Ha meiden, We hebben advies nodig! De ouders van mijn man (die enig kind is) zijn 12 jaar geleden gescheiden: mijn schoonvader bleek mijn schoonmoeder bedrogen te hebben met iemand anders. Voor mijn schoonmoeder was deze scheiding onvrijwillig en ze heeft het er nog steeds lastig mee omdat ze erg gekwetst is. Inmiddels is mijn schoonvader hertrouwd en schoonmoeder is tot haar verdriet tot nu toe alleen gebleven. Tussen hen is er nooit iets uitgepraat, dus het komt erop neer dat ze elkaar niet spreken. We houden onze verjaardagen ook apart bijvoorbeeld. Wij hebben met allebei goed contact, hoewel we met schoonmoeder closer zijn, maar dat is gezien de situatie wel logisch. We wonen best ver uit de buurt voor allebei. Nu heeft schoonmoeder al lang voor ik zwanger was meerdere keren gezegd dat ze het heel vervelend zou vinden als wij ons kind zouden vernoemen naar haar ex. Inmiddels ben ik 20 weken zwanger en eigenlijk willen we ons kind toch vernoemen, en nog wel in de roepnaam. We houden wel van tradities en de naam zit in de familie van schoonvaders kant. Als de baby een jongen is, willen we ook eerst mijn schoonvader vernoemen (braaf zoals het hoort). We hebben nu het idee om het kind Bastiaan (afgekort Bas natuurlijk) te noemen, terwijl schoonvader Bas heet (het gaat niet echt om deze namen, maar het is een vergelijkbare situatie). Wat vinden jullie? Ik weet wel dat schoonmoeder niks te zeggen heeft over de naamkeuze en het is al niet verstandig dat ze ons daarin probeert te beïnvloeden. Ik vind ook dat ze door haar verzoek ons ook belemmert om het kind naar mijn ouders te noemen (mijn ouders wel vernoemen en mijn schoonvader niet, is weer vervelend voor schoonvader), terwijl die met deze situatie niks te maken hebben. Anderzijds kan ik me voorstellen dat een vernoeming voor haar kan voelen als een soort eerbetoon aan de man die haar zoveel pijn heeft gedaan. Daarnaast wordt ze door die naam steeds aan haar ex herinnerd, hoewel dat misschien wel slijt in de loop van de tijd. We hebben wel bedacht dat we als een tegemoetkoming het kindje de naam van haar vader als tweede doopnaam kunnen geven (Bastiaan Johannes, zeg maar). Het gaat ons er niet om of ze het recht heeft om ons te 'verbieden', want dat heeft ze niet. Het gaat ons erom hoeveel rekening we moeten houden met haar situatie en of we hard zijn als we toch vernoemen. Wat vinden jullie? En als we inderdaad toch besluiten om te vernoemen, kan het dan slim zijn om haar voor te bereiden? Het is nogal een verhaal geworden, maar ik hoop dat er mensen zijn die er hun licht over willen laten schijnen. Alvast bedankt!
Tja, heel simpel wat mij betreft: het gaat om jullie kind en jullie keuze. Uiteraard heel begrijpelijk dat het pijnlijk is voor je schoonmoeder, maar het is en blijft de vader van jouw man én de opa van jullie kind. Ik weet ook niet of ik haar zou voorbereiden, want ik zou de naam geheim willen houden. Ik zou wel begrip tonen als ze het er even lastig mee heeft als ze het hoort. Maar meer ook niet, want eerlijk gezegd vind ik niet dat zij jullie hiermee moet opzadelen.
Nou ... niet. Ik vind daarmee dat ze haar persoonlijke gevoelens projecteert op jullie. Als jullie je kind naar je schoonvader willen vernoemen dat zij het zo. Ze is een volwassen vrouw en zal dus haar eigen dingen moeten verwerken. Maar daarentegen zou ik dus ook nooit 2 keer een verjaardag vieren. Mijn ouders zijn ook gescheiden, en hebben zeker in het begin elkaar redelijk naar het leven gestaan (mijn moeder vooral naar mijn vader toe), maar ik ben daar vrij resoluut in geweest. Het zijn volwassen mensen en als ze het niet konden opbrengen om volwassen om te gaan op MIJN verjaardag, dan hoefden ze niet te komen. Nog nooit een (echt) probleem geweest.
kies je er bewust voor om je kind naar een vreemdganger te vernoemen? Is er geen andere optie? De naam van de opa van je man bijvoorbeeld? Ik vind het wel een beetje wrang inderdaad.
Als jullie graag willen vernoemen: gewoon doen! Je zou wel je schoonmoeder kunnen waarschuwen dat jullie denken over vernoemen, maar nu nog niet weten hoe of wat. Dan kan ze vast aan het idee wennen dat de kleine mogelijk vernoemd wordt. Verder zou ik ook per direct stoppen met dubbele verjaardagen, de eerste tijd kan ik dat begrijpen, maar op een gegeven moment is dat toch echt wel klaar... Ga je straks de verjaardagen van de kleine ook dubbel vieren? En Sinterklaas? En wat verder allemaal nog...
Je hebt met beiden een goede verstandhouding en dat weet zij ook neem ik aan. Vaak wordt bij vernoemingen van een zoon naar vaders vader en moeders vader vernoemd, ook in die volgorde. Bijvoorbeeld je schoonvader heet henk en je vader jan, dan wordt het henk jan. Net als een dochter die naar moeders moeder (eerste naam) en dan vaders moeder (tweede naam) wordt vernoemd. Je zou uit respect naar je schoonmoeder toe de volgorde kunnen omdraaien, dus in tweede naam naar schoonvader vernoemen, maar als jullie echt gek zijn op die eerste naam, dan zou ik het gewoon zo laten. Ze zal het uiteindelijk wel accepteren. De associatie zal er in het begin wel zijn, maar - en dat lijkt me waarschijnlijker - ze zal later juist die naam met jullie kindje gaan associeren en niet met haar ex. Ps. Die dubbele verjaardagen zou ik ook mee stoppen, het is al zo lang geleden!
Ik kan me voorstellen dat je schoonmoeder het hiermee moeilijk kan hebben maar het is wel de vader van je man en de opa van je kind en als jullie hem willen vernoemen dan doen jullie dat gewoon. Dat hij is vreemdgegaan is kort gezegd iets tussen hem en je schoonmoeder. Wat betreft de regels van het vernoemen was het (volgens mij ) zo 1ste zoon -- naam vader man, daarna naam vader moeder 1ste dochter -- naam moeder vrouw, daarna naam moeder man 2de zoon --- naam vader moeder , daarna naam vader vader 2de dochter -- naam moeder vader, daarna naam moeder moeder en bij de 3de zoon of dochter wordt er overgegaan op de namen van de grootouder
Nee, ze kiezen er voor om naar de vader en schoonvader te vernoemen... je weet toch de situatie verder niet? En het blijft toch je vader/schoonvader. Wat er gebeurt is, heeft niets met de zoon te maken. Qua vernoemen zou ik doen wat goed voelt voor jullie. Je zou het eventueel van te voren kunnen uitleggen aan schoonmoeder zodat ze niet overvallen wordt op het moment. Voor wat dubbele verjaardagen, wij doen dat ook nog steeds. Schoonvader en schoonmoeder kunnen niet door 1 deur en ik heb geen zin in een ijzige sfeer of stille verwijten. Dan liever allebei apart.
Ook hier gescheiden ouders, en hoewel bij mijn ouders geen sprake was van overspel en daardoor de situatie toch iets anders ligt, kan ik me wel wat bij jullie dilemma voorstellen. Het stuit mij een beetje tegen de borst dat je schoonouders van hun scheiding jullie probleem maken. Natuurlijk vermijd je elkaar de eerste periode, zeker met zo'n reden van scheiding, maar uiteindelijk zul je door moeten bijten en weer door gaan met je leven. Ik vind het niet redelijk dat jullie verjaardagen apart vieren. Wij zijn daar in ieder geval heel snel mee gestopt: je komt op de dag dat we het vieren en anders maar niet. Nogmaals, het is niet júllie probleem dat zij gescheiden zijn. Maar natuurlijk doet het zeer, zeker voor je schoonmoeder. Ik kan me dat heel goed voorstellen. Maar of je daar nu zelfs tot in de naam van je kind rekening mee moet houden... Dat vind ik lastig. Het is tenslotte niet alleen maar haar ex, maar ook nog steeds de vader van je man. Bovendien is het 12 jaar terug en zou ze er inmiddels wel een beetje overheen moeten zijn. Ik denk dat ik na lang twijfelen, toch gewoon zou vernoemen. Als haar dat erg raakt, kun je in een gesprek rustig uitleggen waarom jullie die keuze hebben gemaakt.
Het staat los van elkaar, althans het zou los van elkaar moeten staan. Het gaat om je man en zijn vader en niet om je schoonmoeder en haar ex (ook al is dat natuurlijk dezelfde persoon) Ik vind het zelfs niet netjes van haar om daar überhaupt iets over te vragen naar jullie toe. Ik zou het doen zoals jullie het graag willen en als je wil uit respect naar haar toe wel voor de baby geboren is een gesprek hierover met haar hebben.
O jee... Hier ook veel gescheiden ouders... Veel schoonouders en veel 'conflicten'. Ik heb vanaf het begin gezegd dat ik niet meedoe aan die onzin. Wij vieren 1 x een verjaardag en als ze elkaar niet willen zien dan komen ze niet... Niet mijn probleem! Mijn ouders zijn ook gescheiden, mijn vader is er met mijn moeders zusje vandoor gegaan. Zelfs zij hebben een manier gevonden om met elkaar, en belangrijker nog, op een goede manier de kinderen erbuiten te laten. Mijn man was ook een beetje 'meutig' wat dit aanging, maar nu niet meer. En het leuke is; alle ouders zaten bij elkaar na de geboorte, op haar eerste verjaardag en met Sinterklaas. Ik zou tegen je schoonmoeder zeggen dat ze het een keer los moet laten en naar de toekomst kijken ipv naar het verleden. En het vernoemen? Als jullie dit graag willen dan moet je dat gewoon doen!
Dank jullie voor de reacties! Hier kunnen we wel wat mee, denk ik. Fijn ook dat er mensen zijn die de situatie herkennen! Voor de duidelijkheid nog even: schoonvader heeft geen problemen met schoonmoeder, maar voor schoonmoeder is het erg pijnlijk om schoonvader te ontmoeten (hij heeft het allemaal goed voor elkaar nu met vrouw en stiefkinderen, zij is alleen en moet hard werken om rond te komen etc. en hij heeft nooit zijn fouten erkend naar haar toe of excuses aangeboden). Op onze bruiloft zijn ze wel allebei geweest (schoonmoeder met een vriendin), maar voor haar was dat een heel lastige dag. Wij vinden net als jullie dat wij geen deel zijn van hun scheiding, maar we hebben wel te dealen met een kwetsbare vrouw die zich naar ons toe inderdaad regelmatig claimend opstelt. Mijn man is ook enig kind natuurlijk, wat het nog wat ingewikkelder maakt. Oh ja, met die dubbele verjaardagen gaan we inderdaad wel stoppen. Dat hebben we al aangekondigd (zal moeilijk genoeg zijn voor schoonmoeder).
Nee zou het niet doen, denk dat je er meer kwaad dan goed mee doet. Vind t persoonlijk nogal kwetsend tegenover je schoonmoeder en als er verder geen "bijzondere" reden is dat hij vernoemd word naar je schoonvader behalve t feit dat t zn opa is zou ik t laten.