Hoi hoi. Ja het was vooral het controlegevoel bij mij. Bij de 1e heb ik er een keer met de VK over gepraat. Uiteraard toen ik al zwanger van de 2e was Verder wel met mn man maar al luistert die wel hij weet niet wat het is. Na de tweede heb ik er niet veel over gepraat. Het ging ook erg vlug en we hadden een vervelende VK. Nee verder praat ik er ook niet over. Het is natuurlijk al wel minder geworden, ik denk er niet elke dag aan ofzo. Maar ineens kan het me weer aanvliegen.
ik lees nu een beetje boel over je man die veel werkt daarnaast wel verlof opneemt voor zn ouders( begrijpelijk).. maar waarom niet een dag verlof voor jou dan om de maand? Zodat jullie lekker wat met het gezin kunnen doen? Daarbij lees ik ook dat jullie weinig toe willen geven om nader tot elkaar te komen, dan kan er natuurlijk ook weinig. Als jullie beide neit ergens minder tijd in willen steken om die tijd te steken in samen zijn dan kun je wel oplossingen bedenken maar die zijn er dan denk ik zeer weinig behalve de tijd uit zitten en het accepteren..
Dat gevoel heb ik ook heel sterk... Het lijkt wel of TS een kant-en-klare oplossing verwacht, waar ze iets mee kan doen en dat ze dan ineens weer tot elkaar zijn gekomen. Maar daadwerkelijk investeren in elkaar is moeilijk moeilijk, kan niet, geen tijd, etc. Samen weggaan? ... kan niet, want geen oppas. Oppas regelen? ... kan niet steeds oppas vragen. Relatietherapie? ... hoeft niet, want de basis is goed. Therapie om te leren hoe je écht je hoofd leeg kunt maken? ... kan man écht niet, want al jaren zélf geprobeerd + met tips van familielid. Toch therapie? ... man accepteert waarschijnlijk geen hulp. Man minder werken? ... kan niet, want het is zo druk op het werk en anders moeten andere collega's het werk doen. (En het eeuwige 'hierna wordt het beter') Je eigen relatie vóór het werk van zijn collega's laten gaan? ... Dat is kort door de bocht. Badderen en dat soort dingen samen? ... niet echt jullie ding en 'doe je niet snel in deze nuchtere toestand' (wat dat ook mag betekenen). Nieuwe dingen ondernemen?... makkelijker gezegd dan gedaan. Reactie op specifieke tips om te gaan doen samen: ... Geen tijd voor. Minder naar de kerk? ... Daar doen we geen concessies. Dan maar zakelijk een afspraak in de agenda prikken? ... Niet nodig, ik ben er altijd. TS, heb je het zelf wel door?
Haha ja klinkt wel echt erg hoor als je het zo opschrijft. Dacht dat er ook wel wat positieve dingen bijstonden dat zal ik dan maar eens terug lezen. Maar ik heb wel gezegd dat het niet zo makkelijk is als het lijkt. En daar blijf ik bij.
Het is misschien ook niet zo makkelijk als het lijkt, maar jij ziet alleen maar beren op de weg. Ik zie jou nergens zeggen: JA! Dat ga ik doen! Je kunt altijd proberen en als het niets blijkt te zijn/niet blijkt te werken, dan heb je het in elk geval geprobeerd.
ìk zou zeggen probeer s'avonds wat meer naar elkaar te trekken oftwel knuffelen of samen film kijken.. dan heb je in ieder geval iets, maar als het allemaal zo ingwikkeld is vraag ik me af of jullie neit daadwerkelijk stappen moeten gaan ondernemen in de zin van je man een extra dag vrij ofzo..
Maar ik weet ook gewoon écht niet wat ik moet doen en wanneer. Ok op jullie manier dan. Vanavond is hij als het goed is thuis. Wel wat later maar dan kunnen we in ieder geval koffie drinken. Dan zal ik hem eens even plat knuffelen dus. Haha hij zal raar op kijken. Weetje ik kan dat ook gewoon niet (meer) als ik m zo weinig zie. heeft niks met de liefde maar met de gewenning te maken en dat probeerde ik steeds al te zeggen. In de vakantie gaat het veel beter,dan ontspant hij steeds meer en gaat het op t laatst weer vanzelf, net als 'vroegah'....
en als je nou eens rewoon rechtuit tegen heb zegt dat je graag wat meer samen wil doen om weer wat dichter bij elkaar tekomen.. Wie weet zit hij ook wel ergens mee en dat platknuffelen zou ikgewoon doen
Dit ligt meer aan mij he, dit gebed van de relatie haha. Meer tijd heb ik al heel vaak gezegd dat wordt m niet. Meer knuffelen wil hij zeker wel
Ja, je kunt samen koffiedrinken.... Maar je kunt ook een lekkere fles wijn open trekken. De kaarsjes aansteken. (Wij leggen weleens een matras voor de open haard) en hem uitgebreid masseren. Neem de tijd en vergeet geen plekje. Daarna doe je een spelletje waarheid of durven Of je gaat koffiedrinken en knuffelen
1x per maand oppas regelen moet trouwens te doen zijn hoor. Ga je op zondag lekker samen ergens een hapje eten.. naar de bios... sauna... terrasje zitten... casino... naar vrienden een potje kaarten..
Vervelend voor je, ik kan me voorstellen dat je niet zo maar een knop om kunt zetten. Tegen je gevoel in iets doen raad ik echt niet aan, het moet wel prettig voelen. Is het voor jou een idee om er met iemand over te praten? Misschien is het vertellen ervan genoeg, hardop uitspreken wat je hebt gevoeld en een soort van erkenning en troost krijgen voor de nare gevoelens. Het is niet niks en moet je niet wegstoppen hoor Ik hoop dat je jezelf meer gunt. Je bent echt belangrijk genoeg meid, het kan in hele kleine stapjes.
Dankjewel, Lief dat jullie allemaal meedenken! Ik heb goed contact met mn zus en moeder maar praten zeker niet intiem. Ik heb wel een goede vriendin maar het is moeilijk om over zoiets te praten...
Misschien is het vertellen van emoties zoals je aangaf, controle kwijtraken, iets wat je wel met hun kan bespreken? Heeft je zus kinderen, misschien deelt zij die ervaring wel. Het hoeft niet te gaan over jou en je man, ik had zelf na mijn bevalling de behoefte om uit te spreken dat ik het gewoon heel moeilijk heb gehad, dat ik het gevoel had te falen, dat ik bang was dat ik het niet goed genoeg deed. Dat ik geen controle had over de pijn. Het hoeft natuurlijk niet he, maar soms is een luisterend oor fijn. Soms krijg je veel terug als je je kwetsbaar opstelt. Zou je er wat aan hebben om dit aan je man uit te spreken?
Ja misschien. Eerst deden we dat ook meer maar hij heeft het zo druk en is juist heel nuchter al heeft hij alles voor me over. dat praat moeilijker. En er doen zoveel mensen een beroep op hem.. Maar dat vind ik dus moeilijk, me kwetsbaar opstellen. tegen een ander kan ik dat al helemaal niet! In onze fam. praten we niet zo met elkaar. Ja 1 kind maar wel een KS. Het is inmiddels ook al meer dan 2 jaar geleden ik heb ook niet echt het gevoel meer dat ik er over praten kan/moet. Liever helemaal niet.
Heb met verbazing het topic gelezen. Het lijkt wel of jullie beiden er niets voor over hebben om je relatie te redden. Misschien moet je er even aan denken, dat als je zo door gaat je totaal langs elkaar heen leeft en het over een paar jaar klaar is tussen jullie, wil je dat? Een relatie is een werkwoord, je moet er beide aan blijven werken. Ik heb hele goede tips voorbij zien komen, en overal is een oplossing voor. Be wise, keep your romance alive!
Vanavond zeg je tegen hem, dat hij morgenavond vrij moet houden (of volgende week zaterdag). Verder niks. Dan regel je een oppas (beperk je niet tot de standaard oppas! Er zijn echt veel meer mogelijkheden dan je in eerste instantie denkt! Ga heel hard je best doen om iemand te vinden, moeder, zus, misschien wel een nicht, buurmeisje, dochter van vriendin, vriendin zelf, een leidster van de kinderopvang of PSZ, iemand van de kerk, of zoek een 'oppascentrale'. En reserveer dan een leuk, niet te druk, restaurant voor jullie tweetjes. En geen excuses verzinnen over waarom het niet kan, niet uit komt, etc. Gewoon doen en eventuele problemen aanpakken als ze op je pad komen, niet nadenken over wat mógelijk in de weg kan liggen.
We zijn net weg geweest met uit eten En een hobby is dat niet of zo. Dat wordt m iig niet dus. Maar goed, hij is vanavond vrij EN morgen dus mooi man.