Zit even compleet te freaken hier. Vrijdag uitslag van de combitest gehad. Die was toen 1:277. Prima toch??!! Maar de afmeting van het kindje liep ook 2 dgn voor. Dan moet het herberekend worden. Nu belde ik dus vandaag voor de uislag en was het opeens 1:132. WTF. Dus nu opeens wel een nipt screening ws. Baal er zo gruwelijk van. Geen zin in ook maar een centje extra spanning. Sorry ego.
Hoi meiden, Ik heb al een tijd niet gereageerd, volg jullie stiekem wel hoor! Daisy: Wat ontzettend fijn dat je de ruimte krijgt! Dat geeft een beetje rust, het gevoel dat je het zelf in de hand hebt, fijn! Laute, wat een nare ervaring op je werk!! Heel vervelend. Het is ook lastig voor sommige mensen om iets te vragen of zeggen, maar ik denk altijd: je kunt toch op zijn minst zeggen dat het fijn is dat je er weer bent, of vragen: gaat het een beetje? Zo moeilijk is dat niet lijkt me. Hier hen ik dat ook gehad, er zijn mensen die ik bewust niet meer zie omdat ze nooit iets gevraagd hebben. Wat een prachtige herrinnerings plekjes zag ik voorbij komen, wow!! Hier: Helaas voel ik me niet zo goed. Lichamelijk prima, maar geestelijk zit ik er een beetje doorheen. Het voelt alsof ik nog niet blij mag zijn dat ik zwanger ben, ik voel me dan zo schuldig tegenover M*. Herkent iemand dit? Ik wil gewoon mijn mannetje, die er nu in blakende gezondheid had moeten zijn, ik had nu niet zwanger moeten zijn, maar vol trots met hem moeten pronken.... Hoe fijn t ook is dat ik zo snel zwanger ben geraakt, soms denk ik dat het een beetje te snel is... schuldgevoel naar M*, schuldgevoel naar dit kindje, zoveel verdriet wat er uit komt, angst of het wel goed is met dit kindje, bah zoveel gevoelens, ik kan het even niet aan. Aanstaande zaterdag gaan mijn man en ik een herrinneringskistje bestellen, en alle foto's uitprinten, ik wil alle spulletjes en herinneringen erin doen. Ik hoop dat dat rust geeft, dat ik dan alles gedaan heb wat ik wilde doen voor onze M*. Ik herbeleef ook steeds gedag van de bevalling... ben er zo mee bezig. 2 weken geleden ben ik naar de psycholoog geweest, en afgelopen week. Het plan is elke 2 weken. Dat doet me wel goed. Aanstaande donderdag is de echo, heel spannend en ook leuk natuurlijk. Al voel ik de blijdschap nog helemaal niet, ik hoop dat dat dan komt. Sorry voor mij lange verhaal, ik moest het even van me af schrijven en hoop dat er meiden zijn die dit herkennen. voor alle meiden wens ik het beste en voor de gene die in spanning wachten, ik duim dat jullie zwanger zijn!! Xxx
Wendy pfff schrikken lieverd. Maar de kans is nog steeds heel groot dat alles gewoon goed is? Helpt dat als ik dat zeg? Of helpt nu even niks? Hele dikke knuff meid schrijf alles van je af hier! Joybas meid heel herkenbaar. Ik was ook snel zwanger en was zooo angstig. Ook herbeleven bevalling etc en gewoon Noa willen. Het is idd heel snel en de gevoelens kunnen idd nog wat heftiger zijn dan als je later zwanger zou zijn geworden. Maar dit kindje is gewoon voor jullie bestemd! En je mag echt alles voelen hoor. Praat jij ook met iemand? Heb je lieve vriendin om bij uit te huilen? Voel je niet schuldig hoor meis dit is heel normaal wat je voelt. Knuff ook voor jou!
Laute rustig aan lieverd. Ja te veel prikkels he. Heb ik soms ook. Rust is zo belangrijk rouwen is keihard werken! Wat naar van je collega's Missch kun je het tegen eentje zeggen en ook wat je graag wil (mogen n ze bijv alles vragen) want wrsch proberen ze je te ontzien.... erg moeilijk he. Is dat een idee het zelf aangeven? Mensen weten helaas vaak niet waar ze goed aan doen. xxxx dikke knuff
Dais zie je bericht nu pas. Fijn dat het meeviel! Zei ik toch ))) nee grapje hoor. Geniet van tijd met je man en ik lees wel weer hoe het gaat, hier, of op nod topic
haha, je had helemaal gelijk Nu idd genieten van onze twee weekjes vrij! Volgende week wordt het lekker weer als het goed is, dus hopelijk een dagje naar de dierentuin en een pretpark En ondertussen hopen op een fantastisch paasweekend haha @joybas: wat moeilijk dat je zo in tweestrijd zit. Ik herken het ook, maar dan vanwege onze oudste dochter. Ben soms ook wel bang dat Delilah* in de vergetelheid raakt tussen onze oudste en hopelijk ons nieuwste kindje... Maar tegelijkertijd denk ik; hoe kunnen we nou onze verloren kindjes vergeten? Dat gaat gewoon niet en dat is ook maar goed ook! En schuldig voelen hoeft totaal niet, want als je het voor het zeggen had, was je verloren kindje er OOK. Maarja, ik weet dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan. Knuffel meis! @dewendy: wat schrikken! Maar de uitslag valt nog mee toch? (ik heb eigenlijk geen verstand van die test). Maar kan me goed voorstellen dat het extra stress geeft. Maar na die test heb je hopelijk wel extra zekerheid dat het goed zit met je ukkie.
@dewendy: hmm extra spanning kun je inderdaad niet gebruiken. Ik heb de combinatietest zelf niet gedaan dus ik weet eigenlijk niet of de uitslag heel slecht is... Hopelijk krijg je wel snel uitsluitsel, hoe gaat dat nu verder? @mamabs en Daisy: spannend hoor! Deze laatste week zal wel het moeilijkste zijn. @Daisy: gelukkig dat het meeviel bij het UWV, fijn dat je nu twee weken vrij hebt met je man samen. En ook dat je de ruimte krijgt! @joybas: moeilijk al die gevoelens. Toen ik bij mijn psycholoog aangaf dat ik het moeilijk vond weer een nieuw traject in te gaan omdat ik me schuldig voelde zei ze dat nieuw geluk en rouw gewoon naast elkaar kunnen gaan en dat je het ook als iets moois mag zien als het snel zou lukken. Maar je gevoel kan helaas iets heel anders uitspreken soms. Fijn dat de gesprekken bij de psycholoog je goed doen. Ik hoop voor je dat de blijdschap voor deze zwangerschap ook Weer snel komt! @ Conejita: ohh spannend, nog maar twee dagen dus! Hoe voel je je? @hier: weer een paar uurtjes gewerkt. Toen ik naar huis ging en zei dat ik volgende week weer begin met opbouwen vroegen mijn twee collega's hoe het ging. Ik ben toch wel blij dat ik hun ook heel kort mijn verhaal heb kunnen vertellen, daar voel ik me al wat beter door. Ik ben bang dat de grote dip van afgelopen vrijdag en zaterdag ook komt door de hormoonpillen, een van de bijwerkingen is depressieve gevoelens. Het vorige traject had ik er een beetje last van, maar het was te overzien. Ik ben bang dat het nu met al dat verdriet nog heftiger uitpakt, ik hou het maar even in de gaten. Als er een volgende ronde komt en ik heb het dan weer dan moet ik maar eens overleggen mijn mijn arts voor een alternatief.
Hallo lieve meiden, Sorry hoor dat ik een tijdje niet hebt gereageerd, net een hoop bijgelezen. Eindelijk de tijd en regie om dit te doen. Me vader heeft 2 weken geleden een auto ongeluk gehad waardoor ik heel veel in het ziekenhuis was, nu gelukkig weer thuis. verder ontzettend moe en vaak verdrietig, nu eindelijk weer wat rustiger. Sorry, als ik niet op iedereen reageer, ga vanaf nu weer vaker lezen! Khloe, een jongen, wat ontzettend leuk! En nog belangrijker dat alles er weer goed uit zag. En moet je nog wennen aan het idee dat het een jongen wordt? Of valt dat wel mee? Daisy, wat mooi zeg dat kistje, en ook zo mooi dat hoekje wat je voor haar gemaakt hebt! Inderdaad heel fijn dat we die tastbare herrineringen hebben. En zo mooi bedacht dat wegvliegende vogeltje. Gelukkig dat het allemaal meeviel bij de UWV. Spannend hoor, weer bijna testen! Ga voor je duimen! pluis, fijn om te lezen dat het iets rustiger voor je is. Zal inderdaad een stuk rustiger voor je zijn om er niet meer zo contstant mee bezig te zijn. Conejita, wat rot om te lezen dat je zulke moeilijke dagen had, klinkt ook alsof je inderdaad heel veel aan je hoofd hebt. Rustig aan hoor meis en hoop dat het nu weer iets rustiger voor je is. Wat mooi om te zien zeg dat boompje wat je voor noa hebt geplant en de lieve foto en kistje, heel lief allemaal. Spannend hoor woensdag testen! Ga heel hard voor je duimen! Dewendy, wat fijn dat je weer een goede echo hebt gehad! Maar wat ontzettend spannend zeg van die Combinatietest. Jeetje, zulke spanning wil je nu echt niet hebben nee. Hoe lang gaat het duren voordat je de uitslag van die nipt test hebt, hopelijk duurt het niet te lang. Sterkte hoor! Laute,wat rot om te lezen zeg dat ze zo reageren op je werk, nouja of eigenlijk niet reageren, snap dat het moeilijk is voor anderen maar je kunt toch op ze minste vragen hoe het met je gaat. Mammabs, spannend hoor bijna weer testen! Zal voor je duimen! Joyeus, dat gevoel van nog niet blij zijn, herken ik erg hoor. Bij mij is het er nog steeds niet erg. En als ik me dan soms een heel Klein beetje blij voel, voel ik me rrg schuldig tegenover me zoontje. Misschien wordt het later in de zwangerschap beter! Hopelijk helpen je gesprekken met de psycholoog een beetje! Spannend hoor donderdag de echo! Hier, nu dus weer iets rustiger, was even spannend met me vader maar gelukkig alles goed afgelopen. Erg emotioneel laatste tijd, veel mrt me zoontje bezig. Aanstaande donderdag weer een echo, hopelijk dat ze dan ook kunnen zien wat het wordt, ook erg veel daar mee bezig, toch wel erg spannend. Voor de reste van de meiden, dikke knuffel, Fijne avond allemaal! Liefs, xxx
hey Daan! jij er ook weer wat is er met je vader, sorry heb k gemist hier vanmiddag testje gedaan, aangestoken door de meiden op het nod topic . zit 4 dgn voor nod en was omowit. denk niet dat het m gaat worden. heb er alweer om gehuild. nog piepklein hoopje is er maar ik vrees van niet truste allemaal xxx
Binalo, wat een mooi idee van de boom. Misschien kan je een 1 jarig boompje neerzetten? Mamabs Conejita en Daisy wat een spannende dagen voor jullie. Aftellen. Conejita, jammer dat de test wit was. Maar het zegt nog zo weinig. Ik heb echt nog nooit voor nod positief getest. Jij wel? Op nod teste ik met een extra sensitive test licht positief. En achteraf was dat zelfs nog 16 dgn na bevruchting. Daisy, wat fijn dat het uwv niet zo moeilijk doet. Even de druk van de ketel wat werk betreft. Eerst aan jezelf werken. En dat Delilah in de vergetelheid raakt, dat kan natuurlijk niet. Ze zal altijd in je hart zitten. Misschien minder overheersend dan nu, door het gebrek aan nieuwe herinneringen, maar zeker net zo heftig aanwezig omdat je zon heftige tijd hebt gehad/aan het hebben bent. Dus echt waar, je zal je meisje nooit vergeten. Een tante van mij en een tante van mijn man hebben een dochtertje later in de zwschap verloren. Dat is nu meer dan 30 jaar geleden en ze denken er nog steeds aan. Niet meer zo heftig en emotioneel als in het begin, maar kindjes zijn nog steeds aanwezig in hun leven. Ik vond dat wel fijn om te horen. Dat je dus echt nooit je zo gewenste kindje zal vergeten. Maar dat het verdriet wel minder overheersend wordt. Joybas, wat herkenbaar van het zwanger zijn en je er zo raar bij voelen. Wat fijn dat je met de psych kan praten. Dan kan je iig je verhaal kwijt. En misschien wat tips krijgen. Hoop dat je een goede hebt. Laute, wat knap dat je weer op werk bent geweest. En wat fijn dat ze nu wel vroegen hoe het gaat. Dan heb je niet zon verloren gevoel. Daan, wat heftig van je vader. Goed om weer van je te horen. Was idd benieuwd hoe het met je ging. Pluis, knuffel. Hoop dat je goed rustig wordt van de pil. Dat dan de rest loskomt uit je buik en je cyclus weer op gang komt. Het gaat immers richting mei. Dus de wachttijd wordt wel steeds korter. Niet snel genoeg ws. Maar nu even verplichte rust. Hoop dat het je helpt. Hier, vannacht mede door de wind flink liggen spoken. Het lijkt wel of opeens alles er anders uitziet. Zwartkijken door slaapgebrek zijn jullie vast wel bekend mee. Ik begon na vrijdag eindelijk een beetje erin te geloven dat ik misschien wel zwanger ga blijven. Heb ook samen met mn dochter voor het eerst kleertjes voor de kleine gehaald. Voor haar erg leuk. Voor mij lastig, maar leuk om haar zo te zien. Maar gisteren na het bericht van de vk over dat we een enorm kleine kans hebben op een downsyndroom kindje raakt mijn beeld toch weel een beetje zwarter. Opeens lijkt het wel of ik me minder zwanger voel en dat we de wens van een 4e kind (misschien hebben we gewoon teveel gewild) maar op moeten geven. Het lukt nog even niet om realistisch na te denken dat de kans echt heel klein is. Nog niet eens 1 %. We hebben meer kans op weer een vroeggeboorte dan op het downsyndroom. Maar toch. Het afwachten op de afspraak met het zkh (do kan ik terecht) en dan afwachten op de uitslag. 10-15 werkdagen. Dat is echt freaking lang. En als daaruit blijkt down, dan moet je eerst nog vlokkentest of vrwaterpunctie om het te bevestigen en dan moeten we natuurlijk gaan bedenken wat als. Mijn man was er wel heel duidelijk in. Eerst de uitslag afwachten en dan gaan we verder denken. We weten allebei dat een zwaar gehandicapt kind voor het kind niet handig is. Maar waar ligt de grens? Maar je kan nog zo besluiten om er nog niet over na te denken. Dat doe je toch wel. Dus ga ik hier maar weer schrijven. Het gaat echt van zwart naar wit. Het ene moment ben ik ervan overtuigd dat het goed gaat komen. Het volgende moment ben ik weer een kind aan het cremeren. Beetje manisch depressief klinkt het wel. Ergens zit ik ook te denken dat het misschien wel handig is om met iemand te gaan praten. Ik heb geen zin om dit nieuws van de nipt met iemand te gaan delen. Heb geen zin in medelijdende blikken en elke keer de vragen. Maar denk ook niet dat ik het voor mezelf kan houden. Gelukkig kan ik het er wel met mijn man over hebben. Maar eerst donderdag de afspraak maar eens afwachten. En met een professional praten, daar ben ik wel erg op afgeknapt. Dat durf ik eigenlijk niet meer zo goed. Nou, ik ga kijken of ik nog een beetje wakker kan worden. Bedankt voor het luisteren weer
hey Wendy nou meid wat een stress. ik kan me voorstellen dat je ervan wakker ligt. er schiet natuurlijk van alles door je hoofd. helemaal extra stress en is al geen onbezorgde zwangerschap meer na het overlijden van je meisje ( ik kan je wel zeggen dat hoogst wrsch alles goed komt maar niemand kan je 100% zekerheid geven het lijkt me een goed idee missch om met iemand te praten? kun je niet via via aan iemand komen? dat je zeker weet dat het een fijn iemand is? het lijkt me wel fijn een extra luisteredn en begeleidend oor te hebben! for the record ik heb al heel wat hulpverleners versleten en nog nooit zo´n trol als die van jou meegemaakt dus ik denk dat de kans hééél klein is op weer zo´n peeepwijf dus..ff overmij ... er is nog een kans? oh wat is dit toch een rollercoaster aan emoties pfff dan weer huilen dan weer hoop. echt leven tussen hoop en vrees sterkte W! knuff
Zeker rollercoaster Conejita. En dan nu elke keer die teleurstelling en straks weer elke keer die stress. Helaas, ik kan je niet vertellen dat het makkelijker wordt. Misschien over een paar weken. Maar stap voor stap, dan is het makkelijker. Eerst zwanger worden (je hebt zeker nog kans!!!), dan eerste echo, 2e echo, etc...... Zo komen we de tijd wel door toch??!! Bedankt voor je lieve bericht. Heb maar stokjes in mijn ogen gestopt. Want die vallen zo ongeveer continue dicht. Succes met wachten. En geen bloed geeft nog altijd moed.
kun je niet n tukkie doen? Ja pfff welke fase je ook zit het is rollercoaster voor ons allemaal. Ik krijg net voice bericht v mijn lieve zusje en begin meteen te huilen. Geen eetlust ook meer van de spanning. Praat met en huil "lekker" bij je man lieverd. Ga ik vanaaf ook weer doen! Wat moeten we zonder hen het komt vast allemaal goed met ons maar oh wat is het zwaar. Knuff
Hey meiden, @Laute: fijn dat je collega's er toch naar gevraagd hebben. Anders blijf het zo'n moeilijke situatie. En die bijwerkingen van de hormoonpillen zijn wat dat betreft wel heel lastig idd! @Daan: wat heftig dat je vader een auto ongeluk heeft gehad! Nu weer beter dus? Poeh, dat is wel enorm schrikken zeg. @dewendy: ik zal haar idd nooit vergeten. Al vind ik het wel moeilijk dat haar rol in ons leven nooit zo groot zal zijn als die van haar grote zus en hopelijk brusje. Of nouja, in ieder geval heel anders. Mijn oma heeft zelf 3 kindjes verloren (1 miskraam, 1 stil geboren kindje en 1 wiegendood), maar die is nog van de generatie dat je er verder niet over sprak. Al heeft ze weleens gezegd dat ze die 3 nooit zou vergeten. Maar als je vroeg hoeveel kinderen ze had waren het er 7, nooit 10. En dat wil ik dus zelf echt niet...ik ben mama van 2, niet maar 1 En wat moeilijk al die spanningen rondom je kleintje in je buik. Ik ga duimen dat alles gewoon goed is, daar ga ik ook gewoon vanuit! Maar ik snap dat je het heel spannend vind, dat zou ik ook hebben. En logisch dat je dan gewoon veel emotioneler wordt en alles veel meer zwart-wit gaat zien. Dat heb ik zelf telkens wanneer ik weer ongesteld moet gaan worden. Knuffel!!! @conejita: ik hoop zo dat je gewoon nog een kans hebt. Ik kwam net de testjes van Delilah tegen en zag wel dat de eerste bijna wit was, de volgende een licht streepje en de 3e was superdonker. En volgens mij had ik toen vanaf mijn nod getest en elke dag opnieuw @hier: ik ben ineens heel erg bang dat het toch niet gelukt is. Ik heb flinke zeurende pijn in mn buik en onderrug. Ook slijmverlies. Ben gewoon heel erg bang ongesteld te worden.... Maar tegelijkertijd weet ik dat ik dit ook voelde toen ik wél zwanger bleek te zijn van Delilah. Heb net ook even flink staan huilen in haar kamertje. Ik heb alle rouwkaartjes van de commode gehaald terwijl ik 'haar' muziek zat te luisteren. Dus misschien dat ik daarom nu ineens zo bang ben om ongesteld te worden hoor. Ik heb ook gewoon geen duidelijk voorgevoel erover. Na mijn laatste menstruatie had ik ineens heel sterk het gevoel dat deze poging raak zou zijn; ik wist het gewoon zeker! Maar hoe meer ik in de buurt van mijn nod kom, hoe meer ik begin te twijfelen. Ik zit vandaag op 8 dpo, dus ik weet dat die kramp ook heel goed van een innesteling zou kunnen komen. Zucht, nog 5 dagen...op 1e paasdag wil ik gaan testen. Hopelijk tot die tijd geen bloed! XXxxx
pfff heftig en verwarrend he dais. al die kwaaltjes. huil maar lekker uit. het moet er toch uit he hier ook weer gehuild. en gisteravond pfff laute: wat fijn dat je collega´s er toch naar vroegen. ik weet niet, het lijkt wel of ik steeds berichten mis of zo komt misschien door tablet of foon en dan weer op laptop. sterkte met je gevoelens. balen dat die pillen bijwerkingen hebben zeg. alsof het nog niet genoeg is he. goed om het e.v. te overleggen met arts. xxxx
Even een kort berichtje : Dank jullie wel voor de lieve reacties. De psycholoog helpt me gelukkig goed. Ik ben alleen super bang dat ik depressief word, Dat ga ik volgende week bij haar aangeven. Ik voel me heel "mat". Misschien word het na de echo van donderdag, en als we het kistje hebben besteld, beter. Dank iedereen. Knuffel voor iedereen.
Hoi lieve meiden, @Conejita, wanneer zie je je vriendinnen eigenlijk deze week? Misschien heb je gewoon te vroeg getest?! Ik heb pas na mijn nod getest bij ons dochtertje en bij de eerste test was het 2e streepje bijna niet te zien. Ik duim voor je! @Daisykesie, gelukkig viel het mee bij het UWV en heel fijn dat je samen met je man nu 2 weken vrij hebt. Samen leuke doen, zal je ook goed doen . Het is slopend hè.. Je lichaam kan je soms goed voor de gek houden. Ik heb me al vaker zwanger gevoeld en toch werd ik ongesteld. Wie weet is het gewoon raak en heb je een paaseitje . @dewendy, dat is schrikken. Op zich is het wel een geruststelling dat de kans op down heel klein is, maar ik kan me je onrust heel goed voorstellen! 10 tot 15 werkdagen is inderdaad best lang. Ik duim heel hard dat alles goed is. Dat zal vast zo zijn! Gelukkig kun je er met je man goed over praten. Nu was je ervaring met de praktijkondersteuner heel slecht, maar wie weet vind je iemand die wel heel fijn is! @joybas, leuk je weer eens te zien hier! Ik denk dat het je goed zal doen om het herinneringskistje te bestellen en de fotos te printen. Dan kun lekker bezig zijn met je mannetje en hoef je je niet schuldig te voelen. Je hoeft je sowieso niet schuldig te voelen, maar volgens mij is dat wel een normale reactie. Fijn dat de psycholoog je goed doet. Als je er meer behoefte aan hebt, kun je misschien vragen om elke week te gaan. @Laute, niet prettig dat je last hebt van de hormonen. Het is wel herkenbaar. Als ik de hormonen spuit, voel ik me ook niet zo lekker. Alleen heb ik er denk ik meer lichamelijk last van. Hoe dan ook, zonder die hormonen had je ook heel verdrietig mogen zijn dat je collegas niets gezegd hebben. Gelukkig hebben ze dat nu ingehaald! @Daan01, ow dat was zeker even schrikken met je vader? Gelukkig is het goed afgelopen. @hier word ik een beetje gek van mezelf.. Volgens mijn berekening is het vandaag 8 of 9 dpo. Sinds gisteren (7 of 8 dpo) heb ik gevoeligere borsten en steekjes in mijn onderbuik. Ook heb ik al een paar dagen meer slijm. Ik begon eigenlijk al te hopen dat er een innesteling gaande is. Gisterenavond had ik met afvegen echter roze slijm en vannacht roze/licht rood slijm. Nu heb ik dat met de zwangerschap van mijn dochtertje ook gehad. Vandaag heb ik de hele dag normaal slijm gehad, dus dacht ik er komt geen roze/rood slijm meer en waande ik me al zwanger. Ik was al helemaal aan het dromen. Jullie kennen het vast . Vanavond had ik echter ineens helder rood bloed toen ik naar de wc ging. Sorry voor de details trouwens. Nu ben ik dus weer helemaal ongerust! Bah. Als het op de menstruatie zou duiden, is het toch eigenlijk nog veel te vroeg of niet? Ik heb een normale, vaak zelfs langere lf. Ik probeer maar op mezelf in te praten dat het nog alle kanten op kan gaan! Maar het is weer erg spannend hoor! Eigenlijk dacht ik dat ik beter zou voelen wat er gaande is nu ik geen utrogestan heb, maar dat heb ik fout gedacht helaas. Xx
Oh bah MammaBS (niet vanwege de details hoor hihi)....roze/rood slijm geeft natuurlijk weer onzekerheid en stress! Ik heb roze/rood slijm gehad toen ik wél zwanger was, maar ook toen ik niet zwanger was. Dus voor mij betekent het niet veel. Ligt er meer aan hoe lang het zou duren. Toen ik wél zwanger was, was het een paar keer gedurende 2 dagen en rond mijn nod. Pffff, ik zit ook op 8 dpo en het duurt nog zoooo lang voor we mogen testen he?
Ja Daisykesie, het duurt nog zo lang.. Roze/rood slijm kan inderdaad super misleidend zijn. Er zit niets anders op dan afwachten. Gebruik jij een bepaald merk test? Er zijn zoveel soorten. Ik heb al Predictor, Kruidvat, huismerk van de apotheek en ClearBlue gebruikt.