn protocol heb ik ook nooit bij iemand gezien, ik moest vanaf de eisprong van de vorige cyclus 2 weken de pil slikken en op een vaste dag beginnen met FSH spuiten, was niet eens ongesteld dus begon op cd -1 zeg maar. Maar het werkte bij mij dus prima! Assisted hatching oftewel een gaatje laseren in het embryo voor betere innesteling doen ze ook. Is bij mijn twins ook gebeurd.
Clau, fijn dat je deze dagen direct kan beginnen. Houd hoop, en ik houd mijzelf altijd vast aan het feit dat er ook vrouwen met een punctie van 1 eicel zwanger zijn geworden. Heel dapper dat je er nog voor gaat. Heel veel succes en sterkte! Bij mij duurt het nog even. Ik verwacht begin volgende week ongesteld te worden en dan aan het einde van de volgende cyclus de uitgangsecho (hoop dat er geen cysten zitten), dus nog zo'n 4 weken wachten. Het duurt allemaal lang, de vorige punctie in NL was eind november. Maar goed, ik hoop dat de dhea en vitamine D3 een handje gaan helpen. Tot die tijd ergens zweven tussen hoop en mijzelf beschermen tegen al te veel hoop. Lamaris, ik krijg in DD 450 eh menopur en synarel, vanaf cyclusdag 1. Maar bij mij rijpt die ene eicel altijd supersnel, meerdere keren op dag 9 al IUI/IVF gehad (dus 7 dagen gestimuleerd). Ik heb het idee dat ze in DD het protocol echt afstemmen op jouw cyclus, anders dan in NL waar ze gewoon in het standaardprotocol wordt gestopt, ook als je beeld afwijkt van de standaard. Succes met de afweging, lastige keuze lijkt mij. Hoop dat je er samen uitkomt en achter je beslissing kan staan. Jij hebt toch ook nog een cryo in de vriezer, of vergis ik mij nou? Broos, ik denk aan je. Fijne skivakantie in ieder geval. ---------- vanaf maart 2012 stop anticonceptie amh < 0.16, fsh=8 6 mislukte hormoonstimulaties voor iui nov 2014: ivf1 (1 eicel, bevrucht, maar gestopt met delen) maart/april: ivf2 DD