Mijn zus heeft een stuitbevalling gehad en mijn moeder trouwens ook. Beide hebben gewoon een bevalling gedaan , geen keizersnede. Op ten duur gaven ze bij mijn zus wel aan dat het te lang begon te duren (tijdens de bevalling) dus ze over zouden gaan op een keizersnede... vrij snel nadat ze dat gezegd hadden kwam de baby toch. Mijn zus vond dit best meevallen zegt ze zelf. De tweede lag wel goed en ze zegt altijd dat ze beide mee vond vallen. Het enige verschil waar ik haar dan over hoor is dat ze bij de tweede heel erg dacht dat ze moest poepen door de druk van het hoofdje, bij de eerste (stuit) had ze dit niet.
Eerste zwangerschap baby heel de zwangerschap dwars in de buik, niet een keer in hoofdligging. 37/6 draaipoging gehad, was pijnlijk en voordat ik buiten stond draaide ze weer terug. Met 38 weken lag ze smorgens voor de eerste keer in hoofdligging en ben ik meteen ingeleid en is ze geboren. Tijdens de bevalling wel grote paniek want dochter lag (door de draaipoging?) verstrengeld en moest er met spoed uit. Tweede zwangerschap baby ook dwars /stuitligging heel de zwangerschap. Keizersnede gepland want wilde geen draaipoging meer. Nacht voor de geplande keizersnede draaide ze naar hoofdligging en ben ik weer ingeleid. Was toen ook 38 weken zwanger. Zeven weken geleden bevallen van derde dochter en die heeft tot 37 weken in stuitligging gelegen, maar is toen al gedraaid naar hoofdligging. Wel ook met 38 weken bevallen. Deze keer spontaan na strippen.
Hier ook stuitligging. Na 36 weken afspraak in ziekenhuis gemaakt en mijn osteopaat raadde aan moxamoksa nog te proberen,baat het niet,dan schaadt het niet. Normaal moet dat eerder maar de derde dag terwijl mijn man met die moksastaaf bezig was een enorm gerommel in mn buik en ik zei gelijk: uh,ze is gedraaid! En ja hoor, in het ziekenhuis bleek dat ze inderdaad gedraaid was. Ik wil zelf graag geloven dat het door de moksa komt,maar kan natuurlijk toeval zijn.
Hier ligt ze ook nog in stuit. Ze heeft ook nog nooit andersom gelegen.. Ik kreeg eergisteren te horen dat mijn buik nogal compact is en dat ik weinig vruchtwater heb, daardoor denk ik ook niet dat ze nog gaat draaien. Ondanks dat ze nog genoeg tijd heeft.
Meestal zegt je gevoel genoeg, maar toch kan het ineens gebeuren...! Ik wil nu vooral gewoon graag weten waar ik aan toe ben...maar dat gaat helaas niet. Wachten op did groeiecho duurt ook lang ...
Lees je goed in over risico's bij een stuitbevalling, voor mij was het t niet waard, maar dat is persoonlijk
Ik ga zulke dingen allemaal niet doen. Als ze in stuit blijft liggen dan wordt het voor ons een keizersnee.
Zo dacht ik ook en zeker is het niet niks een keizersnede.... Maar gewoon te doen hoor heb een eerdere natuurlijke bevalling veel heftiger ervaren dan de keizersnede, ook het herstel. En het wordt je eerste? Dan heb je toch al meer tijd om goed te herstellen.
Ook hier een dametje wat in stuit ligt met de voetjes beneden. Over 2 weken weer terug op controle bij de gynaecoloog en evt bespreken hoe en wat dan verder. Ik heb ook mijn twijfels of ik een draaipoging dan wel moet laten doen, veel nare verhalen over gehoord ook in de omgeving...
Hier ook sinds 30 weken het idee dat de kleine in stuit lag, bleek bij 35 weken inderdaad het geval. Kleine lag met zn hoofdje onder mn borstbeen, en ik had een kleine buik dus weinig ruimte om nog te draaien. Gekozen voor een draaipoging, was geen beweging in te krijgen helaas. Was niet heel prettig, op een bepaald punt best pijnlijk, maar wilde het hoe dan ook geprobeerd hebben en zou het de volgende keer zo weer doen. Ik ben toen gegaan voor een vaginale stuitbevalling (situatie was bij ons erg gunstig, onvolledige stuit, kindje niet te groot, etc), ook dit helaas niet gelukt en uiteindelijk een keizersnede gehad. Ik had liever gezien dat het anders was natuurlijk, maar kijk er positief op terug.
Het is idd mijn eerste. Ik wil alle risico's gwn niet nemen. Heb ook veel nare verhalen gehoord over het draaien dat wij dat niet doen. En soms is zelfs alle moeite voor niks geweest, draaien ze gwn weer terug en moet je alsnog een keizersnede! Dus dat doen we maar niet. Ik ben de uren aan het aftellen. Wil zo graag weten waar ik aan toe ben...
Toen ik 34 weken was moest ik voor een draaipoging naar het ikazia, maar mijn dochter lag al ingedaald en kregen haar niet gedraaid. Ze was toen al groot maar omdat het de 2e was en mijn oudste 4300gr was en met 6uur bevallen was durfde ze een normale bevalling wel aan. Ik had met 34 weken ook nog veel vruchtwater en ze konden niet draaien dus werd weer groot. Toen ik met 38weken iets onderin voelde zakken dachten ze dat er een beentje gezakt zal zijn en zal dan een keizersnede moeten worden. Na de echo bleek ze gedraaid te zijn en niet meer ingedaald lag. Toen ik met 39.6 een met een weeen storm wakker werd kwam meteen de vk en had ik net als bij de controle overdag 1,5cm ontsluiting. Ik moest naar het zh om de vluezen re breken en draaide ze naar sterren kijkertje. De gyn ging gebeld worden voor overleg omdat ik 20min bleef hangen op 9cm ontsluiting. Toen ze in overleg gingen voelde ik mijn dochter naar beneden storten en draaide ze goed. Dit schijnt te komen door het vele vruchtwater, en komt maar zeer zelden voor dat een bevalling zo gaat. Uiteindelijk is ze met 3,5uur tijd geboren en woog 4270gr. Zo zie je maar je kan het niet voorspellen hoe het gaat verlopen, en moet je het gewoon laten gebeuren. Ik geef je wel het advies als ze zeggen dat je kind gunstig ligt en je de keus krijg voor keizersnede of normaal bevallen doe gewoon normaal. Ik heb veel mensen in mijn omgeving waar de 1e in stuit lag en 2e normaal maar iedereen zeg dat ze liever de stuitbevalling hadden dan de normale. Laat je niet teveel leidden naar de horror verhalen.
Owja, de draaipoging is pijnlijk, maar ook hier moet je je in laten adviseren. Als je een klein kindje verwacht en genoeg vruchtwater heb zal ik het zeker proberen. Word het groot verwacht is de kans op complicaties iets groter. Het kan makkelijk zijn dat je kindje schuin ligt en dan heeft het maar een klein zetje nodig.
Ik lees de laatste weken heel veel over dit onderwerp en heb het idee dat vele mensen vanuit angst en niet vanuit feiten angstpraatjes over vaginale stuitbevallingen in stand houden. Ik sta nu voor de keuze: keizersnede of vaginaal. De gyn wil vanaf het moment van persen een OK plus volledig OK team paraat hebben staan als mij dat een veilig gevoel geeft. Als je arts veel ervaring heeft in vaginale stuitbevallingen en je een garantie kunt krijgen in snel alsnog in geval van nood naar de OK gebracht te kunnen worden zie ik niet heel helder in waarom je dan preventief een keizersnede zou moeten ondergaan. Volgens de gyn is de kans op problemen met je kindje 0.7 procent bij een bevalling als je kindje met het hoofdje naar beneden ligt. De kans bij een onvolkomen stuitbevalling 1 procent. Het verschil is minimaal terwijl je als vrouw zijnde wel veel meer risico loopt bij een keizersnede.
Pff.. Mijn baby ligt al heel lang in stuit. (M'n eerste is geboren met natuurlijke stuit) vorige week nog bevestigd met een echo.. Nu had ik afgelopen zondag avond erg last van pijn in m'n buik doordat de baby aan het bewegen was, en sindsdien voel ik andere en iets minder duidelijke bewegingen.. Zit mezelf nu helemaal gek te maken of ze toch niet is gedraaid.. Zou soms zo graag in m'n buik willen kijken! Hoop zo dat ze is gedraaid, want zou zo graag deze keer lekker thuis willen bevallen.. Nog wen week wachten op de volgende controle, maar krijg pas over 3 weken de officiële liggingsecho. Aan d'r hand daarvan wordt een draaipoging ingepland mocht dat nodig zijn.. Dus nog paar weken onzekerheid..
Paar dagen geleden weer een echo gehad en ze ligt nog steeds in stuit en met haar beentjes in spagaat! Dus onmogelijk gewoon! Daarbij ligt ze 3 weken voor en is er weinig vruchtwater. De kans dat ze nog draait is minder dan 20%... Keizersnee is gepland. Waar ik nu bang voor ben (klinkt mss heel stom) is dat ik me helemaal voorbereid op een keizersnede en dat ze dan alsnog draait en het alsnog een normale bevalling wordt
Bang? Dat zou ik juist een heel mooi cadeautje vinden als mijn kleintjes alsnog goed gaan liggen Waarom ben jij er bang voor?
Ik ben er bang voor omdat ze nu al zo groot is. Plus dat ik me er helemaal op ingesteld heb dat het een keizersnee wordt...
Ik snap je Jesje waarom mag ze niet bang zijn Maartje? Vindt dat altijd zo jammer hoe er gedaan wordt als je graag een keizersnede wilt. Hier was ik ook blij dat ik een keizersnede kreeg en ook bang dat hij dan net ging draaien voor de keizersnede. Dat is hier overigens niet gebeurd...