Wij hebben anderhalf jaar geleden er toch voor gekozen onze kinderen bij oppas te brengen tijdens de uitvaart van mn schoonmoeder. Wij vonden ze met net 3 en net 5 nog te jong om er bij aanwezig te zijn.
Hier waren mijn oudste 2 kinderen net 1 en net 3 toen mijn vader overleed. Het zat er al aan te komen en hij was al op leeftijd dus het was geen hele emotionele uitvaart. Mijn moeder vond het juist heerlijk, haar kleindochter naast zich tegen haar aan, als een soort steun en afleiding. Mijn zoon ging halverwege bij mn tante op schoot een koekje eten. Sowieso had ik ook geen oppas voor ze, al die mensen waren bij de uitvaart.
gecondoleerd afgelopen december afscheid genomen van mijn oma, kids 5 en bijna 3 hebben we bewust niet meegenomen. ze hadden oude oma week ervoor nog gezien dus een goed beeld van der en ik wist dat ik het erg moeilijk tijdens de dienst zou krijgen en dat wilde ik niet dat de kids dit zouden zien. en weet dat vooral de oudste gaat nadenken en ze kunnen beide geen uur stil zitten etc
Meenemen. Toen mijn vader ruim een jaar geleden geheel onverwacht overleed was de oudste 4 en de tweeling 15 maanden. Ik wilde ze er perse bij hebben, had m'n vader verloren en wilde juist m'n kindjes dicht bij me hebben. M'n moeder wilde dat ook. Bovendien: de veilige vertrouwde oppas waar ik ze altijd achterliet was er niet meer want dat was m'n vader. En alle andere mensen die vertrouwd voor ze waren kwamen ook naar de begrafenis. De oudste zou het wel uitzitten wisten we maar we hadden wel iemand achter de hand die even met de jongens naar buiten kon als ze het niet meer trokken ook al hadden we gekozen voor een niet te lange dienst, maar dat was niet nodig. Ging hardstikke goed, de jongens zijn niet muisstil geweest maar die kinderen waren heel belangrijk voor mijn vader dus die mochten tijdens zijn afscheid ook best gezien en gehoord worden. Iedereen vond het mooi en goed dat ze er waren. En ook al hadden ze dat niet gevonden: jammer voor ze, het was mijn vader en hun opa ik (en mijn moeder ook) vond dat wij toch echt het meeste recht op een afscheid hadden.
Gecondoleerd, heel veel sterkte. Toen mijn opa overleed hebben wij onze dochter van bijna 1 jaar meegenomen en haar net iets jongere nichtje was er ook bij. Onze dochter is er een gedeelte niet bij geweest omdat we haar eerst even haar slaapje lieten doen thuis met een oppas. Voor ons hoorden ze er bij, het was ook niet erg als ze niet helemaal stil zouden zijn. De enige reden om kinderen niet mee te nemen zou voor ons geweest zijn als wij gedacht zouden hebben dat ze er last van zouden hebben zelf. We hebben ook met alle kleinkinderen en achterkleinkinderen kaarsjes aangestoken, het was een prachtige warme dienst met z'n allen.
Mijn zoontje van 4.5 is ook bij het afscheid van zijn overgrootoma geweest onlangs. Hij kroop dicht tegen me aan, vond t raar dat iedereen zo stil was, maar verder heeft hij zich prima gedragen, af en toe fluisterde hij wat.
Gecondoleerd, ik zou mijn kind niet snel meenemen naar een crematie maar vind de crematie van een opa of oma wel heel dichtbij en ik vind dat ze het recht heeft daar bij te zijn, al is het lachend gierend of brullend en ik denk dat iedereen dat echt wel zal begrijpen. Daarnaast als je man het aangeeft vind hij het belangrijk en heeft hij daar behoefte aan. Ik weet zeker dat de opa's en oma's van mijn kleintjes het verschrikkelijk zouden vinden als de kindjes niet bij het afscheid zouden zijn. Ze horen er gewoon bij. Heb overigens zelf ook een aantal x meegemaakt dat er kleine kindjes op een crematie bij waren en vond het ook wel iets luchtigs en moois hebben. Misschien is het juist prachtig als ze nog een bloemetje kan leggen. Heel veel sterkte met jullie verlies.
Zoontje was bijna 1 toen mijn vader overleed en is niet mee geweest naar de crematie, hij is in het ziekenhuis en alles geweest en zoontje was het familiemedicijn om de moeilijke tijd door te komen maar over meenemen naar de crematie hebben we het eigenlijk niet echt gehad....was voor ons vanzelfsprekend dat ie die dag naar onze vrienden ging. Dit is een hele persoonlijke keus, ik zou wel als jullie besluiten haar mee te nemen voor "oppas" te zorgen voor als ze het niet trekt zeg maar. En gecondoleerd natuurlijk....
Bedankt voor jullie reacties. Het is nogal wisselend wat iedereen zou doen. ik denk dat ze maar meegaat. Mijn vader is er ook en kan altijd even met haar weglopen . En ik neem maar wat speelgoed mee waarmee ze zich kan vermaken.
Ja precies...neem iemand mee die er iets minder dicht bij staat die met haar weg kan gaan. Dat is inderdaad het meest ideaal.
De oma van mijn vriend is overleden toen mijn zoontje 8 maanden was, we hebben hem mee genomen, mijn vriend wou het, zijn vader plus tante wouden dat en zijn oma stond erop, hij was redelijk rustig, hij was even tijdens dienst aan het eind onrustig, toen ben ik met hem na de gang gegaan, zo hadden we t afgesproken, bij het kist begraven is die er ook bij geweest, slapend in zijn buggy, bij de koffie drinken zei iedereen dat ze juist goed vinden dat die er is, het was haar eerste achter klein kind Toen mijn vader overleed was hij 2j en 6m, hij is bij de crematie dienst geweest, hij was zijn enige kleinkind van de toen (3)die aanwezig was, aan het eind deed ik een woordje en ik keek juist het meest na hem om het vol te houden, Ik zou aanraden om je kind mee te nemen, neem idd een oppas mee of ga als je kind te druk zelf op de gang, gecondoleerd met je schoonvader, Loesje86 gecondoleerd met je zus
Gecondoleerd. Mijn vader is overleden toen mijn dochter 11 maanden was. Wij hebben er goed over nagedacht of we haar wel of niet mee wilden nemen naar de crematie. We hebben uiteindelijk besloten om het niet te doen. Onze dochter zou er niks aan over houden als ze wél mee zou gaan. Ze zou er niks aan over houden als ze níet mee zou gaan. Voor haar zou het op die leeftijd niet zoveel uitmaken. Voor ons wel. Wij wilden zelf op dat moment in alle rust afscheid nemen. Ook al let er iemand anders op je kind, je raakt toch afgeleid als je je kindje hoort huilen. Wel vonden we dat, hoe klein ze ook was, zij recht had op afscheid nemen van haar opa. We zijn daarom de ochtend van de crematie met zijn drietjes naar het rouwcentrum gegaan. We hadden al vertelt dat opa dood was (ook zulke kleine kindjes hebben recht om te horen wat er is, want alle emoties om hen heen krijgen ze wel mee!). Ze had 'geverfd' voor opa, dat heeft ze in de kist gelegd bij hem, de kist was open dus ze kon hem zien. Ze kon ook al opa zeggen dus ze zei dat een paar keer, moest lachen, heeft hem geaaid over zijn arm en buik en ging daarna rond de kist kruipen. Opvallend was dat ze de dagen van overlijden tot aan het kijken erg huilerig en mopperig was. Vroeg veel naar opa. Vanaf het moment dat ze hem in de kist heeft gezien, heeft ze niet meer naar hem gevraagd. We hebben dus echt het idee dat zij op haar manier begreep wat er was en afscheid heeft genomen. Daarna hebben we haar naar de gastouder gebracht die haar een daagje extra kon en wilde opvangen en hebben we zelf rustig afscheid genomen tijdens de crematiedienst. Er bestaat geen goed of fout in deze discussie. Doe wat voor jullie goed voelt. Ik denk dat je met name moet denken aan wat je zelf wilt. Je kindje houdt er (op deze leeftijd) niks aan over als je hem wel meeneemt, maar ook niet als je hem niet meeneemt. Veel sterkte in deze periode.
Onze dochter was 2 en ons zoontje 6 maanden toen mijn schoonvader overleed. Wij hadden het er van te voren nog met hem erover gehad wat we moesten doen.. De wens van mijn schoonvader was dat we ze niet mee zouden nemen omdat hij graag wilden dat ze hem zouden herinneren zoals hij was. En ik moet eerlijk zeggen dat ik ook blij ben dat we ze niet mee hebben genomen want nu hebben ze inderdaad opa in gedachten zoals hij was en is het nog regelmatig "opa is een sterretje en ik wil even naar opa zwaaien" ik weet niet hoe dat geweest zou zijn als ze wel op de crematie was geweest maar het voelt goed zo! Al kan ik me voorstellen dat je heel erg twijfelt erover..
Overigens is dochter nu bijna 3 en ligt mijn moeder heel slecht. Ook nu weer heb ik haar vertelt dat oma ziek is en de dokter haar niet meer beter kan maken. Dat we maar veel langs moeten gaan en tekeningen moeten maken want dat vindt oma wél nog heel leuk! Ze pakt het prima op, op deze leeftijd is het nog een 'gegeven' voor ze. Het is zoals het is. Maar mocht mijn moeder op korte termijn komen te overlijden, neem ik haar dit keer wel mee. Puur omdat ze er nu wat meer van begrijpt en ook 'weet' wat leven en dood is. Ik heb bijv. ook boekjes over kanker, zieke oma, doodgaan enzo. Niet de meest gezellige boekjes maar helaas nu wel de realiteit voor ons (staat soms wel wat 'onnatuurlijk' naast de boekjes van hoera een broertje)
Gecondoleerd Mijn vader is overleden toen onze kinderen 2.5 en 9 maanden waren, maar ik heb er werkelijk waar geen seconde over na gedacht om ze niet mee te nemen. Het is hun opa, familie, ze horen er gewoon bij te zijn. Het geeft echt niet als ze niet de hele tijd stil zijn. Zorg voor wat speelgoed, genoeg tussendoortjes en dan komt het vast goed. Kinderen voelen het trouwens prima aan dat ze op bepaalde momenten gewoon even stil moeten zijn. Ze voelen het haarfijn aan dat er iets bijzonders aan de hand is. ik vond het zelf heel erg fijn dat ze erbij waren in ieder geval. Sterkte! Nog even een aanvulling, we hebben er wel voor gekozen om niet in de kist te kijken met de kinderen. Kon ook niet want de kist was al dicht, maar als de mogelijkheid er was hadden we dat ook niet gedaan. We wilden dat ze hun opa zoudem herinneren zoals hij was (voor zover dat kan op die leeftijd). Ook tijdens heftig ziekbed niet bij opa laten kijken maar er wel veel over gesproken en uitgelegd dat opa ziek was en niet beter kon worden.
Gecondoleerd 🎈 Ik zou je kindje meenemen, dat is voor je vriend ook zo prettig en het is naaste familie. Ik heb al bij meerdere plechtigheden kleine kinderen gezien en vaak maakt het voor anderen niks uit en is het zelfs wel prettig als kinderen er zijn, dat maakt het soms lichter..
Oma van MN man niet gedaan kleine was paar maanden kende haar niet goed en zou vooral voor afleiding zorgen tijdens de dienst dan moest ik weg en kon MN man niet meer steunen Voor de opa oma van je kind zou ik het wel doen en dan iemand meenemen die de kleine wat rustig houdt