Lang geleden dat ik hier ben geweest, maar oh wat heb ik nu even steun en tips nodig van mede moeders. Ik weet het namelijk allemaal even niet meer. Net terug van de strijd die bedtijd heet... Mijn zoontje is 5,5 jaar en is al vanaf baby af aan een draak met naar bed gaan. Hij is behoorlijk wijs voor zijn leeftijd, maar wat ik ook probeer, ik krijg hem nooit zonder ruzie naar bed. Hij heeft verschrikkelijk moeite met het idee dat hij altijd alles moet en niks mag. De wallen staan onder z'n ogen, en geeuwt elke dag om half vijf al en is eigenlijk dagelijks te moe om te eten. Doordat hij vrij slim is verbruikt hij zoveel energie die hij, zo lijkt het, niet bij geslapen krijgt. Er gaat zoveel door z'n koppie. Hij kan zo in z'n eigen wereld zitten dat hij helemaal niet hoort wat ik zeg. Of hij geeft gewoon antwoord wat hij denkt dat ik wil horen. Zonder het door te hebben. Op de vraag waarom krijg ik steevast het antwoord dat weet ik niet. Ik heb al zoveel dingen geprobeerd. Hoe harder ik straf of optreed tegen ongewenst gedrag hoe erger het word. Herkend iemand dit? Ik ben vast niet volledig geweest in m'n verhaal maar het is al zo'n eeuwigheid aan de gang dat ik ook niet weet waar ik moet beginnen. Wie heeft er tips?
Op basis van je verhaal heb ik het gevoel niet bij de kern te komen. Het lijkt alsof jullie best veel punten hebben die beter kunnen? - krijgt hij voldoende rust/ slaap? Waarom is een 5jarige al zo moe rond het etenstijd? Slimme kinderen raken juist niet uitgeput van uitdaging, maar voldaan - welke afspraken zijn er rond de slaaptijd? Zijn die duidelijk en is hij eens met de afspraken? - waarom denkt hij dat ie niets mag? - waar zijn nog meer strubbelingen? Is straf wel de juiste manier om te bereiken wat je wilt bij hem? Hoeveel inspraak heeft hij in bepaalde regels en afspraken? Helpt het niet veel beter om met hem te praten en afspraken te maken?
Hoi Adi, Ja er zijn zeker meerdere punten waarmee we moeite hebben. Hij lijkt niet voldaan te raken van uitdagingen. Hij leest al zelfstandig een kinderboekje en met rekenen is hij al bezig met vermenigvuldigen. Maar hij is eerder gefrustreerd dat hij iets niet kan en wel wil dan dat hij trots is op wat hij al wel allemaal kan. Hij leert zichzelf dingen, ik push hem absoluut niet maar ondersteun hem wel in zijn vraag naar kennis. Bedtijd is om zeven uur. Hij weet dan dat we naar boven gaan en het ritueel is altijd hetzelfde. Vaak word het acht uur of half negen eer hij ook echt in bed ligt en slaapt. Tijd rekken, niet luisteren, boos worden enzovoorts. Dus daarom krijgt hij onvoldoende slaap. Hij vind bedtijd te vroeg, hij vind dat hij nog niet moe is (hij valt bijna in slaap door het trillen van het tandenpoetsen) Andere strubbelingen zijn het eten wat ook van baby af aan drama is, gaat nu redelijk maar niet zoals ik graag zou willen. Alles wat nieuw is en anders gaat, zwemles was drama de eerste 3 maanden, net als toen hij voor t eerst naar school ging. Op school is hij een super lieve jongen, echt een engeltje, maar laatst had hij een inval juf wegens ziekte en is het thuis een boze vervelende kleuter. Hij wil per se zijn eigen zin doordrijven. Hoe goed hij ook weet dat iets niet mag. praten helpt soms wel maar afspraken die hij maakt komt hij echt niet na.
Zulke jonge kinderen kunnen nog niet de keus maken of ze moe genoeg zijn. Kun je niet veel van zijn gedrag negeren eventueel en gewoon een tijd rustig bij hem op zijn kamer gaan zitten? Wellicht kalmeert hij door de rust die je dan uitstraalt? Is eigenlijk een gevalletje Derek Ogilvie... zo benieuwd wat er in zo'n koppie omgaat allemaal.
Ik zou eerlijk gezegd even nakijken waarom hij zo moe is. Het klinkt alsof ie over zijn vermoeidheidsgrens heen is waardoor hij overstuur raakt. Is een dagschema met uurindeling niks voor hem? Mijn zoon heeft bijv zelf bedacht dat hij om half 7 naar boven wil, van kwart voor 7 tot kwart over 7 lees ik voor en dan wil hij graag zelf in bed lezen tot half 8. Dit vinden wij prima, en de tijd is heel duidelijk te volgen voor hem. Hij heeft een klok naast zijn bed, en nachtlamp en zijn boek, en leest dan tot half 8. Heel af en toe wat langer, maar meestal slaapt ie al na 10min en moet ik de lamp uitdoen en boek wegleggen. Heeft je zoon verder genoeg fysieke uitdaging? Zit hij op een sport naast zwemles bijv? Is ie voldoende fysiek actief om ook fysiek moe te worden? Het niet kunnen omgaan met nieuwe dingen vind ik bijzonder met je eerdere beschrijving van hem. Geen tips, want ik herken het niet.
Hij valt niet in slaap als je er bij blijft. Hij blijft dan interactie zoeken. Toen hij baby was lukte het soms wel eens maar dan bij het eerste kraakje van de vloer was hij wakker. Ben altijd te nuchter geweest voor dat Derek gebeuren maar nu zou ik alles aanpakken om te ontdekken wat er zich daarboven afspeelt idd
overstuur raken is al baby zijnde vaak gebeurd. zodra hij teveel indrukken opgedaan had, huilde hij en kwam daar niet doorheen. en dan was ik alleen nog maar om boodschappen geweest bijvoorbeeld. nu merk ik wel vaak dat hij ontzettend druk gaat doen als hij moe raakt. ik dacht om zichzelf wakker te houden, maar wat jij zegt over fysieke inspanning is misschien ook wel een goed punt. Ik twijfel juist om hem op andere sport te doen omdat hij al zo moe is. en omdat hij waarschijnlijk niet durft, net zoals zwemles.
Probeer een paar weken bij te houden wat hij allemaal op een dag doet en dan relatie met moeheid. Als je geen oorzaak kunt vinden zou ik even bloed laten prikken, het kan ook iets simpels zijn als bloedarmoede. Mensen die geen psychische rust kunnen vinden hebben fysieke uitdaging nodig. Hoofd moet leeg en lichaam moet moe worden. Ik heb ook zo'n gevoelige zoon die veel uitdaging nodig heeft. En naast veel inspraak en afspraken met hem gaat hij ook 3x per week sporten (incl zwemles) en elke dag minstens een uur buitenspelen na school. Daarna is ie rustig en voldaan en gaat lekker een boek lezen of een spelletje doen oid.
Heb je een beloningssysteem geprobeerd? Pas om 8 uur/ half 9 in bed liggen als je om 7 uur al naar boven gaat is wel erg laat. Misschien kan je als beloning als hij zonder ruzie en rekken naar bed gaat hem even masseren voor het slapen. Dat werkt bij mijn dochter super (zij moet daarvoor 's morgens op tijd haar dingen doen) en is ook nog eens heel ontspannend.
Omdat ik op advies van haar behandelaar een beloning moest verzinnen omdat ze probeerde niet of te laat naar school te gaan. En we haar op die manier uit de strijd halen.
Ik zou inderdaad even naar de huisarts gaan. Die kan wat dingen (zoals idd bloedarmoede) uitsluiten. Ook heeft hij/ zij misschien wat tips. En wat inderdaad al eerder is gezegd. Duidelijke indeling van de dag, ook lichamelijk zorgen voor vermoeidheid
Maar ze vraagt zich toch niet af waar de vermoeidheid vandaan komt? Ik zou er eerst voor zorgen dat hij voldoende slaap krijgt voor je dingen gaat doen als bloed onderzoeken. Als ik het goed begrijp is je vraag hoe je om kan gaan met zijn koppigheid? Ik herken dat van mijn oudste dochter wat je beschrijft. Alles zelf willen bepalen, alles ter discussie stellen. Dat had ze heel erg op die leeftijd en dat was soms ontzettend zwaar. Maar laat je niet tot een discussie uitlokken als er geen discussie mogelijk is (bedtijd is bedtijd) en benoem zo veel mogelijk de positieve dingen en probeer logische consequenties te geven op negatief gedrag. Mijn dochter is nu 7 en het gaat nu allemaal veel makkelijker. Nu kan je goed afspraken maken, ze accepteert nu dat sommige dingen gewoon moeten en ze andere dingen dan weer wel zelf mag bepalen.
Wat ik lees denk ik bij is die niet hoogsensitief Google het is misschien kan je gelijkenis vinden. Herken zo onze dochter er in. Succes blijf doorzetten
ik krijg ook vaak te horen dat het hoogbegaafdheid zou kunnen zijn.. ik hou niet zo van stempels erop drukken maar misschien zou het wel helpen in onze omgang met hem. wat is het verschil tussen hoogbegaafd en hoogsensitief?
Ik herken een gedeelde, echter loopt het bij ons niet zo ver op als bij jou lijkt het wel. Onze dochter heeft ook altijd een antwoord klaar, en wil ook altijd wel die discussie aan gaan. Ik lees bij jou bvb ook ergens dat jij er niet bij kan blijven zitten want dan blijft hij contact maken, dit kan alleen als jij op hem in gaat, en dat geld ook voor discussies en andere zaken. Op een bepaald moment zal je toch moeten zeggen dat het klaar is. Mijn vriend gaat ook eerder op onze dochter in, en gaat de discussie aan, hij kan dus ook makkelijk een uur bezig zijn met naar bed brengen. Ik vind discussies goed, praten, vragen en kennis op doen ook, maar als het bedtijd is dan is het bedtijd. Geen discussie, geen tijdrekken. Als ze hier toch mee begint kap ik het af, zeg dat ze haar tandjes moet poetsen, zeg dat ze moet gaan liggen, en laat me absoluut niet afleiden of verleiden tot een discussie of gesprek. Natuurlijk heb ik haar wel van te voren uitgelegd dat slaaptijd om 7 uur is, ze kijkt ook zelf naar de klok als ik Bedtijd zeg. Daarbij uitgelegd dat ze 10 tot 15 minuten de tijd heeft om omgekleed, fris en gepoetst in bed te liggen. Ligt ze binnen die periode is er tijd over voor een leuk verhaaltje, gaat ze over die tijd heen is die tijd er niet. Hier is ook geen discussie over mogelijk, en zij "beslist" dus zelf of er wel of geen tijd over is voor een verhaaltje.
Mijn dochter is ook hoogbegaafd. Waarom denk je dat die stempel zou helpen in de omgang? Wat zou je anders willen doen als je dat zou weten?
Ik herken je verhaal en herken je gevoel. Google maar eens op hoogbegaafd en hoogsensitief. Júist hoogbegaafde kinderen worden doodmoe van alle prikkels die ze binnen krijgen. Ze krijgen veel meer info op veel meer niveaus veel heftiger binnen, verwerken dit veel intensiever, zitten anders in elkaar en worden moe en gefrustreerd van de continue aanpasingen naar de norm die ze maken moeten. En de enorme hoeveelheid info die ze te verstampen krijgen. En de gigantisch hoge lat voor zichzelf om perfectie na te streven. Ik zeg niet dat dit op je zoontje van toepassing is. Maar gezien je info lijkt het me wel mogelijk en dus het onderzoeken waard. Hoogbegaafd is niet 'makkelijk kunnen lerenc (daar word je juist niet moe van idd). Hoogbegaafd is een wezenlijk ander niveau van denken en doen. Een die meestal juist erg vermoeiend is, zolang de omgeving hier niet goed op in springt. Succes!
Wanneer je begrijpt waar bepaald gedrag vandaan komt, kun je ook begrijpen hoe je je kind hier het beste bij kunt ondersteunen.
En voor de discussie losbarst; tuuuurlijk geldt dit niet voor alle hoogbegaafde kinderen 😉. Maar voor het merendeel helaas wel. En er is een groot verschil tussen meebegaafd en hoogbegaafd. In iq niet eens veel, maar in het koppie wel...