Hallo, Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen wat duidelijkheid voor mezelf te scheppen en wat adviezen te geven. Ik zie nu door de bomen het bos niet meer. Hierbij mijn verhaal. Ik ben 5,5 jaar samen met mijn partner. Deze is ook de vader van mijn zoontje die volgende week 2 wordt en van de krummel in mijn buik. We zijn na 2 jaar gaan samenwonen en doordat ik PCOS heb, besloten we binnen 1 jaar na het samenwonen te proberen voor een kleintje, hiervan bleek ik binnen 2 maanden zwanger te zijn. Ik weet nog goed dat hij bij het thuiskomen van een weekend bij zijn ouders een kwartier beduusd naar de grond heeft gekeken. Ik heb hier altijd grapjes over gemaakt, maar nu weet ik de echte reden dat hij zo geschrokken was. Hier kom ik zo op. Zwangerschap en bevalling verliepen voorspoedig en we waren erg blij (ja ook hij) dat we ons zoontje mochten verwelkomen. Hij is een goede vader. In september 2014 besloten we te gaan proberen voor een brusje en eind december ben ik zwanger geraakt. Hij reageerde wederom geschrokken op de positieve test begin januari, wat ik niet snapte want ik deed ovulatietesten dus we waren het duidelijk aan het proberen, Maar goed (alvast sorry voor het lange verhaal) uiteindelijk was hij ook blij met deze zwangerschap. We zijn eind januari naar zijn familie gegaan om daar te vertellen dat ik zwanger was. Het is een eind rijden en hij zou daar blijven om met zijn vrienden die daar nog wonen af te spreken en ik ging met ons zoontje weer naar huis s'avonds. Ongeveer een week later (een week waarin hij erg sjagerijnig en onredelijk was geweest) vertelde hij me ineens dat hij sinds december 2014 gevoelens had voor een ander meisje. Dit was een vriendin met wie hij ook regelmatig appte en 2 keer per jaar mee ging stappen. Ik vertrouwde haar aangezien ze ook bij ons thuis kwam. We noemen haar D. Ik werd enorm boos en verdrietig en vroeg hem wat hij hier nu mee wilde bereiken. Ze is vrij jong. Hij zei er niks mee te willen. Ik was boos en ging dus boven zitten. Hij kwam na een tijdje boven en zei dat het niet om D. ging maar om I. Een meisje die hij wel op FB had maar naar mijn weten niet mee om ging. Ik vond dit al zo raar dat hij eerst zei dat het D. was en later dat het toch om I. ging. Hij zei zelf dat dit was omdat hij dacht dat ik jaloers zou zijn op D. en dat hij daarom haar had gezegd. In de week die hierop volgde en de ruzies die we hadden bleek uiteindelijk ook dat hij 2 keer was vreemd gegaan met random meisjes, waarvan hij de naam niet meer wist, voordat we samen gingen wonen en dat hij toen onze zoon een half jaar oud was met een toenmalige collega is vreemd gegaan. Ik vond dit uiteraard heel moeilijk maar heb toch besloten hem hiervoor te vergeven. Ik wilde ook graag het gezin compleet houden voor ons zoontje en zijn brusje. En het gaf me hoop dat hij dit uiteindelijk eerlijk had verteld. Achteraf denk ik dat ik altijd wel heb vermoed dat hij niet altijd even trouw aan mij was. Zo goed en zo kwaad ons leventje weer een beetje opgepakt en weer de normale dingen gaan doen. Totdat ik afgelopen weekend pizza's bestelde en zijn gegevens stonden ingevuld bij thuisbezorgd dus ik vroeg aan hem om even zijn mail te openen zodat ik kon checken of we een bevestigingsmail hadden gekregen. Hij deed hier moeilijk over, wilde persé zelf de computer hebben, maar toen ik gmail intikte bleek ik al in zijn mailbox terecht te komen. Doordat hij zo moeilijk deed keek ik direct nog wat verder in zijn mail. Ik zag een mail staan die 'app gesprek D.' heette en die mocht ik echt niet openen van mijn vriend. Alle alarmbellen gingen keihard af in mijn hoofd. Hij smeekte me het niet te lezen want dan zou het echt uit zijn. Ik ben met laptop en al in het toilet gaan zitten met de deur op slot om het te lezen. Uit de mail bleek dat het meisje waar hij gevoelens voor had wel D. was. Dat hij later terug krabbelde en I. noemde was zodat hij met haar kon blijven praten. Dat hij in het weekend dat we naar zijn ouders gingen om te vertellen van deze zwangerschap (toen hij daar zogenaamd bleef om met zijn vrienden te gaan stappen) met D. heeft afgesproken en haar een luchtje en een plaat als cadeau heeft gegeven en haar heeft verteld dat hij gevoelens voor haar had. Dat hij een aantal weken later, toen wij al hadden besloten er samen weer voor te gaan, bij zijn ouders was zodat hij aan school kon werken maar ook toen met haar heeft afgesproken. Inmiddels hebben die 2 knallende ruzie kon ik ook uit de mail opmaken want D. beantwoorde zijn gevoelens niet. En het ergste was nog wel dat hij van begin 2012 tot half 2012 regelmatig met haar is vreemd gegaan. De laatste keer was volgens hem 1 dag voor ik de positieve zwangerschapstest van ons 1e kind in handen had. Vandaar dat hij zo overdonderd leek? Mijn vriend zegt dat hij volledig voor ons wilt gaan, dat hij fouten heeft gemaakt. Ik kan alleen maar denken 'als zij je gevoelens wel had beantwoord was je dan al weg geweest? ' Sorry voor het lange en warrige verhaal. Ik zit hier huilend achter mijn laptop. Ik ben gewoon zo boos door alle leugens en bedrog. Het meest boos ben ik over het feit dat we er samen weer voor zouden gaan. Dat ik toen ook heb gezegd dat ik geen leugens meer wilde en dat als hij nog wat op te biechten had dat hij dat maar beter kon doen. En vervolgens heeft ie gewoon NOG een keer met D. afgesproken. Ik zie het niet zitten om deze 'relatie' voort te zetten. Het breekt mijn hart voor mezelf maar zeker voor mijn zoontje. Hoe moet ik dit aanpakken? En hoe moet het nadat we uit elkaar zijn? Ik werk onregelmatig en mijn rooster is tot Juni al bekend. Hoe regelen we de opvang en hoeveel tijd hij bij een van ons is. We hadden een vakantie in Juni geboekt maar die zal ik ook af moeten zeggen. Hoe doe ik dat straks met de echo's en uiteindelijk bevalling en de periode daarna met deze krummel. Dit weekend gaan we op zaterdag naar zijn ouders toe om daar de verjaardag van onze zoon te vieren en de dag erna vieren we het thuis. Maandag is hij echt jarig en wilde we naar de dierentuin gaan ofzo. Hoe kan ik dit in godsnaam zonder huilen en gillen doorkomen? Ik weet het allemaal even niet meer..
Het is een beetje laat voor mij om er heel diep op in te gaan en ik kan je denk ik niet veel antwoorden geven. Ga samen om de tafel zitten en kijk wat voor jullie werkt, hoe betrokken hij wil blijven enz. Wil je wel even heel erg veel sterkte wensen, wat een l*l van een vent zeg (heel heel erg zacht gezegd). Heeft hij redenen gezegd waarom hij dit gedaan heeft? Probeer je gevoel even uit te schakelen en er een mooie verjaardag van te maken voor je zoontje! Je kunt het, je bent een sterke vrouw, dat heb je al bewezen toen je hem toch nog een kans wilde geven!
Bedankt voor je reactie. Ik weet dat het moeilijk is om advies te geven in deze situatie maar vannacht zat ik er even zo doorheen dat ik het van me af moest schrijven.
Hoi, Ik hoop dat je ondanks alles toch een beetje een fijne verjaardag van je zoontje hebt gehad. Ik snap dat je vreselijk boos bent.. dat zou ik ook zijn.. een papa van 1 en to be en dan vreemd gaan.. Als jij zeker van je zaak bent dat je niet meer met hem verder wilt.. dan moet je de knoop doorhakken. Een hele angstige beslissing maar kijk ook naar de toekomst.. zie het voor je nog met hem? Zou je hem ooit nog kunnen vertrouwen? als je er voor kiest dan red je het echt wel! Wij vrouwen zijn zo sterk en hebben zo'n sterk moedergevoel. We hebben ze niet nodig die mannen (rigoureus maar dit was mijn 'mantra' nadat ik had besloten om uit elkaar te gaan) Wat betreft jouw werk is het misschien wel te regelen met een gastouder die afwisselende tijden niet erg vind en eventueel oppas meisjes in de avond? Overal is een oplossing voor.. Heel veel sterkte.