Bij mijn eerste bevalling moest ik heel erg spugen, had toen 8/9 cm ofzo maar manlief vond het juist dat moment het beste om op de foto te gaan.... Dus nu hebben we een foto met ik spugend boven een kotsbak met een hurkende man naast me met een bigsmile op zijn gezicht!!!! Bij de tweede bevalling is het bed ingestort nadat ik mijn dochter net eruit had geperst! Leuk die klossen....
Mijn zoontje zijn hoofdje was eruit en het enigste wat mijn man zei: schat hij heeft meer haar als mij!!!
Even heel kort samengevat 01:00 belde ik het zkh. Ik was 34.6 weken zwanger maar was al 48 uur wakker, ik kon niet slapen. Of ik misschien langs kon komem evt voor een slaapprik? Spullen moesten mee. 02:00 was ik in het zkh. Bleek al 5cm ontsluiting te hebben terwijl ik dacht 'normale' harde buiken te hebben. 02:30 naar de OK, spoedkeizersnede ivm onvolkomen stuit en 1 in stuit.. De anestesist bleef maar zeggen dat ik goed naar voren moest bukken. Heb die man even goed duidelijk gemaakt dat dat echt niet gaat en of hij het wel eens heeft geprobeerd met zo'n toeter. 03:00 heb ik werkelijk alles ondergekotst. Avond had ik sushi gegeten dus het enige wat ik riep was ooooh wat zonde, mijn sushi!!! Heb gehuild om mijn uitgekotste sushi. 03:15 en 03:16 zijn ze geboren. Ik zei tegen mijn vriend goh wat zijn ze aan het uitzuigen dan? Bleek dat het ons zoontje was die aan het huilen was..... Daarna kreeg ik ze 10sec bij mij op mijn borst. Het enige wat ik toen riep was, wattttt het zijn er echt 2🙈😂
Wat een leuke en bijzondere verhalen. Zit ze met plezier te lezen. Daarom deel ik ook mijn verhaal. Het is voor mij al weer even geleden, 3 jaar om precies te zijn maar ook ik had wat "momentjes" Toen ik bijna 36 weken zwanger was ging ik op zaterdagnacht naar de toilet. Toen ik weer opstond verloor ik wat vocht. Jeetje dacht ik. Lekker dan, pies gewoon in mijn broek! Verder weinig aandacht aan besteed en weer naar bed gegaan. De volgende dag overkwam me dit vaker en ik dacht, Maandag maar even de dokter bellen want ik heb een blaasontsteking hihi. Nooit gedacht aan vruchtwater!! Zondagavond rond 22.00 uur viel me op dat ik af en toe pijn had in mijn buik. Nog steeds totaal niet aan gedacht dat de bevalling wel eens zou kunnen beginnen. Wel een poos de tijd bijgehouden en toen ze om de 5 minuten kwamen en zeker een minuut aanhielden vond ik het welletjes en ben mijn man wakker gaan maken. Ik zeg tegen hem dat ik pijn heb in mijn buik, dat dit regelmatig is en dat ik het niet meer leuk vind. Manlief pakt mijn hand en zegt... "O" Mmmm dat was nou niet het antwoord dat ik hoopte, maar wat bleek. Hij heeft even een momentje genomen om de bedenken wat er allemaal moest gebeuren want hij wist meteen dat de bevalling begonnen was. Bel de vk maar zei hij. En ik nog in de ontkenningsfase, zei, nee joh, zijn vast indalingsweeen, kijk het nog wel even aan. Toch maar de vk gebeld want die weeen hielden natuurlijk niet op!! En ja hoor. Verloor vruchtwater en had al 2 cm ontsluiting. Dus hoppa naar het zh want was natuurlijk iets te vroeg. Eenmaal in het ziekenhuis werd ik overgedragen door mijn eigen vk aan de vk van het zh. Die deed zo'n band over mijn buik om vervolgens de hartslag van onze dochter niet te kunnen vinden. Komt onze eigen vk nog even binnen. Die zit even aan de band en hups, daar zit je meisje zei ze. Lekker dan, moet je me echt overdragen????? Goed voor je vertrouwen maar niet heus! Maar goed, toen ik eenmaal lag, brak de hel los. Buik- rug en beenweeen, echt niet normaal. Met veel pijn en moeite de weeen weg kunnen puffen waarbij mijn man mijn grote steun was. Op een gegeven moment wist ik niet meer waar ik het zoeken moest. Ik kon niet meer puffen en leek te gaan hyperventileren. Begon manlief toch ineens keihard tegen me te praten.. en puf puf puf! Haha, ik dacht even, wat krijgen we nou dan, maar ja ik luisterde braaf. Toen eenmaal het persen begonnen was, werd ik zo helder als wat. De eerste perswee ging verloren, moest mijn benen bij elkaar rapen maar toen ik die eindelijk te pakken had was de wee alweer vertrokken!!! Bij de volgende maar even helpen graag!! Tijdens het persen ook gevraagd of ze een beetje in beweging kwam want voelde geen vooruitgang. Ja hoor, zei de vk. Ik zie steeds meer haartjes! Yesss zei ik, ze heeft haar. Hihi. Overigens merkte ik tijdens het persen dat ik steeds met mijn voet ergens in de boezem van de vk zat! Probeerde ze steeds ergens anders te krijgen maar ik bleef haar borsten lastig vallen! Oeps sorry hoor! Toen zei de vk, nog 1 keer persen en ze is er. Nou dat heeft ze geweten. Ik pers met alles wat ik had, hoor ik haar ineens roepen "oei, ik heb haar nog net!!!" Bleek dochterlief gelanceerd te hebben!! Tijdens het hechten lig ik onze mooie dochter te bewonderen die lekker bij papa haar eerste flesje dronk, komt er ineens een mens binnen lopen die over het eten gaat. Of ik even een maaltijdlijst in wilde vullen voor het warme eten van die avond. Mens, ik lig hier met mijn doos open, niet charmant te zijn, ga weg!!!!!!!:x
Mijn verhaal heb ik op mijn blog geschreven 😊het duurde bijna drie dagen van eerste wee tot kindje. De verloskundige nam me niet serieus. als je het zou willen lezen : mijn verhaal
Ik zou bijna de verpleegkundige in de arm bijten hahaha. Dat arme mens hielt heel lief mijn hand vast. Gelukkig besefte ik me nog net optijd wat ik wou doen en kon ik me inhouden 😉 vlak na de bevalling wel erg om gelachen samen.
Aantal van mijn uitspraken tijdens mijn bevalling; Schat, nummer 2 adopteren we... en mocht ik ooit over nummer 2 beginnen, help me herinneren aan dit moment? Laat haar maar zitten en geef me weer die ruggeprik (na 2 uur persen, ruggeprik uitgewerkt, persweeën om de 2 minuten en rugweeen) O en ik heb nog geroepen; ik kan niet meer, ik wil niet meer en ik doe het niet meer. En vlak nadat de ruggeprik gezet was; schat het is dat ik al met jou getrouwd ben, anders had ik de anesthesist ten huwelijk gevraagd.
ik zat in mijn eerste perswee en keek naar het plafond. Daar zag ik een rookmelder of iets hangen en het leek op een stompje. Toen zei ik toen die wee over was, mag ik iets vragen? Vk zei ja dat mag. Dus ik: hoe moeten mensen bevallen die geen benen hebben? Iedereen natuurlijk in de lach en kreeg te horen dat ze deze vraag nog nooit gehoord had en de volgende perswee was zoonlief er. Konden we verder lachen volgensmij maken ze niet veel mensen mee die bijna heel de bevalling lachend doorgaan haha
ik heb dit topic gelezen in voorbereiding op mn bevalling en er naar uitgekeken om mijn eigen verhaal toe te kunnen voegen Ik vond bevallen heel eng, maar door alle grappige verhalen kreeg ik er gewoon zin in. Uiteindelijk was mijn bevalling wel heftig, in 3 uur van gebroken vliezen naar baby, maar ik heb wel een paar opmerkingen. - na een half uur persen heb ik aangekondigd dat ik naar huis ging, dat ik er geen zin meer in had en wilde ik op staan en naar buiten lopen. Mijn man vond dat zo grappig dat hij dit aan al het kraambezoek vertelt. - De verloskundige zei : Ik zie al haartjes, maar ze glijdt steeds terug. Ik vroeg of ze haar dan niet aan het haar kon tegen houden. Nee, zei de vk, maar als je me nou haar oren geeft kan ik wel wat proberen. - na de bevallig bedankte de een stagiaire me dat ze er bij mocht zijn. Ik dach dat ze net binnen gekomen was, maar ze was er dus al 3 uur. Niks van gemerkt
Haha echt geweldige verhalen staan hier tussen! Echt nog onwerkelijk dat ik over twee maanden ook zo'n verhaal heb. Ik kan me er nog niks bij voorstellen.
- me vliezen waren gebroken de vk kwam na 8 uur de ontsluiting checken. "Je hebt een pink ontsluiting. Bel me maar als je regelmatige weeën hebt en oh ik kom niet meer terug als ze regelmatig zijn want ik vind dit een enge buurt" '-_- - tijdens de bevalling kreeg ik phetedine pompje je wordt er zo suf van dus ik was na een flinke dosis echt stoned zei ik blijkbaar tegen iedereen in de verloskamer Hoe mooi ze wel niet zijn.. - hoofdje was eruit en een assistent vond het nodig om er een spiegel bij te pakken "ah dit wil je vast wel zien" GA WEG MET DIE SPIEGEL MENS!!! - me kleine nichtje van toen 2.5 jaar kwam de kleine bewonderen "is dat baby born?" Springt ze naar de moeder wijst ze de kleine aan waarop ze zegt mamma ik wil die baby born kopen hahaha
Verloskundige wilde niet meer terugkomen omdat ze de buurt eng vond???? Wat hebben jullie hierop gezegd? Wat belachelijk zeg. Leuke verhalen allemaal. Moet af en toe vreselijk lachen.
Inderdaad fantastische verhalen!! Ben begonnen te lezen voor mijn bevalling en gaf me toch een steuntje in de rug 1e bevalling (thuisbevalling)begon erg snel 1 dag voor ik ingeleid zou worden (41+4) begonnen toch de weeën van 2cm naar 7 cm in 2 uurtjes. Daarna was het over. Wist al tijdje niet meer waar ik het zoeken moest maar heb volgens mij geen raarder dingen gezegd als dat ik het niet meer kon. Na poging tot katheteriseren om blaas leeg te maken, spierontspanner en rustgever en dreigen met ziekenhuis na 7 uren nog steeds maar 8 cm. Ik mocht proberen te persen terwijl het randje weg geduwd werd. Na 2 uur persen en onderhand geen weeën meer is ze dan toch nog thuis geboren. 2e bevalling ingeleid met 39+1 ivm zwangerschapssuiker was het tegenovergestelde zo ongeveer. Na moeilijke zwangerschap met bekkeninstabiliteit, zwangerschapssuiker en verschillende opnames in het zh met dreigende vroeggeboorte zouden ze beginnen met vliezen breken wat niet lukte, had toen kleine 2 cm ontsluiting. Eerst ballonkatheter ingebracht die er binnen 2 uur uitviel. Er zou gekeken worden of deze dan wel goed geplaatst was of dat hij gewoon snel zijn werk had gedaan. Mocht mijn broek wel weer uitdoen toen er gebeld werd met spoedgeval. Moest hier 2 uur op wachten en bleek de katheter toch goed zijn werk te hebben gedaan, yes! Kreeg hier geen weeen of krampen van maar toch een extra cm onderweg naar de verloskamers. Nu lukte vliezen breken wel erg goed en infuus met weeenopwekkers aangezet op laagste stand (0,6) en 5 min na ze de kamers uit waren begonnen de weeen. Op de monitor ging de lijn ipv ophoog steeds naar 0 (even later in een rechte lijn boven de 100). Ik dacht dus dat het geen effectieve weeen waren ondanks het opeens allesoverheersende gevoel het niet meer aan te kunnen (dus 7 cm ontsluiting). Even later zei ik tegen mijn man dat ie nu de zuster moest bellen want had gepoept (eindelijk na 2 dagen) en had t veel te warm voor mijn trui (vergeten voor het infuus een beval t-shirt aan te trekken oeps), toen de verpleegster binnen kwam pakte die direct de telefoon op verloskundige te bellen en te zeggen dat ze NU moest komen. Ze kwam direct en zei bij binnenkomst nog 2 persweeen dan is het er. Geloofde er helemaal niets van, wat ik ook heel vaak gezegd heb (omdat vorige bevalling zo moeilijk ging) en moest op mijn rug draaien. Dit wilde ik niet, toch gedaan verloskundige doet handschoenen aan draait zich om en kon zoon direct opvangen. Ging dus inderdaad erg snel!
Hier de 3de bevalling gehad. Om 1915 vliezen gebroken met 4 cm ontsluiting. Om 2025 roep ik mijn vk om te zeggen dat ik moest persen dacht ik. Dus moest op bed komen liggen ze toucheert en zegt mag nog niet staat nog een randje. Dus ik spring van mijn bed af want mocht nog niet toch. Op dat moment begint mijn been te trillen dus ik vraag wat gebeurt er? Ik sta nog steeds en buig mijn hoofd toen was het hoofdje al geboren. Dus ik mijn hand op het hoofdje gelegd dacht ze valt er zo uit. Zegt de vk kom op bed dus ik zeg Hoe dan er hangt een hoofd uit hoor! Ben kennelijk op bed gekomen en om 2029 was het lijfje ook geboren. Ging zo snel allemaal echt bizar. Het meest bizarre was nog wel terwijl haar lijfje nog geboren moest worden ze al huilde daar heb ik nog over gezegd hey ik hoor een baby huilen vk gelijk ja dat is jou baby. Ik weer Hoe kan dat nou lijfje is er nog niet.
Heel interessant en vaak ook hilarisch om te lezen! @MyrtheT Wow dat ging bij de laatste bevalling echt heel snel ineens. @ Zally Bizar idd van dat huilende kindje terwijl ie er nog half 'in' zat!
Ik heb afgelopen week naar het personeel in de verloskamer geroepen dat ze allemaal (gyn, verloskundige en twee man verpleging) gek zijn geworden... ''Jullie zijn allemaal gek geworden!! Gek, helemaal gek, knettergek!! Jullie sporen niet!!'' (Ik moest gaan persen terwijl ik nul komma nul persweeen had!!) Naderhand heb ik daar m'n oprechte excuses voor aangeboden... Net als mijn gesmeek om niet op de computermuis te klikken op het moment dat ik een wee had. (Werkelijk waar, dat geluid ging door merg en been!! Haha) Maar wat echt super grappig was dat de arts de vliezen van kindje 2 ging breken en ze tegelijkertijd opdracht gaven om met alle kracht te gaan persen. Één van de verpleegkundigen kon toen ook haar reserve schoenen in de wasmachine stoppen hahahaha
Heerlijk topic dit, heb er voor mijn bevalling veel aan gehad. Ben nog bezig mijn bevallingsverhaal op papier te zetten. Zit al op 5 A4tjes Echt alles wat ik me kan herinneren schrijf ik op, met Hulp van mijn man. Leuk voor later (want merk nu al dat je veel vergeet) en voor mijn eigen verwerking. Ik kan me namelijk ook veel niet meer herinneren. Mijn verhaal houden jullie nog te goed, zit alleen te twijfelen hoe uitgebreid ik het hier neer zal zetten.
De thuisbevalling van mijn tweede zoon ging heel snel. Toenmalige vriend was nog maar net terug na het wegbrengen van onze oudste en kreeg een telefoontje over werk terwijl ik met persweeën op bed lag. Ik was zwaar geïrriteerd dat hij op zo een moment over werk kon praten en riep: "(...) put down the fucking Phone, you are having a baby". Een pers wee later werd onze zoon geboren. (De kraamverzorgster vond dit blijkbaar erg grappig en had het er daarna nog een paar keer over) Terwijl ik bij mijn eerste zoon (ik was toen 23) als de dood was om te poepen tijdens de bevalling heb ik bij mijn derde (sorry voor mijn taal ) mijn darmen helemaal leeg gepoept! Hij bleek een sterren kijkertje dus zijn achterhoofd drukte lekker op mijn darmen (en zorgde voor heerlijke rugweeen). Daarnaast was ik 10 jaar ouder en interesseerde het me alleen dat ie eruit kwam! Ik heb hem er echt, zoals Surinamers wel zeggen, eruit gepoept! Tja tijdens een bevalling zijn we niet echt op ons charmanst...