Hallo de titel zegt het eigenlijk al een beetje. Ik ben na 5 jaar, 5 icsi's eindelijk nu 5 weken zwanger, maar voel me sinds ik positief heb getest zo rot en het wordt met de dag erger. Wij hebben september vorige jaar een miskraam gehad 5 dagen nadat ik positief had getest. Toen zat ik echt op een roze wolk en stond er helemaal niet bij stil dat het wel eens mis zou kunnen gaan. Maar nu, kan ik er niet eens van genieten. Die wisselde zwangerschapssymptomen helpt ook niet echt. Soms ben ik savonds kapot en de andere dag is er niks aan de hand. Voor de rest wel last van borsten en af en toe eens weeïg. Ik heb ook 8 dagen heel licht bloedverlies gehad, maar dit is nu sinds 3 dagen gestopt. Gelukkig heb ik 7 april de eerste echo(6w 4d) ook dit vind ik erg spannend want ik kan me gewoon niet voorstellen dat er echt iets zit dan. Ik had nooit verwacht dat ik me zo ellendig zou voelen na zo lang wachten op een kindje. Ik weet dat dit waarschijnlijk vanzelf overgaat maar moest het even van me afschrijven.
Heel herkenbaar! (dat gevoel an een miskraam dan, niet ICSI) November een miskraam gehad met 8,5 week, was er helemaal kapot van. Dus toen ik de 2e ronde daarna weer zwanger was in eerste instantie heel blij maar ik controleerde (en nu nog steeds soms!) of ik geen bloed in mijn onderbroek had. Pas na 3 goede echo's en 2x het hartje hebben gehoord heb ik er vertrouwen in. En tóch gaat het gevoel nog niet helemaal weg. Voel me immers goed nu, ben wel zwanger maar voel nog niks. Ik wil je toch een fijne zwangerschap wensen en hoop dat je er snel van kan genieten! Na zo'n lange tijd en ook nog eens een miskraam erachter aan is het je gewoon gegund!
gelukkig ziet het er bij jou nu mooi uit! ruim 14 weken zwanger! gefeliciteerd! Ja snap mijn gevoel echt niet. voel me er gewoon schuldig over.
Ik heb er geen ervaringee maar kan me wel voorstellen dat je je zo voelt. Ik hoop voor je dat alles goed zal gaan en dat jullie over een paar maanden eindelijk een kindje mogen verwelkomen.
Hoi..ik snap je volledig!! Heb vorig jaar augustus ook een miskraam gehad en nu bijna 6 weken zwanger..geloven doe ik het ook nog steeds niet en durf ook niet te hopen..ik denk dat we ons niet schuldig hoeven te voelen maar dat we ons zelf beschermen op een bepaalde manier..Wil je heel veel succes wensen met je echo en hoop dat alles goed is..
Dank je wel! Het blijft spannend en wat hierboven wordt gezegd: we proberen ons waarschijnlijk te beschermen. Voel je vooral niet schuldig, je kan die angst ook bekijken als iets positiefs. Bang om dit kleintje te verliezen geeft, in mijn ogen, aan hoe graag je dit kindje wil! Succes en veel plezier met de echo!
Ik denk weleens dat het komt omdat je je gevoel niet ineens kunt omzetten. Dat het dus niet met deze zwangerschap te maken heeft, maar juist de naweeën van het hele traject hieraan voorafgaand. Ik had het ook, nu niet meer. Bij m'n eerste kindje kreeg ik het pas toen die al een half jaar was. Een soort verwerken van emoties?
Het is helemaal niet gek wat je voelt. Wat je hebt meegemaakt dat ben je ook nog aan het verwerken! En het is gewoon enorm spannend de eerste weken. Ik zelf begrijp je heel goed ik heb een jaar geleden een MA gehad met de 2e echo en daarna 2 vroege miskramen gehad, ben nu ruim 11 weken zwanger maar ik kan nog steeds niet optimaal genieten, paniekanvallen zitten er zelfs tussen. Heel vervelend maar wat wel weer heel fijn is, is dat ik elke 2 weken voor een echo mocht, de eerste had ik al met 5 weken omdat ik bang was dat het een bbz was maar dat bleek een cyste te zijn, wat gelukkig geen kwaad kan voor het nieuw leventje wat in mijn buik wordt gecreëerd. Daarna elke 2 weken en nu heb ik 9 april de intake. Het blijft spannend en het enige wat ik tegen je kan zeggen probeer dingen te zoeken zodat je kan ontspannen, zoek afleiding en hou het bespreekbaar met je partner, dat hielp bij mij. Ik wens je heel veel succes en hier kletsen op het forum helpt ook!
Heel normaal! Voor jou en veel anderen is die eerste tijd geen roze wolk meer. Nooit meer. Laat je niet aanpraten dat dat gek is. q
Herkenbaar. Hier geen icsi, maar vijf mk voordat ik zwanger bleef. Heb elke week een echo gehad. Eerst dacht ik bij een kloppend hartje voel ik me beter. Niet! Toen bij de twaalf weken grens wel. Niet! Toen bij de twintig weken echo wel. Niet! Dan bij 24 weken. De grens die het zkh aanhoud. Niet! Kortom, de hele zwangerschap eigenlijk niet. Pas toen hij geboren was. Heb wel geniet momenten gehad hoor, maar zwanger zijn is echt niet mijn ding. Wat ik wil zeggen, het is niet erg dat je je zo voelt. Er zijn echt meer vrouwen. En idd, het betekend dat jullie kindje erg welkom is (ook bij vrouwen die het niet zo voelen hoor, dat bedoel ik niet) als je je nu al zorgen maakt. Zorg er alleen voor dat je niet doorslaat. Ik merkte na de zwangerschap dat ik mij erg heb gedistantieerd van alles. Ik vond dat ik niet zo dik was ed. We hebben dus wel een 3D echo laten maken en buikfoto's. Achteraf kan ik daar ontzettend van genieten en zie ik dat ik toch best wel een flinke buik had. En nu een flinke zoon, haha.
Ook hier zo herkenbaar! Ik ben na al die mislukte behandelingen gewend geraakt aan het omgaan met teleurstellingen. Ik bereid me weer voor op een witte test en mislukte poging. Toen had ik op 13-2 een positieve test! Ik wist me geen raad. Dacht serieus dat de test kapot was. Ik wist niet hoe ik me moest voelen! Blij? Wat is dat? Zwanger, ik??? Nee joh! Door twee mooie echo's en gesprekken bij maatschappelijk werk ( liep ik al tijdens het icsi traject) begin ik nu het besef te krijgen en maakt angst langzaam plaats voor geluk. Je bent zeker niet de enige! Ik wens je een hele fijne zwangerschap!
Je hormonen gieren door je lijf, je bent vijf jaar bezig geweest. Daar gaat zoveel emotie inzitten, fantaseren, hopen, verdriet, ongrijpbaarheid. Je hebt veel tijd gehad erover na te denken hoe fantastisch het zou zijn als dat brandende verlangen in vervulling zou gaan. Misschien te roze. En nu is het zover en voel je, je schuldig omdat je niet meteen op de roze wolk zit want dat hoort toch zo? Vooral na zo'n gevecht... Nou nee Je bent net zwanger. Je hebt echt langer nodig voor die knop omgaat. Je hebt zoveel meegemaakt, en je weet hoe kwetsbaar een zwangerschap kan zijn. Je staat er gewoon niet onbevangen in. Je hebt al zoveel pech gehad, waarom zou het nu dan eens goed gaan? Ik heb dezelfde gevoelens gehad en hopelijk verwoord ik zo je gevoelens een beetje goed? Als ex-mede MMMer De eerste weken zullen spannend zijn. Ik leerde het langzaam los te laten rond de twaalf weken. Want weet je, er komt altijd wel een reden of een ervaring/verhaal naar boven dat het mis gaat. Geef jezelf wat langer de tijd. Je hebt zolang in de niet zwangere modes geleefd. Je hoofd is niet over en nacht ineens om. Maar er komt een dag en dat was toen ik de kleine ging voelen, dat ik echt los liet. Dan is het jouw beurt om te genieten en met je buik te pronken, in de baby winkels je zakken leeg kopen. Maar voor nu, neem het stap voor stap. Het is geen must dat je gelukkig nu al bent. Eerst de echo, dan de tweede echo. Stap voor stap. Wat je in vijf jaar hebt opgebouwd haal je er in 5 weken niet uit. Knuffel! Als je wil, hier is ook een topic van MMM ers die zwanger zijn. Daar herkennen we al je gevoelens en kun je, je ei kwijt.
Heel herkenbaar. Soms geloof ik nog niet dat ik zwanger ben. Nu ik wat spulletjes mag gaan kopen, wordt het echter. Maar daarvoor gewoon de angst voor de teleurstelling. Knuff!
Ik herken zo je verhaal.gefeliciteerd meis X Hier het zelfde na 15 jaar proberen,6 miskramen in loop der jaar 6 iui 6 terug plaatsing ivf zwanger. Ik heb maandag in paniek ziekenhuis gebeld met positieve test, advies was probeer voorzichtig blij te zijn kan altijd fout gaan wij wachten op éérste echo op 14 april,die is voor ons heel belangrijk daar ging het vaak mis. Toch probeer ik blij te zijn,maar ook bij toilet check ik en ben ik soms bang door afscheiding van bolletjes utrogan. maar dan hou ik mij voor kan ook goed gaan .Ik heb tenslotte een grote zoon van 16. Ik duim voor je,en met steun hier van iederee komenn we de weken wel door.
Heel herkenbaar! Dit is een heel normaal gevoel na alle ellende en teleurstelling die je hebt gehad. Ook even laten controleren of je geen vitamine tekort hebt, daar kan je je soms ook wat verdrietiger door voelen. Ik slik nu extra vitamine bij en heb geen last meer gehad van dat sombere gevoel. Heel veel succes 7 April en probeer afleiding te zoeken, dat helpt vaak ook wel
Heel herkenbaar! Ik ben na dik 4 jaar zwanger geworden via ivf en een aantal miskramen gehad. Ff steuntje in de rug: ik heb gister de 2de verjaardag van mijn twins gevierd!
Linbabylin hoe is het nu met je?? Voel je absoluut niet schuldig hoor! En denk alsjeblieft om jezelf. Die hele MMM is niet niks jarenlang geleefd tussen hoop en vrees. Zelf ben ik nu ook zwanger na zo'n 4jaar bezig te zijn geweest. Mijn roze wolk is ook nog ver te zoeken. Dikke knuffel!!
Lin, gefeliciteerd meid...eindelijk!! Snap dat je onzeker bent en jezelf wilt beschermen, dat is niet zo gek...na het gevecht wat je geleverd heb! maar probeer positief te blijven... Liefs Pindakoek
Toen ik eindelijk zwanger was na vele behandelingen, ivf en cryo tp. Zat ik de eerste weken ook niet op een roze wolk. Kon mezelf wel een schop geven. Jaren van behandelen, prikken, echo's etc en dan lukt het eindelijk en dan blijft de rosé wolk weg. Ik denk dat het kwam door de hormonen. Bij 10 weken zag ik een springend kindje op de echo, vanaf toen was ik om. Bij de tweede was ik wel meteen helemaal happy, ondanks alle zorgen. Je kunt er niets asn doen, het zijn je hormonen, angsten etc.