Bjanc, Omg wat een verhaal!!!! Jeetje mijn God ik heb hier echt geen woorden voor. Dat mensen zo in elkaar kunnen zitten.. Het ene moment zogenaamde vrienden voor leven en het andere moment wanneer je ze meer dan ooit nodig hebt laten ze je kei en keihard vallen. Echt ongelofelijk!!!! En het doet zo een pijn om zo gekwetst te worden door mensen waarvan je dacht dat ze belangrijk waren. Pfffff..... Zara1983.. Wat erg zeg... Dat mensen je gewoon afwimpelen met "het komt wel goed ". Dat Is gewoon niet luisteren naar iemand... Ik heb een keer een quote gelezen en ik vind deze heel toepasselijk op jouw verhaal.. Het ging iets van "the most people don't listen with the intention to understand but with the intention to reply". En uit jouw verhaal blijkt het de waarheid ook.. Jeetje.. Ik wens jouw ook heel erg veel sterkte en succes in deze spannende tijd. Ik weet echt hoe het Is om ongerust te zijn en gewoon niet op een roze wolk te zitten... Je kan altijd met me praten als je wilt....
Meis, zag ik het allemaal maar wat somberder in door mijn depressie!!! Was dat maar de oorzaak!!! Maar dat Is niet het geval... Mensen zoals mijn broer, schoonzusjes, zogenaamde beste vriendin, schoonmoeder hebben mij en mn vriend de afgelopen jaren al meerdere keren laten vallen. Maar wij blijven mensen vergeven, en de draad weer oppakken omdat We gewoon sociale types zijn en niet houden van ruzie ed dus het snel achter ons proberen te laten.. Maar goed, wij hebben ons misschien wel 10x aan dezelfde steen moeten stoten, maar nu gebeurd het geen 11 X. Het Is gewoon zo kwetsend dat mensen je zelfs breken in zo een belangrijke deel van je leven. Het Is voor al deze mens geen nieuws.. Ze weten dondersgoed hoe het in het verleden Is gegaan en dat wij soms ook wel eens de vraag willen krijgen hoe het gaat. Maar blijkbaar zijn wij gewoon niet belangrijk genoeg. Dus We gaan er gewoon mee proberen te stoppen. Zoals ik het nu zie heb ik mn gezinnetje waar ik voor leef en zal ons zoontje een super lieve oma hebben (mijn moeder), die hem van top tot teen zal verwennen. En meer hebben We ook niet nodig.. Maar och meiden, wat kan je je naar voelen als je zo gekwetst wordt door meerdere mensen. Maar zo te lezen weten jullie daar alles van helaas......
Dit vroeg ik me ook af toen ik je verhaal las. Ik snap dat het absoluut niet leuk is als mensen je laten zitten. Echt. Maar als ik je verhaal zo lees voel ik de lading bij je en ik kan me indenken dat dat irl ook zo is. Je bent echt heel erg boos. En een depressie is altijd moeilijk voor andere mensen om mee om te gaan. Het is voor jou ontzettend zwaar maar voor de mensen om je heen ook niet makkelijk. Wat ik probeer te zeggen is dat ik je teleurstelling begrijp maar dat ik na het lezen van je verhaal ook meteen dacht dat ik wel een beetje snap waarom mensen je niet zo makkelijk meer benaderen.
@username, Ja er zit ook lading bij me.. Maar die Was er nog niet zo erg hoor.. Ik laat hier mijn gevoelens er een beetje uit. De mensen die geen contact met ons opnemen weten niet eens dat ik in een depressie zit en nemen geen contact op dus zeg ook niks tegen hun. Wat ik probeer te zeggen ; als ze contact hadden opgenomen en ik Had met een boze toon terug gesproken Had je opmerking kunnen kloppen dat ze me daarom niet zo makkelijk meer benaderen. Maar dat Is dus niet het geval omdat ze eigenlijk niks weten van onze situatie
Heel herkenbaar verhaal,ik heb me erbij neergelegt,maar soms doet het pijn,ik kan je wel begrijpen,maar ik vraag me af waarom jij dan ook zelf zolang geen contact opneemt met je schoonouders,broer/zus? En je man ook niet? Het moet wel van 2 kanten komen namelijk. Wij vinden familie het belangrijkste wat er is,vrienden komen en gaan,dus ik zou zeggen trots opzij en probeer eens een gesprek aan te gaan met je familie. Ik weet dat het niet makkelijk is,maar misschien geeft jou dat iets meer rust in jou situatie,want nu blijf je alleen maar gissen waarom ze dat doen
Maris22, ik snap je punt. Uiteraard moet het van 2 kanten komen. Ik ben zelf ook altijd iemand die andere de tip geeft om zelf contact te zoeken want ooit moet iemand de eerste zijn. Maar in dit geval Is het hopeloos. Wij zijn degene die altijd vragen hoe het gaat, altijd bellen, mensen in ons leven betrekken, ze uitnodigen voor feesten ed. Tot aan onze gender-reveal party hebben We dat ook gedaan. Dat Was nu 7 weken geleden. En daarna hebben We gewoon een deal gemaakt dat wij nu eens de extra aandacht en liefde mogen ontvangen ipv alleen maar geven geven geven en voor iedereen klaar staan. Dat mensen maar interesse in ons mogen tonen en vragen hoe het met ons en de baby gaat. Maar sindsdien hebben ze dat niet meer gedaan. En wij vertikken het gewoon om wéér de mensen te zijn die toegeven. Blijkbaar zijn We gewoon niet belangrijk genoeg. Om het nog leuker te maken. De ene vriendin van me die ook zwanger Is die heeft af en toe contact met mn broer. Daarin heeft ze nu al weken geleden (denk 5 ofzo) laten weten dat het niet goed met mij gaat en ik een zware zwangerschap heb. En dat ik wel extra liefde kan gebruiken. Waarop mijn broer haar antwoordde dat hij me ook extra aandacht en liefde geeft. Nou, ik wist niet wat ik las toen ze me een kopie van het gesprek stuurde!!!!! Hij Had niks laten horen, daarna ook niet!!!! En om het nog mooier te maken, ik heb van mn moeder te horen gekregen dat mn schoonzus heeft gezegd dat ze zich "zorgen" om mij maken. Dat ze me Had gezien op de gender-reveal party en bang Is dat u straks te dik ben om mn benen vast te kunnen pakken om de baby eruit te persen!!!! Het Is toch niet te geloven????!!!!! Toen ik dat hoorde brak mn hart en mn hart Liep over van de woede tegelijkertijd. Ten eerste, als je "bezorgd" bent vraag me dan op zn minst hoe het gaat!!! Ten tweede, hoe durf je dat over een zwangere vrouw te zeggen???? Ik ben wat zwaarder geworden ja, maar dat Is toch normaal!!!! Sorry als ik er weer aan denk raak ik weer helemaal van slag zoals je kunt merken
ja ik kan je wel begrijpen en het is heel herkenbaar allemaal... Ook wij hebben dat zo gedaan en doen dat nog steeds. Om een voorbeeld te geven,ik ga binnenkort beginnen aan een nieuwe baan,nou mijn schoonzus vertikt t (of doet er geen moeite voor) om mij te feliciteren met me nieuwe baan... Ook als ik haar zie en we het er over hebben hoeveel zin ik erin heb,nog steeds geen felicitatie.. Nou dan kan je van mij ook het heen en weer krijgen. Bijna 7 jaar geleden hebben wij ons eerste kindje verloren,nou ze moeten nog vragen hoe t met me gaat! al die jaren dat wij nu samen zijn (12jr) vragen ze nooit wat aan ons,hoe t gaat of wat dan ook,nee alleen wat een ander meemaakt,daar kunnen ze uren over praten en hoe erg het allemaal wel niet is! Ik heb me erbij neergelegt en hoe moeilijk het ook is nooit response te krijgen (ik vraag altijd hoe het gaat etc) ik blijf het altijd vragen zodat ze mij daar nooit op kunnen afrekenen. Soms heb ik wel eens het idee dat mensen het niet durven vragen om de één of andere voor mij onverklaarbare reden Dus ja ik kan me zeker vinden in jou situatie,en ik ben blij te lezen dat ik niet de enige ben met dit 'probleem'