Precies mijn man. Toen ik op de kamer kwam zat man daar al met zoontje in z'n armen en er droop zoveel geluk en liefde vanaf, zal dat beeld nooit vergeten
De mijne is ook altijd vrij nuchter. Heeft ook niet gehuild toen ons zoontje geboren werd maar hij vond het vooral indrukwekkend.. Hij wilde ook graag zien hoe hij geboren werd, van de zijkant dan zeg maar. En dat vond ie zo bijzonder.. Normaal heeft ie ook altijd zijn woordje klaar maar toen ons zoontje geboren werd was ie toch wel even stil..
Hij was aan het huilen en zei; 'Hee klein meisje' en daarna tegen mij; 'Eindelijk is ze er..' ♥
Hij was vooral erg stil, zegt hij. Het was een spoedkeizersnede dus heb niet zn allereerste reactie kunnen zien omdat hij toen direct met de kinderarts is meegegaan. Toen ik terug op de kamer kwam zat hij daar met zn zoon in zn armen. Dat moment vergeet ik NOOIT meer! In het hoekje, kleine ventje in zn armen. Helemaal stil en een blik vol trots. Soms zijn er geen woorden nodig om uit te drukken hoe gelukkig je bent. Kan er nog bij weg zwijmelen!
Ik was te uitgeput om de reactie van man te kunnen zien en ook geen flauw idee of die iets heeft gezegd Maar toen ik later de verloskundige weer sprak zei ze wat grappig zo'n man die onder de tattoos zit en dan toch een traantje laat wanneer zn zoon te wereld komt had ze niet verwacht haha
Mijn vriend is ook heel nuchter. Maar hij was toch wel onder de indruk van de bevalling. Hij zei: "Omg, ik ben ZO trots op jou. Je hebt het zo goed gedaan. Er was zo veel bloed. Zo veel bloed...." En toen werd ie stil, haha!
Mijn man heeft beide keren niet durven kijken en is dus bij mijn hoofdeinde gebleven. Desalniettemin ging hij beide keren bijna van zijn stokje... 😜 Daar lag ik dan terwijl de mooie, jonge verloskundige zich over hem ontfermde...
De bevalling heeft erg veel indruk op mijn man gemaakt, hij heeft het er nu nog vaak over Hij heeft me supergoed gesteund en toen bleek dat ik een spoedkeizersnede kreeg en hij mijn hand vasthield zag ik tranen over zijn gezicht lopen. Had ik nog nooit gezien..... de ruggenprik werkte niet en ik moest onder algehele narcose. Mijn man werd bij me weggetrokken terwijl hij het enige was waar ik me op kon concentreren. Ik weet helaas niet hoe mijn man reageerde maar wel dat mijn zoontje de eerste twee uur van zijn leven heerlijk in papa's armen heeft gelegen
Mijn vriend vond de bevalling nogal indrukwekkend! Terwijl ik verwacht had dat hij van zijn stokkie zou gaan. En zijn reactie toen de kleine op me borst werd gelegd...onbetaalbaar! Voor het eerst dat ik hem zag huilen, dit terwijl ik nog wel helemaal in shock was! Er kwamen zoveel emoties tegelijk los! We hebben het er samen nog vaak over!
De bevalling vond mijn man ook indrukwekkend. Hij houd niet zo van ziekenhuizen. Maar hij is bijna overal bij geweest, behalve bij het infuus prikken en de ruggeprik. Hij heeft me echt door de weeën geloosd! Toen onze meid geboren was moest hij even goed kijken, toen ze eruit kwam vond hij haar op een roze/blauwe wereldbol lijken, hij wist even niet waar het hoofd zat
Hier ook een nuchtere, maar wel bezorgde en zorgzame man. Na de geboorte van dl (14 jaar geleden) was hij meteen helemaal betrokken. Tranen heeft hij niet gelaten en ik ook niet (gek genoeg). Ik ben benieuwd hoe het deze keer gaat lopen. De omstandigheden zijn anders. Dit kindje (jongetje) is wel gewenst, maar ml heeft een lichte voorkeur voor meisjes. Hij is bang dat de kleine een echte druktemaker wordt. Maar ik ga er vanuit dat hij straks helemaal blij en trots is op zijn zoontje en net zo bezorgd en verzorgend als bij de oudste. Verder is er hier een pubergirl, die het nog niet ziet zitten om ons te delen. Dit zorgt soms voor stress in huis, waardoor hij nog niet zo kan genieten van het vooruitzicht dat er straks ook nog een huilende baby in huis is.
Mijn man was vooral heel trots, de laatste keer moest ik huilen omdat ik het zo'n mooie bevalling (nou ja, geplande ks, maar tegenover 2 traumatische bevallingen) vond en toen was hij ook in tranen omdat ik er zo gelukkig uitzag.
Mijn vriend tijdens de ween: "Ik voel me ze emotioneel beladen, heb het idee dat ik elk moment kan gaan janken!" Net na de bevalling kwamen de tranen
Dit lijkt een beetje op de reactie van mijn man. Mijn bevalling was een nachtmerrie (ik wist niet eens dat 9 uur volledige ontsluiting met om de 2 à 4 minuten persweeën kon; gelukkig kreeg ik na 6 uur eindelijk een ruggenprik toen ze de anesthesist hadden gevonden; Gelukkig voor jullie die nog moeten en dit lezen, was dit niet in Nederland ). Maar de kraamweek was voor mij erger. De bevalling had er bij mijn man zo heftig ingehakt, dat alles moeilijk was. Ik heb zelfs even gedacht dat hij er vandoor zou gaan. Onze dochter heeft ons er doorheen gesleept. Hij was direct, ondanks alle trauma, meteen verkocht toen hij haar zag. Ik zag het aan hem toen hij haar voor het eerst vast had, toen ze pas enkele minuten oud was. Hij had een blik in zijn ogen, die ik nog nooit eerder had gezien. Zo veel vaderlijke liefde! En dat is zo gebleven. Vader en dochter zijn twee handen op één buik en ons huwelijk is sterker dan ooit tevoren.
Mijn man had alleen maar oog voor mij (was noga bezorgd) en dochter. Tranen liepen over zn wangen en bleef maar zeggen hoe trots hij op ons was en hoe mooi ze was!!! Kijk alweer uit naar dat moment "smelt"
De eerste keer papa worden het ging allemaal met spoed ik moest onder narcose en onze zoon deed het niet goed meer, mijn man laat niet snel gevoelens zien, maar er is een foto door de verpleging gemaakt en daar zie je een kruising tussen angst, trots/ blijdschap en emoties. hier heeft die onze zoon kort vast, die moest daarna klaargemaakt worden voor de couveuseen de ic. Toen onze zoon 2 dagen oud was en lag te huilen op de ic we hadden net gehoord dat als die stabiel was na het wassen en aankleden dat die naar de gewone babyafdeling mocht, ik was voor het eerst weer lopend bij hem probeerde hem te troosten maar door als die slangetjes en draadjes durfde ik hem niet te pakken en ineens hoorde ik gesnif achter mij, mijn man die enorm grote stoere vent, die brak helemaal alles kwam eruit hij heeft een kwartier als een klein kind zitten huilen. Bij onze dochter die geboren is in rust met een geplande ks was die trots er wal een bigsmile die is niet meer van zijn gezicht geweest