Ben vorige week zondag het vruchtje verloren na cytotec. Nu alweer aan het werk en leven weer aan het oppakken. Ook contact gehad met Gent en na volgende cyclus kunnen we weer proberen en dan medicatie vanaf eisprong.
oww neeee he Marjol bah!!! Ik heb terug zitten lezen en ben me weer wezenloos geschrokken. Waarom altijd jij ik vind het zo oneerlijk voor je hele dikke knuffel van mij! Ik ben ook nog steeds niet zwanger. Me curretage is nu bijna een half jaar geleden. Normaal raakte ik snel zwanger (vorige mk was een ongelukje) dus ik ben erg teleurgesteld dat ik nu nog niet zwanger ben. Ik zou nu zo'n 8 mnd zwanger zijn :x Ik weet ook zeker dat we seks tijdens de eisprong hebben dus daar ligt het niet aan. Chromosomen en stolling ed. is goed. Over 3 weken krijg ik een hysteroscopie om te kijken of ze daar misschien nog iets afwijkends vinden. Nog iets schokkends waarvan ik hoop dat niemand me zal veroordelen; Mijn man heeft een slippertje gemaakt en mevrouw is zwanger. Nu al 3 maanden ver, Ik weet het pas een week of 2 maar iedereen uit de familie en zijn vrienden wisten het allemaal al. Zij is zwanger van een kindje waarvan ik zwanger moest zijn.. Ze weet en wist overal vanaf dus ze heeft dit bewust gepland aangezien ze van de eerste ontmoeting zwanger is geraakt. Ze pest me ook nog is hiermee om me jaloers te maken en te stoken. Zij is helaas verliefd op mijn man geworden. Dit is de periode waarin we nog eenmaal proberen te vechten voor ons gezin en we hebben zeker ook veel hulp nodig om dit in goede banen te leiden.. Maar dit hele gebeuren maakt het al extra stressvol en nog extra met het oog op mijn wens. Ik heb dus echt een moeilijke periode. In het echte leven ben ik niet zo'n prater.. dus vandaar dat ik het even van me af moest schrijven en echt hoop dat niemand mij zal veroordelen omdat ik ons huwelijk nog een laatste kans wil geven. Wie weet lukt het ons wel hier bovenop te komen en dan zijn we samen weer een stukje sterker.
Pfoei Lauraa, wat heftig zeg!!! Ik denk niet dat het aan ons is om jou uberhaupt te veroordelen, en al helemaal niet als je in zo'n complexe en moeilijke situatie zit. Ik vind het heel sterk en moedig van je dat je wilt vechten voor je gezin. Waar put je je (wils)kracht uit? Hoe staat je partner hierin? En hoe wil hij het straks gaan doen met dat andere kindje? Joh, wat enorm wrang ook dat jij niet zwanger bent en zij wel.... $#@%@$^$%#$@!!! :x:x Knuffel!
Laura wat heftig allemaal. Idd wat Mieksel zegt het is niet aan ons (en eigenlijk aan niemand) om jou hierover te oordelen. Ik vindt het alleen maar ontzettend knap en moedig van je dat hem nog n kans geeft. Ik kan alleen een ding zeggen blijf wel bij jezelf, raak jezelf hierin niet kwijt. En dat zij zwanger is, ik heb er geen goed woordje voor en kan het hier wel neer zetten maar dat word toch aangepast door beheer Marjol, ook voor jou nog steeds een dikke knuff. Ook al reageer ik niet vaak en ben ik minder online ik denk vaak aan je.
Eva heeft net een flinke griep gehad, waarschijnlijk het rsvirus. Wat ben ik geschrokken. Afgelopen vrijdag begon het met veel spugen (eigenlijk al die week daarvoor met af en toe 1 fles per dag eruit gooien). Maar vrijdag was het dus met alle voedingen, we zijn toen terug gegaan naar 50cc maar zelfs dat gooide ze eruit. Zaterdag veel snotteren en begon het hoesten. Nog steeds spugen maar we konden stapsgewijs opmhoog met voedingen. 'S avonds nog naar de huisartsenpost geweest omdat ik het gevoel had dat ze benauwd was. Gelukkig had ze geen koorts en de arts gaf aan dat ze een bovenste luchtweginfectie heeft en dat we haar goed in de gaten moesten houden. Zondag op maandag nacht, heel veel hoesten af en toe hield ze haar adem in en werd ze wat suffig. Weer contact gehad met de arts, nog in de gaten houden. Op een gegeven moment is ze van vermoeidheid wel in slaap gevallen. Maandag kinderarts, en die gaf aan dat ze waarschijnlijk ook reflux heeft en dat de hoest ook prikkeld. Nu drinken verdikt en ik heb gewoon een heel ander kind nog wel een nare hoest maar minder dan afgelopen weekend. Ze groeit als kool, 3600gr : Ik wist niet dat ik me zo'n zorgen kan maken joh
Laura wat verschrikkelijk. Ik veroordeel je niet en kan begrijpen dat je vecht voor je gezin. Zeker met drie jonge kinderen. Het is voor mij wel moeilijk om te lezen dat zo iemand zwanger is geworden en gebleven...leven is soms zo oneerlijk. El: verschrikkelijk he al die zorgen. Ik merk het nu aan mijn moeder. Die is nog steeds erg bezorgd om mij en ben al 34. Hopelijk gaat het al weer een stuk beter met je kleintje. Het is zo zielig als ze ziek zijn.
Jeetje. Lijkt me ook zo moeilijk je leven gewoon op te pakken, alsof er niks aan de hand is. Dit is niet zo maar een miskraam. Maar een situatie die gewoon ontzettend triest is en kan me voorstellen dat het moeilijk is om hoopvol te blijven. Zou mij moeilijk lukken denk ik. Veel sterkte
Ja als moeder zijnde wordt je ineens heel kwetsbaar he. Vervelend dat ze reflux heeft. Mijn beide meiden hebben het gehad, de oudste heel erg en de jongste minder. Laura heeft er ik ervaring mee, meen ik?
Sorry. Ik weet dat je vraagt niet te veroordelen, maar dat vind ik dus erg lastig. Allereerst. Wat naar! wat naar dat je nog niet zwanger bent. Na de mk moest ik eerst de uitgetelde datum voorbij, en de maand er op was ik zwanger. En wat naar dat je man een slippertje heeft gemaakt! Vreselijk! Maar een paar dingen begrijp ik niet.. Hoezo was het van haar gepland? Van een keer kan je ook zwanger raken. Jij bent zelf ook ongepland zwanger geraakt toch? Dus dat kan wel. En ze pest jou er mee?! Wat een draak! Hoe reageert jouw man hier op. Gaat ie er tegen in, of zit ie nog even te genieten dat ze ook verliefd op hem is? Hoera twee vrouwen die me willen En zijn familie en vrienden wisten ervan, maar vertellen het jou niet even? Ik snap hier niks van En jij wil je huwelijk een kans geven... Ok, dat kan. Maar hoe dan straks met dat kindje. Gaat hij daar een vader van zijn? En wil jij nu, ondanks dit alles (alcohol, overal braken en plassen als ie dronken is, en alles laten liggen, slippertje plus zwangerschap, verzwijgen) toch nog seks en een kind van hem.... Stabiele en liefdevolle basis.... Je hebt straks al 3 kinderen die de juiste zorg nodig hebben. Hoe dit ook afloopt, samen verder in je huwelijk, of scheiden, de kinderen merken dat er iets is. En dat ze een half broertje of zusje hebben. En dan ben je nu ook volop bezig in verwachting te raken.... Nee ik snap hier echt niks van. Ik denk dat je zo graag zwanger wilt zijn, dat je nu niet meer kijkt naar het belang van je kinderen, maar naar je eigen belang...
Laura hoe gaat het nu met je? En Marjol, hoe gaat het met jou lieverd? Hier gaat het even lichamelijk wat minder. Ik heb weer een peri anaal abces 6 jaar terug had ik het ook, toen wist de huisarts niet wat het was omdat er aan de buitenkant niks te zien was. Gevolg na 4 weken zat ik aan de morfine van de pijn, kreeg ik koorts en lag savonds om 01.00 op de operatie tafel. 2 jaar daarna weer een abces, gelukkig wist ik gelijk wat er aan de hand was en werd ik binnen 1 week geholpen. Gisteravond begon de pijn weer, en vandaag neemt de pijn toe. Ziekenhuis gebeld, en ik kan pas 9(!!!) april terecht. Als de pijn te erg wordt dan moet dus maar naar de spoedeisende hulp was hun antwoord want ze zitten helemaal vol. Ik kijk er heel erg tegen op, tegen de pijn. Het zit op zo'n klote plek, mijn eerste onrustige nacht heb ik al gehad, zitten begint ook al pijnlijk te worden. Pffffffffff sorry voor mijn klaagzang maar het moet er even uit
Afgelopen vrijdag op zaterdagnacht beroerd geslapen, had behoorlijk wat pijn. Gisteren naar de spoedeisende hulp gegaan en daar hebben zen echo gemaakt. Bleek inderdaad een abces te zijn alleen deze zat erg diep. Om 14.00 ben ik geopeerd. Na de operatie nog behoorlijk pijn gehad waardoor ik best veel morfine mocht hebben, alleen daar werd ik op een gegeven heel erg misselijk van. Van 16.30-ong 21.00 kotsmisselijk geweest ondanks dat ik spul kreeg via het infuus voor de misselijkheid. Ook tussendoor begonnen met voorzichtig n crackertje te eten wat wel ging met pauzes van n half uur. Rond 22 was de misselijkheid weg en mocht douchen. Ze hadden een gaasje in de wond gestopt en die moest eruit en dan mocht naar huis. Alleen het gaasje zat helemaal ingedroogd in wond, na n uur lang weken en af en toe getrek van de verpleging (en fucking veel pijn) was het gaasje er dan eindelijk uit. Om 23.30 mocht ik dus weer naar huis pfffff het was me het dagje wel.
Eva heeft wonderbaarlijk haar eerste nachtje zomaar doorgeslapen! We waren alleebei door de wekker heen geslapen en schrokken om 05.30 (nieuwe tijd ) wakker. Eva lag nog heerlijk te slapen, toch maar wakkerr gemaakt voor de fles. Vandaag maar de hoeveelheid ophogen zodat ze straks mag doorslapen
En toen lag ik weer in het zh. Dinsdag op woensdag weer last van pijn. Gisteren echo gehad,bleek idd weer n abces te zijn. Ik zou gisteravond om 23.00 geopereerd worden toen de abces zelf spontaan knapte. Lig nu nog in het zh ze gaan nog n echo doen om te kijken of het nu echt weg is. Zo niet dan alsnog operatie en anders mag ik naar huis. Pffff ben er helemaal klaar mee