Ik ben echt zó boos nu.. :x De griep heeft ons huis gevonden en niet zo'n beetje ook, ik en onze oudste zijn allebei hartstikke ziek. Om de 5 minuten ren ik naar de wc en ieder uur (minstens) kan ik onze dochter schone kleren aandoen omdat ze heel erg diarree heeft. Dan hebben we ook nog een kleintje van een paar weken die met erge krampen kampt. Het is hier dus even niet zo gezellig, en de laatste dagen is het echt behelpen. Want ook 's nachts is er de nodige onrust hier in huis. Omdat ik steeds zieker begin te worden had mijn man aangeboden vandaag de hele dag thuis te zijn, zodat ik lekker m'n bed in kon en hij voor de kinderen zorgen. Ik was hier enorm blij mee, en had er stiekem ook naar uitgekeken om een paar uur op m'n bed te liggen. Het begon vanochtend al, hij had telefoon gehad of ie echt niet 's ochtends een paar uurtjes kon komen werken. Ik vond het niet echt leuk maar ach, dan vanmiddag thuis. Krijg ik net een appje; ze hebben hem nodig en hij blijft dus vanmiddag ook op zijn werken. Als klap op de vuurpijl denkt hij ook nog eens vanavond laat thuis te zijn. Lekker dan.. En dit is niet de eerste keer. Elke keer als we wat afspreken, bijvoorbeeld een leuk (mid)dagje weg, komt dat werk weer om de hoek kijken. Zelfs als hij gewoon weekend heeft bellen ze hem, en meneer staat klaar. Heel goed dat hij zo'n goede werkinstelling heeft, ik denk dat veel bazen er blij mee zijn. Maar ondertussen vergeet hij ons gewoon.. Soms denk ik ook dat zijn werk op de eerste plek komt en zijn gezin daarna pas. Maar ik ben er klaar mee! Heb hem een app terug gestuurd dat ik allerminst blij ben hiermee en ik zal wachten tot hij thuis is zodat we eens goed kunnen praten met elkaar. Ben van plan hem te zeggen dat hij niks meer hoeft af te spreken of beloven, dat ik het niet meer geloof. Elke keer verheug ik me op iets en kom ik bescheten uit (en de kinderen ook). Steeds minder ziet hij de kinderen, want die liggen te slapen als hij thuiskomt. Het is niet zo dat hij weinig verdient en daardoor extra werkt om ons hoofd boven water te houden. Met zijn reguliere uren kunnen wij prima rondkomen, dus dat is het niet. Wat het wel is? Geen idee.. Hij voelt zich verplicht zegt hij, maar heeft hij ook niet een verplichting naar zijn gezin toe? Ooh ik ben zo boos, misschien komt dat niet echt naar voren nu maar ik ben echt om te speren zo boos! Hebben jullie ook workaholic of is het alleen de mijne die alles laat vallen voor zijn baas?
Mijn man is ook wel enigzins zo, maar sinds de geboorte van ons zoontje is hij wel langzaam aan het veranderen en nu is zijn vrije tijd ook steeds meer écht vrije tijd en gaat hij zelfs van baan wisselen om minder reistijd te krijgen. Maar zou het niet kunnen dat er toch wel problemen zijn op het werk van je man, waardoor hij juist constant zijn best doet om onmisbaar te worden daar, zodat hij bij reorganisatie een grote kans maaakt dat hij mag blijven??
Ik snap je boosheid en ik herken het ook. Mijn vriend kan echt nooit nee zeggen! Hier is het wel om de extra uren te doen, maar halloooo wij zijn er ook nog. Misschien wat bolkje zegt, wil hij zich onmisbaar maken in het bedrijf zodat hij zeker is van zijn baan, dat is dan weer wel voor jullie. Ik hoop dat jullie een goed gesprek kunnen hebben vanavond. Verwijt hem niet teveel, probeer er achter te komen waarom hij het zo belangrijk en verplicht vind. Succes en beterschap!
Ik snap je heel erg goed, zou er ook absoluut niet blij mee zijn. Misschien afspreken dat dit soort dingen eerst in overleg gaan met het gezin ipv dat hij het zelf beslist 😉 hij heeft jullie er nu mee. Er is meer in het leven dan werken. Beterschap!
Alsof het over mijn vriend gaat! Hier is het soms wel 80 uur per week en hij bied het soms nog aan ook. Hier met excuus dat we het geld goed kunnen gebruiken maar dat is onzin want wij komen niks te kort. Ik heb wel altijd geweten dat hij een workaholic is en leg me er vaak ook bij neer. Maar soms doet het wel pijn... Wat heeft ie op zijn werk dat hij thuis niet heeft, je word er nog achterdochtig van soms.
We hebben het er al vaker over gehad, dat ik het fijn vind als hij wat vaker thuis is en de kinderen meer ziet. Nu is het zo dat hij eigenlijk elke dag van 's ochtends vroeg tot 's avonds weg is, ik vind dat niet erg als hij dat doet maar wél als dit elke avond, dus stelselmatig, is. Daarvoor hebben we geen kinderen samen genomen toch? Ook voel ik me vrij eenzaam door dat hij zo veel werkt. Vooral op momenten dat ik hem echt nodig heb, en hij weer (in zijn vrije tijd) moet werken. In vorige banen was hij nooit zó erg, hij ging wel eens zo nu en dan extra werken maar veel was dat nooit. Er is geen sprake van een (mogelijke) reorganisatie, dit hebben ze een aantal jaar geleden al gedaan. Hij is toen mogen blijven, dus ik denk niet dat hij bang is dat hij zijn werk verliest. Wat het wel is hoop ik vanavond achter te komen.. Helaas weer een avond alleen eten met de kinderen, alleen een kopje koffie drinken en tv kijken. Zo jammer
Tsja.. mijn man is ook zo. Verschil is, denk ik, alleen dat wij een eigen zaak hebben. En heel eerlijk.. stiekem ben ik zelf ook wel een beetje zo.. Ik werk ook best veel, gewoon omdat ik het leuk vind. Maar dit gaat niet ten koste van mijn gezin. Je hebt eigenlijk 2 opties; je erbij neerleggen en geen verwachtingen meer hebben m.b.t. Wanneer hij thuis is. Of je "dwingt" hem om meer thuis te zijn.. Ik heb, binnen ons huwelijk, gekozen voor optie 1. Maar ik hou dan ook geen rekening met hem. Als hij zegt om 17.30u thuis te zijn en hij is er dan niet, jammer voor hem, wij gaan gewoon eten, enz. Oppas voor de kinderen regel ik ook buiten hem om. En als hij dan ineens wel een dag vrij is wanneer ik moet werken dan kan hij altijd nog gewoon bij de kinderen blijven. Voor ons werkt dit goed zo. Ik ben niet meer teleurgesteld als hij ineens toch moet werken en ik maak me ook absoluut niet druk of hij 's avonds vroeg of laat thuis is.
Gelukkig werkt mijn vriend niet uit zochzelf zo idioot veel Over... Maar nu wel 1 avond naar school en 1 avond overwerken... Ik snap dus wel dat je je dan eenzaam voelt... Ik vind het ook niet zo leuk 2 avonden tot half 10 alleen te zitten... Kop op, je overleeft het wel! Is er niemand anders die je kan helpen met de kids vandaag? Opa en oma? Een vriend/vriendin?
Maar dan leef je dus allebei je eigen leven... Prima als dat voor jullie werkt Maar hier zou dat echt niet werken, ik ben niet voor niks samen met hem.. Als hij alleen maar wil werken en vooral met niemand rekening wil houden, be my geust, maar dan wel zonder mij
Een goed gesprek is wel op zijn plek want dit lost zich niet vanzelf op. Langs elkaar heen leven is absoluut niet goed voor een relatie. Je had hem vandaag gewoon nodig. Punt! Dan moet hij er ook voor je (jullie) zijn. En op andere momenten ook trouwens!!
Idd Binny! Als ze werken belangrijker vinden moeten ze maar geen langdurige relatie aangaan en geen kinderen nemen of natuurlijk een vrouw zoeken die het zelfde is zoals het bij mamar gaat. Als je hier niet het zelfde over denkt en je blijft maar langs elkaar af leven ga je ruzies krijgen en dat werkt niet.
Herkenbaar. Alleen werkt mijn man niet voor een baas maar voor zichzelf; we hebben melkvee-bedrijf aan huis. 7 dagen per week het hele jaar door werkt hij. Gelukkig heeft hij nog 2 ooms die ook in het bedrijf zitten, maar die zijn vrijgezel en dus kinderloos, dus hebben soms niet door hoe het is om een gezin te hebben. Ook ik vind het op sommige momenten echt niet leuk, al weet ik door mijn opleidingen/stages/werk wel dat je dieren nooit aan hun lot kunt overlaten, wat dat betreft zijn het net kleine kinderen, haha! We hebben dus weinig vrije tijd met het gezin. En als we vrij zijn(zondagmiddag)word die tijd in beslag genomen door de nodige verjaardagsvisites of we zijn gewoon te moe om iets te ondernemen. Ook gaan we niet op vakantie. Nou zijn we allebei geen vakantiegangers, dus dat scheelt, ik hou het meestal geen week vol want dan mis ik mijn eigen bed, mijn dieren enz. Maar een weekend weg zou ik weleens een keer leuk vinden als dochter wat ouder is(is 1,5). Wat betreft met ziekte, ja, dan sta ik er ook alleen voor, het gezin draait gewoon door. Gelukkig slaapt dochter nog smiddags, dus dan kruip ik ook onder de wol, maar ik hou soms mijn hart vast als ik er aan denk als er een 2e kindje zou zijn... Ik ben daarom bewust thuisblijf mama, zou het anders niet vol houden, hele huishouden draaien, kind en werken, ik word al gestresst als ik er aan denk! Gelukkig heeft dit alles ook 1 voordeel; man is veel bij huis, kan even tussendoor op dochter passen. Maar het is altijd wel overleggen, want ze kan niet bij alle werkzaamheden op de boerderij zijn. Ik zou eens goed met je man praten; waarom kan hij geen nee zeggen? is hij bang om zijn baan kwijt te raken? is het niet alleen werk maar ook zijn passie(is bij mijn man het geval). Vraag hem eens dit:"hoe wil je dat je kids later aan hun vader terugdenken? als iemand die er nooit was of een vader die naast het werk ook leuke dingen met hen deed?" Misschien is het helemaal geen onwil van hem, misschien wil hij gewoon dat jullie het financieel goed hebben. Maar alsmaar dingen beloven en niet nakomen, dat kan echt niet, niet als het 9 vd 10x gebeurt! Veel suc6!
ik had hem zelf denk opgebeld en gevraagd of hij daar ook zieke collega's had die een kind moeten verschonen en een jonge babay hebben? nee dan ga ik nu voor . je komt maar thuis je bent nu hier nodig. PUNT.
Hier ook bedrijf(boerderij; melkvee en akkerbouw); Probleem met boerderij is dat altijd alles anders loopt dan je probeert te "plannen", plannen tussen aanhalingstekens omdat er gewoonweg niet valt te plannen met vee. Daarbij ook nog eens afhankelijk vh weer, is het weer goed, dan is het ook a la minute de trekkers uit de schuur en gaan met die banaan. Hier ook geen verwachtingen meer, vooral niet in het voorjaar en de zomer(topdrukte op het land). Ik vraag vaak aan mijn man of er nog iets bijzonders is de komende week of dag. Dan kan ik er enigszins rekening mee houden. Ik heb er lang aan moeten wennen, en opnieuw moeten wennen toen dochter 1,5 jaar geleden is geboren. Maar met de tijd "rolt" zij ook het bedrijf in, ze kan nu goed lopen, begrijpt dingen die je tegen haar zegt, dus ze kan met allerlei klusjes op de boerderij mee(helpen). Ook kan ze straks een poosje met papa op de trekker mee, heb ik even een uurtje om wat dingen te doen waar ik haar echt niet bij kan hebben. Bij ons is er dus altijd wel een mouw aan de situatie te passen. Met een eigen zaak is het geven en nemen, niet makkelijk, maar het moet.
Zo simpel ligt het natuurlijk niet.. Op het moment dat mijn man een klant (of storing) afwijst zoeken ze wel een ander die wel direct komt. Je hebt wel een (bedrijfs)naam hoog te houden om werk te houden. Daarnaast zou ik liegen als ik zou zeggen dat het extra geld niet heel mooi is meegenomen.. Als je daar niet mee kunt leven moet je inderdaad andere keuzes maken, dan moet hij stoppen met overwerken.
Inderdaad.. Veel dingen zijn nou eenmaal niet te plannen met een eigen bedrijf.. Mijn schoonouders hebben ook een vee-boerderij en daar gaat het hetzelfde. Je kunt nog wel zo hard roepen dat je dan en dan vrij bent maar als er iets tussendoor komt gaat dat gewoon voor. De andere kant is wel dat mijn man vrij kan nemen als het echt nodig is. Dan plannen we onze werknemers zo in dat zij het extra werk kunnen opvangen als het nodig is..
Klopt mamar dat ik het misschien wat simpel zie. Ik weet wat een eigen bedrijf inhoudt maar helaas weet ik dus ook hoe het is als je vader zijn werk altijd belangrijker vind en loze beloftes maakt. Dat werkt gewoon niet. Mijn vriend werkt dan wel voor een baas maar hij had op het hoogtepunt werkdagen van 14 tot 18 uur en daardoor was hij in het weekend altijd moe of chagrijnig. Tja dan is het kiezen of delen, maar voor mij werkt dat niet. Dan was ik wel een alleenstaande moeder geworden.
Herkenbaar! Zoontje is nog zo oud als je dochter, maar ik zie hetzelfde gebeuren. Ik vind het ook niet altijd leuk en soms lastig, maar heb nu wel afgesproken dat ik voor mezelf wel andere dingen kan doen, ook met zl. Zou het leuk vinden als ml vaker tijd zou hebben, maarja, dit mooie boerenbedrijf is ook echt wel de moeite waard. Liefs,
Dat met die loze beloftes ben ik met je eens hoor.. Daarom houd ik in dat opzicht ook geen rekening meer met hem.. Is voor de kinderen ook een stuk fijner.. Die zijn niet teleurgesteld als papa er ineens toch niet is en het schept geen valse verwachtingen. Maar ik ben me er wel van bewust dat dit niet voor iedereen zal werken hoor