Heel herkenbaar! Hier ook 3 kindjes. Met jongste een heel zwaar 1e jaar gehad. Praktisch gezien is het nu wel echt klaar hier. Ik voel me ook enorm gezegend, jongste is bijna 4, en neiuwe fase gaat beginnen. Maar in mijn hart is nog ruimte voor een kindje. Ik zou een babietje zo leuk vinden! En ik geloof niet dat dit gevoel ooit echt weg gaat (zolang ik nog zwanger kan worden natuurlijk). Niet omdat ik niet tevreden ben met wat ik heb, absoluut niet. Het is gewoon een gevoel. Als ik een baby in mijn armen hou, voel ik mijn eierstokken rammelen Vriend is er wel absoluut klaar mee, en dat snap ik van hem ook echt wel. Mijn zus gaat binnenkort aan de klusserij , dus nou ja, ik speel graag uitgebreid de rol van tante!
Wij hebben een prachtige zoon van 6 jaar en een mooi meisje van 2 weken oud. Tussen mijn zoon en dochter heb een miskraam en een buitenbaarmoedelijke zwangerschap gehad. Mijn vriend is 43 en ik ben 38 jaar als ik 10 jaar jonger was geweest had ik nog wel graag een 3e gekregen. Tijdens de keizersnede van mijn dochter heb ik mij laten steriliseren. Wij zijn compleet als gezin
Wij zijn na 6 jaar mmm gezegend met 2 gezonde knullen. Mijn man heeft nog een dochter van inmiddels 16 en voor hem is het klaar zo. Ik had best graag 3 kinderen gehad, maar ik respecteer zijn wens. Hij is 45 en ik 36, het is goed zo.
Vind ik een leuke,mijn zus is in verwachting (25wk) en mijn schoonzus (36wk) dus ik ga idd ook maar knuffelen met neefjes en/of nichtjes
Ik wil graag 2 kinderen maar onze woonsituatie is er niet naar en ik word dit jaar alweer 34. De kans dat het bij een kind blijft is dus best groot. Soms moet je helaas je verwachtingen bjjstellen
Dit word de laatste zwangerschap. Voor mn gevoel zou ik er nog wel 10 willen Maar praktisch, financieel en lichamelijk kan dat niet.
wij hopen dat onze dochter nog een broertje of zusje mag krijgen en ik denk dat het dan klaar is voor ons...
Ik denk dat wij compleet zijn nu. Al ben ik er nog niet aan toe om alles op te gaan ruimen. Maar mijn lichaam geeft aan dat het genoeg is (erge verzakkingsklachten). De auto zit vol, ons huis is vol. Ik ben 35, manlief 41. We kijken ook uit naar de volgende fase in ons leven. En toch... Als er geen bezwaren zouden zijn...
De hele derde zwangerschap heb ik geroepen: nooit meer. Echt.noooooit. toen ik na de bevalling naar de ok werd gereden zei ik het nog tegen de gyn: sorry dat ik me liet gaan, maar weer gerust... dit was de laatste. waarop zij zei: dat lijkt me beter. 4 uur later lag ik op de ic. De gyn is al die tijd op ok bezig geweestmij en mijn baarmoeder te redden. Nee dit deed ik nooit meer. wat was het een oke gevoel dat er later echt werd afgeraden om ooit nog zwanger te raken. Want ach, dat wilden we niet meer. en nu.. onze kleine cato is 1.5 . Alle babyspulleb zijn weg. De auto is vol. Maar mijn eierstokken rammelen... niet te geloven. En ook mijn man geeft aan dat we nog niet 'klaar' zijn. pffff... had zo gehoopt ook dat complete gevoel te hebben.
Wij zijn compleet, heel zeker! Ik wil ook echt niet meer, man ook niet. We hebben er al 1 'kado' gekregen. Nu is het de beurt aan mn broertje en hopelijk binnenkort mn zusje
Ik wel! Kan niet met zoiets rond lopen zonder dat mijn man daar iets van af weet. En we begrijpen elkaar hierin ook echt. Gevoelsmatig staan we er alleen anders in. Voor nu schuiven we het nog een tijdje voor ons uit, en dan zien wij over een tijdje wel hoe wij er dan in staan. Practisch gezien is ons gezin compleet, (5 pers auto, mogelijkheid tot max 4 slaapkamers, financieel goed te doen) maar gevoelsmatig...
Voordat ik zwanger werd van de tweede wilde ik er maar twee, en dat gevoel is nog steeds hetzelfde. Als ik er over een paar maanden nog zo over denk (wat ik wel vermoed), dan laat ik me steriliseren. Ben 39 trouwens en zowel de vk's als de gynaecoloog hebben nog allemaal dingen in mijn dossier gezet 'voor een eventuele volgende zwangerschap' (controle op groep A streptokokken wegens kraamvrouwenkoorts, controle op vruchtwater ivm met zeer weinig vruchtwater, wat bij beide zwangerschappen pas bij de bevalling bleek). Dat vind ik dan wel weer heel optimistisch gedacht van ze
Ik hoop na deze, maar ben bang dat ik 'het' gevoel houd dat ik nog een baby'tje/kindje wil tot ik of in de overgang ben, of oma word
Na de tweede voelde het meteen al niet klaar. Voor mijn man was dat niet zo duidelijk en voor mij verstandelijk ook niet. Het gevoel bleef en nu zijn we beide heel blij met een derde wondertje in mijn buik. Ik hoop dat het hierna wel klaar voelt.
Wij zijn compleet. Na bevalling heb ik een tijdje 'gefantaseerd' over een 4e, maar er zijn heel, heel veel beren op de weg. Met ontzwangeren verdwenen deze babykriebels eigenlijk en hoe ouder mijn jongste wordt, hoe meer ik echt voel dat ik klaar ben. Ik ben nu op het punt beland dat ik er niet aan moet denken weer helemaal opnieuw te beginnen met zo'n klein frummeltje... Ik krijg steeds meer 'vrijheden' terug, dingen worden makkelijker en dat vind ik wel fijn zo .
Ik verbaas me toch wel dat er veel gezinnen zijn met 3 of 4 kinderen! Ik ben leerkracht geweest en zag niet zo heel veel grote gezinnen hoor! Hier is de kleine pas 2 maanden dus heel veel zinnigs kan ik er niet op zeggen want ik denk dat ik nog onder invloed van hormonen ben hahaha maar ik zou wel graag 3 of 4 kinderen willen maar ik ben gewoon echt heel slecht in zwanger zijn..ik vond het echt verschrikkelijk, en ik had qua gezondheid echt een zwangerschap uit het boekje hoor! Maar ja, het een kan niet zonder het andere he
Een tweede lijkt ons nog wel leuk, maar meer echt niet. Ik heb nooit het gevoel gehad een groot gezin te willen en de kriebels voor een tweede zijn een heel stuk minder dan voor de eerste. Een klein babietje lijkt me wel weer heel leuk, de zwangerschap en bevalling zou ik het liefst overslaan. Ik kijk eerder met medelijden dan met jaloezie naar zwangere vrouwen, zegt wel genoeg denk ik
Wij zijn compleet met 3 mooie jongens. Altijd gedacht dat we 3 kinderen wilden. Na de 2e wel even gewacht zodat de 2e al bijna naar school zou zijn als de 3e zou komen, waardoor we niet 3 van die hele kleintjes zouden hebben. Uiteindelijk liet hij iets langer op zich wachten en zat de 2e al een half jaartje op school. Maar uiteindelijk kwam dat juist allemaal heel mooi uit en ging alles veel gemoedelijker en was er meer tijd en ruimte voor iedereen. De wens voor een vierde is er bij ons niet, het kriebelt niet en mijn laatste zwangerschap voelde ook echt als de laatste. Ik geniet van de jongste nog bewuster omdat ik 'weet' dat het de laatste keer is. (100% zeker weten doen we natuurlijk niet, er kan altijd een verrassing zijn) Qua persoonlijke aandacht, ruimte in huis, auto en financiën en mentale gezondheid is 3 ook echt genoeg voor ons.