Dochter bijna 2 eist veel aandacht op en kan niet achtergelaten worden.

Ik ben misschien in sommige dingen wat 'harder' maar ik zou op een gegeven moment zeggen dat het nu klaar is, en dat ze nu even zichzelf moet vermaken omdat mama zus en zo moet doen. Dan wordt het geheid gillen maar dat is dan jammer, als je er geen aandacht aan besteed zal het met de tijd steeds minder worden. Zelf spelen kunnen en moeten ze ook leren..
Maar misschien doe je dit af en toe al? Of geef je haar altijd haar zin als ze 'kom' roept?

 

Wat hier favoriet is: de bieb

Kost niets en ze hebben alle boeken die je maar wilt.
Hier hebben ze ook voorlees uurtje. Hij aandachtig luisteren, ik even bijkomen met kop thee

En boven op zijn kamer kan hij wel alleen spele, of in ieder geval langer... Heel raar.

Ik vind het ook lastig hoor, en vermoeiend. Ook als ik de kleine aan het voeden ben druk om aandacht vragen. Maar als hij me niet ziet dan kan hij wel alleen spelen

 

Ik zou de druk er even helemaal afhalen voorlopig. Dan wat speelgoed weghalen, zodat het niet te veel is. En dan over een poosje langzaam oefenen met alleen spelen door samen op te starten, er een boekje naast lezen, of er gewoon naast te zitten zonder echt wat te doen. En ook duidelijk zeggen wat je verwacht (en je eraan houden). Misschien kan je met een kookwekker of zandloper oefenen. Of een beloningsysteem met stickers erbij. Heb je de kookwekker aangehouden dan een sticker plakken. Duurt soms een aantal keren voor ze het begrijpen maar het zou best al kunnen.

Maar dan vervolgens ook goed afwisselen met wel samen spelen. En volhouden, want als je elke keer toegeeft, dan hebben ze het snel genoeg in de gaten (wat denk ik ook al zo is gegroeid).

 

Ik kook ook moeizaam hoor. Ze blijft dan onder benen lopen, duwen trekken, etc. Ik zorg dat ze dan wat van mij krijgt een grote wortel of paprika etc. We hebben hond dus ik (mis)gebruik haar ook vaak ) bij ze rent dan half uur door huis heen om koekje hond laten zien maar niet geven en doen alsof ze die gaat opeten dat is dan makkelijke ala afleiding hihi
Douchen doe ik avond
Stofzuigen is gewoon zo: ze zit dan even op bank jengelen (ze vind niet leuk geluid) maar voordeel je hoort haar niet)
Opruimen etc gewoon samen. Ook afstoffen etc ik geef haar bekertje met water ze mag het leeggooien en afdrogen haha
Verder heb ik allen tijd voor mijzelf nodig voor even email/iphone. Dan is opdrachten geven of bijzitten mee etc. Maar dan soms trekt ze die ook weg en verstopt ze iphone ergens..
Soms doen we "baby verzorgen" op iphone of spelletje samen zodat ze snapt dat het ook leuk kan zijn.

Tja het blijft even zoeken voor je en ik zou gewoon echt nodige doen wat je niet kan doen en de meeste tijd toch aan haar geven en indd zoals als gezegd langzaam opbouwen.
Komt vast goed

 

Hoop tips al gegeven. Zou ze het misschien ook prettig vinden om bij jou op de rug in een draagzak te zitten, terwijl jij doet wat je moet doen? Het is iig stukken relaxter om groenten te snijden met een kind op je rug dat met je mee kan kijken, dan dat ze aan je been staat te trekken Ik merk hier dat daarna vaak even voldaan is aan mamahonger en ze wel weer even zelf wil spelen, (maar nu is zelf spelen hier in z'n algemeen niet echt een issue, enkel als ze niet fit is).

Qua speelgoed gewoon heel veel weghalen. Wat heeft ze nu? Ik lees vrij veel dingen die me klinken als educatief verantwoord, maar heeft ze ook gewoon een bak blokken, een bak duplo, een pop in een poppenwagen? Dat soort dingen?
Zoja: wissel af. Zorg dat ze niet altijd met al het speelgoed kan spelen, maar haal dan eens dit een dag tevoorschijn en dan weer eens het andere. Niet dat ze dan een hele dag met 1 soort speelgoed maar mag spelen, maar wel dat de keuze beperkt is en je dus vaker afwisselt. Dat nodigt grappig genoeg veel meer uit tot spelen dan hele stapels speelgoed tot je beschikking hebben

 

Ik kan me ook voorstellen dat de psz gaat helpen. Daar is zoveel te zien en zijn zoveel kindjes met ideeën om na te spelen en kindjes om mee te spelen. Daar is ze misschien ook heel erg aan toe.

 

Helemaal mee eens.
Tot op een bepaalde hoogte kan je er best in meegaan maar het houdt ook een keer op.
Hier is dochter gek op Mozaieken van Ministeck.
Dat is zo'n wit bord met gaatjes en daar kunnen ze pinnetjes in steken.Ze kan hier met gemak een half uur zoet mee zijn.
Ik heb ook nog 2 grotere kinderen hier in huis die hun aandacht nodig hebben met huiswerk maken etc en dan moet ze toch ook echt even op haar beurt wachten.
Haar wil is namelijk niet wet.
Dat je dochter geen zin heeft in de opvang bij de sportschool kan ik me wel voorstellen.
Als ze wat ouder is kun je dat beter uitleggen.Hier gaat de jongste 2 dagen naar de creche en is wel wat gewend maar zij zou het ook niet leuk vinden als ze ergens wordt gestald wat ze niet kent.

 

Niet te veel speelgoed aanbieden. Regelmatig omwisselen.
En ik hoef mijn dochter ook niet zo maar bij een wildvreemde achter te laten hoor. Lijkt me juist heel goed dat ze daarvan moet huilen.

 

Met andere kindjes laten spelen geen optie? Bij jou en dan weer bij een ander?

 

Eens. Dochter kon zich ook niet zelf vermaken en zette het op een brullen als je zei dat ze zelf moest gaan spelen. Volgehouden en nu kan ze prima alleen spelen.
Als ik even koffie drink, kook, etc dan zeg ik dat en dan gaat ze zelf spelen. Er ging wel flink wat drama aan vooraf. Ze was het er absoluut niet mee eens. Dus krijsen, krijsen, krijsen. Dat hield ze rustig een half uur vol.
Prima als je het er niet mee eens bent, maar zo hard en lang krijsen vinden we niet acceptabel. Dus dan ging ze op de trap en haalden we haar op als ze stil was. Dan namen we haar mee naar haar speelgoed en zeiden dat ze mocht gaan spelen.
Duurde een paar weken (soms 10x achter elkaar) en toen was het klaar. Ze kan zich prima vermaken en belandt max 1x per week nog op de trap.

Hier ging het dus om grenzen. Ik vond het niet leuk, maar het werkte heel goed. Nu leest ze op haar kamer boekjes als ik ga douchen. En ze speelt zelf als ik kook of een koffie drink.
De hele dag entertainen is niet vol te houden en ik vind dat ze zich zelf ook moet kunnen vermaken. Alleen maar gezond

 

Ben ik het ook mee eens, alhoewel het wat mij betreft wel gaat om een balans tussen ondersteunen bij zelf leren spelen, (zeker als een kind wel veel vermaakt is en het op latere leeftijd ineens moet gaan leren). Maar ergens is een grens en dan trekken ze maar even een driftbui uit de kast, als ze dat nodig vinden. Leren ze ook van dat je soms echt even niet kunt krijgen wat je wilt en zelf maar even iets moet zoeken om je mee te vermaken

 

Hier ook regelmatig dat ze lopen te te trekken, maar dan zeg ik, nu niet, ga maar zelf spelen, en gelukkig gaat dat goed.

 

Inderdaad..

Daarnaast hoeft de moeder zich toch niet schuldig te voelen als ze haar kind even laat wachten op aandacht? Ze wordt er alleen maar beter van hoor!
Het is voor een kind toch ook niet fijn om voortdurend afhankelijk te zijn van een ander voor haar spel? Op die manier komt de fantasiespel ook niet optimaal tot ontwikkeling, deze wordt meestal verstoord door de volwassene die zich ermee bemoeit

 

Ik wil niet aanvallend overkomen of zo, maar de eerste twee dingen, waar ik aan dacht toen ik je bericht las, waren de volgende:

Is het aanbod juist niet te groot?

Dan is ze 'verwend' met aandacht. Ze is gewend altijd die aandacht te krijgen, die ze vraagt. Dat zie je helaas vaak bij kinderen, die alleen bij grootouders opgevangen worden.

Ik zou eens gaan nadenken over vaste opvang. Ja, dat kost wel geld en gratis opvang bij opa en oma is natuurlijk wel héél aantrekkelijk, maar m.i. kan je kindje niet goed alleen spelen, omdat ze wat aandacht betreft tot nu toe altijd op al haar wenken wordt bediend. Ze heeft geleert hoe ze aandacht moet vragen. Ook wat ze moet doen om aandacht te krijgen, als ze die niet meteen krijgt, namelijk dramatisch doen.

Sowieso ben ik groot voorstander van dagopvang, want kinderen leren zo ook sociale normen. Dus wat je wel en niet bij andere kinderen kunt doen. Delen, samenspelen, grenzen aangeven, grenzen van andere kinderen herkennen en daarop inspelen. Er zijn altijd uitzonderingen, maar ik zie toch vaak bij kinderen, die niet naar de dagopvang gaan, dat ze o.a. heel veel aandacht vragen (vaak ook op een negatieve manier) en niet leuk met andere kindjes kunnen spelen. Dit trekt dan wel wat bij als ze naar de PSZ gaan, maar dan nog is er vaak een groot verschil met kinderen, die wél wat meer 'sociale ervaring' hebben.

En ik zeg het nog maar een keer, voor ik het halve forum over me heen krijg: Dit gaat niet op voor álle kinderen!

 

Zij ziet het verschil niet tussen iets belangrijks of iets minder belangrijks. Zij ervaart alleen, dat ze haar zin weer heeft gekregen...

 

Dl is net 1,5, maar ik las hier een geweldige tip die echt een succes is: stickerboeken.

We hebben er nu 2, eentje met plakkende stickers (die ze net zo leuk weer lospeutert) en eentje met statische die ook op het raam kunnen (en op de bank, en in andere boeken, en op de hond). Is hier goed voor uuuuuuren speelplezier. En ik mag er nauwelijks aankomen