Weet niet of dit het juiste subforum is. Maar ben erg benieuwd, wanneer jij voelde dat je gezin compleet was/is? En kan dit gevoel ook later komen? Wij zijn gezegend met 3 prachtige kindjes, maar toch kriebeld het bij mij weer hoewel ik dat niet had verwacht zeker na zware zwangerschap en slechte start van onze jongste. En zag mijzelf niet met een (groter) gezin vooraf. Inmiddels is de jongste bijna 1,5 en komt er bij mij toch een vraagteken of ons gezin zo compleet is, of toch nog een vierde... (als dat uberhaupt zou kunnen, kindje kun je niet plannen natuurlijk) Hoe ging dit bij jullie? Gaat het gevoel weer over?
Aan mij heb je niet veel ons gezin was compleet toen nummer 2 kwam. Maar na anderhalf jaar begon het weer te kriebelen, alleen bij mijn man niet. Ik heb er mee leren leven dat het bij 2 kindjes zal blijven, maar zal altijd iets blijven missen in ons gezin....
Ons gezin is voor mijn gevoel met 2 kinderen nog niet compleet. We willen nu graag nog wachten tot de oudste 3 is zodat we geen 3 kleintjes onder de 4 thuis hebben. Heb het al wel eens aan mijn man geopperd en hij heeft ook het gevoel nog niet compleet te zijn. Vind dat wel heel prettig en belangrijk dat we hierin op 1 lijn liggen
Ik ben een enorme twijfelaar. Eerst twee kindjes gekregen met 13 maanden ertussen. Toen had ik al de kriebels voor een derde, maar de oudste had nogal wat problemen en we besloten te wachten hoe dat zich zou ontwikkelen. Na een paar jaar vond ik dat er teveel tijd tussen zat, dus besloten we het zo te laten al bleven de kriebels. En uiteindelijk hebben we toch toegegeven aan alle kriebels en zijn voor een derde gegaan. We dachten er misschien weer twee vlot achter elkaar te willen krijgen, maar ook de derde is geen makkelijke baby dus we zijn er niet meteen voor gegaan. Maar laatst was ik overtijd en testte negatief en toen hadden we wel allebei zoiets van 'jammer', dus wie weet...
Onze dochter word over een maandje 1 jaar en ook ik ben er nog niet over uit of ons gezin compleet is... Ik dacht van wel na het krijgen van een 4e kindje waarvan er 1 helaas niet bij ons mocht blijven. (al bijna 7 jr terug) Ik ga nu volgende maand weer aan het werk na 2 jaar te hebben thuis gezeten,maar bij mij speelt ook mee dat ik 3x een ks heb gehad en de gyn nog een zwangerschap afraad maar zeker niet onmogelijk is. Wie weet wat de toekomst brengt,ben pas bijna 32,maar voor nu gaan we genieten van wat we hebben. Dus ja of het compleet is? Voor mijn man wel,voor mij denk ik nog niet
Voor mij en mijn man is het compleet, dit is onze eerste en laatste. Naar bijna 4 jaar ziekenhuis lopen en dat zwanger zijn mij vies is tegen gevallen. Hebben wij besloten dat het klaar is. We zouden weer alle behandelingen overnieuw moeten doen (icsi) en daar hebben we beide geen behoefte aan. Wel jammer dat mijn zoon altijd alleen zal blijven maar helaas het is niet anders
Compleet? Tja gevoelsmatig zal dat wel nooit gebeuren, maar verstandelijk moeten we de keuze maken om het bij onze zoon te laten. Soms is het simpelweg niet anders.
Manlief en ik hebben besloten dat wij compleet zijn met alleen ons zoontje, dat is het verstandigste. Ik heb wel altijd gezegd 2 kinderen te willen maar lichamelijk is dat niet verstandig, deze zwangerschap was de laatste 6 weken vreselijk zwaar, is echt een aanslag op mijn lichaam geweest en dan ook nog eens een super heftige bevalling. Dat wil ik niet nog eens meemaken en zeker niet aangezien er dan een dreumes zou rondlopen, dat trek ik nooit. Dus voor ons is het nu al compleet met alleen ons mannetje
Wij hebben 5 kinderen en voor mijn man was het met 3 kinderen al compleet, maar mij wens voor een vierde was heel groot. Doordat we nfp gebruikte is onze vierde gekomen (is gewoon geen betrouwbare anti conceptie methode). Ik had toen zoiets van zo is het goed, maar na een maand of 6 kwamen de kriebels er heel even, om toch weer teverdwijnen. Dat onze dochter 11 maanden oud was bleek ik door de pil heen zwanger te zijn en kwam ons vijfde cadeautje. Voor mijn man is het echt klaar, maar hier kriebeld het toch weer heel erg, niet voor nu maar over een paar jaar. Hier zal het bij kriebels blijven want het is echt klaar zo. Ik denk dat ik ook een vrouw ben waarbij dat gevoel nooit komt en ik zal het moeten leren accepteren en de ene dag gaat dat beter dan de andere dag.
Wij zijn gezegend met 3 kinderen. Voor mijn man is het gezin compleet, ik zou nog best een vierde willen. Het blijft dus naar alle waarschijnlijkheid bij 3.
Ik zou graag nog een 3e willen. Voor mijn man is het gezin compleet. Verder is mijn lichaam er helaas niet op gebouwd om zwanger te zijn en ook niet om te bevallen. Of er een derde komt weet ik nu nog niet.
Na de geboorte van deze knul zijn wij compleet Wij vinden twee kinderen een mooi aantal en we kunnen ze ook alles bieden.
Ik heb altijd 2 kinderen gewild, alleen mijn ex wilde dat niet. We hebben samen een schat van een zoon gekregen en daar bleef het bij. Nu ben ik samen met mijn huidige man, hij heeft ook een zoon. En samen willen we heel graag een kindje. Wij hopen dan ook dat met de (hopelijk snelle...) komst van een kindje ons gezinnetje compleet is
Bedankt voor jullie reacties! Ik ben ook bang dat, stel we gaan voor een vierde het gevoel daarna weer terug komt. Terwijl we nu een prachtig gezin hebben, iedereen is gelukkig nu gezond. Ik wil mij ook graag compleet voelen en klaar zijn om de volgende fase van ons leven in te gaan. Maar sinds ik het gevoel had weer zwanger te zijn (bleek: bijwerkingen van de pil) Is de droom voor nog een kindje geboren.. mijn man heeft juist wel het gevoel nu compleet te zijn. Hij wil er wel over nadenken, maar denk dat ik mij er uiteindelijk bij neer moet leggen dat het bij 3 kindjes blijft. Hoop dat ik dan uiteindelijk ook het gevoel krijg dat ons gezin zo compleet is, en die onrust in mij weg gaat. Pfff lastig, wel fijn te lezen dat ik hierin niet alleen ben.
We hadden altijd gedacht voor 3 kindjes te willen zorgen dus na N bleef die deur open staan. Na een dik jaar van tegen mijn man zeggen dat ik er nog niet aan toe was (hij wilde geen groot leeftijdsverschil dus het liefst 2 jaar), het nog te willen uitstellen tot na ...(vul maar in, verzin maar een reden) kwam ik tot de ontdekking dat ik twijfelde of ik het nog wel echt wilde. Ik vind het pittig met 2 kindjes om me heen. Het verloop van de zwangerschappen, bevallingen en kraamtijd was ook niet in de koude kleren gaan zitten, dus toen hebben we de knoop doorgehakt; we zijn compleet. Enerzijds maakte het me soms verdrietig maar nog dagelijks merk ik dat het de goede keuze is. Ook kriebelde het niet. Dat vind ik ook veel zeggen, en als ik dan iemand tegen kwam met een baby was ik blij dat die van mij niet meer zo klein waren. Zegt genoeg denk ik
Als ik straks bevallen ben van de tweede komt er geen kindje meer bij. Zwanger zijn is voor mijn lichaam te zwaar. Deze zwangerschap is veel zwaarder dan de vorige nog weer. Dus met twee kindjes zal het voor ons echt genoeg zijn, drie zwangerschappen wordt te zwaar.
Ik zie soms reacties van mensen waarbij het jongste kindje nog heel klein is (nog geen jaar) of nog zwanger zijn. Toen dacht ik ook dat mijn gezin compleet was, dat veranderde toch nog.
2 kinderen voelt voor ons niet compleet, Ookal hebben we een jongen en een meisje. Wij gaan nu voor de 3e. En daarna zijn wij compleet. Nu kan ik me er helemaal op instellen dat dit de laatste zwangerschap word en ga ik extra genieten van de baby tijd. 3 is een mooi aantal. Na de bevalling van de 2e had ik meteen bedacht, dit wil ik nog een laatste keer meemaken.