*schrijft vanuit bed naast de co-sleeper* I feel your pain... Het wordt vast ooit beter. Mijn zoon sliep snel de klok rond. Dametje komt nog twee x per nacht. Ach, ik ga er van uit dat ze voor haar 18e vast wel doorslaapt
Je bent zeker niet de enige! Onze zoon kon niet alleen slapen en zat 24/7 bij mij geplakt! De hele dag liep ik met hem rond en hij kon me toch krijsen pffff. Zag er zelf als een zombie uit maar ja het was niet anders. De eerst 4 mnd vond hij de kinderwagen niks pas daarna ben ik veel gaan lopen zodat hij in slaap viel en dan liep ik maar door totdat hij vanzelf wakker werd. Ik dacht altijd komt het wel goed En dat komt het ook wel alleen bij de 1 duurt het wat langer dan bij de ander.
Om antwoord te geven op de titel van je topic: Iedereen heeft andere reden om moe te zijn. Een bevalling en zwangerschap is uitputtend en een nieuw ritme ook. Mijn zoon huilde niet veel, maar wilde wel om de 2,5 uur drinken en ik kwam heel moeilijk (soms niet meer) in slaap. In combinatie met andere zaken kan je dan ook uitgeput raken hoor. Maar goed.....ik denk dat je met dit topic even de frustratie van je af wil schrijven....en dat is prima. Je zit in een pittige situatie.....sterkte!
Ik kan niet meepraten met de moeders die een plakbaby of huilbaby hebben nee. Zoonlief sliep vrij snel door, had eigenlijk geen krampen en sliep beter in zijn ledikantje dan in zijn wiegje of bij ons in bed. Hoe graag ik hem ook bij me wilde hebben. Ook nu slaapt hij meestal prima door, soms komt hij in de nacht, dan wil hij een beetje drinken en krijgt hij een droge luier en slaapt weer door, maar die nachten komen 1x per 2 weken voor ofzo. Hij is elke ochtend om 6 uur a half 7 wakker en gaat 's avonds tussen 7 en half 8 naar bed. Ik zelf ga meestal tussen 10 en 12. En toch ben ik geregeld moe hoor. Het is net wat Samurai zegt, iedereen heeft een andere reden om moe te zijn. Schrijf het van je af, zoek steun hier bij de dames die zeker weten wat je mee maakt, want die 4 nachten dat zoonlief hier bv heel slecht slaapt vanwege ziek zijn ofzo dan knijp ik mijn handjes dicht dat ik dat niet constant had en vind ik het heel knap van moeders met kindjes die wel veel huilde e.d.
Jij bevindt je in deze situatie en dat is vermoeiend, een ander zit in een andere situatie maar kan dat net zo goed als zwaar ervaren. Het is geen wedstrijd, een kind hebben op zich is al vermoeiend ongeacht of een baby wel of niet (door)slaapt. Het is vermoeiender als ze weinig slapen, maar ook al doen ze dat wel is het evengoed enorm wennen. Ik merk aan mezelf dat ik pas wat minder moe ben als ik meer dan 6 uur aan 1 gesloten kan slapen. Nou ja, dat gebeurt bij weinig baby's dus ja dan is de eerste periode hoe dan ook overleven. Onze oudste sliep redelijk tot goed, vooral 's nachts toch wel 5 uur achter elkaar. Toen was ik erg moe, de jongste slaapt slecht. Overdag maximaal 2 x 45 minuten en 's nachts wisselend (vannacht elk uur wakker, nacht ervoor 4 uur achter elkaar geslapen). Ik ben nu meer moe, maar kan niet zeggen dat het 1 zwaarder is als het ander. Ik kom hoe dan ook niet in een diepe, ontspannende slaap, of ik nu elk uur eruit moet of pas na 4 uur. In ieder geval, ik hoop dat het snel beter gaat. Voor jou, maar ook voor mezelf Gelukkig weet ik van de oudste inmiddels dat het slapen écht beter wordt. Ik vroeg me dat soms ook af toen zij net geboren was, of dat wel zo zou zijn. Slapen moeten ze leren en dat kost tijd, bij de een wat meer als bij de ander. Weinig mensen vertellen over de gebroken nachten, de onzekerheid en frustratie die het hebben van een kind met zich meebrengt. Maar daar is, denk ik, een reden voor. Je wilt mensen die een kind verwachten niet van hun blijdschap ontdoen door alle minder leuke kanten te belichten. Als we dat massaal gaan doen neemt niemand meer kinderen haha, nee grapje hoor. Hoewel het idd heel zwaar is soms (de ene keer meer als de andere keer) zou ik het niet willen missen! Maar ik vertel (goede) vrienden gerust over de nachten dat ik huilend op 't randje van m'n bed zat dat ik niet wist wat te doen. Mogen ze gerust weten hoor, dat het niet altijd leuk en gezellig is. Veel vinden dat toch wel prettig merk ik. Het ís ook gewoon niet altijd leuk, maar om nu te zeggen ik heb het zwaarder als een ander is niet eerlijk. Iedereen ervaart dat anders en daar kan een ander niet over oordelen of dit wel/niet zo is.
Je hebt zeker niet de enige daar in. Mijn ventje slaapt wel eens door, maar slaapt overdag amper misschien een uurtje verspreid over de hele dag. en met nog een peuterpuber die ook graag aandacht wilt is dat behoorlijk vermoeiend en frustrerend. Ik zou zeker een draagdoek kopen. Ik stop novan wel eens in de doek, zodat ik het huishouden kan doen. Maar ondanks dat hij soms een nacht maakt van 6/7/8 uurtjes ben ik nog moe hoor t feit dat ik totaal geen tijd meer heb voor mezelf, boekje lezen of een serie kijken vind ik alleen vervelender dan moe zijn
De eerste 3 maanden zijn bij mij altijd overleven geweest. Net niet doodgaan van ellende zeg maar De draagdoek heeft wel veel verlicht bij de 2e dus die ligt deze keer ook vast weer klaar. Inderdaad in de doek en zelf een kussen achter je hoofd en ogen dicht. Soms ging ik ook op mijn zij liggen met het gezichtje van de baby uiteraard naar boven. Dit deed ik alleen s avonds op de bank als manlief thuis was en ons continu in de gaten kon houden. Uit de doek was helaas geen optie want dan was het weer huilen. Het wordt echt beter. (Zal ik straks ook weer dagelijks tegen mezelf moeten zeggen ) Sterkte!
Hier een kindje dat de eerste week overdag heerlijk in de kinderwagenbak sliep en dan 's nachts alleen bij mama of papa wilde slapen. Bij voorzichtig wegleggen ging het heel soms goed en sliep ze een uurtje zelf, meestal was het binnen 10 minuten weer huilen. Anderhalve week na de geboorte zijn we begonnen haar in haar eigen bedje te leggen, in combinatie met de Puckababy (heb je zelf al aan inbakeren gedacht?). Werkte erg goed! Zo werden wij niet wakker bij elk zuchtje en zij werd niet wakker van ons. Haar bedje bleek ze gewoon een fijne plek te vinden en toen had ze papa en mama ineens niet meer nodig om lekker door te slapen. En over dat moe zijn; bijna iedereen ervaart de kraamtijd als vermoeiend en zwaar. De een heeft inderdaad meer slaapgebrek dan de ander maar iedereen loopt tegen zijn of haar eigen problemen aan. Het goede nieuws is dat bijna alles weer over gaat! Dus ook deze slapeloze dagen. Ik dacht in het begin ook dat het nooit meer goed zou komen. En nu gaat het juist heel erg goed! Kan je man, (schoon)moeder, buurvrouw, zus of vriendin niet een middagje oppassen zodat jij even wat kan slapen? Of dat je zelf na het avondeten op bed gaat en dan de wekker zet voor de laatste voeding terwijl je man de voeding van bijvoorbeeld 21.00 uur doet? Een paar uurtjes slaap kan heel veel helpen.
Hier een boef van 6 mnd, die nog steeds niet doorslaapt. Hij wil 's nachts vaak nog wat drinken, of getroost worden, of speentje etc etc. Hij heeft nog nooit (echt nooit) langer dan 5 uur achter elkaar geslapen. Ik ben het gaan accepteren, en dat zorgt ervoor dat ik er letterlijk minder moe van wordt. De eerste maanden vond ik VRESELIJK (bijna pnd gehad). Bij mijn eerste kindje had ik echt een pnd. Nu, na 6 mnd, begin ik langzaam weer een beetje te landen op aarde, mezelf weer te herkennen. En dat alleen al zorgt voor een uitgeruster gevoel. En werken....das mijn redding. Echt, respect voor alle thuismoeders!
OnE zoon van bijna tien weken wilde tot zes weken oud ook bijna niet alleen slapen ook snachts echt slopend.... Nu slaapt hij sinds vier dagen door en in zijn bedje!! Wie weet slaat het bij jou wel ook snel om Succes!
Ik leef met je mee hoor, zl is 9,5 maand en slapen is hier nog steeds drama. Af en toe hoef ik er maar een keer uit s nachts maar afgelopen week is meneer weer elke drie uur wakker.. Overdag slaapt ie met geluk 45 min, of twee keer 30 min, maar meer ook niet. Ik ben ook gesloopt, maar je kan meer aan dan je denkt 😁
Meid hier een opbeurend verhaal: mijn dochter sliep 3,5 maand op ons. Geen slaapje in haar bed...wallen tot op mijn knieën: en nu (6 maanden) slaapt ze elk slaapje heeeeerlijk in haar bedje, sterker nog ze houdt erg veel van haar bedje. Ook slaapt ze in de kinderwagen of doek (eerst Echt niet dus) dus kan overal naartoe nu! Ik Geniet met Volke teugen!
Omdat elke gebroken nacht vermoeiend is. Denk maar eens terug aan nachten dat je 1 of 2 keer wakker werd: dan was je de volgende dag gewoon brak. En dan word je tenminste nog wakker aan het eind van een slaapcyclus meestal. Als je wakker wordt voor een nachtvoeding, komt dat regelmatig midden in je diepe slaap, en dat is behoorlijk vermoeiend. Neemt niet weg dat wat jij doormaakt, pas echt heftig is. Ik ken het: we hebben het bij allebei onze meiden gehad en bij de oudste 2 jaar gebroken nachten en bij de jongste nog steeds regelmatig. Maar als je niet weet wat die vermoeidheid inhoudt, ga je je eigen vermoeidheid al gauw benoemen als 'overleven'. Zo werkt dat nu eenmaal.
Accepteren is trouwens echt het sleutelwoord: stoppen met je verzetten tegen het slaapgebrek en de gebroken nachten en 's avonds je bed induiken zodra je kleine ook in bed gaat.
Mijn zoontje heeft pas vanaf maand 3/4 een beetje ritme gekregen en gelukkig vanaf maand 5 door gaan slapen. Hij heeft verborgen reflux en koemelkallergie, hierdoor huilde hij dag en nacht de eerste weken. Geloof me, ik stond op instorten en huilde alleen maar. Wilde het liefst voor altijd slapen. Maarrr.. dit gaat voorbij! Echt, hoe ongeloofwaardig dit ook klinkt. Dat moet je maar steeds in je achterhoofd houden: het gaat voorbij..
In het begin kreeg ik vaak te horen "slaapt ze al door?", ik had zo'n hekel aan die vraag. Alsof het abnormaal is dat je kind van 2-3 maanden niet doorslaapt! Het is eerder abnormaal dat een baby van die leeftijd al doorslaapt vind ik, dat is toch niet natuurlijk? Hier sliepen mijn beide meisjes 's nachts naast mij tot 4-5 maanden, handig als je de borst geeft. Vaak wakker en slaaptekort, maar een mamalijf kan veel aan. Het is waar zoals hierboven vermeld; als je aanvaardt hoe het gaat, dan kan je het beter aan dan als je erover piekert en je er tegen wil verzetten.
Tja wat is natuurlijk? Onze dochter sliep met 8 weken door tot half 9 s ochtends, zonder nachtvoeding. Heb het niet zelf bedacht, kennelijk vond zij dat prima. En toen kwam zoon...... huilen, huilen, huilen en alleen bovenop papa of mama slapende eerste maanden. Kwam om de 2 uur voor een voeding wekenlang. Dat in combi met een peutertje, ik vond het echt mega zwaar de eerste 3 maanden. Hij bleek overigens flinke reflux te hebben. Maar TS het is even doorbikkelen, dit gaat voorbij! Heb je nu alleen niets aan.
Ik ging al met een flink slaapgebrek de bevalling in. En nu, 6 weken verder, word ik soms verwend met een nachtrust van 6 uur. Zl is ssinds de geboorte onrustig met zijn armpjes waardoor hij in zijn slaap zichzelf slaat en wakker wordt. Hij lag daardoor in de eerste weken ook bij ons in bed. Door het inbakeren gaat het beter. Ook ik heb vaker gehad dat het me te veel werd. Ik heb met ml een "schema" gemaakt met wie doet de verzorging in de nacht en we gingen om beurten dan ook vroeg naar bed. En vroeg naar bed, is na het avondeten. Hierdoor ben ik meer energie en trek ik het ook weer beter. Nu ga ik nog steeds in de middag op bed liggen, zl pak ik er dan bij zodat ik niet telkens hoef op te staan om hem zijn speen opnieuw te geven. En zo liggen we 2 uur lang samen in bed.