hier weet ik niet hoeveel hechtingen. inwendig haalde ik er een hele sliert hechtinguit die niet helemaal goed was opgelost.... en uitwendig had ik er stuk of 3. maar waarom verdoven ze dat niet eigenlijk? oja en staand hoofdje, brrr... maar dat was ik gewoon echt vergeten eigenlijk, alleen als je bewust terugdenkt dan owja. is gelukkig ook maar heel kort
Bij alle 3 mijn kinderen de rugweeen. Bij mijn jongste zal ik nooit vergeten dat ik 9,5 cm had en dat de VK het laatste stukje ging wegmasseren. Het moment dat het hoofdje stond zal ik ook nooit vergeten.Ik heb gegild en gevloekt. Ik ben dus ook helemaal klaar met bevallen haha Bij mijn oudste werd ik van onderen gehecht zonder verdoving.Ik zat haast tegen het plafond en mijn man zat er vloekend naast.
Nou dat gedeelte waarbij het hoofd naar buiten komt. Dan is het net of je in de brand staat van onderen....gelukkig gaat het snel voorbij want als je dat eenmaal voelt dan wil je heeeel graag door persen.
Eerst vond ik de ontsluitingsweeen het heftigst. Vooral omdat het lang duurde. Maar kreeg uiteindelijk enorme persweeen/persdrang en had nog niet voldoende ontsluiting, en dat vond ik echt heel zwaar. Je lichaam probeert het kind er uit te duwen en dan moet je gewoon wegzuchten, echt een onmogelijke taak. Maar heb het 2 uur volgehouden, toen mocht ik persen. Wat een opluchting. Dat voelt inderdaad ook niet fijn, de uitdrijving, maar dan weet je tenminste dat het er bijna op zit. Had haar er gelukkig ook zo uitgeperst, dat scheelt.
Het staan van het hoofdje, ontzettend brandend gevoel. Bij de laatste bevalling hield de vk tijdens het staan van het hoofdje een heet washandje tegen m'n onderkant aan, dat was stukken beter! De reden waarom ze het hechten niet verdoven is omdat die verdovingsspuit nog meer pijn doet dan het hechten zelf.
Ik vond de laatste wee het ergste. Als het hoofdje staat en de scheuren en in vliegen ja dat doet pijn. Had overigens maar 4 hechtingen maar toch. De ontsluitingsweeen vond ik behoorlijk pijnlijk maar heb hrt overleefd. Voor pijnstilling was bij mij geen tijd meer. Was in 3 kwartier van 3 naar 9,5 cm 😱 Naaweeen had ik als ik Zl aan de borst hing. Het was een naar gevoel maar voor mij ook de bevestiging dat hij goed zoog. Overigens vond ik de hechtingen echt het pijnlijkste van alles de dagen na de bevalling. En het plassen 😱
Het laatste stukje ontsluitings weeën. en het moment dat het hoofdje eruit wat een de rest nog niet, dat brandde nog al
Ik vond de weeen het pijnlijkst en de persweeen ronduit vervelend (niet pijnlijk) Oh ik vergeet het hechten. De verpleegkundige had niet goed gehecht waardoor ze de hechtingen eruit hebben moeten halen en ik daarna nog een keer gehecht moest worden door de gyn. Geen leuke ervaring.
Voor mij was dat de weeënstorm waar ik in terecht kwam toen ze mijn vliezen braken. Ik had een ingeleide bevalling en het ging me wonderbaarlijk goed af om de weeën op te vangen. Tot ze dus mijn vliezen braken! De weeën waren toen ook zo hevig dat de hartslag van mijn baby voortdurend daalde dus dat zegt ook al veel... Maar 1 ding klopt wel: hoe pijn het ook doet, je bent het direct vergeten !!
Ik wist niet dat dat dippen van de hartslag van de baby verband hield met de hevigheid van de weeen! Bij mij dipte de hartslag van mijn zoontje ook steeds zo tegen het einde, en bij de persweeen kwam hij ook niet goed genoeg meer terug zeg maar... Is toen met devacuumpomp gehaald(brrr). Blij te lezen dat dat te maken had met de heftigheid van de weeen, ik voel me gelijk een stuk minder een aansteller (aangezien iedereen altijd veel minder pijn leek te hebben dan ik...?)!