Dat jouw man bv op een middag even een kop koffie bij zijn ouders gaat drinken en de kids meeneemt, dat vind ik op zich nog wel ok. Maar dat buitensluiten met kerst, dat zou bij mij echt verkeerd vallen! Maar kunnen jullie het uitpraten? Je hoeft geen beste vrienden te zijn (helaas heb je schoonouders niet voor het uitkiezen, ze zitten bij het pakket van je man), maar misschien kun je elkaar gedogen? Al is het maar voor jouw kinderen?
Dat je man de kinderen meeneemt naar opa en oma begrijp ik nog wel. Dat dat vervelend is voor jou is bijzaak, de kinderen kunnen niets aan die ruzie doen. Maar dat jij alleen thuis zit met kerst?!?! Dat zou ik niet hebben laten gebeuren, echt niet. Ik vind dat van jouw man ook zeker niet netjes. Dan maar andere plannen, maar met de kerst 'hoort' een gezin samen te zijn en gaat dat boven opa en oma.
Ow en kerst alleen thuis? No way; dat is (in mijn optiek) je prioriteiten verkeerd leggen. Ik zou een goed gesprek met je man aangaan.
Wtf... Ik kan schoonouders nog beetje volgen in de zin dat ze kleinkinderen wel willen zien. Maar ik schrik van hoe je man er mee omgaat. Hij hoort achter jou te staan. Jij wilt t uitpraten, dan vind ik dat hij dat ook moet uitdragen naar z'n ouders ipv mee gaan met hun wensen. En serieus... Alleen met kerst? Wat bezielt jouw man? Ik zou eerst eens met hem gaan praten, ik zou diep gekwetst zijn door zijn gedrag.
Ik zou hem totaal njet belasten met info over jullie relatie. Gewoon zeggen dat jij iets anders moet doen (opruimen, boodschappen, naar de kapper, whatever. Hij is 3, daar kom je echt wel mee weg), en dat zij gezellig met papa naar opa en oma gaan. Hopelijk komen jullie weer een beetje tot elkaar en kun je op een gegeven moment weer mee, maar juist omdat het wellicht wel weer goed gaat komen vind ik echt dat je niet tussen hun relatie in moet staan. Ik snap ook echt de vele reacties niet die dit wel oké vinden. Je kinderen zijn toch alleen maar gebast bij een goede band met opa en oma, ongeacht wat jij van hen vindt?
Kerst is inmiddels gebeurd, daar verander ik niks aan. Het heeft wel veel pijn gedaan, wat voor mij é.é.a niet makkelijker maakt. Bijleggen, tja, was het maar zo makkelijk..... Ze willen geen contact met mij, dat maakt iets bijleggen wat lastig. Vrienden zullen we nooit worden, maar elkaar gedogen lijkt me ook genoeg. Ondertussen zet dit ook mijn relatie onder druk en het doet wat met mijn gevoel voor eigenwaarde. Ergens wel fijn te lezen dat er meer mensen zijn met dit soort problemen, al gun ik het echt niemand.
ZIJ willen geen contact. Maar gaan wel eisen stellen? kom op zeg. Ze mogen de kinderen heus wel zien, maar dan met mij erbij. Take it or leave it. Wie weet wat ze over jou zeggen tegen de kinderen....??? Je man komt nou ook niet bepaald over als iemand met een ruggengraat. Zou hij daar iets van zeggen? Ik zou een goed gesprek met mijn man aan gaan over waar zijn loyaliteit nou ligt. En ik blijf er bij. Ik niet welkom bij mijn schoonouders dan gaan mijn kinderen ook niet. Helemaal als er zo kinderachtig gedaan wordt. Over de kinderen niet de dupe laten worden gesproken.
Sorry maar als mijn vriend mij dit zou flikken zou ik toch erg aan zijn loyaliteit aan mij twijfel en aan onze relatie. Je hoort achter je vrouw te staan en haar al helemaal niet zo aan dr lot overlaten. Dat is ook andersom zo. Mijn vriend denkt er gelukkig het zelfde over.
Hmm, wacht ff, als zij jou niet willen zien vind ik de zaken wel weer een tikkie anders. Ik blijf erbij dat je kinderen hier niet de dupe van mogen worden, maar dat jouw man deze situatie accepteert en daar doodleuk gezellig gaat zitten doen vind ik onacceptabel. Kijk, een gezamenlijke ruzie waardoor jullie elkaar even zat zijn, dat is wat anders, dat hoeft niet inde weg te staan aan zijn relatie met zijn ouders. Maar als zij actief zijn vrouw en de moeder van zijn kinderen afwijzen, dan vind ik het echt schandalig dat hij niet vierkant achter jou gaat staan en aangeeft er pas weer te komen als jij ook welkom bent. de kinderen zijn dan gelijk minder een issue, want als niemand gast is het minder raar dat zijn ook niet bij opa en oma komen.
Vind het gewoon zo moeilijk. Gevoelsmatig sta ik met de rug tegen de muur. Nog meer momenten zoals kerst kan ik niet zo goed aan ben ik bang, en dat zit er wel aan te komen. Verjaardagen, zoveel jarige huwelijken, familiedagen etc. Voorlopig willen ze een 'pauze' van mij, misschien dat er over een jaar weer mogelijkheden zijn voor contact. Echter zoiets als kerst heeft me zoveel pijn gedaan, vee gedaan met mijn eigenwaarde, dat ik op zo'n moment begin te denken dat iedereen beter af is zonder mij. Ben gewoon zo in dubio wat ik nou moet. Mijn partner mist misschien wat ruggegraat. Wil iedereen te vriend houden en doet er eigenlijk alles voor zijn ouders tegemoet te komen. Wil niet hoeven kiezen. Verzint ook vaak smoesjes om de werkelijkheid wat te verzachten.
Door niet te kiezen kan iemand ook wel degelijk een keuze maken. Meer zeg ik er niet over. Ik denk dat je je partner meer onder druk moet zetten. Of hij is mét je óf hij is tegen je. Er is geen middenweg. Althans, dat is mijn mening... Door niet te kiezen heeft hij voor zijn ouders gekozen.
Meis je staat helemaal niet met je rug tegen de muur. Je moet alleen een goed gesprek met je man hebben. Weet hij wat het met je doet? Geef je grenzen aan. Tot hier en niet verder. Wil jij niet dat je schoonouders de kinderen zien dan gebeurt dat niet. JIJ bent hun moeder en bepaalt! Of het nou rechtvaardig is of niet. Jij wilt niet dat ze daar zonder jou naar toe gaan. Dan gebeurt het dus ook niet. En kinderen weten niet wat ze missen dus maak je daar maar niet druk over. Je doet ze niks tekort. Je houdt ze alleen weg van ruzie en spanningen.
Je hebt misschien wel gelijk joycey..... Eerste stap nu eerst is wellicht een stevig gesprek met mijn partner aan gaan. Ga nu eerst slapen, ben kapot. Thanks voor alle reacties. Helpt wel om dingen weer iets scherper te krijgen.
Zoals eerder gezegd, dat je niet elke week meegaat, dat is niet zo erg. Daar zou ik naar kinderen toe ook heel makkelijk in zijn, mama gaat thuis dingen doen en even naar de kapper, jullie lekker naar opa en oma. Je hoeft niet uit te leggen dat jij niet mee "mag". Maar belangrijke gebeurtenissen, verjaardagen, jubilea, kerst, dat kan niet elke keer. Hoe willen ze dat dan doen met de verjaardagen van jullie kinderen? Want dan komen ze vast niet bij jullie op bezoek. Dat is echt niet werkbaar. Eis van je man dat hij naar zijn ouders stappen onderneemt. Er moet een gedoogconstructie komen waardoor jij en schoonouders in ieder geval dit soort momenten door kan komen. Dan is het prima dat je niet elke keer meegaat, maar dat jullie wel samen kerst, jubilea en kinderen hun verjaardag kunnen doen. Succes.
Thanks.... Ze komen inderdaad ook niet op de verjaardag van de kinderen. Van de drie verjaardagen van mijn oudste is mijn schoonvader er 1 keer geweest. Dat was nog voor al het gedoe nu. Op de eerste verjaardag van mijn jongste zijn ze beide niet geweest. Snap wel dat voor de 'gewone' bezoekjes best een smoesje mogelijk is. Maar het is zoveel meer dan dat. Ik mag niet in de buurt van schoonouders/ familie komen. Sta echt volledig buiten spel, dat is zo lastig. Als ze al iets met mijn partner hebben afgesproken en ze komen in de buurt, dan bellen of sturen ze een berichtje naar hem dat hij ze een paar honderd meter verderop op moet wachten. Goh.... Wat moeten jullie inmiddels van mij denken..... Nou ja, behoudens schoonouders heb ik veel leuke lieve vrienden en familie, dus zo'n enorm rare heks kan ik dan toch ook niet zijn
Als ik met name dit laatste berichtje zo lees, denk ik dat dit hele kinderachtige mensen zijn. Wat een onzin om dan een paar meter verderop af te spreken. Ze willen wel de kinderen voor kerst bij hun hebben, maar naar de verjaardag is ze te veel. Dat zal voor de oudste binnenkort ook wat vragen gaan oproepen. Dan zit je toch op hetzelfde punt als niet mee komen enz. Inderdaad een goed gesprek met je man en maak hem eens goed duidelijk wat dit met je doet en laat hem daarmee maar eens naar zijn ouders gaan. Ik zou de kinderen denk ik ook niet meer meegeven als ze zich zo kinderachtig opstellen. Of volledig je rol als opa en oma vervullen of niet, maar half vind ik niet kunnen.
Dat is wel heel makkelijk gezegd.. Dus elke vrouw die ervoor kiest ruzie te maken met de schoonouders leidt ertoe dat de ouders hun zoon per definitie kwijt zijn? Jij bent nu zijn vrouw, over 10 jaar misschien niet meer. Zij blijven zijn ouders zijn hele leven... Loyaliteit kent verschillende kanten.. Ruzie hebben met (schoon)ouders gebeurt, dit een relatie levenslang laten verpesten is een keuze. Maar verwachten dat een man kiest tussen zijn ouders en zijn vrouw vind ik echt te ver gaan...
Eens. Misschien zijn ze niet de meest geweldige schoonouders, maar dat staat los van hun rol als grootouders die ze misschien wél heel goed kunnen vervullen. Dus dan zou ik toch mijn trots opzij zetten en hen die band met jullie kinderen gunnen, ze zullen je daar later heel dankbaar om zijn want leuke herinneringen als kind aan je oma/opa zijn toch wel heel belangrijk.
Ik zou geen goede herinnering hebben aan opa/oma als nn moeder wordt uitgesloten. Laat staan de vragen die ze hebben over hun vader. Ts hoop dat gesprek met je man iets op levert
En waarom niet? Alsof een 3jarige daar bij stilstaat. Mijn moeder had ook hele slechte band met mijn oma. Ze kwam er ook bijna nooit. Maar IK wel. Ze was een geweldige oma, en ik heb tijdens de schoolvakanties regelmatig een weekend mogen logeren, samen met mijn nichtjes. Het was een geweldige tijd elke keer. En ik zou het mijn moeder echt kwalijk nemen als zij mij die band niet had gegund, puur uit egoïsme of wraak (als je mij niet wilt zien, dan ook je eigen kleinkind niet) . Ik had namelijk niks met hun band te maken. Mijn band met MIJN oma staat totaal los van de band tussen mijn moeder en haar schoonmoeder. Daarnaast had mijn vader zoiets ook nooit toegestaan. Ik ben net zoveel het kind van mijn vader als mijn moeder. Ben immers niet haar kind, maar hun kind. Gelukkig zag mijn moeder dat ook zo en heeft ze nooit in de weg gestaan tussen mij en mijn familie.