Ik ben 36 weken zwanger en ik merk dat ik mijn dochter van 2,5 jaar steeds slechter kan verdragen. Ze doet niets fout, maar gewoon het constant in de weer moeten zijn vind ik zó zwaar. Zij geniet er erg van dat ik verlof heb en wil de hele dag met me spelen. Elke dag. Als ik iets niet wil of kan doet ze vreselijk lelijk, compleet met peuterdrama en een grote mond. Normaal gesproken gaan we er lekker veel op uit, maar dat gaat niet meer. Ik word gek van het thuis zitten, puzzelen, tekenen, blokjes bouwen, boekjes lezen etc. Ook mijn partner irriteert me mateloos, ik wil met rust gelaten worden. Het liefste zou ik op een onbewoond eiland mijn kind uitbroeden, boekje lezen, slapen. Is dit herkenbaar voor iemand? Hoe voorkom jij dat je kribbig doet en hoe kom je de dagen door?
Ik heb 3,5 dagen oppas tijdens mijn verlof, misschien kun je ook iets regelen dat oma of tante je dochter een dagje per week meeneemt? Dat je lekker ff voor jezelf hebt?
mijn zoontje gaat 3 x per week smorgens naar de peuterspeelzaal en 1 x per week naar oma. Maar ik herken het wel hoor. Ik kan 1000 x van de bank af want hij wil samen spelen, dan weer drinken, toch ander drinken, een appel, na 2 happen toch een mandarijn, stout doen als ik 2 seconde niet op let en mij uitdagen.. en als het niet gaat zoals hij wil of zijn zin niet krijgt zet ie het op een brullen. ik moet regelmatig tot 100 tellen.
Hier vind ik het vooral lastig nu mijn zoontje vakantie heeft om echt dingen te ondernemen! Zoals speeltuinen Enzo af... ik heb er gewoon de fut niet voor... Gelukkig is deze vakantie maar 1 weekje en is hij dinsdag avond naar oma gegaan daar geslapen en heel de woensdag gespeeld.. Want daar kan ik me soms wel schuldig over voelen.. zou graag de hort op gaan met hem maar t lukt niet erg
Ben nu ook 35 weken zwanger van de vierde. Gisteren heel dagje dierentuin nou was kapot erna veel harde buiken door het vele lopen maar se hadden erg plezier daar doe je het toch voor Nog een,dagje bios en dan vind ik het wel prima verder leuke dingen thuis spelen koekjes cakes bakken
Nu gelukkig nog nergens last van maar bij de zwangerschap van de tweede vond ik de zorg van mijn toen dreumes al vlug erg zwaar. Ik weet niet of je kleine nog dutjes doet, maar ik ging ook even liggen als zij sliep (vooral de verleiding weerstaan om lam achter de computer te gaan zitten of zo). Verder op tijd naar bed en als iemand aanbied om te helpen, vooral ja graag te zeggen. Ik ben nu voor de laatste en eerste maanden een oppas aan het regelen (familie woont ver), maar ja die mogelijk moet je natuurlijk wel hebben en willen.
Ik snap je helemaal! Hier hetzelfde! Ik leg haar smiddags gewoon in bed dan moet ze daar maar even spelen als ze niet wil slapen dan heb ik ook ff rust! En dan ga ik lekker ff op bed liggen
helemaal niet herkenbaar, heb tot 36 weken gewerkt bij alle 4 mijn kids. en in mijn verlof veel met ze gedaan had. met 39 weken zelfs nog naaar zee geweest 2 uur rijden hier vandaan. je meisje kan er ook niks aan doen en ik snap dat ze aandact wil zemerkt dat er iets gaat veranderen. dus daar worden ze soms wat drammerig van. en wat de rest al zeg misschien een dag naar de oppas
Heel herkenbaar. Ook een een meisje van 2,5 compleet met eigen willetje. Als papa thuis komt geef ik het stokje over aan hem. Dan kunnen ze even stoeien en alle energie eruit gooien. Voel me wel schuldig dat ik zo weinig kan doen maar het gaat gewoon even niet. Nog uiterlijk 2,5 week en dan hoop ik snel weer wat fitter te zijn voor mijn meisje. Ze zal ook vast aanvoelen dat haar leventje straks ook gaat veranderen dus ze is wel wat lastiger maar tegelijk heel knuffelig. Lekker OP de buik van mam liggen. Niet zo heel fijn
Precies dit! En zo ken ik haar niet, zij weet ook dat alles staat te veranderen. Ik breng haar zo nu en dan weg, maar ik voel me zo schuldig altijd. Ik wil weer haar leuke moeder zijn!
Gelukkig slaapt ze nog, al wordt het wel steeds moeilijker om haar de rust ervoor te laten vinden. Ik moet naast haar liggen en haar vasthouden. Maar dan kan ik ook lekker een uurtje plat, hoop dat ze het doorzet tijdens mijn kraamtijd!
Hier een moeder zwanger van de 5e.. Mijn advies; Gewoon even laten brullen/krijsen/boos zijn. Elke keer als jij toegeeft, leert het kind: 'OOhhhh dat moet ik dus doen om mijn zin te krijgen'. Het gevolg is een zeer verwend en krijsend kind als het even zijn of haar zin niet krijgt. Ik ben het vaak al voor en zeg dan: ga maar even boos zijn/ huilen. Het gevolg het kind merkt dat het huilen en gedrag geen invloed op het resultaat heeft. Je kunt niet 24/7 met je kind bezig zijn, en het zijn/haar zin geven. Het is voor kinderen heel goed om te leren dat er momenten zijn van volle aandacht en momenten waarop het zichzelf mag vermaken. Sommige kinderen accepteren dit niet en gaan negatieve aandacht zoeken, hou dit kort en grijp direct in. Er is niks mis mee met een kind even in de hoek op een stoeltje zetten. Leren dat niet de hele wereld enkel om het kind draait is heel gezond voor het kind. Daar krijg je makkelijkere kinderen van. Daarbij: Kinderen hebben enorme behoefte aan duidelijke grenzen als jij ze die niet geeft gaan ze die zelf zoeken.. met vervelende gevolgen van dien. De aanhouder wint
Ik weet hoe anderen vinden dat opvoeden moet Ik heb normaal geen problemen met haar, alleen nu ik zo beperkt wordt door mijn zere, dikke lijf vind ik het vermoeiend om de dagen met haar door te komen. Tuurlijk moet ze leren dat niet alles om haar draait, maar dat is de afgelopen 2,5 jaar wel zo geweest. Ze is enig kind, onze wereld draait om haar. Ik ga haar niet laten wachten terwijl ik op de bank zit, onder normale omstandigheden. Nu moet ze soms wachten en dat moet ze nig leren. Ik heb geen probleem met haar persoonlijk of haar gedrag, maar de hele dag in de weer moetn zijn maakt me moedeloos. Ik zou rust zo fijn vinden
Snap je hoor maar straks zal ze toch ook moeten wachten en jou delen. Beter om het nu al te doen ivm jaloers worden als beeb er is.
heeeel herkenbaar! als ik eraan denk dat ik nog een week of 10 moet dan krijg ik het al benauwd. wij hebben een zoontje van bijna 2. is vanaf zijn geboorte een kindje met gebruiksaanwijzing. eerste 4 maanden huilbaby geweest. hij heeft tot nu toe nog steeds problemen. met name een slaapprobleem. hij heeft nog nooit doorgeslapen ( komt 3 tot 6x per nacht ). helaas doet hij ook geen middagdutjes meer hij loopt hier voor bij een medisch slaapcentrum ( na al het uiterlijke geprobeerd te hebben de afgelopen 2 jaar krijgt hij waarschijnlijk doorslaapmedicatie maar dit is nog is onverleg. heb ook nog 2 honden rondlopen die mijn aandacht vragen en een huishouden die me steeds aankijkt en stapels was. en we zijn pas verhuist en de hele tuin is een vuilnisbelt. en moet nog " gerenoveerd"worden. gelukkig beginnen ze daar morgen aan mijn grote hond neemt mijn moeder gelukkig doordeweeks. mijn kleine jongen wil ook enorm veeeeel aandacht. wil steeds naar buiten om te spelen. wat ik ook begrijp. alleen ik ben zelf niet zo fit meer en dat frustreerd me wel. we willen de kindjes graag vermaken maar kunnen het bijna niet opbrengen door de moeheid. helaas zal het nog even doorbijten zijn! ik kijk al uit naar de kraamweek maar het is beter als de kleine nog even tot 37 weken blijft zitten. het zou niet goed zijn als het daarvoor geboren word.je kindje heeft het dan veelste zwaar en je bent zelf je hele kraamweek kwijt en alle leuke dingen daarom heen. je gaat met lege handen naar huis. ( als ik daaraan denk dan geeft het me moed om nog door te gaan )
Dus je wilt eigenlijk gewoon alleen maar klagen i.p.v. ideeën lezen van mensen die met je meedenken? Ok, had dat er meteen bij gezet, dan had ik niet gereageerd.
Nee ik denk niet dat dat haar opzet is. Ze wil denk ik erkenning in haar gevoel. En het van haar afpraten. Het frustreerd haar dat ze er niet voor haar kindje 100 procent kan zijn en ik denk dat ze even steun hierin zocht. Niet zozeer tips om dingen te veranderen. Ze bedoelt in haar berichtje niet kwaad tegen je denk ik. Maar ze probeert te vertellen dat de opvoeding niet het probleem is maar hoe zei zich nu voelt
Ik snap je gevoel ik ben 24/7 thuis bij mijn zoontje van anderhalf en ik kijk een beetje op tegen de weken die komen gaan. Ben de hele zwangerschap al moe en hoewel ik probeer elke dag iets leuks te doen met mijn zoontje is het soms gewoon even te veel, en dat zal waarscijnlijk alleen maar erger worden. Moet er wel bij zeggen dat ik er dan weer geen moeite mee heb om hem oor een filmpje te zetten of de ipad te geven zodat ik ook even een momentje rust heb En ik vind aandacht voor mijn zoontje hebben belangrijker dat bijvoorbeeld het huishouden keurig bijhouden. Ik heb nu eenmaal een belerkte energievoorraad momenteel, dus stel ik prioriteiten. En tja, dan is het maar even een zooi in huis, staat de vaat wat langer of stofzuig ik lekker een dag niet.
Dus inderdaad alleen om te klagen en een arm om haar schouders te willen (waar niks mis mee is, maar wat niet duidelijk is uit haar verhaal) . Komt misschien omdat ik als ik ergens mee zit, het probeer op te lossen of te vragen hoe anderen iets zien, of gewoon even een bevestiging zoek. Ik zou zelf nooit lang doorlopen met een dergelijk probleem. Daardoor denk ik misschien iets te voorbarig dat anderen ook zo zijn.