Pfff nou de titel zegt al genoeg.. Mijn 2,5 jarige peuter drijft mij echt tot waanzin soms... Snachts bijna niet willen slapen en zodra hij smorgens zijn ogen open doet is zijn eerste woordje al NEE. Echt alles wat ik zeg vraag, doe, is NEE of NIET gevolgd door gil en huil buien. De ene dag erger dan de andere dag maar een dag als vandaag.. Ik ben de tel kwijt wat betreft de driftbuien.. Kan niks in huis doen want dan hangt meneer gillend aan mijn been. Mama moet zitten. Echt niks is gezellig meer, alles eindigt in een drama. Om over het eten nog maar te zwijgen.. Zie soms echt op tegen hele dagen alleen met hem.. En het stomme is op de psz is hij poeslief. Dagje met opa en oma mee? Niks aan de hand, snappen niet waar ik me zo druk om maak.. Ligt het dan echt aan mij?
Hahaha ik ken dat is een fase hij is je aan het testem hoever die gaan kan Ik zou gewoon op sommige momenten als je echt bezig bent hem negeren. Ik moe st. Ochtend al exrra tijd uitrekken om de andere kids op tijd op school te krijgemomdat meneer overoveral op te zeuren had van kleding tot jas en schoenen overal dwars Hij is nu 4,5 en heel makkelijk zie er niks van terug ene kind is andere niet
Heeeel herkenbaar, hij haalt soms echt het bloed onder mijn nagels uit en hij maakt er gruwelijk misbruik van dat N. nog niet zelf dr fles kan drinken. Als ik zeg dat iets niet mag, gooit hij er nog een schepje boven op, altijd met als gevolg een driftbui. Grrr
Helaas heel herkenbaar. Inderdaad negeren. Die gil/krijs fase gaat nog diverse keren terug komen. Ze zoeken hun grenzen op. Als je die niet duidelijk aangeeft walsen ze zo over je heen. Vooral als je een kind heb wat zelfverzekerd is en zich goed kan uiten.
Nou moet heel eerlijk zeggen dat mijn andere zoontje het nooit zo erg heeft gehad. Die heeft ook altijd heel goed zelf kunnen spelen is nu 3,5 en is op wat peuter dwarsigheden na een heel makkelijk kind. Mar de jongste.. Pfff.. Ik ben kapot na een dag met hem .. Hoop echt dat deze fase gauw over is..
Ik heb er ook een. Pffff hij drijft me tot waanzin zo nu en dan. Helaas mept die van mij ook nog. Ik weet vaak niet meer hoe hier mee om te gaan. Strafhoek vind ik maar niks.
Even op de gang werkt hier ook vaak averechts. Slaat dan de hele gang kort en klein en raakt nog meer buiten zinnen. Ik wil zo graag leuke dingen doen met hem maar ik durf amper nog de deur met ze uit zo. Alles eindigt in een driftbui en mijn andere zoontje raakt dan ook van slag. Nu met het mooie weer bv. zou ik zo graag met ze naar buiten willen maar dat lukt gewoon niet. Hij rent meteen bij me weg en ik kan niet mijn andere peuter achterlaten om achter hem aan te rennen. Ook speeltuin is een drama, hij staat overal te gillen, echt niet gezellig.. Ik word er echt een beetje depri van.
Hier hebben mijn trommelvliezen kennis kunnen maken met het hoge aantal decibels wat het keeltje van dochterlief van 2,5 kan produceren. Ook zijn de huilbuien erg extreem. Rood hoofd, snot over het gezicht, lijfje helemaal gespannen. Mama mag niks doen, papa mag niks doen, alles zelf doen, pffff. Waar is die gebruiksaanwijzing?
Herkenbaar ja.. Ik vind het dan vooral heel moeilijk dat ik op die momenten niet meer van hem kan genieten, ik zelfs op een gegeven moment een beetje een afkeer tegen hem krijg omdat ik gewoon echt niet tegen dat gegil kan. Mijn andere zoontje en ik en mijn vriend zijn zo rustig en relaxed verder, alles draait om hem in het gezin. Voor mijn gevoel verpest hij zoveel mooie momenten die zo leuk hadden kunnen zijn.. Gelukkig heeft hij ook nog weleens een vrolijk moment en is dan vaak de clown in huis waar we erg om moeten lachen. Maar ik vind het echt moeilijk, dat gedrag, mijn reactie daarop doe ik het wel goed of maak ik het juist erger want bij anderen heeft hij het een stuk minder en als ik aan het werk ben en de oppas is hier of ze zijn samen met mijn vriend dan is hij vaak wel gewoon vrolijk. Vandaar dat ik soms echt denk dat het aan mij ligt..
Faye, hier ook zo'n periode gehad dat hij bij anderen lief is en thuis driftig en niet luisteren. Totdat mijn ouders opeens op de stoep stonden en een bui meekregen. Ze stonden stomverbaasd te kijken. Ten eerste, laat het los dat het aan jou ligt, dat niet zo. Bij jou voelt hij zich veilig en durft hij grenzen uit te proberen. Ik weet niet of je zoontje veel begrijpt al, hier een tijdje laten merken dat het niet leuk is als er niet geluisterd word naar je. Als Jack niet luisterde dan gaf ik aan dat ik dat niet leuk vond en zei ik dat ik nu ook niet naar hem zou luisteren. Kwam hij daarop bij mij met een vraag over een snoepje of spelen, negeerde ik dat totdat hij boos deed omdat ik niet reageerde. Dan ging ik echt op zijn niveau zitten en vroeg hoe dat nou voelde als ik hem zo negeerde. Hier vaak dat hij boos of verdrietig werd als antwoord. Dan kan ik daarop zeggen dat mama dat ook zo voelde als hij niet luisterde. Dan begreep hij dat wel. Het was wel veel herhalen. Wat ook werkte zeggen "dit gaat er gebeuren" als we bijvoorbeeld in de supermarkt waren. Dan kon hij kiezen uit rustig meelopen, aan de hand of als hij echt extreem was in de kar meegaan. Dan negeerde ik hem ook als hij te keer ging. Ik merkte echt als ik boos/geïrriteerd ging reageren de reactie nog extremer werd van zijn kant. Mijn aanpak werkt ook niet altijd en ook ik heb nog wel eens van groter, maar het meeste van de tijd valt het nu gelukkig mee. Heel veel sterkte en ja, het gaat ooit echt over
Aiden heeft dat ook gehad met lange periodes. Pas nu hij bijna 4 is, wordt het veel beter. Finley begint nu echter . Sterkte. Het zijn echt tropenjaren!