Gewoon antwoorden: " Bemoei jij niet mee! " Hoe dan ook vind ik dat ze niet het recht hebben om jou te preken en betuttelen.
gewoon luchtig tegen doen als ze op de verjaardag van je oudste komen volgende maand, niet teveel praten met ze en negeer het gewoon voorlopig, ze hoeven ook niet aan je kant te staan he, zolang ze maar normaal doen en respect hebben(andersom ook)
+1 Je man gaat het ook niet vertellen als het weer goed zit en hoe jullie het goed hebben gemaakt. Of bellen om te vertellen dat je een goeie vrouw en moeder bent. Zo horen je schoonouders alleen negatieve verhalen over je. Geen wonder dat ze dan een slecht beeld van je krijgen. Daar zou ik het in zo'n geval met m'n man over hebben en het hem uit laten zoeken met z'n eigen ouders!
Precies. Ik vind het gewoon respectloos om negatief over je wederhelft te spreken met je pappie/mammie, ongeacht hoe goed je band met hen is. Zoiets doe je gewoon niet.....
Helemaal mee eens met bovenstaande berichten. Maar hoe zit het dan met de dames die slecht (of geen) contact hebben met hun schoonouders? Hoe kijkt jullie partner daar naar? Mijn man begrijpt echt niet dat ik op dit moment even geen contact met ze hoef.
Laat hem dit topic eens lezen! Misschien zou je het eens opdraaien met jouw ouders en die dat hem op deze manier benaderen?
Hij heeft wat gedaan? Jemig wat een kleuter! Naar zijn pappie en mammie gaan als het moeilijk word! Als mijne dat deed boudst had hij er ook mooi mogen gaan logeren. Ook zeer onvolwassen dat ze zich er mee gaan bemoeien. Zal eens met je partner gaan praten en duidelijk maken dat je er niet van gediend bent.
Moeilijk. Mijn ouders en mijn man hebben een lange tijd ook niet elkaar gepraat, ik ging alleen naar verjaardagen etc. Dat kwam omdat hij dronk overigens, maar ik ben er nooit tussen gaan zitten (ook geen zin in ook). Ik heb tegen beide partijen toen gezegd, jullie zijn oud en wijs genoeg om het samen uit te praten, gebruik mij niet als spreekbuis. Ik doe het toch altijd fout in jullie ogen dan ... Ze spreken nu wel met elkaar, hebben het dus uitgesproken en mijn man zal de eerste zijn die klaarstaat voor hulp als ze dat nodig hebben, dus het is helemaal goed gekomen, maar ook alleen omdat er is gepraat. But it takes two to tango, dus alle partijen moeten zich dan ook wel houden aan de afspraken. Ik persoonlijk ben van het uitspreken en niet van het negeren. Dat wordt alleen maar moeilijker om later toch weer toenadering te zoeken; de drempel wordt steeds hoger en het schept alleen maar irritaties. Dat je man het niet snapt, is zijn probleem. Zoals Caithy zegt ... draait het eens om, vraag hem hoe hij zou reageren als jouw ouders zo zouden doen ...
Beetje laten reactie, maar waarom doe je zoiets niet? Mijn ouders zijn 22 jaar ouders dan mij en hebben heel wat meer levenservaring. Dit is mijn eerste echte serieuze relatie en ik heb toch echt wel een paar hele goede tips gehad, ook in de tijd dat wij nog bij mijn schoonvader woonde van hem (al is hij niet even neutraal). Dat ik met mijn ouders over onze (heftige) ruzies praat wil niet zeggen dat ik mijn vriend zwart praat want ik ben zelf ook geen lieverdje en dat weten ze, ze bieden mij een luisterend oor en geven mij tips als dat nodig is. Ze zouden het nooit in hun hoofd halen om hier verder iets mee te doen en ze dringen ook hun mening niet op. Wat de man van TS heeft gedaan is natuurlijk een heel ander verhaal want hij heeft een half verhaal verteld en haar zwart gepraat daarmee, maar op een eerlijke en normale manier moet dit toch wel kunnen vind ik.
Er zijn niet altijd ouders die objectief kunnen blijven, ook niet als je geen half verhaal verteld. Ouders zijn toch loyaal naar hun kinderen, vooral als ze zelf bedenkingen hebben bij de keuze van de partner. Mijn moeder kan dat bijvoorbeeld niet. Ik hou van haar, spreek haar regelmatig en we leven niet op slechte voet met elkaar. Maar ik weet gewoon dat zij altijd datgene filtert wat negatief voor mijn man is, terwijl dat misschien wel waar is. Maar ik zal ook nier altijd binnen de lijntjes kleuren. I learned the hard way en ik vraag haar advies om veel dingen, maar niet als het om mijn relatie gaat ...
Hier is het, ondanks dat ik niet heel erg fan ben van mijn schoonfamilie, vaak andersom... Ze komen in ruzies of irritaties, als we ze al op de hoogte brengen, vaak op voor mij en mijn vader voor mijn man! Maar wel erg kinderachtig van je schoonouders dit! Bij ons werkt het zo dat we dan gewoon praten op een normale manier.
Klopt, met sommige ouders kan dat ook niet maar vond de reacties dan nog niet terecht hier. Ik heb geen beste vriendin waar ik dit mee kan bespreken en ik kan ook niet alles opkroppen. Dat maakt mij nog geen slechte vriendin/vrouw en ik vind dat niet kinderachtig van mezelf maar menselijk.
het hangt er vanaf hoe. In dit specifieke geval heb ik het idee dat manlief heel kinderachtig maar mammie rent en zeg "mammaaaaa ... ze pest miiiijjjjj!!!! ...." TE kinderachtig voor woorden.
Wow wat een bemoeials...! En wat triest van je man. Als je een keer mot hebt in je relatie ga je toch niet gelijk naar je ouders, het halve verhaal vertellen en dan ook nog eens pikken dat ze je vrouw smsen...?? Zoek een vriend ofzo. Ik zou het dus bij mijn man neerleggen en zeggen dat hij het maar oplost.