Ik ben 2 maanden terug bevallen van mijn tweede kindje. Mijn vriend heeft ook nog 2 jongens die de helft van de tijd bij ons zijn (co ouderschap) Om de week de hele week zijn hier 4 kinderen, waarvan de oudste van vriend met gedragsstoornis, toch heb ik echt nog een wens voor een 3e kindje. Mijn vriend wil niet meer!! Ergens hoop ik hem nog te kunnen overhalen.. Ik heb een zware zwangerschap gehad, lilichamelijk en psychisch (alle ellende die op ons pad kon komen is langs geweest geloof ik) en ben dus ook mijn baan kwijt. Rationeel is het geen optie en emotioneel hoop ik stiekem dat voor mijn spiraal er in zit (over een maand) zwanger te worden! (erg he?!) we doen het namelijk niet echt veilig..
Ons gezin is ook compleet met 3 kinderen. Wij twijfelden na de tweede al. Gelukkig kwam de derde als een cadeautje, want ik denk dat we anders nu nog zaten te twijfelen, haha. Maar nu is het ook echt klaar. We hebben drie jongens, het zijn echte stuiterballen en ik zou gek worden met nog een kind erbij. Bovendien ben ik blij dat de nachten nu eindelijk weer goed gaan en dat onze jongste steeds meer echt mens wordt. Begint te praten, kan meedoen met zijn grote broers. In onze auto past niet nog een kind en ik betaal nu al 1200 euro per maand aan opvang, dus dat lijkt me ook wel meer dan genoeg. Heel soms denk ik wel eens: oh, nog een keer zwanger zijn, nog een keer een babietje, maar nee, het kriebelt niet meer zoals vroeger, dus we zijn echt klaar.
Denken jullie dat wanneer er meer tijd over heen gaat de kriebels wel gaan liggen? Wij hebben ook geprobeerd om de zwangerschap, kraamtijd, eerste jaar zo bewust mogelijk mee te maken. Omdat onze derde ook voor ons onze laatste zou zijn. Helaas door alle zorgen en pijn tijdens de zwangerschap, kraamtijd en eerste periode in het ziekenhuis, en eerste jaar kleine dagelijk medicijnen en vaak ziek geweest. Gelukkig gaat nu alles goed! Alleen nu toch die kriebels voor nog een kindje... totaal onverwachts, eerst geprobeerd te negeren, maar het gevoel word steeds groter.
Hier nu 1 zoontje en nee voor ons is het gezin nog niet compleet. We willen graag nog meer kinderen, maar nog niet nu, eerst lekker genieten van ons zoontje en als hij straks wat zelfstandiger is gaan we eens verder kijken. Maar man en ik zitten prima op 1 lijn dat we graag nog meer kindjes willen.
Heel vervelend als mensen dit zeggen terwijl je fysiek zo in de kreukels moet liggen tijdens een zwangerschap.
Het feit dat wij een gezonde dochter hebben na een vreselijke zwangerschap was al heel bijzonder. Het eerste jaar was afschuwelijk, huilbaby, reflux, ziekenhuisopnames, ze slaapt pas sinds heel kort door. Wij waren aan het twijfelen over een tweede. Of eigenlijk durfden we het niet maar wilden we het nog niet definitief afsluiten toen ik zwanger bleek. Hierna laat een van ons zich steriliseren. Ik ben altijd zo ziek tijdens m'n zwangerschappen en kan gewoon weinig tot niets meer dat het hier echt bij blijft.
Zo vreselijk herkenbaar... Dramatische start hier met de tweeling en ook nu is het overleven in plaats van genieten maar iets in mij zegt nu al dat dit het nog niet is en dat ik hoop dat er ooit nog een vierde bij komt... Iedereen verklaart me voor gek verder maar dat is mijn gevoel nu op dit moment. Misschien verandert het nog hoor met de tijd maar ik vind het wel vreemd dat hoe zwaar we het nu ook hebben met een huilbaby en amper slaap en ik toch verlang naar ooit weer een dikke buik en bevalling enz dat ik toch nog een vierde kindje zou willen.
Hier zal het op termijn waarschijnlijk een compromis worden... Manlief wilde ooit eigenlijk helemaal geen kinderen, nu is 1 al heel wat voor hem... Een tweede krijg ik er ook vast nog wel door, maar een derde of vierde waarschijnlijk niet... Wist/weet ik dus van tevoren, dus stel me daar ook vast op in. Overigens is twee voor ons ook financieel goed te doen, derde wordt al een stuk spannender... Daar komt mijn eigen gezonde verstand ook om de hoek kijken
Mogelijk nog hormonen? Ik had een makkelijke zwangerschap. Bevalling ging ook vlot maar die was zeker wel pittig te noemen. Kraamtijd was zeker geen roze wolk, wat heb ik vaak gedacht: waar zijn we aan begonnen? Toch had ik snel weer babykriebels.... Nog een keer dat bijzondere meemaken omtrent de zwangerschap en bevalling. De eerste uurtjes met je baby enzo, je kent het wel. Ik geef de hormonen de schuld! Nu is het gelukkig alweer een eind afgezakt. We gaan vast nog wel een keer voor een 2e maar zeker niet voordat onze eerste 2 jaar is. Lichamelijk ben ik ook nog niet weer de oude. Denk dat die babykriebels bij sommigen ook te maken hebben met het afsluiten van een periode in het leven. Je sluit dan de babyfase af en het is soms moeilijk om te beseffen dat je nooit meer zo'n heel klein hummeltje van jezelf in je armen zal hebben. @pietje Hier een man die zei: doe maar één of geen... Drie kinderen leek mij wel wat. Dat wil man absoluut niet. Dus het zal bij 2 blijven. En dat vind ik goed. Denk ook niet dat ik genoeg energie heb voor meer dan 2 kinderen. Financiële plaatje is ook belangrijk.
Toch raar he, ze verklaren mij ook voor gek. Ondanks alles toch nog graag een kindje te willen, en het gevoel word steeds groter. Of er ooit nog een vierde komt hangt natuurlijk van veel factoren en gezond verstand af. Maar gevoelsmatig is het erg lastig, hoop dat de gevoel kwestie, de kriebels, dan wel ook weg gaan. En er geen leegte/ gevoel van niet compleet zijn over blijft.
Dat was bij ons wel zo. Toen onze jongste net geboren was hadden we het wel eens over een derde kindje. Maar naarmate die twee van ons ouder werden en ik merkte dat het toch ook wel heel lekker is om weer wat tijd voor jezelf te hebben, tijd voor elkaar... werd die wens toch met de dag minder. Nu is het voor mijn gezondheid ook helemaal niet handig om weer zwanger te worden, dat heeft ook meegespeeld.
Gelukkig! De tijd zal het leren. En het is absoluut niet een vorm van ondankbaarheid, wil ook niet kwetsend overkomen tegenover mensen die geen of moeilijk kinderen kunnen krijgen. Heb zelf pcos dus al een wonder op zich dat we drie van die toppertjes hebben! Speelt wel mee dat ik slecht anticonceptie verdraag, en mochten we definitief geen kindjes meer willen. Dat voor mij ondanks mijn jonge leeftijd sterrilisatie de beste optie is, dan met alle bijwerkingen door te modderen. Maar voor mij met dit gevoel nu nog te definitief.
Hier was het na de derde echt klaar, drie kinderen maakte ons echt compleet, Naast het gevoel van compleet te zijn was er ook echt het gevoel van dit willen we niet meer, mijn zwangerschappen gingen niet over rozengeur en maneschijn de bevallingen waren perfect, maarja de bevalling was maar 1 dag en de zwangerschappen 8 maanden.... Nee dat was echt wel heftig, De vierde dacht er anders over, man stond klaar voor een knuppie, en de vierde dacht voordat die vent er een knup in legt vlieg ik er gauw tussendoor nu staat het op stop, ze willen in het hier niet meer doen tot na de geboorte in geval van miskraam of dood geboorte en wij alsnog een kindje zouden willen. Uiteraard zijn wij nu dol gelukkig, maar voel me wel het beroerdste van alle zwangerschappen, heb net 4 nachten in het ziekenhuis doorgebracht ivm uitdroging en kalium te kort ik heb nu Hg, dat valt me wel zwaar met nog drie kindjes waar ik voor moet zorgen. Ondanks dat we ons enorm gezegend voelen met dit kleine kindje in mijn buik is het na deze echt klaar, als mijn man geen knuppie laat leggen doe ik het mijn man is 33 en ik ben 25 ik heb er geen moeite mee mij hierna te laten sterriliseren
Sterkte! Ik heb deze zwangerschap hetzelfde meegemaakt (ook bij mijn eerste trouwens). Flink uitgedroogd en ook kalium te kort/lage bloedwaardes. Hopelijk is de misselijkheid en het spugen gauw over voor je! Ik dacht dat ik met mijn 25 en (bijna) 3 kinderen jong was trouwens!!! Jij hebt er straks 4 . Hopelijk kan je de rest van je zwangerschap alleen maar genieten van dit cadeautje! OT: Ik kan vanwege onze leeftijd niet zeggen dat dit echt de laatste keer is, maar voor mijn gevoel ben ik het wel helemaal aan het afsluiten. Ik denk dat we na dit kindje helemaal compleet zijn, maar ik zeg nooit meer nooit haha.. Dat heb ik na de tweede te vaak geroepen!
Dankje ik was net 24 toen de derde geboren werd, indd jong maar dat hebben wij zo gewild, en opzich een vierde erbij .... Nu blijft er altijd een portie over dus het komt wel op, een 7 zitter hebben we al, zolder moeten we verbouwen, dus er valt op zich wel een mouw aan te breien ... Alleen dat ik de zwangerschap door moet zie ik niet zitten Ik hoop dat ik bij die ene helft hoor dat ik er voor de 20 weken vanaf ben ipv de andere helft tot het einde Maar we houden goede moed, het voordeel is dat het mooie weer eraan komt, wij een redelijke tuin hebben waar ze lekker in het badje kunnen als mama gaat pootje baden en we 20 kinderen hebben in de buurt waar ze lekker mee kunnen spelen op straat als ik een stoeltje voor de deur zet we houden het gewoon positief Had jij ook Hg ? Wanneer voelde jij je beter ? Oh enne succes met de laatste loodjes
Ik ben gelukkig maar heb nog geen compleet gevoel. Wie weet mocht er een 2e komen hoe ik me dan voel.
Sterkte allebei met de eerste en laatste loodjes Hopelijk kunnen jullie er beide (als misselijkheid en spugen snel weg is)nog vollop van genieten!! En leuk te lezen, best jong en toch al een groter gezin! Was zelf 25 toen de jongste geboren werd. @ amaranthas, lees je onderschrift, hoop dat jullie snel zwanger zijn van een volgend wondertje! Onze zoontjes verschillen niet veel in leeftijd. Ondanks de wens voor nog een kindje, ben ontzettend gelukkig en gezegend om inmiddels drie gezonde kindjes om mij heen te hebben.
Hier was de rest van mijn zwangerschap erg makkelijk! Het makkelijkste van alle drie. Ik had inderdaad HG, met zh opname en al.. (Bij mijn eerste in 10 weken 2x opgenomen geweest) Na week 12 was het over en daarna amper last van kwaaltjes gehad! Ja op wat maagzuur (veel minder dan mijn andere zwangerschappen) en last van mijn bekken, maar daar is mee te leven. 24/7 overgeven is zo slopend! Hopelijk voel jij je ook snel beter, kan je lekker aan de slag in huis en écht genieten! Ja het goede weer zal vast ook enorm schelen! Bedankt, komt vast goed .
Na 2 kinderen had ik echt nog geen compleet gevoel, maar dacht ook wel dat de kriebels altijd zouden blijven. Nadat onze 3e was geboren heb ik geen kriebels meer gehad en voelde het gelijk compleet aan. Man wacht tot hij 32 is en dan komt er een knipje.